Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ Θ.' | 25 Μαΐου 2021, 11:15

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ίδια η απεργία είναι αντίδραση σε άσκηση βίας ενός εξουσιάζοντος (κράτος - εργοδότης) προς έναν εξουσιαζόμενο(εργαζόμενος). Τα αποτελέσματα της βίας πρέπει να αφορούν και να κατανέμονται σε όλους τους εργαζόμενους και όχι μόνο στους απεργούς,όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα αποτελέσματα των τυχόν επιτυχιών του συνδικαλιστικού κινήματος, τα οποία νέμονται,επισης, όλοι οι εργαζόμενοι. Οπως δεχόμαστε το δεύτερο πρέπει να δεχτούμε και το πρώτο. Δεν μπορούμε να θεσπίζουμε τιμωριες και κυρώσεις για τη ψυχολογική πιεση που θα σου ασκηθεί για να συμμετέχεις στην απεργία. Η σωματική βία βέβαια, είναι σε κάθε περίπτωση κατακριτέα. Η συνδικαλιστική οργάνωση προστατευει το δικαίωμα στην εργασία και περιφρουρει τα δικαια των εργαζομένων και ο κυριότερος(αν όχι μοναδικός) τρόπος διεκδίκησης των παραπάνω είναι η απεργία. Με την απεργία διεκδικουνται αιτήματα όλων των εργαζομένων και αυτών που απεργούν και αυτών που δεν απεργούν. Συνεπώς είναι θεμιτό η συνδικαλιστική δράση να περιλαμβάνει και τρόπους παρακίνησης των εργαζομένων και άσκησης πίεσης ως ένα βαθμό για να συμμετέχουν στις συλλογικές διεκδικήσεις. Άλλους κανόνες έχει η συλλογική δράση και άλλους η ατομικη ανταποδοτική δράση και σε κάθε περίπτωση την επιλογή του καθενός συνοδεύει και το ανάλογο τίμημα. Οπότε για όσους εργαζόμενους λένε το αντίθετο και διεκδικούν το δικαίωμα τους να εργαστούν, για να μην είναι "τζάμπα μάγκες" έχω να προτείνω το εξής: Να νομοθετηθεί και μια διάταξη που να λέει πως τα ευνοϊκά αποτελέσματα νόμων που ρυθμίζουν εργατικά θέματα ή δικαιώματα τα οποία έχουν τεθει στο διεκδικητικό πλαισιο συνδικαλιστικών όργανων και έχουν διεκδικηθεί κατόπιν απεργιών και κινητοποιήσεων, θα ισχύουν μόνο για όσους συμμετείχαν στις απεργίες και όχι για τους εργαζόμενους που δεν απήργησαν.Αληθεια πως θα τους φαινόταν;