Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΜΑΚΗΣ' | 27 Αυγούστου 2023, 12:01

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για το συγκεκριμένο άρθρο, για όποιον ενδιαφέρεται, αξίζει να διαβάσει την C-585/19 Απόφαση του ΔΕΕ και τις προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα Giovanni Pitruzzella. Αν και πρόκειται για διαφορετική περίπτωση (απασχόληση με περισσότερες συμβάσεις σε έναν εργοδότη και όχι σε δύο διαφορετικούς, καθώς το ΔΕΕ απέρριψε σχετικό προδικαστικό ερώτημα ως απαράδεκτο) η συλλογιστική, ιδίως του Γ.Ε., θα μπορεί να θεωρηθεί οδηγός. Το ζήτημα στο συγκεκριμένο άρθρο είναι πως διασφαλίζεται η τήρηση των ημερήσιων και εβδομαδιαίων χρονικών ορίων εργασίας και της εβδομαδιαίας ανάπαυσης. Εάν το άρθρο 167 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου δέχεται ότι ο "χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας των εργαζομένων δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά περίοδο το πολύ τεσσάρων (4) μηνών τις σαράντα οκτώ (48) ώρες κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών" και πως στο άρθρο 166 "Στους εργαζομένους εξασφαλίζεται ανά εβδομάδα, ελάχιστη περίοδος συνεχούς ανάπαυσης εικοσιτεσσάρων (24) ωρών, η οποία συμπεριλαμβάνει κατ' αρχήν την Κυριακή, ανάλογα με τις ισχύουσες για κάθε κατηγορία εργαζομένων διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και πρακτικές, στις οποίες προστίθενται οι έντεκα (11) συνεχείς ώρες της ημερήσιας ανάπαυσης του άρθρου 164", πως θα διασφαλιστούν αυτά και από ποιον; Από τον δεύτερο εργοδότη; Από την Επιθεώρηση Εργασίας; Ειδικότερα. Εάν ένας εργαζόμενος πρέπει να απασχολείται σε περίοδο 4 μηνών 48 ώρες κατά μέσο όρο και εργαζόμενος έχει συνάψει δύο συμβάσεις, μία 8ώρη πενθήμερο και μία 4ώρη πενθήμερο, πρόκειται για 60 ώρες. Επίσης, θα μπορεί ένας εργαζόμενος να συνάψει σύμβαση Δευτέρα έως Παρασκευή πενθήμερο και 8ώρο και Τετάρτη έως Κυριακή 4ώρο σε δεύτερο εργοδότη. Σε αυτή την περίπτωση, θα έχουμε έναν εργαζόμενο που θα εργάζεται 60 ώρες επί επτά (7) ημέρες την εβδομάδα. Τούτο, γιατί ο χρόνος μη εργασίας για τον έναν εργοδότη, είναι χρόνος εργασίας για τον άλλον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και υγεία του. Φυσικά, υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο, ένας εργαζόμενος να απασχολείται 8ώρο, να εργαστεί νομίμως υπερωριακώς, π.χ. 12 ώρες και μετά να πηγαίνει στον δεύτερο εργοδότη για άλλες 4 ώρες, δηλ. 16 ώρες την ημέρα. Όλα αυτά θα πρέπει να ελεγχθούν με κάποιον τρόπο, διότι εάν αφεθούν στον δεύτερο εργοδότη, τότε εκείνος θα δηλώνει κάθε φορά άγνοια ή πως ο εργαζόμενος του δήλωσε ψευδώς πως δεν απασχολείται αλλού. Για να υπάρξει αποτελεσματική εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου, μία πρόταση είναι η εξής: Ο δεύτερος εργοδότης, όταν δηλώσει στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ τον εργαζόμενο, το ίδιο το ΠΣ να κάνει αυτόματο έλεγχο, βάσει του Α.Φ.Μ. ή του Α.Μ.Ε. για να διαπιστωθεί εάν κατά τον χρόνο αυτό απασχολείται σε άλλον εργοδότη. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει το ίδιο το σύστημα να μην επιτρέψει την δήλωση του εργαζομένου. Από εκεί και πέρα ο εργοδότης ας ρωτήσει τον εργαζόμενο. Σε δεύτερο στάδιο, θα πρέπει να ελέγχεται το ωράριο εργασίας αυτόματα καθώς και η εβδομαδιαία ανάπαυση. Εάν δεν μπορούν να γίνουν αυτά, τότε θα υπάρξει σοβαρότατη καταστρατήγηση την κοινοτικής νομοθεσίας. Αξίζει να γίνει λόγος για την εξής αναφορά του Δ.Ε.Ε στην προαναφερόμενη απόφαση: "36 Καταρχάς, υπενθυμίζεται ότι το δικαίωμα κάθε εργαζομένου σε περιορισμό της μέγιστης διάρκειας της εργασίας και σε ημερήσιες και εβδομαδιαίες περιόδους ανάπαυσης δεν συνιστά απλώς ιδιαίτερης σημασίας κανόνα του κοινωνικού δικαίου της Ένωσης, αλλά έχει και ρητώς κατοχυρωθεί στο άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο το άρθρο 6, παράγραφος 1, ΣΕΕ προσδίδει την ίδια νομική ισχύ με αυτήν των Συνθηκών (πρβλ. απόφαση της 14ης Μαΐου 2019, CCOO, C‑55/18, EU:C:2019:402, σκέψη 30 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία)." Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί η εξής διαστρεβλωμένη αντίληψη. Συνήθως, στην Ελλάδα κρίνουμε τις διατάξεις με βάση το άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα. Έτσι, και αυτή η διάταξη προβάλλεται ως τρόπος αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος. Η νομολογία όμως του Δ.Ε.Ε. ποτέ δεν συνάρτησε τον χρόνο εργασίας με τις αποδοχές των εργαζομένων αλλά με την ασφάλεια και την υγεία αυτών.