Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλας' | 27 Ιουλίου 2021, 02:27

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το εθνικό σχέδιο δράσης αναλώνεται στα συνήθη και δεν αντιμετωπίζει τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας. Πολύ συχνά το παρατηρώ αυτό σε σχέδια και νόμους, που οι "ειδικοί" φαίνονται να μην έχουν επαφή με την πραγματική ζωή του Έλληνα πολίτη. Συγκεκριμένα, για τα περιστατικά βίας που υπάρχει κίνητρο βασισμένο στο φύλο (αυτά που ωραία βαφτίστηκαν "έμφυλη βία"), αυτά δεν αφορούν μόνο γυναίκες, όπως και δεν είναι κάθε περιστατικό βίας προς γυναίκα τέτοια "έμφυλη βία". Αντίστοιχα, και κάθε περιστατικό βίας μεταξύ ανθρώπων άλλης φυλής ή χρώματος δέρματος, δεν είναι ρατσιστική βία. Αν ένας λευκός σκοτώσει έναν μαύρο για να τον κλέψει, δεν πρόκειται σώνει και καλά για ρατσιστική βία. Ανάλογα, αν ένας άνδρας σκοτώσει μια γυναίκα για να την κλέψει, δεν είναι σώνει και καλά έμφυλη βία. Δυστυχώς, η έμφυλη και η ενδο-οικογενειακή βία δεν είναι απλά πράγματα που λύνονται με ευχολόγια και με ενημέρωση και δράσεις, καθώς πρόκειται για βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις των δραστών και μεγάλων κομματιών της κοινωνίας. Δηλαδή, πώς θα εξαλειφθεί η ενδο-οικογενειακή και η έμφυλη βία, όταν ο παπάς ή ο ιμάμης του χωριού στην μέση του πουθενά κηρύττουν ότι η γυναίκα πρέπει να υπακούει στον άνδρα και να τον ανέχεται ό,τι κι αν κάνει; Όταν ο κάθε βάρβαρος δεν εκπαιδεύεται από τους γονείς του να σέβεται το άλλο φύλο, και όταν αυτοί οι βάρβαροι δεν πατάνε στο σχολείο ή δεν του δίνουν σημασία, πώς θα εκπαιδευτούν να σεβαστούν το άλλο φύλο; Με σεμινάρια 1-2 ωρών στα σχολεία, στα οποία δεν θα πατήσουν καν και θα καπνίζουν απ'έξω; Η ψυχολογική βία, είτε από το ένα είτε από το άλλο φύλο, π.χ. "κρεβατομουρμούρα" χρόνων ή ψυχολογικοί εκβιασμοί, πότε θα αντιμετωπιστούν ως αίτια της έμφυλης και της ενδο-οικογενειακής βίας, και πώς; Δηλαδή, μία σκοτώνει τον άνδρα της, αλλά αυτός την εκβίαζε χρόνια να κάνει ό,τι της λέει για να μην την αφήσει στο δρόμο, ή της φερόταν οικτρά. Εκεί, μήπως και οι δύο άσκησαν βία; Το αντίστοιχο, αν ένας σκοτώσει την γυναίκα του που δεκαπέντε χρόνια τον κακολογεί και τον απειλεί ότι αν δεν υπακούσει θα τον χωρίσει και θα του πάρει τα παιδιά (όπως ήταν μέχρι πρόσφατα ο νόμος). Μήπως εκεί πάλι και οι δύο δεν άσκησαν βία; Θα προβλεφθεί η κατ' εξακολούθηση ψυχολογική βία ως πιθανή έμφυλη ή ενδο-οικογενειακή βία; Δηλαδή, σε ένα παντρεμένο ανδρόγυνο που συζεί, έχουμε έμφυλη και ενδο-οικογενειακή βία εάν η γυναίκα κάθε μέρα (αλλά κάθε μέρα) λέει τον άντρα της τουλάχιστον 20 φορές "τεμπέλη, ακαμάτη, ανίκανο, ανεπρόκοπο, που όλα του τα κάνει αυτή και αυτός δεν είναι ικανός για τίποτα" ή έχουμε μόνο εάν αυτός μία των ημερών δεν την αντέξει και την χαστουκίσει ή την δείρει; Εάν αντίστοιχα, ο άνδρας απαντήσει με ύβρεις κάθε μέρα όλη μέρα, για χρόνια, θεωρείται βία ή όχι; Θεωρείται σεξιστική συμπεριφορά, απαξιωτική και μειωτική για το φύλο της συζύγου; Ακούγονται αυτά γραφικά, αλλά αυτά βιώνει η ελληνική κοινωνία και σε αυτά θα κληθούν να απαντήσουν τα δικαστήρια και αυτά βιώνουν οι μαθήτριες-μαθητές, κ.τ.λ. και τώρα και στο μέλλον. Και δεν βλέπω να απαντώνται αυτά με το εθνικό σχέδιο... Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Ρομά στο σχέδιο. Λέει το σχέδιο: "Ενημέρωση πληθυσμών Ρομά για τους πρόωρους και εξαναγκαστικούς γάμους και τις προβλέψεις του ελληνικού δικαίου, καθώς και για τα δικαιώματα του παιδιού." Δηλαδή, προφανώς, το πρόβλημα είναι ότι οι Ρομά είναι ανενημέρωτοι και παντρεύουν τα παιδιά τους στα 12 με 13, πολλές φορές και με το ζόρι, ή δεν σέβονται και δεν φροντίζουν πολύ τα παιδιά τους. Δεν φταίει το ότι συνεχίζουν συνήθειες και παραδόσεις αιώνων της φυλής τους ή ότι ήταν, είναι, και δυστυχώς θα συνεχίσουν να είναι στο περιθώριο της κοινωνίας ως φυλή, και αυτό οδηγεί πολλές φορές σε πλημμελή φροντίδα των παιδιών τους. Δουλευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή. Αντί να υπάρξει αρωγή και φροντίδα του κράτους, τους πατάμε μια ενημέρωση του τι πιστεύει η κοινωνία μας ως σωστό και, τέλος, θα αλλάξουν και θα ενσωματωθούν στα πιστεύω των νόμων μας. Συνεχίζει: " Άρση κοινωνικού αποκλεισμού γυναικών Ρομά o Καταγραφή οργανώσεων γυναικών Ρομά για συνεχή ενημέρωση πληροφόρηση για τα δικαιώματα των γυναικών Ρομά και των υπηρεσιών στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν. o Συνεργασία του Δικτύου Δομών με τα Παραρτήματα Ρομά των Κέντρων Κοινοτήτων των ΟΤΑ α΄ βαθμού για παραπομπές περιστατικών έμφυλης ή ενδοοικογενειακής βίας. o Εκστρατεία ευαισθητοποίησης μέσω παραγωγής φυλλαδίων, ιστοσελίδων και τηλεοπτικής διαφήμισης για τη μείωση της σχολικής διαρροής κοριτσιών Ρομά. o Επιμόρφωση στελεχών του Δικτύου Δομών για την παροχή υπηρεσιών σε γυναίκες Ρομά o Εκπόνηση σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ προγραμμάτων κατάρτισης και διά βίου μάθησης του γυναικείου εργατικού δυναμικού σε γυναίκες ΡΟΜΑ και άμεση διασύνδεσή τους με την αγορά εργασίας o Εκπαιδευτικές εκστρατείες στις κοινότητες των Ρομά, σχετικά με τα αποτελέσματα των πρώιμων/εξαναγκαστικών γάμων. o Συμμετοχή στην Εθνική Στρατηγική για την Κοινωνική Ένταξη των Ρομά" Και διαβάζουμε κάποια πράγματα απερίγραπτα. Δηλαδή, εκστρατεία ευαισθητοποίησης (και) με ιστοσελίδες, γιατί προφανώς η πλειοψηφία των Ρομά έχει πρόσβαση στο ευρύ ίντερνετ... Και γενικά, καταγραφή, φυλλάδια, επιμόρφωση, προγράμματα μαθητείας, εκπαιδευτικά σεμινάρια, συμμετοχή, και, εντάξει, πάει η έμφυλη βία και από τους Ρομά... Δουλευόμαστε μεταξύ μας δηλαδή. Το προφανές το ελληνικό κράτος που χρειάζεται 1002 δουλειές να αξιοποιήσει το εργατικό δυναμικό ανέργων, αστέγων, Ρομά και όποιας άλλης περιθωριοποιημένης ομάδας, ώστε να μειώσει και τα περιστατικά βίας (κάθε μορφής) και να ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι σωστά και να μορφωθούν κατάλληλα, αυτό προφανώς δεν θα προταθεί ποτέ. Δηλαδή, εάν ο τάδε Ρομά πληρώνονταν από τον τάδε μεγάλο δήμο της χώρας για να καλύψει τις 50.000 λακκούβες των δρόμων του Δήμου και να βγάλει πιο πολλά από ό,τι θα έβγαζε με την παιδική επαιτεία (ή από την καύση ελαστικών) και υπό τον όρο ότι δεν θα υπήρχαν περιστατικά οποιασδήποτε παρανομίας από μέρους του (από έμφυλη βία, ενδο-οικογενειακή βία, μέχρι το οτιδήποτε), αυτό δεν θα κάλυπτε και τις ανάγκες του ανθρώπου και της οικογένειας του και του δήμου και της κοινωνίας, ενώ θα τον ανάγκαζε να αλλάξει και την όποια άσχημη νοοτροπία του; Αν αυτό εφαρμοζόταν όχι για έναν, αλλά για όλους; Επίσης, δεν βρήκα τις λέξεις "ναρκωτικά" και "εθισμός" πουθενά στο εθνικό σχέδιο. Προφανώς, ο αλκοολισμός και οι εθισμοί συνδέονται με βία γενικά και ιδίως με ενδο-οικογενειακή βία μόνο σε άλλες χώρες και όχι στην Ελλάδα. Κοινώς, χτυπάμε το σύμπτωμα (ενδο-οικογενειακή και έμφυλη βία) με τσίχλες (ενημερώσεις και φυλλάδια), ούτε καν με φαρμακευτικές παστίλιες, και για την νόσο (τα βαθύτερα αίτια της βίας) ούτε λόγος. Όταν ένα από τα βαθύτερα αίτια είναι η γενική αντίληψη για τους ρόλους του άνδρα και της γυναίκας στην κοινωνία μας, δεν θα έπρεπε να ζητηθεί και από κάθε θεσμό της κοινωνίας (θρησκευτικό, κοινωνικό, σχολεία, υπηρεσίες, κράτος), να συμβάλει; Δεν παίζει ρόλο ο θεσμός της θρησκείας στο πώς θα φερθεί ο άνδρας στη γυναίκα και η γυναίκα στον άνδρα; Δεν παίζει ρόλο το σχολείο, ως πυλώνας εκπαίδευσης, στην ενδο-οικογενειακή και στην έμφυλη βία, πέρα από τα πλαίσια σεμιναρίων, ενημερώσεων, και επιμορφώσεων; Τι γίνεται με τα παιδιά που ουσιαστικά απέχουν αυτής της κοινωνικής εκπαίδευσης; Πώς ο μαθητής του 10-12 με το μηχανάκι και το τσιγάρο που όλο αποβάλλεται, αλλά και ο Ρομά μαθητής που φεύγει από το σχολείο οριστικά στα 13 του, θα αποκτήσουν εκπαίδευση που θα τους επιτρέψει να αποφύγουν την βία ενάντια στο άλλο φύλο (αλλά και γενικά); Και τέλος, ο μαθητής του 20, που θα τελειώσει το σχολείο και το πανεπιστήμιο με άριστα και θα πάρει την γυναίκα-γλάστρα-μοντέλο-αμόρφωτη (ή τον άνδρα-μαϊντανό η αντίστοιχη μαθήτρια), πώς θα αποφύγουμε το να γίνει δυνάστης της (του); Μήπως όλα αυτά, η αντιμετώπιση της (έμφυλης και μη) βίας εδράζονται ουσιαστικά στο σύστημα αξιών του καθενός και άρα στο σύστημα αξιών της κοινωνίας μας; Μήπως γι' αυτό και χρειάζεται ολιστική αντιμετώπιση και κινητοποίηση όλων μας, για να ελαχιστοποιηθούν τα φαινόμενα βίας, και να βρεθεί η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη και το φιλότιμο; Πού είναι αυτοί οι στόχοι στο εθνικό σχέδιο δράσης; Ας πούμε, ένας συνάνθρωπος μας με πραγματική ανθρωπιά, θα χτυπούσε την γυναίκα ή/και το παιδί του συστηματικά; Εάν όχι, τότε, πού είναι ο στόχος για ανάπτυξη ανθρωπιάς στην κοινωνία μας; Με ενημερώσεις, φυλλάδια, και σεμινάρια, θα αναπτυχθεί η ανθρωπιά μας; Δεν πρέπει άρα να συζητηθούν και να στοχευθούν τα βαθύτερα αίτια της κατάστασης της κοινωνίας, της οποίας κατάστασης, η έμφυλη βία, δεν είναι παρά ένα σύμπτωμα; Δεν υπάρχει μόνιμος κάτοικος της Ελλάδας (είτε είναι Ρομά, είτε είναι άστεγος, είτε είναι άνεργος, είτε όχι) που να μην ξέρει ότι η βία (και κατά των γυναικών) είναι (και καλά) λάθος. Το θέμα είναι γιατί το να βιαιοπραγήσει κανείς βγαίνει τόσο εύκολα στον καθένα μας στις μέρες μας και έχει να κάνει (και) με το σύστημα αξιών μας. Παραδείγματος χάριν, μήπως υπάρχει συσχέτιση ενδο-οικογενειακής βίας και ομοφοβικών (ή ρατσιστικών) αντιλήψεων; Μήπως και τα δύο (τρία) είναι χαρακτηριστικά μιας αντίληψης ανωτερότητας απέναντι σε άλλες ομάδες και στο διαφορετικό; Άρα, μήπως πρέπει να υπάρξει αντιμετώπιση πιο σθεναρή και πιο ολοκληρώμενη, με κίνητρα για αλλαγή νοοτροπιών και αξιών; Μάλλον, όμως, τότε πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος του σχολείου και η υποχρέωση των μαθητών να παρευρίσκονται έστω στα μαθήματα (πού είναι αυτό στο κάθε εθνικό σχέδιο δράσης για ισότητα, ένταξη, και επανένταξη;), αλλά και να προωθηθεί ένα σύστημα αξιών ισότητας όλων προς όλους από όλους τους φορείς (και από τις οικογένειες και από τις εκκλησίες και από κάθε φορέα που μπορεί να είναι διαθέσιμος), καθώς εάν η έμφυλη βία γίνει μη κοινωνικά αποδεκτή ("δακτυλοδεικτούμενη"), θα ελαχιστοποιηθεί κιόλας. Τεράστιο είναι και το θέμα της πορνείας, με την χώρα μας να έχει τις περισσότερες πόρνες από σχεδόν κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης, αλλά και του κόσμου, ανά κάτοικο, και τις περισσότερες να είναι αδήλωτες. Ένας λαός που έχει συνηθίσει σε μια τέτοια κατάσταση, πώς θα σεβαστεί μετά τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, ιδίως όταν έχει μάθει να εκμεταλλεύεται (κατά κόρον αλλοδαπές) γυναικές για εύκολη σεξουαλική ικανοποίηση; Το θέμα είναι τεράστιο, γιατί και οι ίδιες οι γυναίκες αυτές ως επί το πλείστον δεν έχουν την θέληση να αλλάξουν την κατάσταση τους, καθώς αυτή η απασχόληση τους προσδίδει τεράστια ποσά (όταν δεν τις εκμεταλλεύεται κάποιος προαγωγός), τα οποία δεν μπορεί άλλη απασχόληση να τους προσφέρει, π.χ. εκατοντάδες ευρώ ανά ημέρα απασχόλησης. Αυτή η κατάσταση είναι μία ακόμη έκφανση των αξιών του κοινωνικού μας συνόλου, που έχει παγιωθεί εδώ και δεκαετίες (το 1970 η ελληνική γλώσσα δεν είχε την λέξη "ρωσιδάδικο", αλλά από το 1990 και μετά, 30+ χρόνια τώρα, την έχει αποκτήσει), και η οποία προφανώς προάγει την έμφυλη βία. Άρα, ως Έλληνας πολίτης, περίμενα ένα πιο λεπτομερές, πιο ολοκληρωμένο και πιο σύνθετο εθνικό σχέδιο δράσης για την ισότητα (και) των δύο φύλων, (αλλά και των περιθωριοποιημένων ομάδων, και γενικά όλων των κατοίκων), που θα στόχευε σε σωστή θεμελίωση των αξιών της κοινωνίας μας με συγκεκριμένα μέτρα-δράσεις, και όχι μόνο με ενημερώσεις, και που θα κάλυπτε και πιο καυτά θέματα, όπως αυτό της ψυχολογικής βίας, που πολύ συχνά προηγείται της σωματικής, και που η κοινωνία μας το αντιμετωπίζει πολύ επιφανειακά.