Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το νομοσχέδιο για την προστασία της εργασίαςΆρθρο 9 Πολιτικές εντός επιχείρησης για την καταπολέμηση της βίας και παρενόχλησηςΣχόλιο του χρήστη ActionAid | 26 Μαΐου 2021, 13:36
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Το κριτήριο των είκοσι (20) ατόμων και άνω για την υποχρέωση υιοθέτησης πολιτικών μηδενικής ανοχής από τις επιχειρήσεις είναι αυθαίρετο και δεν αιτιολογείται σε κανένα σημείο του σχεδίου νόμου. Πρόκειται για κάτι που δεν προβλέπεται από τη Σύμβαση 190, καθώς όλα τα εργαζόμενα ή απασχολούμενα πρόσωπα αδιακρίτως θα πρέπει να προστατεύονται από τη Σύμβαση. Προτείνεται, επίσης, πέρα από την απάλειψη του κριτηρίου αυτού, και η απάλειψη της λέξης «περιστατικού», καθώς η βία και η σεξουαλική παρενόχληση ορίζονται ως συμπεριφορές στο άρθρο 4. Αναφορικά με την υποστήριξη εργαζομένων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας δεν περιλαμβάνονται συγκεκριμένα μέτρα που κατ’ ελάχιστον θα όφειλαν να εφαρμόζονται σε όλους τους εργασιακούς χώρους (π.χ. σχετική άδεια μετ’ αποδοχών όπου κρίνεται απαραίτητο). Eίναι απαραίτητο να ενσωματωθούν στον εφαρμοστικό νόμο τα μέτρα που προβλέπει η Σύσταση 206, καθώς δεν αρκεί η γενική αναφορά του άρθρου 9 στην «υποστήριξη, με κάθε πρόσφορο μέσο ή εύλογη προσαρμογή». Κατά το περιεχόμενο της Σύστασης 206 για να είναι επαρκής η προστασία θα πρέπει να θεσπιστεί ειδική άδεια και ευέλικτοι εργασιακοί διακανονισμοί ειδικά για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας, προσωρινή προστασία από την απόλυση, υποχρέωση των εργοδοτών να λαμβάνουν υπόψιν την ενδοοικογενειακή βία στις εκτιμήσεις κινδύνων που διεξάγουν, σύστημα παραπομπών προς μέτρα δημόσιου μετριασμού του φαινομένου, όπου υπάρχουν, και αύξηση της ευαισθητοποίησης για τις επιπτώσεις της ενδοοικογενειακής βίας στον κόσμο της εργασίας.