Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Ηλίας Κίτσος' | 12 Απριλίου 2010, 21:12

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. Το κοινωνικό κομμάτι της σύνταξης θα πρέπει να χρηματοδοτείται από όλους και να απευθύνεται σε όλους οι οποίοι πληρούν κάποιες βασικές προυποθέσεις ήτοι να έχουν συμπληρώσει κάποιο ελάχιστο χρόνο εργασίας (πχ 180 μήνες ή 15 έτη) και φυσικά να έχουν συμπληρώσει κάποια ηλικία (65ο έτος)για να έχει νόημα μια σύνταξη γήρατος. Για τους λόγους αυτούς, προτείνω: α. Οι γνωστές σήμερα ως εργοδοτικές εισφορές να αφορούν ΜΟΝΟ το κοινωνικό τμήμα της σύνταξης , να αποσυνδεθούν από τον αριθμό των εργαζομένων που απασχολεί ένας εργοδότης και να συνδεθούν με το τζίρο της επιχείρησης ανεξάρτητα με το πόσους εργαζομένους απασχολεί (μπορεί να μην απασχολεί και κανένα, αν πρόκειται για ατομική επιχείρηση) πχ 3% επί του τζίρου. Με τον τρόπο αυτό: (1) Διευρύνεται η ασφαλιστική βάση (2) Ξεπερνιούνται εμπόδια διπλής ασφάλισης (πχ Ιδιωτικός υπάλληλος ο οποίος έχει και δελτίο παροχής υπηρεσιών και όντας ασφαλισμένος στο ΙΚΑ δεν ασφαλίζεται στο ΤΕΒΕ ή αν είναι παλιός ασφαλισμένος του ΙΚΑ δεν μπορεί να έχει και επιχείρηση στο όνομά του οπότε δουλεύει τελείως μαύρα) (3) Ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα εκείνων των επιχειρήσεων οι οποίες πραγματικά προσφέρουν στην Εθνική Οικονομία και γενικότερα στην Κοινωνία και οι οποίες σε μια χώρα η οποία δεν είναι τεχνολογικά ανεπτυγμένη, αναγκαστικά είναι επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας. Για παράδειγμα είναι άδικο κάποιος με ένα τηλέφωνο να κλείνει δουλειές χιλιάδων ευρώ (πχ ένας μεσίτης) να μην απασχολεί ούτε ένα εργαζόμενο, και να πληρώνει μόνο για το ΤΕΒΕ του και από την άλλη ένας βιοτέχνης ο ποίος για να βγάλει τα ίδια λεφτά έχει να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό από το εξωτερικό, δεσμεύει κεφάλαιο σε εγκαταστάσεις και πρώτες ύλες, απασχολεί 5-10 άτομα και πρέπει να καταβάλλει και τις εργοδοτικές εισφορές που τον γονατίζουν (4) Επιδοτείται ουσιαστικά η καταπολέμηση της ανεργίας αφού οι εργοδοτικές εισφορές συναρτώνται με την παραγωγικότητα και έτσι δεν διστάζει ο εργοδότης να προσλάβει προσωπικό αφού θα πληρώσει παραπάνω εισφορές μόνο αν αυξηθεί ο τζίρος του (5) Απλοποιείται η διαδικασία καταβολής των εισφορών αφού αυτές είναι δυνατόν να υπολογίζονται επί κάθε τιμολογίου ή απόδειξης που εκδίδει η επιχείρηση και να καταβάλλονται περιοδικά όπως ο ΦΠΑ ή μαζί με αυτόν. (6) Καταπολεμείται η αδήλωτη εργασία αφού η συνεισφορά του εργαζομένου αντικατοπτρίζεται στον τζίρο της επιχείρησης βάση του οποίου υπολογίζονται οι εργοδοτικές εισφορές. Μάλιστα επειδή η απονομή της κοινωνικής σύνταξης θα εξαρτάται από το ανταποδοτικό τμήμα της σύνταξης (θα πρέπει να έχεις πληρώσει έστω και το ελάχιστο κλιμάκιο ανταποδοτικής σύνταξης για τον ελάχιστο χρόνο προκειμένου να λάβεις την κοινωνική) θα υπάρξουν περιπτώσεις όπου, κυρίως αλλοδαποί, παρόλο που θα έχουν συνεισφέρει στις εισφορές για την κοινωνική ασφάλιση μέσω της κατανάλωσης ή της εργασίας τους ,δεν θα λαμβάνουν κοινωνική σύνταξη είτε διότι θα επιλέξουν να μην ασφαλιστούν για ανταποδοτική σύνταξη ή γιατί δεν θα συμπληρώσουν τα χρόνια εφόσον φύγουν σε άλλη χώρα. (7) Τελευταίο, αλλά κατά τη γνώμη μου όχι έλασσον, αποκτάται σταδιακά παιδεία από το ευρύ κοινό να ΑΠΑΙΤΕΙ απόδειξη κατά τις συναλλαγές του αφού μέσω αυτών θα εξασφαλίζεται το κομμάτι της κοινωνικής του σύνταξης β. Επιβολή εισφοράς πχ 3% υπέρ κοινωνικής ασφάλισης σε κάθε χρηματική συναλλαγή πέραν των αναφερομένων στην προηγούμενη παράγραφο(πχ μισθοδοσία υπαλλήλων) γ. Απαλλαγή του κράτους από την υποχρέωση καταβολής κράτησης υπέρ κοινωνικής ασφάλισης και αντί αυτού ανάληψη της υποχρέωσης παροχής δημόσιας δωρεάν και υψηλού κατά το δυνατόν επιπέδου ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κατά βάση όμως στα δημόσια θεραπευτήρια. Εξαιρέσεις να γίνονται μόνο αν τίθεται θέμα για τη ζωή του ασθενούς και το ΕΣΥ αδυνατεί να τον εξυπηρετήσει. Όποιος επιθυμεί κάτι περισσότερο να απευθύνεται σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. δ. Δικαιούχοι της κοινωνικής σύνταξης να είναι όλοι οι εργαζόμενοι, Έλληνες και αλλοδαποί ενώ της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης όλοι οι φορολογούμενοι (Έλληνες και αλλοδαποί) μετά των οικογενειών τους 2. Όσο αφορά την ανταποδοτική σύνταξη αυτή να περιλαμβάνει αρκετά κλιμάκια από μια ελάχιστη καταβολή πχ 50 ευρώ το μήνα που θα οδηγεί σε μια σύνταξη πχ 300 ευρώ μετά από 420 μήνες (35 χρόνια). Ο εργαζόμενος θα μπορεί κάθε μήνα να καταβάλλει όποιο ποσό δύναται προκειμένου να λάβει τη μέγιστη δυνατή ανταποδοτική σύνταξη όχι όμως λιγότερα από την ελάχιστη καταβολή. Στους ανέργους να καταβάλει το κράτος την ελάχιστη καταβολή για κάποιο χρονικό διάστημα πχ 1 χρόνο. Στόχος θα πρέπει να είναι ένας εργαζόμενος μετά από 35 χρόνια εργασίας και αφού συμπληρώσει το 65ο έτος της ηλικίας του να λαμβάνει ελάχιστη σύνταξη της τάξης των 700 ευρώ (κοινωνική και ανταποδοτική ή αν θέλει νωρίτερα μόνο την όποια ανταποδοτική έχει συγκεντρώσει ) καταβάλλοντας κάθε μήνα πχ το 3% των αποδοχών του για κοινωνική ασφάλιση και άλλα πχ 50 ευρώ για ανταποδοτική. Για τα βαρέα και ανθυγιεινά δεν θα πρέπει να ληφθεί καμία ιδιαίτερη μέριμνα αφού τα πραγματικά βαρέα και ανθυγιεινά αμείβονται καλύτερα και άρα ο εργαζόμενος σε αυτά μπορεί να πληρώσει περισσότερα χρήματα για την ανταποδοτική ασφάλισή του ώστε να πάρει υψηλότερη σύνταξη ή να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα. 3. Ιδιαίτερη μελέτη απαιτείται για το μεταβατικό στάδιο από το σημερινό σύστημα στο μελλοντικό και για την προσαρμογή των σημερινών συντάξεων στις νέες διότι είναι φυσικά αδιανόητο εργαζόμενοι στον ίδιο τομέα να είναι συνταξιούχοι δυο ταχυτήτων με μόνο κριτήριο το πότε συνταξιοδοτήθηκε ο καθένας. Ευχαριστώ για την υπομονή σας