Αρχική «Μέτρα ενίσχυσης των εργαζομένων και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, κοινωνικοασφαλιστικές διατάξεις και διατάξεις για την ενίσχυση των ανέργων»Άρθρο 7 Μέτρα για την προώθηση των θεσμών της αναδοχής και της υιοθεσίαςΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνα Κιντώνη | 26 Οκτωβρίου 2020, 14:46
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνα Κιντώνη' | 26 Οκτωβρίου 2020, 14:46

    Άρθρο 2α Η εξίσωση των ορίων ηλικίας των υποψήφιων αναδόχων με τους θετούς γονείς επιτείνει τη σύγχυση μεταξύ των της αναδοχής και της υιοθεσίας. Η αναδοχή είναι θεσμός παιδικής προστασίας και όχι θεσμός οικογενειακής αποκατάστασης. Συνεπώς, για τους ανάδοχους φροντιστές πρέπει να ισχύει ότι και για τους κοινωνικούς φροντιστές των ιδρυμάτων κι όχι ότι για τους θετούς γονείς. Προδήλως η Πολιτεία δε ζητά από κοινωνικούς φροντιστές που θα αναλάβουν την πραγματική φροντίδα ανήλικων σε ιδρύματα να είναι άνω των 30 και κάτω των 60 ούτε βεβαίως όλους τους κοινωνικούς φροντιστές χωρίζουν με το ανήλικο 50 έτη κατ’ανώτατο όριο. Η εισαγωγή ορίων ηλικίας στην ανάδοχη φροντίδα αποκλείει ένα εξαιρετικά πολύτιμο κομμάτι δυνητικών υποψήφιων αναδόχων οι οποίοι μπορεί να διαθέτουν ενέργεια, χρόνο, εμπειρία, γνώση και ψυχική διαθεσιμότητα για να στηρίξουν ένα παιδί στο μεγάλωμά του. Επιπλέον θα θέλαμε να σας επιστήσουμε την προσοχή στο γεγονός ότι για μεγάλο ποσοστό του συνόλου των παιδιών που διαβιούν σε κλειστές δομές η εκδήλωση ενδιαφέροντος από υποψήφιους αναδόχους είναι από χαμηλή έως ανύπαρκτη. Συνεπώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια απόρριψης αιτήσεων υποψήφιων που πληρούν όλες τις ουσιαστικές προϋποθέσεις καταλληλότητας για να γίνουν ανάδοχοι φροντιστές αλλά όχι τα όρια ηλικίας που θα τους επέτρεπαν να γίνουν θετοί γονείς. 2δ Οι αναδοχή είναι θεσμός παιδικής προστασίας και όχι οικογενειακής αποκατάστασης. Συνεπώς την ευθύνη κάλυψης βασικών εξόδων διατροφής, μόρφωσης και ιατρικής περίθαλψης οφείλει να έχει εξολοκλήρου η Πολιτεία, όπως άλλωστε γίνεται σε όλες τις χώρες με αναπτυγμένα συστήματα ανάδοχης φροντίδας. Άλλωστε η Πολιτεία ήδη καλύπτει όλα τα παραπάνω έξοδα και επιπλέον καλύπτει λειτουργικά έξοδα μεγάλων ιδρυμάτων και μισθοδοσίες φροντιστικού και επιστημονικού προσωπικού για τα παιδιά που βρίσκονται σε κλειστές δομές. Γιατί αυτή η ευθύνη να μετακυλίεται στον ανάδοχο φροντιστή όταν όσο το παιδί παραμένει υπό κρατική προστασία; Υποψήφιοι που μπορεί να έχουν χαμηλό εισόδημα ίσως διαθέτουν χρόνο για να φροντίσουν ένα παιδί με αγάπη και να του προσφέρουν την προστασία που χρειάζεται. Η Ιρλανδία για παράδειγμα ανέπτυξε το σύστημα ανάδοχης φροντίδας στην κοινότητας και σε αυτή τη βάση αναζητώντας κατάλληλους υποψήφιους ανάδοχους ανάμεσα σε πολίτες με χαμηλά εισοδήματα καθώς και ανέργους. Άρθρο 2ε Με την τροποποίηση του 2ε, η εγγραφή στο Μητρώο Υποψήφιων Αναδόχων και η υπαγωγή στη διαδικασία της εκπαίδευσης εισάγονται ως απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάληψη φροντίδας του ανήλικου και από τα συγγενικά πρόσωπα αυτού και στην απομάκρυνση για επείγοντες και απρόβλεπτους λόγους. Κατά τη γνώμη μας η τροπολογία του συγκεκριμένου άρθρου κινείται σε κατεύθυνση απολύτως αντίθετη από την διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία που εξηγεί αναλυτικά την ανάγκη ρητής οριοθέτησης και προτεραιοποίησης της συγγενικής αναδοχής έναντι των άλλων μορφών εναλλακτικής φροντίδας ευάλωτων ανήλικων. Αυτονόητο δε είναι ότι δε θα είναι προς το συμφέρον του ανήλικου να τοποθετηθεί σε ανάδοχη οικογένεια μέσω του Μητρώου πόσω μάλλον σε δομή κλειστής φροντίδας αν υπάρχουν συγγενείς που διαπιστώνονται ψυχικά και συναισθηματικά διαθέσιμοι και κατάλληλοι να αναλάβουν την φροντίδα του ανήλικου για όσο αυτό χρειαστεί.