Αρχική «Σπίτι μου - στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις»Άρθρο 4 Βασικοί όροι του δανείουΣχόλιο του χρήστη ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΤΟΥΡΗΣ | 5 Δεκεμβρίου 2022, 10:23
Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για τη βελτίωση της λειτουργικότητάς του και για την ανάλυση της επισκεψιμότητάς του (Google Analytics).ΣυμφωνώΑποκλεισμός cookies τρίτωνΠολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies
|
Η παράγραφος 2β, χρήζει συμπλήρωσης σε ότι αφορά το είδος του ακινήτου, με επιπλέον κατηγορίες ακινήτων όπως η μονοκατοικία. Η πρόβλεψη για αγορά ακινήτου επί οικοδομής, σπρώχνει και ταυτόχρονα περιορίζει ασφυκτικά, τους εν δυνάμει δικαιούχους να εγκατασταθούν σε διαμέρισμα. Υπάρχουν πολλές οικογένειες που επιθυμούν να εγκαταλείψουν τα αστικά κέντρα και να μετοικήσουν στην επαρχία αλλά το αρνητικό οικονομικό κλίμα (μη χορήγηση στεγαστικών δανείων από τις τράπεζες, αυξημένα ενοίκια) για την εξεύρεση στέγης (για αγορά ή μίσθωση) αποτελεί ίσως τον πιο ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα. Επιπλέον, σε κωμοπόλεις ή χωριά υπάρχουν αρκετές, κυρίως, μονοκατοικίες οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί, είτε επειδή οι ιδιοκτήτες μετεγκαταστάθηκαν σε αστικό κέντρο είτε επειδή αποβίωσαν κι οι κληρονόμοι δεν σκοπεύουν να τις επισκευάσουν για ιδία χρήση. Ένας άλλος παράγοντας που πρέπει να ληφθεί υπόψη ώστε να προστεθούν οι μονοκατοικίες στην παράγραφο 2β, είναι η προσβασιμότητα ή έστω η προοπτική διαμόρφωσης συνθηκών προσβασιμότητας. Χαρακτηριστικά, θα σας αναφέρω την περίπτωσή μας, ως οικογένεια. Είμαστε πενταμελής οικογένεια, με ηλικίες παιδιών 12, 6 και 3 ετών, όπου το μεγαλύτερο παιδί μας έχει σοβαρή κινητική αναπηρία. Δε διαθέτουμε πρώτη κατοικία με αποτέλεσμα να εξαναγκαζόμαστε να μισθώνουμε κατοικία. Από το 2010 μέχρι και σήμερα, έχουμε αλλάξει τέσσερα διαμερίσματα (ανάμεσά τους κι ένα νεόδμητο). Σε όλα τα διαμερίσματα χρειάστηκε να κάνουμε εργασίες διαμόρφωσης (πάντα με την άδεια του εκμισθωτή) για να επιτύχουμε κάποιο βαθμό προσβασιμότητας και διευκόλυνσης της καθημερινότητάς μας. Δυστυχώς, όποτε χρειαζόταν να μετακομίσουμε όλος ο κόπος μας πήγαινε χαμένος κι έπρεπε να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή στο καινούργιο διαμέρισμα. Μπορεί οι πολυκατοικίες που οικοδομήθηκαν την περίοδο 2000 – 2010 να προβλέπουν ορισμένα ζητήματα προσβασιμότητας αλλά υπάρχει δρόμος ακόμα. Η μονοκατοικία διατηρεί πάντα το πλεονέκτημα ότι έχεις το δικαίωμα να διαμορφώσεις όποιο χώρο της, ανάλογα με τις απαιτούμενες ανάγκες. Μην παραλείπουμε το γεγονός οι ανάγκες ενός παιδιού με αναπηρία μεταβάλλονται όσο εκείνο μεγαλώνει επομένως και ο προσωπικός του χώρος ή έστω ο χώρος όπου διαβιεί πρέπει να υποστεί αλλαγές προς εξυπηρέτηση του ιδίου αλλά και διευκόλυνση των φροντιστών του. Για τους δύο παραπάνω λόγους, ήτοι προσβασιμότητα και αποκέντρωση, παρακαλώ πολύ όπως συμπεριλάβετε στην παράγραφο 2β, ακίνητα που είναι μονοκατοικίες.