Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το νομοσχέδιο για την προστασία της εργασίαςΆρθρο 65 Προστασία από τις απολύσειςΣχόλιο του χρήστη Θωμάς Αλεξάνδρου | 22 Μαΐου 2021, 18:02
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
"Για απολύσεις που δεν πάσχουν από τόσο σοβαρό ελάττωμα, όπως αυτές της παρ. 1, ακολουθείται η γαλλική ρύθμιση για τις αδικαιολόγητες απολύσεις, κατά την οποία, μετά από αίτημα είτε του εργοδότη, είτε του εργαζομένου, αντί για οποιαδήποτε άλλη συνέπεια ο εργοδότης καταβάλλει αυξημένη αποζημίωση στον εργαζόμενο" . Δεν δίνεται ούτε ενα παράδειγμα! Ποιές παράνομες απολύσεις είναι αυτές που δεν γίνονται γιά άσκηση νομίμου δικαιώματος εργαζομένου, όπως το να μην δεχτει μείωση μισθού, αλλαγή σύμβασης, συνέργεια σε παράνομες, να δεχτει να φύγει με "εθελουσία", δυσμενή μετάθεση, υποβιβασμό καθηκόντων κοκ; Και φυσικά ένας εργοδότης που λειτουργεί κακόπιστα και απολύει παράνομα θα υπολογίσει κόστος -ώφελος και σε κάθε περίπτωση το ώφελος είναι να απολύσει παράνομα. Στον τύπο (αλλά όχι στην αιτιολογική έκθεση) αναφέρεται ότι δήθεν θα έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη και γι'αυτο δεν προκρίνεται η επαναπρόσληψη. Μα αν η εμπιστοσύνη κλονίζεται βάσιμα (οχι γιατι δεν δέχτηκε μείωση συμφωνημένου μισθού η απλήρωτες υπερωρίες) , π.χ. γιατί δεν κρατάει επιχειρησιακά μυστικά, αυτό είναι βάσιμος λόγος απόλυσης. Αλλιώς αν η εμπιστοσύνη κλονίζεται λόγω παράνομων ενεργειών του εργοδότη, να επιβραβεύσουμε την παρανομία; Οπως επίσης υπογραμμίστηκε από άλλους, το να " αποδείξει ενώπιον δικαστηρίου πραγματικά περιστατικά ικανά να στηρίξουν την πεποίθηση ότι η απόλυσή του είναι άκυρη σύμφωνα με την παρ. 1" είναι στην κρίση του δικαστηρίου που συνήθως είναι φιλικό πρός τον εργοδότη. Ειναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι ένας δικαστης που μπορεί να κάνει σταθερά λάθη δέν μπορεί να απολυθεί, ενώ ένας εργαζόμενος που τα κάνει όλα σωστά , μπορεί! Αυτό είναι ισότητα. Αν δηλαδή κάποιος έχει προσφύγει δικαστικά γιά μη αποδεκτή βλαπτική μεταβολή, είναι αυτό ικανό περιστατικό ή όχι; Γιατί ο εργοδότης θα πεί μιά άλλη δικιολογία. Θα το αφήσουμε στην κρ΄ση του δικαστή;