Αρχική «Ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας: διατάξεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων...»Άρθρο 05 Ορισμός Υπεύθυνου Προστασίας ΑνηλίκωνΣχόλιο του χρήστη Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.) | 3 Σεπτεμβρίου 2021, 14:38
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
Για την αποφυγή της μετρίασης των περιστατικών που γνωστοποιούνται σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 του νομοσχεδίου και προκειμένου να ενισχυθεί η ουσιαστική εφαρμογή και συμμόρφωση με την υποχρέωση αναφοράς και έγκαιρης αντιμετώπισης περιστατικών κακοποίησης ή/και παραμέλησης ανηλίκων, συμπεριλαμβανομένων των ανηλίκων με αναπηρία, που τελούν υπό την προστασία Φορέων Παιδικής Προστασίας, κρίνεται σκόπιμη η εισαγωγή περαιτέρω διασφαλίσεων / εγγυήσεων αναφορικά με το περίγραμμα απασχόλησης του «Υπεύθυνου Προστασίας Ανηλίκων». Ως εκ τούτου, προτείνεται η αντικατάσταση του άρθρου 5 ως ακολούθως: «1. Σε κάθε μονάδα των Φορέων Παιδικής Προστασίας ορίζεται Υπεύθυνος Προστασίας Ανηλίκων. Ο Φορέας Παιδικής Προστασίας υποχρεούται να αναρτά [….]. 2. Τα καθήκοντα Υπεύθυνου Προστασίας Ανηλίκων ανατίθενται από τον Διευθυντή της μονάδας ή το φυσικό πρόσωπο που διευθύνει ή προΐσταται του οικείου Φορέα Παιδικής Προστασίας που συστήνεται και λειτουργεί από δήμους ή νομικά πρόσωπα αυτών σε μέλος του προσωπικού, κοινωνικό λειτουργό ή ψυχολόγο. […] 3. Ο Υπεύθυνος Προστασίας Ανηλίκων προάγει, εντός της μονάδας του Φορέα Παιδικής Προστασίας, την κουλτούρα για την έγκαιρη αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης των ανηλίκων που τελούν υπό την προστασία του φορέα. Στα ελάχιστα καθήκοντά του περιλαμβάνονται η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση κάθε δυνητικού προσώπου που προβαίνει σε αναφορά περιστατικού κακοποίησης, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2, σχετικά με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τον παρόντα νόμο και άλλες διατάξεις περί προστασίας ανηλίκων, καθώς και η συμβουλευτική καθοδήγηση σχετικά με το φάσμα των πρακτικών, συστημάτων, στρατηγικών και εργαλείων επικοινωνίας που είναι αναγκαία/ες για την ουσιαστική εκπλήρωση των υποχρεώσεων αυτών, συμπεριλαμβανομένης της επαυξητικής και εναλλακτικής επικοινωνίας για περιπτώσεις ατόμων με αναπηρία όταν κρίνεται αναγκαίος ο διαφορετικός τρόπος επικοινωνίας.