Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Σοφία' | 29 Οκτωβρίου 2020, 15:06

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Παράγραφος 1 Προτείνουμε αναδιατύπωση της Παραγράφου 1 ως εξής: Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ) είναι οι δομές κοινωνικής πρόνοιας, παιδαγωγικού χαρακτήρα, στις οποίες απασχολούνται δημιουργικά παιδιά ηλικίας από τεσσάρων (4) έως δώδεκα (12) ετών για ένα χρονικό διάστημα της ημέρας εκτός του σχολικού ωραρίου. Στις δομές αυτές δύνανται να απασχολούνται και παιδιά με ελαφριάς μορφής κινητικά ή αισθητηριακά προβλήματα. Αιτιολόγηση: Α. Θεωρούμε πολύ σημαντικό να αναγνωριστεί πλέον και μέσω του θεσμικού πλαισίου ίδρυσης και λειτουργίας των Δομών, πέρα από τον προνοιακό τους χαρακτήρα και ο παιδαγωγικός τους χαρακτήρας, ο οποίος τόσο ποιοτικά όσο και ουσιαστικά/πρακτικά τις χαρακτηρίζει. Τόσο από τα προγράμματα και τις δραστηριότητες που έχουν αμιγώς παιδαγωγικό χαρακτήρα, όσο και από τις ίδιες τις ειδικότητες του προσωπικού (καταρτισμένοι, πτυχιούχοι εκπαιδευτικοί όλων των ειδικοτήτων) που εργάζονται στα ΚΔΑΠ, είναι αυτονόητο πως η λειτουργία των Δομών είναι παιδαγωγικής φύσεως. Θεωρούμε απόλυτα λογικό, εύλογο, δίκαιο και σωστό να γίνεται, λοιπόν, η ξεκάθαρη αυτή αναφορά στον παιδαγωγικό χαρακτήρα των ΚΔΑΠ στην πρώτη παράγραφο, η οποία αποτελεί στην ουσία τον «Ορισμό» των ΚΔΑΠ. Πόσο δε μάλλον όταν ήδη θεωρούνται και επίσημα ως χώροι διαπαιδαγώγησης οι Παιδικοί Σταθμοί και έχουν αναγνωριστεί ως παιδαγωγοί οι Βρεφονηπιοκόμοι που τους στελεχώνουν. Β. Αν και στο τέλος της παραγράφου 7 γίνεται αναφορά στο ότι τα ηλικιακά όρια δύνανται να αναπροσαρμόζονται Υπουργών Παιδείας και Θρησκευμάτων και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, προτείνουμε το ηλικιακό όριο των παιδιών να ξεκινάει από τα τέσσερα (4) έτη, καθώς με την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης των νηπίων τα παιδιά αυτής της ηλικίας (προ-νήπια), στερούνται της δυνατότητας δημιουργικών δραστηριοτήτων εκτός του σχολικού ωραρίου (απογεύματα και καλοκαίρι). Πρόκειται για αίτημα που εκφράζεται έντονα και κατ’επανάληψη τα τελευταία χρόνια προς τους εργαζόμενους στα ΚΔΑΠ από τους ίδιους τους γονείς. Παράγραφος 2 Προτείνουμε συμπλήρωση της Παραγράφου 2 ως εξής: Σκοπός των ΚΔΑΠ είναι η δημιουργική απασχόληση των παιδιών με την εφαρμογή σύγχρονων παιδαγωγικών πρακτικών και οργανωμένων εξατομικευμένων και ομαδικών δραστηριοτήτων για την υποστήριξη της σωματικής, νοητικής, συναισθηματικής και κοινωνικής ανάπτυξής τους. Επιπλέον, μέσω των παραπάνω, επιτυγχάνεται η πολυδιάστατη στήριξη των γονέων/οικογενειών των παιδιών. Αιτιολόγηση: Σκοπός των ΚΔΑΠ, πέρα από τον προφανή που περιγράφεται εύστοχα στην διατύπωση του σχεδίου νόμου και αφορά στα ίδια τα παιδιά, είναι αναμφίβολα και η πολύπλευρη στήριξη του θεσμού της οικογένειας, η πολυδιάστατη βοήθεια που παρέχεται στους ίδιους τους γονείς μέσω της συμμετοχής των παιδιών τους στα ΚΔΑΠ. Ενδεικτικά: Σε οικονομικό επίπεδο. Οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν στα παιδιά τους μεγάλη ποικιλία παιδαγωγικών και ψυχαγωγικών υπηρεσιών υψηλού ποιοτικού επιπέδου, εντελώς δωρεάν. Ιδιαίτερα γονείς από τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, ή πολύτεκνοι, οι μονογονεϊκές οικογένειες κ.λ.π., οι οποίοι αξιοποιώντας τα οφέλη των επιδοτούμενων προγραμμάτων (π.χ. «Εναρμόνιση») δίνουν την ευκαιρία στα παιδιά τους να συμμετέχουν σε δημιουργικές δραστηριότητες, τις οποίες δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθήσουν σε άλλες δομές και χώρους που θα χρειαζόταν να πληρώσουν για αυτές. Σε εργασιακό επίπεδο. Οι γονείς διατηρούν τη δυνατότητα να ανταποκρίνονται στις αυξημένες απαιτήσεις της εργασίας τους, έχοντας εξασφαλίσει τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών τους εκτός σχολικού ωραρίου, τα απογεύματα, στους ασφαλείς και φιλόξενους χώρους των ΚΔΑΠ. Διαφορετικά θα έπρεπε ή ο ένας από τους δύο γονείς να μην εργάζεται για να είναι στο σπίτι με τα παιδιά ή να επιβαρύνεται ο οικογενειακός προϋπολογισμός με επιπλέον έξοδα για ένα άτομο να προσέχει τα παιδιά στο σπίτι όσο οι γονείς εργάζονται. Κάτι που στις μέρες μας λίγες οικογένειες μπορούν να καλύψουν οικονομικά. Σε κοινωνικό επίπεδο – δημογραφικό. Η «ανάσα» προσωπικού/οικογενειακού χρόνου, ατομικής σωματικής άσκησης και υγείας, ακόμα και χαλάρωσης/ξεκούρασης που εξασφαλίζουν οι γονείς, ενώ τα παιδιά τους βρίσκονται στα ΚΔΑΠ, είναι χωρίς υπερβολή ανεκτίμητη. Είναι αυτή που θα δώσει σε ένα νέο ζευγάρι τις ευνοϊκές εκείνες συνθήκες που χρειάζεται για να πάρει την πολύ δύσκολη στις μέρες μας απόφαση να κάνει ένα δεύτερο ή ακόμα και ένα τρίτο παιδί. Η ίδια η λειτουργία των ΚΔΑΠ είναι ένα από τα «εργαλεία» που πρέπει να αξιοποιήσει η χώρα μας για τη δημιουργία ολοένα και περισσότερο θετικών συνθηκών για την υποστήριξη των οικογενειών στην εθνική προσπάθεια αντιμετώπισης του δημογραφικού ζητήματος. Για τους παραπάνω ενδεικτικούς λόγους, προτείνουμε να συμπληρωθεί στους σκοπούς των ΚΔΑΠ πέρα από τον παιδαγωγικό τους ρόλο και η διάσταση της κοινωνική τους προσφοράς προς τους γονείς και τις οικογένειες των παιδιών. Παράγραφος 4 Προτείνουμε την αναδιατύπωση της Παραγράφου 4 ως εξής: Τα ΚΔΑΠ δύναται να ιδρύονται και να λειτουργούν σε περιοχές όπου στον οικείο πολεοδομικό σχεδιασμό είναι επιτρεπτή η χρήση κτιρίων κοινωνικής πρόνοιας και για την αδειοδότησή τους εφαρμόζονται οι εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας για τις δομές κοινωνικής πρόνοιας. Κατ’ εξαίρεση, δύνανται να στεγάζονται σε χώρους δημόσιων σχολικών κτιρίων. Οι προϋποθέσεις λειτουργίας των ΚΔΑΠ σε κτίρια δημόσιων σχολείων καθορίζονται και εξειδικεύονται μέσω της ΚΥΑ της παραγράφου 7 του παρόντος. Αιτιολόγηση: Αυτή τη στιγμή τα δημοτικά ΚΔΑΠ που στεγάζονται και λειτουργούν σε δημόσια σχολεία είναι αυτονόητο ότι χρησιμοποιούν και αίθουσες στις οποίες κατά την πρωινή λειτουργία του σχολείου πραγματοποιείται διδασκαλία. Ενδεχόμενη, απαγόρευση της χρήσης των αιθουσών διδασκαλίας, θα προκαλέσει μεγάλα προβλήματα στα ΚΔΑΠ αυτά και πολύ πιθανό κάποια να κινδυνέψουν με κλείσιμο. Μέσω της προτεινόμενης αναδιατύπωσης, προτείνουμε για το θέμα αυτό να έχουμε την ευκαιρία να το αναλύσουμε μαζί με την ΚΕΔΕ εκτενώς, κατά την επεξεργασία και διαμόρφωση της ΚΥΑ, κατά την οποία θεωρούμε δεδομένο ότι θα κληθούμε να συμμετάσχουμε. Είναι κάτι που πραγματικά μπορεί να ρυθμιστεί μέσω της ΚΥΑ και δεν χρειάζεται να εισαχθεί μέσω του Άρθρου αυτού μία άκρως δεσμευτική διάταξη η οποία δεν έχει συζητηθεί επαρκώς με όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς (Υπ.Παιδείας, ΚΕΔΕ, ΠΑΣΕΚΔΑΠ). Παράγραφος 5 Προτείνουμε αναδιατύπωση της Παραγράφου 5 ως εξής: Για τον έλεγχο της εύρυθμης λειτουργίας των ΚΔΑΠ και την αξιολόγησή τους ως θεσμού Κοινωνικής Πρόνοιας, δημιουργείται ηλεκτρονική εφαρμογή του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, την οποία υλοποιεί και διαχειρίζεται η εταιρεία «Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση Κοινωνικής Ασφάλισης Α.Ε.» (Η.ΔΙ.Κ.Α. Α.Ε.). Στην εφαρμογή αυτή κάθε αδειοδοτημένος φορέας υποχρεούται, κατ’ ελάχιστο, να δηλώνει σε ημερήσια βάση την συμμετοχή/παρουσία κάθε παιδιού δηλώνοντας παράλληλα την ώρα άφιξης και αποχώρησης του από τη δομή, καθώς και το εβδομαδιαίο πρόγραμμα λειτουργίας της, με ρητή καταγραφή των επιμέρους δραστηριοτήτων δημιουργικής απασχόλησης και το χρονοδιάγραμμά τους, ώστε για κάθε παιδί να δηλώνονται αναλυτικά οι δραστηριότητες δημιουργικής απασχόλησης που συμμετείχε σύμφωνα με το ως άνω δηλωθέν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Αιτιολόγηση: Α. Ο στόχος του συγκεκριμένου Άρθρου είναι αφενός να ελεγχθεί η προσέλευση των παιδιών και αφετέρου η συμμετοχή τους στις προσφερόμενες υπηρεσίες δημιουργικής απασχόλησης. Εύλογος ο στόχος και θεμιτός. Παρόλα αυτά σε κάποια σημεία καθίσταται μη λειτουργικό το μέτρο, ο τρόπος μέσω του οποίου επιλέγει το Υπουργείο να επιτύχει τον επιθυμητό στόχο. Το πρώτο σκέλος της ρύθμισης έχει να κάνει με την εφαρμογή καταγραφής ώρας άφιξης και αποχώρησης κάθε παιδιού σε πραγματικό χρόνο. Για να εφαρμόσουμε αυτήν την πραγματικά υπερβολική διαδικασία στην πράξη (η οποία παρεμπιπτόντως δεν έχει εφαρμοστεί ποτέ ξανά σε άλλη δομή πρόνοιας), θα πρέπει κάθε δημοτικό ΚΔΑΠ να στερηθεί τις παιδαγωγικές υπηρεσίες ενός εκ του εκπαιδευτικού προσωπικού του, ο/η οποίος/α θα πρέπει να είναι συνεχώς μπροστά από έναν υπολογιστή και να ενημερώνει την ηλεκτρονική πλατφόρμα σε πραγματικό χρόνο για την ώρα που ήρθε και που έφυγε κάθε ένα από τα παιδιά που συμμετέχουν. Για παράδειγμα, αν υποθέσουμε πως σε μία Δομή με 100 εγγεγραμμένα παιδιά, έρχονται καθημερινά περίπου 60-70 παιδιά και για κάθε ένα από αυτά τα παιδιά ο υπεύθυνος θα χρειάζεται κατά μ.ο. από 2’ για την κάθε καταγραφή, θα απαιτούνται τουλάχιστον 4-5 ώρες κάθε μέρα για να δηλώνονται σε πραγματικό χρόνο τα παιδιά από τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό. Ο εκπαιδευτικός αυτός θα σταματάει το εργαστήριο, την ομαδική ή εξατομικευμένη δραστηριότητα που διδάσκει/επιβλέπει εκείνη τη στιγμή, διακόπτοντας τη ροή της, για να μεταβεί στον χώρο του γραφείου εκπαιδευτικών και να δηλώσει στην εφαρμογή σε πραγματικό χρόνο ένα-ένα το κάθε παιδί που εισέρχεται ή εξέρχεται του χώρου. Μην ξεχνάμε ότι αναφερόμαστε σε δημοτικές Δομές, οι οποίες είτε είναι οριακά στελεχωμένες είτε ακόμα και υποστελεχωμένες, ειδικά μετά τις απολύσεις και τις μειώσεις ωρών εργασίας που προέκυψαν λόγω της απαράδεκτης και καταστροφικής πολιτικής επιλογής για μείωση της χρηματοδότησης των ΚΔΑΠ που εφαρμόστηκε μέσω του φετινού σχεδιασμού της Δράσης. Επίσης, υπάρχουν δομές που δεν διαθέτουν καν ίντερνετ ή ακόμα και υπολογιστή (τα ΚΔΑΠ πχ σε σχολικά κτίρια δεν έχουν καν πρόσβαση στα γραφεία των Δασκάλων του σχολείου, οπότε δεν έχουν καθόλου πρόσβαση σε σταθερό τηλέφωνο και ίντερνετ), καθώς και ΚΔΑΠ στην περιφέρεια στα οποία με την πρώτη κακοκαιρία κόβεται το ίντερνετ και το τηλέφωνο. Ενώ, λοιπόν, ο στόχος της ρύθμισης είναι στην κατεύθυνση του ελέγχου της συμμετοχής των παιδιών κλπ., πρακτικά θα απαιτεί πολύ χρόνο για το άτομο που θα έχει τη ευθύνη αυτή και στην ουσία θα αποκοπεί από την παιδαγωγική διαδικασία αναλαμβάνοντας το ρόλο του «καταγραφέα». Και εδώ προφανώς μιλάμε για την πλειοψηφία των δημοτικών ΚΔΑΠ, στα οποία με 2-3 άτομα εκπαιδευτικό προσωπικό, η δέσμευση του ενός εξ αυτών θα έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα την κατακόρυφη υποβάθμιση της ποιότητας αλλά και της ποικιλίας των παρεχόμενων παιδαγωγικών υπηρεσιών στα παιδιά. Θεωρούμε πως ο στόχος της συγκεκριμένης νομοθετικής παρέμβασης είναι η διασφάλιση της ποιότητας των υπηρεσιών προς τα παιδιά, αλλά και η ίδια η ασφάλεια των παιδιών, όπως γράφει και η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου, και όχι η παραμικρή υποβάθμιση αυτών. Η εμπειρία μάς έχει αποδείξει ότι ο μόνος ρεαλιστικός τρόπος να ελεγχθεί με σιγουριά η συμμετοχή των παιδιών (ή η μη συμμετοχή τους), εφόσον αυτός είναι ο πραγματικός στόχος της ρύθμισης, είναι οι αιφνιδιαστικοί επιτόπιοι έλεγχοι, οι οποίοι όπως έχουμε τονίσει και κατ’ιδίαν στις συναντήσεις, αφενός θα πρέπει να ενταθούν και να πυκνώσουν και αφετέρου θα πρέπει να διενεργούνται ΚΑΘ’ΟΛΗ τη διάρκεια του ωραρίου της Δομής και ΟΧΙ ΜΟΝΟ κατά την έναρξη του ωραρίου, όπως συνηθίζεται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια. Δεν μπορούν να εξαχθούν ακριβή, ορθά και ασφαλή συμπεράσματα σχετικά με την συμμετοχή των παιδιών σε μία Δομή με οκτάωρη λειτουργία, όταν διενεργούνται έλεγχοι μόνο κατά τα πρώτα 30 ή 60 λεπτά του ωραρίου λειτουργίας της. Δεν αντικατοπτρίζει τον ημερήσιο αριθμό συμμετεχόντων παιδιών η πρώτη ώρα λειτουργίας μας, ούτε και το τελευταίο μισάωρό της. Αυτό δεν είναι κάτι ούτε κρυφό, ούτε κακό, ούτε παράνομο, ούτε παράλογο. Τα παιδιά προσέχονται και αποχωρούν ΣΤΑΔΙΑΚΑ. Η real time καταγραφή ακούγεται απόλυτα αποτελεσματική ως προς τον στόχο του ελέγχου της συμμετοχής των παιδιών, αλλά αν το προσεγγίσουμε πρακτικά, όπως αναφέραμε παραπάνω, απαιτεί τη δέσμευση ενός ατόμου από το προσωπικό για να ασχολείται με προσοχή και ακρίβεια ΜΟΝΟ με αυτό, για να μη γίνει βεβαίως κάποιο λάθος και γεννηθούν νέα, μεγαλύτερα προβλήματα λόγω αυτού. Σας διαβεβαιώνουμε πως με τα σημερινά δεδομένα ΔΕΝ περισσεύει, στα δημοτικά τουλάχιστον ΚΔΑΠ, αυτό το επιπλέον άτομο. Είμαστε ήδη οριακά στελεχωμένοι και ένα τέτοιο χρονικά απαιτητικό επιπλέον καθήκον, θα αποδυναμώσει τα ΚΔΑΠ ως προς τις παρεχόμενες παιδαγωγικές υπηρεσίες ακόμα περισσότερο. Β. Το δεύτερο σημείο της Παραγράφου 5 στο οποίο έχουμε ένσταση είναι η εισαγωγή της υποχρέωσης των παιδιών να παρακολουθούν «ισομερώς», ισόχρονα δηλαδή, την κάθε προσφερόμενη δραστηριότητα-εργαστήριο. Ο λόγος που εισάγεται η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι σαφής και ο στόχος που θέτει είναι σωστός (αντιμετώπιση φαινομένων μονοθεματικών ΚΔΑΠ, ακαδημίες ποδοσφαίρου κλπ). Η διατύπωση όμως μέσω της οποίας επιχειρείται να επιτευχθεί ο συγκεκριμένος στόχος και να επιλυθεί το πρόβλημα δεν δίνει μία πρακτικά εφαρμόσιμη λύση, καθώς θα επιφέρει άλλα προβλήματα στη λειτουργία μας. Εξηγούμε με μορφή ερώτησης υπόθεσης εργασίας: Έστω ότι έχουμε σε ένα ΚΔΑΠ τις δραστηριότητες εικαστικά, μουσική, γυμναστική. Σύμφωνα με τη διατύπωση της ρύθμισης, το κάθε παιδί θα πρέπει να συμμετέχει ισομερώς, δηλαδή για ίσες ώρες, σε όλες τις δραστηριότητες. Έστω ότι κάποιο παιδί έχει κλίση και του αρέσουν περισσότερο τα εικαστικά και θέλει να συμμετέχει καθημερινά στα αντίστοιχα εργαστήρια, ενώ η μουσική δεν του αρέσει και τόσο οπότε επιθυμεί να κάνει μόνο μία ώρα την εβδομάδα ή και καθόλου. Θα το αναγκάσουμε να κάνει και μουσική, που δεν του αρέσει τόσο, ίσες ώρες όσες συμμετείχε στο εικαστικό εργαστήρι που είναι η κλίση του και το ταλέντο του, απλά και μόνο για να ικανοποιήσουμε τον στόχο που θέτει η συγκεκριμένη διάταξη; Χρειάζεται μία διαφορετική διατύπωση που να εξυπηρετεί την αρχική φιλοσοφία τόσο της ρύθμισης, όσο και την φιλοσοφία του χαρακτήρα των ΚΔΑΠ. Δεν είναι δυνατόν τα ΚΔΑΠ που έχουν στον πυρήνα της φιλοσοφίας τους την ελευθερία στην επιλογή της δημιουργικής έκφρασης των παιδιών, να καταντήσουν εντελώς δυσλειτουργικά ή με χαρακτήρα καταναγκασμού των παιδιών ως προς τις δραστηριότητές τους. Το μόνο αποτέλεσμα που θα φέρει η τυχόν εφαρμογή της ρύθμισης αυτής με την συγκεκριμένη διατύπωση είναι να «αναγκάζουμε» τα παιδιά να συμμετέχουν, θέλουν – δεν θέλουν, ισομερώς και ισόχρονα σε όλες τις δραστηριότητες, είτε τους αρέσουν, είτε δεν τους αρέσουν, με αποτέλεσμα τα παιδιά να νιώθουν πίεση και να μην επιθυμούν να ξανάρθουν. Συμπερασματικά, ο στόχος της πολύπλευρης δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών, δηλαδή η απασχόλησή τους σε ποικίλες και διαφορετικές δραστηριότητες πρέπει να προβλεφθεί, αλλά δεν μπορεί να επιτευχθεί με το να υποχρεώσουμε τα παιδιά να συμμετέχουν ισομερώς και ισοχρόνως σε αυτές. Πρέπει η νομοθεσία να διασφαλίζει ότι κάθε ΚΔΑΠ θα προσφέρει σε εβδομαδιαία βάση υποχρεωτικά μία ποικιλία δραστηριοτήτων (π.χ. τουλάχιστον τρεις διαφορετικές δραστηριότητες) οι οποίες θα προσφέρονται ισόχρονα μοιρασμένες εντός του εβδομαδιαίου προγράμματος, διαθέτοντας παράλληλα και τις κατάλληλες αντίστοιχες ειδικότητες παιδαγωγικού προσωπικού για καθεμιά από αυτές και τα παιδιά με τους γονείς θα είναι ελεύθεροι να επιλέξουν σε ποια εργαστήρια/δραστηριότητες θα συμμετέχουν. Παράγραφος 7 Θεωρούμε απόλυτα αναγκαίο στην Παράγραφο 7 να προστεθεί εδάφιο «θ.» ως εξής: θ. η έκδοση Πρότυπου Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας ΚΔΑΠ, όπως ακριβώς υπάρχει και για τους παιδικούς σταθμούς, ώστε να θεσπίζονται εκεί ειδικότερα θέματα σχετικά με την λειτουργία, αλλά και το προσωπικό των ΚΔΑΠ. Ο Πρότυπος Ε.Κ.Λ μπορεί κάλλιστα να είναι μέρος ή παράρτημα της ΚΥΑ. Γενικό σχόλιο επί των στόχων του άρθρου 1 που αναλύονται στην αιτιολογική έκθεση και συγκεκριμένα στις σελίδες 32-33: Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι πουθενά δεν αναφέρονται ως Στόχοι της νομοθετικής παρέμβασης: 1. η διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας των ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ-ΜΕΑ των Δήμων, 2. η μέριμνα-πολιτική βούληση για την στήριξη της οικονομικής τους βιωσιμότητας και της χρηματοδότησής τους, 3. η μέριμνα-πολιτική βούληση για την επίλυση του εργασιακού προβλήματος του προσωπικού υπό μόνιμες και ασφαλείς θέσεις εργασίας, 4. η μέριμνα-πολιτική βούληση για περαιτέρω επιμόρφωση και κατάρτιση του εξειδικευμένου προσωπικού των Δομών για να επικαιροποιούνται οι γνώσεις τους πάνω στις ειδικότητές τους. Πλήρης απουσία στοχοθεσίας με θετικό πρόσιμο για μία τόσο σημαντική δομή Κοινωνικής Πρόνοιας. Οι στόχοι αφορούν μόνο σε ελέγχους, κυρώσεις, απαγορεύσεις και δυσλειτουργικές έως και καταστροφικές για την φιλοσοφία των Δομών «καινοτόμες» ρυθμίσεις, οι οποίες αντί να κάνουν πιο εύκολο το έργο μας, το δυσχεραίνουν. Αντί να εξυπηρετούν το σκοπό για τον οποίο προτείνονται, θα προκαλέσουν νέα επιμέρους προβλήματα στη λειτουργία μας και θα προκαλέσουν υποβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών παιδαγωγικών δημιουργικών δραστηριοτήτων.