Αρχική «Σπίτι μου - στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις»ΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ – ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 Σκοπός του νόμουΣχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Λιβέρης | 7 Δεκεμβρίου 2022, 21:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Λιβέρης' | 7 Δεκεμβρίου 2022, 21:29

    ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ Ή ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ; Το στεγαστικό πρόβλημα στην Ελλάδα διογκώθηκε μετά την κατάργηση του μοναδικού Δημόσιου Φορέα Στεγαστικής Πολιτικής, του ΟΕΚ τον Φεβρουάριο του 2012. H κύρια χρηματοδότηση των υπό ψήφιση στεγαστικών διατάξεων προέρχεται από τις εισφορές στέγασης υπέρ του ΟΕΚ. Οι εισφορές ΟΕΚ των εργοδοτών καταργήθηκαν μέσα σε λίγους μήνες από την κατάργησή του ενώ των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα συνεχίστηκαν να καταβάλλονται μέχρι και το 2019. Οι εργαζόμενοι αορίστου και ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο συνεχίζουν να καταβάλλουν εισφορές υπέρ ΟΕΚ μέχρι και σήμερα. Για την μείωση των εξόδων στέγασης και την ενίσχυση των νοικοκυριών για την απόκτηση Α κατοικίας απαιτείται η χάραξη μιας Εθνικής Στρατηγικής για την Στέγαση. Με το παρόν Νομοσχέδιο αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και με ελλειπή τρόπο ένα πρόβλημα που αγγίζει εκατομμύρια συμπολιτών μας ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την άνοδου του πληθωρισμού και των τιμών ενέργειας, καυσίμων και βασικών καταναλωτικών αγαθών. Το πρόγραμμα χορήγησης δανείων Α κατοικίας αφορά μόνο σε δικαιούχους ηλικίας 25-39 ενώ το ελάχιστο εισοδηματικό όριο αποκλείει χιλιάδες εργαζομένων που αμοίβονται με τον κατώτατο μισθό και είναι υποαμοιβόμενοι με αδήλωτη εργασία κ.α Η νομοθέτηση για δανειοδοτικό πρόγραμμα από κοινού ΔΥΠΑ – Τραπεζών δεν είναι προς όφελος των ευάλωτων νοικοκυριών και όσων έχουν ανάγκη αφού οι Τράπεζες αποτελούν επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος και όχι το κοινωνικό όφελος. Η παραχώρηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε εργολάβους αποτελεί στην ουσία μια άνευ όρων παραχώρηση του μόχθου των εργαζομένων στα συμφέροντα των λίγων που θα πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τις σχετικές υπό ψήφιση διατάξεις. Το βασικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί όμως είναι και στην εφαρμογή των νομοθετούμενων διατάξεων. Η υλοποίηση των μέτρων δεν ανατίθενται σε μια Ενιαία Κοινή Δημόσια Διοικητική Δομή Στέγασης ενώ η επιλογή των κριτηρίων της κοινωνικής αντιπαροχής, επαφίεται στο κάθε Δημόσιο Φορέα που του ανήκει ένα ακίνητο και αποφασίζει να το διαθέσει για την κατασκευή νέων κατοικιών. Αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι ότι σχεδόν όλα τα κριτήρια επιλογής των δικαιούχων θα αποφασισθούν από τον Υπουργό με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Δεδομένο που ειναι προβληματικό για την υπερψηφιση του αφού μεταβιβάζονται υπερεξουσίες νομοθέτησης από τη Βουλή προς τους Υπουργούς σε διατάξεις μάλιστα που είναι ουσιώδεις για την δίκαιη εφαρμογή του. Δυστυχώς για τους ενοικιαστές παρότι αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν νομοθετείται τίποτα ουσιαστικό που να τους στηρίζει. Το επίδομα ενοικίου που χορηγείται από τον ΟΠΕΚΑ αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού που έχει πρόβλημα αφού τα εισοδηματικά όρια είναι εκείνα της φτώχειας. Τα όποια ενισχυτικά και έμμεσα με την ενοικίαση μέτρα αφενός είναι μόνο για ένα μικρό αριθμό κατοικιών αφετέρου θα έχουν αποτέλεσμα σε ένα χρονικό ορίζοντα 2-3 ετών . Το διαθέσιμο οικιστικό απόθεμα διατίθεται προς ενοικίαση σε υψηλές τιμές. Απαιτείται η μελέτη και υλοποίηση ενός εξατομικευμένου προγράμματος επιδότησης ενοικίου με οικονομικά/περιουσιακά κριτήρια και θα βασίζεται στην αρχή που ισχύει και σε πολλές Χώρες της Ευρώπης που καθορίζει ότι το εισόδημα του νοικοκυριού δεν θα ξεπερνά το 30% των εξόδων στέγασης συμπεριλαμβανομένων και των λογαριασμών κοινής ωφέλειας-κοινοχρήστων. Κωνσταντίνος Λιβέρης για την ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΑΕΔ