Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Γρηγοριάδης' | 19 Οκτωβρίου 2022, 19:53

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η σχετική απόφαση του ΣΤΕ πρέπει να αποτελέσει την αφετηρία και την αφορμή για μία βαθύτερη και ουσιαστικότερη ορθή και δίκαιη νομοθετική πρωτοβουλία, η οποία θα είναι σαφώς εντός του Ευρωπαϊκού πλαισίου, αλλά και μέσα στο πνεύμα της ασφαλιστικής δικαιοσύνης που οφείλει όχι μόνο να ασπάζεται, αλλά και να επιδιώκει ο ασφαλιστικός νομοθέτης. Δυστυχώς με τις σιβυλλικές, αμφίσημες και διφορούμενες ως προς τα κρίσιμα σημεία διατυπώσεις της προτεινόμενης νομοθεσίας, μέσω αόριστων νομικών εννοιών, ο στόχος αυτός αποτυγχάνει παταγωδώς και φαίνεται να μη βοηθούνται αυτοί που θα έπρεπε βοηθηθούν, ενώ αντιθέτως βοηθούνται κυρίως ή αποκλειστικά αυτοί που δε θα έπρεπε να βοηθηθούν. Δε βοηθούνται αυτοί που προσπάθησαν να είναι συνεπείς ακόμη και με οφειλές που ανάγονται προ της δεκαετίας, τις οποίες ρύθμισαν, πολλές φορές κάτω από τη σπάθη των κατασχέσεων, της στέρησης ενημεροτήτων, ακόμη και της αυτόφωρης σύλληψης, όταν το σχετικό ποινικό αδίκημα διωκόταν ως αυτόφωρο. Δε βοηθούνται αυτοί που προσπάθησαν να είναι συνεπείς ακόμη και με οφειλές που ανάγονται προ της δεκαετίας, τις οποίες ρύθμισαν (για τους ίδιους όπως πιο πάνω λόγους ή επειδή απλώς και διαχρονικά ήθελαν να είναι τίμιοι και συνεπείς) ακόμη και στην περίπτωση που η ασφαλιστική οφειλή αποτελεί συνέπεια ομολογημένης υπεξαίρεσης σε βάρος τους. Δε βοηθούνται τα θύματα υπεξαιρέσεων λογιστών και αναλόγων συνεργατών, ούτε και για οφειλές πέραν της δεκαετίας που αναγκάστηκαν να ρυθμίσουν και να πληρώνουν τα ως άνω θύματα. Καταστρατηγείται κατάφωρα αντίθετα στο Σύνταγμα η αρχή της Ισότητας. Μάλιστα καταστρατηγείται υπέρ της συνειδητής ασυνέπειας και σε βάρος της συνέπειας. Αλλά το Σύνταγμα επιβάλλει την ισότητα των Πολιτών κι αν ενδεχομένως εισαγόταν εξαιρέσεις υπό το πνεύμα «ίση μεταχείριση των ομοίων και ανόμοια μεταχείριση των ανομοίων», ακόμη και τότε η εξαίρεση και η επωφελής διάκριση θα έπρεπε να επισυμβαίνει υπέρ της συνέπειας και σε βάρος της ασυνέπειας. Εδώ συμβαίνει το αντίθετο. Παρατηρώ , λοιπόν, ότι οι προτεινόμενες ρυθμίσεις αφήνουν ανοιχτές όλες τις πληγές. Δε λαμβάνουν καμία μέριμνα για όσους με αιματηρές θυσίες προσπάθησαν να είναι συνεπείς. Αντιθέτως, επί της ουσίας τους τιμωρούν ανοίγοντας την κερκόπορτα της μη εφαρμογής της δεκαετούς παραγραφής, υπό την πρόφαση της διακοπής της παραγραφής με διάφορα νομικαλιστικά και φορμαλιστικά προσχήματα. Ο νομοθέτης δεν τολμά να δώσει με σαφήνεια βέβαιη ανακούφιση, ούτε καν ως προς το σκέλος των τόκων και των προσαυξήσεων. Δε βάζει τον δάκτυλο επί τον τύπων των ήλων, ούτε καν για τα προφανή. Δεν είναι δυνατόν να «επιβραβεύονται» και να «επιδοκιμάζονται» η συνειδητή ασυνέπεια και η χρόνια αδιαφορία, σε συνδυασμό με τη μακροχρόνια αμέλεια και αδράνεια της διοίκησης προς είσπραξη και από την άλλη πλευρά να «τιμωρούνται» εκείνοι που ήταν συνεπείς. Μάλιστα ο νομοθέτης δεν τιμωρεί καν την ολιγωρία των αρμόδιων για την είσπραξη φορέων, τους οποίους στην ουσία αμνηστεύει, παρά την εκκωφαντική υπερδεκαετή αδράνεια, στην υπερδεκαετή ασυνέπεια των ασυνείδητα ή συνειδητά αμελών οφειλετών. Η νομοθετική πρωτοβουλία, αν θέλει να είναι δίκαιη, αποτελεσματική και συνταγματικά ανεκτή θα πρέπει να δώσει δραστικές λύσεις και συγκεκριμένα να νομοθετήσει με απόλυτη σαφήνεια: *Δεκαετή παραγραφή, χωρίς αστερίσκους, υποσημειώσεις, εξαιρέσεις ,εξαιρέσεις των εξαιρέσεων και ψηλά γράμματα *Πρόβλεψη ειδικών προνομίων και προνοιών σε όσους επέδειξαν διαχρονικά συνέπεια έναντι των ασφαλιστικών τους υποχρεώσεων *Ειδική πρόβλεψη για τις περιπτώσεις που η ασφαλιστική οφειλή αποτελεί συνέπεια εγκληματικής πράξης, θύμα της οποίας υπήρξε ο φερόμενος οφειλέτης (όπως λχ θύμα υπεξαίρεσης ή εξαπάτησης λογιστή ή ανάλογου εντεταλμένου συνεργάτη), με αναστολή είσπραξης, τοκοφορίας και προσαυξήσεων, για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η εκκρεμοδικία σε βάρος του θύτη (όπως λ.χ άσκηση δίωξης ή παραπομπή σε δίκη του δράστη, ο οποίος προξένησε τη ζημία στο θύμα- οφειλέτη) και με οριστική διαγραφή μετά την τελεσίδικη ευδοκίμηση της σχετικής υποθέσεως του συνόλου ή μέρους του κεφαλαίου και σε κάθε περίπτωση του συνόλου των τόκων και των προσαυξήσεων. Αλλιώς πράγματι, η προτεινόμενη ρύθμιση θα είναι «δώρον άδωρον», όπως παρατηρήθηκε και από άλλο συνομιλητή της δημόσιας διαβούλευσης. Και θα προσθέσω ότι θα είναι από την μία πλευρά χειροκρότημα, σε όσους υπήρξαν συστηματικά ασυνεπείς, υπό τα όμματα της αδρανούσας διοίκησης και από την άλλη πλευρά ράπισμα απογοήτευσης σε όσους ήταν και παρέμειναν ή προσπάθησαν να παραμείνουν συνεπείς.