Αρχική Διαδικασία επίλυσης συλλογικών διαφορώνΆρθρο 4Σχόλιο του χρήστη Βίβιαν Γερουλάνου | 4 Δεκεμβρίου 2010, 02:29
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Μάλλον οι σχολιάζοντες δεν γνωρίζουν το εργασιακό καθεστώς των μεσολαβητών-διαιτητών. Ο ορισμός τους γίνεται με δημόσια προκήρυξη ή με επανάκριση και ανανέωση της θητείας τους. Η αμοιβή τους δεν είναι με κάποιο διασφαλισμένο μισθό, αλλά καταβάλλεται ανα υπόθεση που τυχόν θα αναλάβουν κατά τη διάρκεια της θητείας τους. Δεν υπάρχει, λοιπόν, διασφαλισμένη απασχόληση και αντίστοιχο εισόδημα, είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, που αναλαμβάνουν υποθέσεις, αν επιλεγούν ή κληρωθούν, όπως οι δικηγόροι. παράλληλα, ασκούν το (ελεύθερο, συνήθως) επάγγελμά τους στο χώρο των εργασιακών σχέσεων ως οικονομολόγοι, εργατολόγοι, ερευνητές, σύμβουλοι κλπ. Οι θέσεις αυτές δεν μπορεί να καλυφθούν με τη μετάταξη κρατικών υπαλλήλων, γιατί ο νόμος, για ευνόητους λόγους, απαγορεύει στους Μεσολαβητές-Διαιτητές να είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Τα κατώτατα όρια ηλικίας μπαίνουν γιατί απαιτείται σημαντική προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία, κατάρτιση και μάλιστα συνεχής πρόσθετη εκπαίδευσή τους, αφού επιλεγούν, εμπειρία όχι γενικά και αόριστα στις "εργασιακές σχέσεις", αλλά ειδικότερα στις τεχνικές συλλογικών διαπραγματεύσεων, στον χειρισμό και στην επίλυση συλλογικών διαφορών εργασίας, για πολλά και διαφορετικά οικονομικά και εργασιακά θέματα. Η πρόταση που κατατέθηκε για ορισμό των Μεσολαβητών και Διαιτητών υποχρεωτικά μόνο για μια διετία, χωρίς καμιά δυνατότητα ανανέωσης θητείας, ακούγεται και δημοκρατική και ελκυστική. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε μια κοινωνία όπου θα ίσχυε υποχρεωτικά το ίδιο (ανεξάρτητα από εμπειρία, απαιτούμενη εξειδίκευση και απόδοση) για όλες τις θέσεις των δικαστών, των προέδρων-διευθυνόντων συμβούλων και των στελεχών μεγάλων εταιρειών, σε θέσεις εμπιστοσύνης και ευθύνης στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, για τα στελέχη και τους συμβούλους των εργατικών και των εργοδοτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων και για τους πάσης φύσεως πολιτικούς. Ουδείς αναντικατάστατος - 'Η μήπως όχι;