Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2021-2025Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων 2021-2025Σχόλιο του χρήστη ΕΛΕΝΗ ΚΑΝΤΖΕΛΗ | 6 Αυγούστου 2021, 10:00
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Δημοτική Επιτροπή Ισότητας (ΔΕΠΙΣ) Εν μέσω ενός «καταιγισμού» γυναικοκτονιών που πραγματικά συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία και ενός καθεστώτος αύξησης της έμφυλης βίας και των ακραίων φαινομένων σεξουαλικής παρενόχλησης, αναμέναμε ένα Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων που θα απαντούσε δυναμικά σε όλα αυτά τα ζητήματα και ίσως στο πρωτόγνωρο θέμα της συγχώνευση της πολιτικής ισότητας με την οικογενειακή και δημογραφική πολιτική. Δυστυχώς, το κείμενο που τέθηκε σε διαβούλευση δεν μπορούμε να πούμε ότι ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας. Επιχειρώντας να συμβάλουμε στον εμπλουτισμό του και στην ανάδειξη των σημαντικότερων ελλείψεων που το διακρίνουν, σημειώνουμε επιγραμματικά τα παρακάτω: 1. Απουσιάζει κάποιος κεντρικός πολιτικός στόχος που να εστιάζει στα νέα ζητήματα των έμφυλων σχέσεων που ανέδειξε η πανδημία, όπως είναι η τηλεργασία, η υγειονομική φροντίδα, οι γυναικοκτονίες, ο ρόλος των γυναικών στην ανθεκτικότητα της κοινωνίας. 2. Η εκτίμηση της υπάρχουσας κατάστασης βασίζεται σε ελάχιστα στατιστικά στοιχεία και ερευνητικά δεδομένα, χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση, αλλά και χωρίς να προβλέπει νομοπαρασκευαστικές ή συμβουλευτικές επιτροπές με εμπειρογνώμονες και φορείς της κοινωνίας των πολιτών για βαθύτερη προσέγγιση σε όλα τα ζητήματα. 3. Οι άξονες προτεραιότητας είναι οι αναμενόμενοι και οι ελάχιστοι δυνατοί: η έμφυλη βία, τα κέντρα αποφάσεων, η αγορά εργασίας και οι τομεακές πολιτικές (εκπαίδευση, υγεία, πολιτισμός), οι στόχοι είναι συνοπτικοί και επιγραμματικοί, ενώ οι δράσεις είναι αδύναμες και κοινότοπες, αφού ως τέτοιες εκλαμβάνονται τυπικές υποχρεώσεις της χώρας για ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών ή η σύνταξη εκθέσεων προς τους διεθνείς οργανισμούς. Επίσης, πολλές δράσεις αποτελούν προγράμματα που ήδη υλοποιούνται από το ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας) ή προβλέπονται ήδη από τους νόμους του κράτους. 4. Δίνεται μεγάλη έμφαση στις δράσεις των Υπουργείων, που θα ήταν ευπρόσδεκτη αν εξασφαλιζόταν η πολιτική βούληση της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας και κάποιος τρόπος εποπτείας και συντονισμού μέσω κάποιας διυπουργικής Επιτροπής. 5. Απουσιάζει ο στόχος της ενίσχυσης των μηχανισμών για την ισότητα των φύλων, όπως δυστυχώς αναμενόταν μετά την κατάργηση της αυτοτέλειας της Γραμματείας ισότητας των φύλων. Όμως, από το Σχέδιο Δράσης απουσιάζει εντελώς και η αναφορά στον μη καταργημένο (ακόμα;) ΚΕΘΙ το οποίο λόγω της διοικητικής ευελιξίας (ΝΠΙΔ) και των εξωτερικών συνεργασιών του αποτελεί σήμερα την εμπροσθοφυλακή στο πεδίο εισάγοντας νέες θεματικές για την έμφυλη ισότητα μέσω καινοτόμων ευρωπαϊκών προγραμμάτων. 6. Οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις, ως συλλογικότητες της κοινωνίας των πολιτών, αγνοήθηκαν τόσο κατά την προετοιμασία του Σχεδίου όσο και στην εκπροσώπησή τους στο 11μελές Εθνικό Συμβούλιο Ισότητας, προφανώς λόγω της έντονης αντίθεσής τους στη συγχώνευσης της ισότητας με την δημογραφία και την οικογένεια. 7. Απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στις χρηματοδοτικές πηγές π.χ. του ΕΣΠΑ και του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, καθώς και στις κατευθύνσεις της ΕΕ στον τομέα της ισότητας των φύλων στα νέα κοινοτικά χρηματοδοτικά εργαλεία (gender budgeting). 8. Στις δράσεις για τη «βελτίωση της θέσης των γυναικών που υφίστανται πολλαπλές διακρίσεις» αναφέρεται η εθνική καταγωγή, η αναπηρία, η ηλικία, αλλά όχι η ταυτότητα φύλου, και μάλιστα ενώ η κυβέρνηση αναγγέλλει πρόγραμμα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ. Η αναφορά στη «διαφορετικότητα» χωρίς όμως να διευκρινίζεται τι περιλαμβάνει, δεν είναι επαρκής. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ισότητα των Φύλων αποτελεί πλέον προϋπόθεση για την χρηματοδότηση των Ευρωπαϊκών Ταμείων, ενώ στο Πρόγραμμά της για τα επόμενα χρόνια (2020-2025), η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενίσχυσε τους στόχους, τις διαδικασίες, και την προσέγγιση των πολιτικών ισότητας των φύλων. Στη χώρα μας, το Σχέδιο Δράσης που έχει κατατεθεί για διαβούλευση διατηρεί το παρωχημένο συντηρητικό πλαίσιο, στρέφει την πλάτη στην εκσυγχρονιστική ευρωπαϊκή προοπτική και υστερεί τόσο στην εξασφάλιση της αποτελεσματικότητας, αλλά κυρίως σε έμπνευση για μια συμπεριληπτική κοινωνία ισότητας. Επίσης, κατατίθενται και οι κάτωθι προτάσεις: 1. Για την εφαρμογή του Άρθρου 25 (Παροχή υποστήριξης σε θύματα σεξουαλικής βίας) της Σύμβασης της Κων/πολης απαιτείται να προβλεφθεί προϋπολογισμός για την δημιουργία και λειτουργία εξειδικευμένων Κέντρων υποστήριξης σε θύματα σεξουαλικής βίας με 24ωρη λειτουργία, η οποία θα είναι πλήρως αποσυνδεδεμένη από την καταγγελία για την έναρξη ποινικής διαδικασίας, όπου θα παρέχεται άμεση ιατροδικαστική εξέταση, συλλογή και διατήρηση αποδεικτικών στοιχείων, περίθαλψη και εξειδικευμένη ψυχολογική στήριξη για τη διαχείριση ψυχικού τραύματος. Συμβουλευτικό κέντρο γυναικών με σκοπό και προτεραιότητα την πρόληψη και την αντιμετώπιση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας. Με στελέχωση από εξειδικευμένο προσωπικό όπως κοινωνικό λειτουργό, σύμβουλο σταδιοδρομίας, ψυχολόγο και νομική σύμβουλο . 2. Ενίσχυση και επέκταση της Γραμμής 15900. 3. Αύξηση των ξενώνων φιλοξενίας και των συμβουλευτικών κέντρων για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, σε επίπεδο μεγάλων δήμων. 4. Ενίσχυση των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων με εξειδικευμένο επιστήμονα σε θέματα έμφυλης βίας. 5. Νομικός ορισμός της έννοιας και τυποποίηση του εγκλήματος της γυναικοκτονίας με την εισαγωγή του στον Ποινικό Κώδικα, ως εγκλήματος που απορρέει από την «άσκηση κυριαρχίας των ανδρών πάνω στις γυναίκες». Ώστε η γυναικοκτονία να θεωρείται ποινικό αδίκημα επιβαρυντικό για το δράστη (έγκλημα με κίνητρο μισογυνισμού κατ’ αναλογία του εγκλήματος με ρατσιστικό ή αντισημιτικό κίνητρο). 6. Δημιουργία τμημάτων εντός της αστυνομίας σε θέματα αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών και στελέχωση τους με εκπαιδευμένο προσωπικό (μόλις ανακοινώθηκε η πιλοτική δημιουργία τμήματος στο Περιστέρι!!!! παρά την επανειλημμένως διαπιστωθείσα ολιγωρία στελεχών της αστυνομίας στα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας που ενδέχεται ή και καταλήγουν σε φόνο της γυναίκας) 7. Δημιουργία Οικογενειακών Δικαστηρίων με εξειδικευμένες κοινωνικές υπηρεσίες στελεχωμένες με ειδικούς ψυχικής υγείας και κοινωνικούς λειτουργούς στις μονάδες Δικαιοσύνης. 8. Εισαγωγή προγραμμάτων σπουδών φύλου στις σχολές δικαστών 9. Εκπαίδευση και κατάρτιση των γυναικών στις νέες τεχνολογίες και ψηφιακές δεξιότητες Η πρόεδρος της ΔΕΠΙΣ Τα μέλη Ελένη Καντζέλη Θεόδωρος Σταματάκης Σταματική Ταβουλαρέα Ιωάννα Καρούτη Αμαλία Ταπραντζή Γεωργία Πετράκη