Αρχική Η Αλλαγή του Ασφαλιστικού Συστήματος3. Φάρμακα, ιατρικές υπηρεσίες, αναλώσιμα υλικά / περιορισμός της εισφοροδιαφυγής, εισφοροκλοπής και η διεύρυνση της βάσης εσόδων του συστήματοςΣχόλιο του χρήστη Χρήστος Γεωργιάδης | 10 Απριλίου 2010, 18:44
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Θα ήθελα να σχολιάσω "τη ρύθμιση του πολύ ευαίσθητου θέματος για τις μικρές προσωπικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε περιοχές με πληθυσμό μικρότερο από 2.000 κατοίκους": Η υπάρχουσα κατάσταση είναι σαφώς οξύμωρη, καθώς δεν μπορεί να ασφαλίζονται, λ.χ. στον Ο.Γ.Α., ελεύθεροι επαγγελματίες, αποφεύγοντας την εισφορά στον Ο.Α.Ε.Ε., την ίδια ώρα που επιβαρύνουν ένα άλλο Ταμείο. Συνεπώς, στο γενικό πλαίσιο, συμφωνώ στην υποχρεωτική υπαγωγή ΟΛΩΝ των ελεύθερων επαγγελματιών και των εμπόρων στον Ο.Α.Ε.Ε., αρκεί το μέτρο αυτό να συνοδεύεται από συγκεκριμένες επιμέρους ρυθμίσεις: 1. Να μη λαμβάνεται υπόψη μόνο ο πληθυσμός μιας περιοχής, αλλά και η αγοραστική δύναμή του, όπως αυτή προκύπτει από τα στοιχεία των κατά τόπους εφοριών. Για παράδειγμα, είναι σαφές ότι οι δραστηριοποιούμενοι σε ολιγοπληθείς περιοχές του Διόνυσου Αττικής δεν μπορεί να ταυτίζονται, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι κραυγαλέες διαφορές τους, με τους κατοίκους ισομεγέθων περιοχών της αγροτικής επαρχίας. 2. Θεωρώ μέγιστο σφάλμα την ταύτιση όσων επαγγελματιών δεν έχουν σταθερή έδρα, με συναδέλφους τους που δραστηριοποιούνται σε πολυπληθείς περιοχές. Η πραγματικότητα ορίζει ότι, με την κρίση που υπάρχει, δεν περισσεύουν οι δουλειές, άρα είναι απειροελάχιστο το ενδεχόμενο να μπορεί να εργαστεί μακριά από την έδρα του ένας επαγγελματίας της επαρχίας. 3. Να υπάρχει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, π.χ. ενός έτους, προκειμένου να μπορεί να εξετάσει ο επαγγελματίας αν μπορεί να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα των αυξημένων εισφορών. Στη διάρκεια του συγκεκριμένου διαστήματος, να έχει μια ευνοϊκή μεταχείριση (π.χ. μειωμένη εισφορά), ώστε να μην "γονατίσει" από τα απαιτητά επιπλέον έξοδα. Μετά την παρέλευση αυτού του διαστήματος, να καλείται για να δηλώσει αν επιθυμεί να συνεχίσει τη δραστηριοποίησή του και να διακανονίσει την εισφορά που θα πληρώνει. (σ.σ. το σύστημα εισφορών του Ο.Α.Ε.Ε. να επιτρέπει τη διαφορετική κλιμάκωση των εισφορών, ανάλογα με την περιοχή) 4. Να υπολογίζονται τα έξοδα για τις εισφορές ως βασικά έξοδα του πολίτη και να αφαιρούνται (έστω και με ποσοστιαίο συντελεστή) από το δηλωθέν εισόδημα των επαγγελματιών. Με τον τρόπο αυτό, θα υπάρχει μια σχετική ελάφρυνση του οικονομικού βάρους, που θα κληθούν να σηκώσουν. Δεν θέλω να κουράσω άλλο. Εκτιμώ τη δυνατότητα που μας παρέχεται, προκειμένου να μπορούμε να εκφέρουμε τις απόψεις μας, σε μια δημόσια διαβούλευση. Πιστεύω ότι δεν είναι για τα μάτια του κόσμου, αλλά οι προτάσεις αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα και λαμβάνονται υπόψη. Ειδικά το ζήτημα της υποχρεωτικής υπαγωγής στον Ο.Α.Ε.Ε., χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί ελοχεύει ο κίνδυνος "επιδημίας λουκέτων" στην επαρχία, με όλα τα αρνητικά παρεπόμενα μιας τέτοιας εξέλιξης. Σε πολιτικό επίπεδο, οι παλινωδίες και η επιλεκτική καθυστέρηση εφαρμογής της ρύθμισης του Ιανουαρίου του 2009, έχει μπερδέψει τον κόσμο, που περιμένει μια ξεκάθαρη απόφαση του Υπουργείου, που θα βάλει ένα ΤΕΡΜΑ στα "παιχνιδάκια" των διάφορων Διοικητών των Ταμείων...