Αρχική Διαδικασία επίλυσης συλλογικών διαφορώνΆρθρο 3Σχόλιο του χρήστη ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΞΕΝΑΓΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ | 4 Δεκεμβρίου 2010, 19:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΞΕΝΑΓΩΝ ΚΡΗΤΗΣ ΚΑΙ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗΣ' | 4 Δεκεμβρίου 2010, 19:21

    Συμφωνούμε με το άρθρο 3 στα σημεία που διατηρεί το άρθρο 16 του Ν.1876/1990. Διαφωνούμε με τη παράγραφο 1 β μόνον ως προς το ότι θα έχουν το ίδιο δικαίωμα και οι εργαζόμενοι και οι εργοδότες να προσφεύγουν στην διαιτησία. Η διαφωνία μας αφoρά δύο ζητήματα: Α) δεν απαιτείται πλέον για την προσφυγή στη διαιτησία να έχει γίνει δεκτή προηγουμένως η πρόταση του μεσολαβητή, έστω και μερικώς, αλλά γενικά όποιος μετείχε στη μεσολάβηση, μετά την υποβολή της πρότασης του μεσολαβητή, θα προσφεύγει στη διαιτησία. Αυτή η ρύθμιση μειώνει την σημασία της μεσολάβησης, και αποθαρρύνει τα μέρη διατυπώνουν προτάσεις που θα τους δεσμεύουν, τόσο κατά την διαπραγμάτευση στη μεσολάβηση, αλλά ακόμη και με την αποδοχή της πρότασης του μεσολαβητή. Πρέπει να διατηρηθεί η ισχύουσα ρύθμιση για αποδοχή της πρότασης μεσολάβησης, έστω και μερικώς. Β ) Περιορίζει το περιεχόμενο της διαιτητικής απόφασης στο βασικό μισθό και το βασικό ημερομίσθιο, όταν πρόκειται για ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις. Η ρύθμιση αυτή είναι απολύτως λανθασμένη. Δεν υπάρχει κανένα κριτήριο για την μείωση του περιεχομένου των διαιτητικών αποφάσεων ανάλογα με το είδος τους. Θα οδηγήσει σε ουσιαστική κατάργηση όλων των όρων των ομοιοεπαγγελματικών και των επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων, αφού αν έχει καταγγελθεί η ισχύουσα ρύθμιση και η υπόθεση φθάσει στη διαιτησία, ο διαιτητής δεν θα επιτρέπεται από τον νόμο να διατηρήσει σε ισχύ τις προηγούμενες ρυθμίσεις και απλώς θα ορίζει το βασικό μισθό και βασικό ημερομίσθιο!!!. Αυτή η ρύθμιση είναι ένα λαμπρό κίνητρο για τους εργοδότες να καταγγείλουν τις ομοιοεπαγγελματικές και τις επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις και να οδηγήσουν όλους τους εργαζόμενους ή στη μίζερη αποδοχή της μοίρας τους, ή σε απεργίες και κοινωνική αναταραχή. Ας σημειωθεί ότι οι ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις καλύπτουν σημαντικό μέρος των εργαζομένων, των οποίων η ειδικότητα δεν περιέχεται σε κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Αυτό συμβαίνει στον κλάδο του τουρισμού, όπου το δικό μας επάγγελμα ρυθμίζεται μόνον με ομοιοεπαγγελματική συλλογική σύμβαση εργασίας. Στο θέμα αυτό εκφράζουμε την απόλυτη αντίθεση μας και τονίζουμε ότι η εφαρμογή του Ν.1876/1990 συνέβαλε στην δημιουργία κλίματος διαπραγματευτικής συνεννόησης, ενώ αυτή η ρύθμιση ευνοεί κατάφορα τα συμφέροντα της εργοδοσίας.