Το άρθρο 189 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), περί απαγόρευσης της απασχόλησης κατά τον χρόνο ανάπαυσης, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 189
Απαγόρευση απασχόλησης κατά τον χρόνο ανάπαυσης – Παράλληλη απασχόληση
1. Ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση. Οι εργαζόμενοι δεν επιτρέπεται να απασχολούνται από τους εργοδότες ή τους επιτετραμμένους τους εντός ή εκτός του χώρου εργασίας κατά τις ώρες του γεύματος ή της ανάπαυσης.
2. Δεν επιτρέπεται να συνάπτονται συμφωνίες ή να τίθενται ρήτρες με τις οποίες ο εργαζόμενος απαγορεύεται να παρέχει εργασία σε άλλους εργοδότες εκτός του ωραρίου εργασίας που έχει συμφωνηθεί με συγκεκριμένο εργοδότη. Συμφωνίες ή ρήτρες περί απαγόρευσης της παροχής εργασίας σε άλλους εργοδότες θεωρούνται άκυρες, εκτός αν δικαιολογούνται από αντικειμενικούς λόγους, όπως η υγεία και η ασφάλεια, η προστασία του επιχειρηματικού απορρήτου, η εργασία σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις ή η αποφυγή της σύγκρουσης συμφερόντων.
3. Η παράλληλη απασχόληση της παρ. 2 επιτρέπεται με την επιφύλαξη των κείμενων διατάξεων περί του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των εργαζομένων, ιδίως δε των άρθρων 162 έως 179 του παρόντος.
3. Κάθε δυσμενής μεταχείριση του εργαζόμενου από τον εργοδότη λόγω παροχής εργασίας σε άλλους εργοδότες απαγορεύεται.».
Στην περίοδο αιχμής του κλάδου της οινοποιίας, λόγω ταχείας φθοράς της πρώτης ύλης (σταφυλιού) και του προϊόντος (οίνου), σχετικά με τα χρονικά όρια εργασίας προτείνουμε τα εξής:
• Να είναι δυνατόν ο εργοδότης να απασχολεί νόμιμα τον εργαζόμενο περισσότερες ώρες την εβδομάδα με αντίστοιχη καταβολή του νόμιμου χρηματικού αντίτιμου (τηρώντας την ελάχιστη ανάπαυση των 11ωρών/24ωρο), δηλαδή πλέον των 150 ωρών ετησίως και μέχρι 450 ώρες. Άλλωστε ο σχετικός νόμος (άρθρο 58 του Ν.4808/2021) επιτρέπει επιπλέον ώρες υπερωριακής απασχόλησης, εφόσον αυτό ζητηθεί από το αρμόδιο όργανο του υπουργείου εργασίας (προσαύξηση έως 60%).
Η ρύθμιση αυτή ωστόσο δεν εξυπηρετεί την απαραίτητη ευελιξία στην εργασία με σκοπό την κάλυψη των έκτακτων αναγκών που δικαιολογούν την υπερωριακή απασχόληση.
• Επέκταση των νόμιμων υπερωριών από 3 σε 5ώρες/ ημέρα. Συνεπώς να δοθεί η δυνατότητα στον ένα εργοδότη να απασχολεί μέχρι 13 ώρες τον εργαζόμενο (τουλάχιστον για την περίοδο του τρύγου, δηλαδή από 1η Αυγούστου μέχρι 31 Οκτωβρίου, δεδομένου ότι αναμένεται να ψηφιστεί, η δυνατότητα, ο εργαζόμενος να απασχολείται σε δύο εργοδότες με μέγιστη συνολική διάρκεια 13 ωρών/ ημέρα.
• Μεγαλύτερη ευελιξία σχετικά με τον τρόπο δήλωσης ή ακύρωσης των προγραμματισμένων υπερωριών καθώς και των αλλαγών στην οργάνωση του χρόνου εργασίας που οφείλεται σε λόγους ανωτέρας βίας και άλλα έκτακτα περιστατικά ή σε επείγουσες ανάγκες. Να δοθεί η δυνατότητα να δηλώνονται απολογιστικά εντός 72 ωρών.
Οι εργασιακές σχέσεις στην εστίαση είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και διαφοροποιούνται από οποιονδήποτε άλλο κλάδο.
Είναι πρόδηλο πως η εστίαση είναι υπέρ της καταγραφής της εργασίας καθώς και της πληρωμής αυτής. Το απαρχαιωμένο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων λειτουργεί εις βάρος εργαζομένων, επιχειρήσεων και δημοσίων εσόδων .
Η εστιαση λόγω της φύσης αλλά και της έντασης της εργασιας σε αυτή, έχει το υψηλότερο μη μισθολογικό κόστος απο οποιονδήποτε άλλο κλάδο της οικονομίας .
Οι τζίροι της πραγματοποιούνται σχεδόν αποκλειστικά σε αργίες, Κυριακές, νυχτερινές ώρες, εκτοξεύοντας το μη μισθολογικό κόστος σε μεγέθη εξωπραγματικά για οποιαδήποτε επιχείρηση.
Συνεπώς το κρίσιμο είναι το μη μισθολογικό κόστος.
Αυτονόητα είμαστε υπέρ της καταγραφής και πληρωμής της εργασίας των εργαζομένων.
Στο εργασιακό νομοσχέδιο δεν γίνεται καμία αναφορά στην κατάργηση των τεκμαρτών ημερομισθίων παρότι έχει συμφωνηθεί στην ΣΣΕ και έχει καταστεί υποχρεωτική απ’ το Υπουργείο Εργασίας.
Το ίδιο συμβαίνει και με το κόστος των κατασκηνώσεων που λειτουργεί ως φόρος υπέρ τρίτων.
Επιβαρυνόμαστε με ένα επιπλέον κόστος με τρόπο που αν ο εργαζόμενος αλλάξει τον Αύγουστο 30 εργοδότες, θα κοστίσει 600€ υπέρ της επιχειρηματικής δραστηριότητας άλλων.
Τέλος, λόγω της τεράστιας κινητικότητας αλλά και εποχικότητας του κλάδου είναι σημαντικος ο επιμερισμός στις εργοδοτικές εισφορές, του Δώρου Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδόματος Αδείας.
Είναι καθαρά εισπρακτικό-φορολογικό το μέτρο αφού πλέον ΔΕΝ δίνονται συντάξεις 13ης και 14ης, ούτε στο δημόσιο ούτε στον ιδιωτικό τομέα.
Πρόταση: Άμεσα επιμερισμός του 13ου/14ου μισθού στους υπόλοιπους 12 μισθούς όπως είθισται πανευρωπαϊκά. Στην ουσία δεν θα καταργηθούν όπως έπραξε το κράτος έναντι του δημοσίου διότι θα είχε πολιτικό κόστος. Τουναντίον με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι θα εισπράττουν ότι δικαιούνται, η λύση της εργασιακής σχέσης με οποιοδήποτε τρόπο θα είναι πιο ξεκάθαρη, θα αυξηθεί ο μισθός αισθητά δίνοντας περισσότερη αγοραστική δύναμη, θα απεμπλακούν οι επιχειρήσεις από τις διπλάσιες ασφαλιστικές εισφορές σε νεκρούς μήνες αφού θα υπάρξει μια μικρή αύξηση στις μηνιαίες εισφορές (υποσημειώνοντας ότι οι περισσότερες ρυθμίσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι από τα δώρα), θα εξαλειφθεί η πίεση της καταβολής του 13ου/14ου με τον κίνδυνο πάντα του προστίμου και το κυριότερο θα υπάρχει πλήρης διαφάνεια στην εργασιακή σχέση διότι οι υπάλληλοι στην εστίαση σε πολλές περιπτώσεις αμείβονται παραπάνω από το βασικό, δηλαδή κατά ένα τρόπο πάντα προείσπρατταν τα ποσά αυτά .
Επι των άρθρων του νομοσχεδίου και για την αποφυγη της ψηφιοποίησης της εργασίας θελουμε να επισημάνουμε τα εξής :
Άρθρο 6
Στο άρθρο 6 (άρθρο 70 ΚΑΕΔ) παρ. 1 περ. γ αξιώνεται να δηλώνεται και «η θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, ο βαθμός του, η κατηγορία ή ο κλάδος της απασχόλησής του, καθώς και συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του». Η πρόβλεψη αυτή εισάγει για πρώτη φορά στο δίκαιό μας την έννοια της περιγραφής της θέσης εργασίας, η οποία, κατά τα ανωτέρω, θα αποκτά και συμβατική ισχύ.
Για τον κλάδο της εστίασης είναι πρακτικά αδύνατο .
Η λειτουργία όλων των καταστημάτων εστίασης σε πραγματικές συνθήκες απαιτεί την άσκηση διαφορετικών κάθε στιγμή αρμοδιοτήτων, λόγω του ότι μιλάμε για έναν κλάδο κατ’ εξοχήν εντάσεως εργασίας. Σε ένα 8ωρο ένας υπάλληλος εστίασης μπορεί να εκτελέσει κατά περίσταση και στιγμιαία, ενέργειες σερβιτόρου, ταμία, μπουφετζή ,καθαριστή, DJ…
Πρόταση: Μέρος του προσωπικού, για να μην γίνεται καταχρηστικά η επιλογή, να δηλώνεται ως υπάλληλος επισιτισμού.
Άρθρο 9 – Παράλληλη απασχόληση – Αντικατάσταση άρθρου 189 Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου – (Άρθρο 9 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152)
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Άρθρο 10 – Ελάχιστη προβλεψιμότητα της εργασίας – Προστατευτικά μέτρα – Προσθήκη άρθρου 182Α στον Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου – (Άρθρα 10 και 11 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152)
Για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια αντιμετώπισης των πραγματικών αναγκών των επιχειρήσεων με την προσθήκη άρθρο 182Α, ως εξής:
«Άρθρο 182Α
Ελάχιστη προβλεψιμότητα της εργασίας – Προστατευτικά μέτρα
1. Όταν το πρόγραμμα οργάνωσης του χρόνου εργασίας του εργαζομένου είναι εξ ολοκλήρου ή ως επί το πλείστον μη προβλέψιμο, ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί να απασχοληθεί από τον εργοδότη, μόνο όταν πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες δύο προϋποθέσεις:
α) Η εργασία παρέχεται εντός προκαθορισμένων ωρών και ημερών αναφοράς, τις οποίες ο εργοδότης υποχρεωτικά γνωστοποιεί στον εργαζόμενο, σύμφωνα με την υποπερ. ii) της περ. ιγ) της παρ. 1 του άρθρου 70.
β) Ο εργαζόμενος έχει ειδοποιηθεί από τον εργοδότη για την ανάθεση της εργασίας εγγράφως ή με γραπτό μήνυμα μέσω κινητού τηλεφώνου (sms) ή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή με άλλο πρόσφορο τρόπο, σε εύλογο χρόνο που δεν μπορεί να είναι μικρότερος των είκοσι τεσσάρων (24) ωρών πριν από την ανάληψη της εργασίας, πλην περιπτώσεων που δικαιολογούν αντικειμενικά μικρότερο χρόνο προειδοποίησης, τον οποίο ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο, σύμφωνα με την υποπερ. iii) της περ. ιγ) της παρ. 1 του άρθρου 70.
Η διάταξη καλύπτει ,μερικώς ,επιχειρήσεις όπως αυτές των catering ,αγνοεί όμως ανάγκες εποχικών, τουριστικών ή αστικών επιχειρήσεων εστίασης που έχουν πραγματικές έκτακτες ανάγκες λόγω αφίξεων, αλλαγής καιρού, διαδηλώσεων, event,κτλπ.
Στο άρθρο 1, παρ. β) θα πρέπει να μειωθεί το χρονικό όριο ειδοποίησης στις 4 ώρες για τα καταστήματα εστίασης.
Επίσης είναι αδιευκρίνιστο σε πόσους εργοδότες έχει δικαίωμα ένας εργαζομενος να είναι δηλωμένος;
Ποιος εργοδότης εχει προτεραιότητα στην εκτέλεση της εργασίας;
Η επιλογή της αποδοχής είναι στον εργαζόμενο;
Ολοκληρωμένη πρόταση και λύση ,θα αποτελούσε η εφαρμογή του εργόσημου στην εστίαση με την αγορά εργασίας και ασφαλιστικών εισφορών σε πραγματικό χρόνο μέσω του ergani 2 ή του gov.gr . Με το ψηφιακό εργόσημο, προπληρώνεται εργασία και ασφάλιση σε πραγματικό χρόνο, ώστε να καλυφθούν έκτακτες ανάγκες και με δικλείδες ασφαλείας, όπως μέχρι 2 συνεχόμενα, όριο ανά εργαζόμενο στην ίδια επιχείρηση, ανά μήνα / έτος, μέγιστος αριθμός εργόσημων ανά επιχείρηση. Όλα τα εργόσημα να έχουν ως ειδικότητα «υπάλληλος επισιτισμού».
Άρθρο 21.
Μέχρι και σήμερα, δεν είναι υποχρεωτική η υπογραφή του εργαζομένου επί της αναγγελίας πρόσληψης. Με την υπό κρίση διάταξη, εισάγεται πρόσθετη γραφειοκρατική διαδικασία, χωρίς την τήρηση της οποίας δεν μπορεί να εκκινήσει, νομίμως, η εργασιακή σχέση. Προτείνεται να απαλειφθεί η φράση «πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον εργαζόμενο», ή έστω να προβλεφθεί η ανάρτηση εντός 7 ημέρων (όπως θα ισχύει για την ενημέρωση των ουσιωδών όρων, με βάση τα άρθρα 5 & 6).
2. Η νομοθετική απαίτηση για «Για κάθε μεταβολή των βασικών όρων εργασίας εφαρμόζεται η διαδικασία της παρ. 1», δημιουργεί ομοίως γραφειοκρατική διαδικασία που θα δημιουργήσει προσκόμματα. Κατά τη λογική της ρύθμισης, πριν από οποιαδήποτε μεταβολή, θα πρέπει να αναρτώνται νέοι βασικοί όροι εργασίας.
Προτείνεται η επανεξέταση της όλης ρύθμισης
Άρθρο 22 – Καταχώριση αλλαγής ωραρίου και υπερωριών στο Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» από επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που έχουν ενταχθεί στην ψηφιακή κάρτα εργασίας – Τροποποίηση παρ. 1 άρθρου 80 ν. 4144/2013
Το πρόστιμο των 10.500 ανά εργαζόμενο, στην ψηφιακή κάρτα του οποίου δεν είναι δυνατή η ταυτοποίηση, είναι εξοντωτική και για τον κλάδο της εστίασης χωρίς πρακτικη εφαρμογή .
Ακόμα και μηδενικό να ήταν το μη μισθολογικό κόστος ,οι επιχειρήσεις εστίασης είναι αδύνατο να ακολουθήσουν αυτό το διαχειριστικό τρόπο λειτουργίας .
Πρόταση: για τις επιχειρήσεις εστίασης που θα εφαρμόσουν την ψηφιακή κάρτα, τον πλαφόν στο κόστος των εργοδοτικών εισφορών πλήρους απασχόλησης, στο ύψος της πρώτης ασφαλιστικής κλάσης του ελεύθερου επαγγελματία.
Έτσι έχουμε την καταγραφή και πληρωμή της εργασίας για τον εργαζόμενο, λελογισμένο μη μισθολογικό κοστος για τον εργοδότη που κρατά βιώσιμη και νόμιμη την επιχείρηση του και φυσικά περισσότερα έσοδα για το κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία .
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
• Παράλληλη απασχόληση (άρθρο 9)
Από τη διάταξη προκύπτουν, κατά την άποψή μας, τα εξής ζητήματα:
-Καταργείται πρακτικά η δυνατότητα του εργοδότη (της πλήρους απασχόλησης) να ζητήσει από τον εργαζόμενο την υπερωριακή του εργασία, γιατί η εργασία σε άλλο εργοδότη θα αποτελεί νόμιμο λόγο άρνησης του εργαζόμενου για την παροχή της.
Για την υπερεργασία βέβαια (εντός 9ωρου) κρίνουμε ότι δεν τίθεται ζήτημα σύμφωνης γνώμης του εργαζόμενου καθώς η πραγματοποίηση της υπερεργασίας ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη και, εφόσον ζητηθεί από τον τελευταίο, ο εργαζόμενος είναι υποχρεωμένος να την παρέχει.
Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη ότι αν προκύψει σοβαρός επιχειρησιακός λόγος για τον οποίο εύλογα ο εργοδότης ζητά από τον συγκεκριμένο εργαζόμενο να εργαστεί υπερωριακά (πχ εξαιρετική σώρευση εργασίας, βλάβη εγκαταστάσεων) να μη μπορεί να την αρνηθεί ο εργαζόμενος, επικαλούμενος τη «δεύτερη» απασχόληση.
Διαφορετικά θα πρέπει να προβλέπεται ότι ο εργοδότης της πλήρους απασχόλησης θα πρέπει να χορηγεί άδεια στον εργαζόμενο για την παράλληλη απασχόλησή του.
-Υπάρχουν περιπτώσεις οργάνωσης του χρόνου εργασίας που προβλέπουν «σπαστό» ωράριο ή εργασία σε βάρδιες με εναλλασσόμενο εβδομαδιαίο ωράριο (για παράδειγμα μια εβδομάδα πρωινή βάρδια, μία εβδομάδα απόγευμα). Σε αυτές τις περιπτώσεις να υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο νόμο ώστε να μην υπάρχει διατάραξη της εργασίας στον εργοδότη πλήρους απασχόλησης λόγω της εργασίας σε άλλο εργοδότη (πχ να μη δικαιολογείται υποχρέωση αλλαγής της οργάνωσης του χρόνου εργασίας ώστε να εξυπηρετείται η δεύτερη εργασία). Θα μπορούσε ενδεχομένως και να μην επιτρέπεται η παράλληλη απασχόληση σε αυτές τις περιπτώσεις
-Το άρθρο 166 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου, στο οποίο αναφέρεται η υποχρέωση ελάχιστης περιόδου συνεχούς ανάπαυσης εικοσιτεσσάρων (24) ωρών, συνεπάγεται ότι ένας εργαζόμενος σταθερά μπορεί να εργάζεται 6 μέρες την εβδομάδα, χωρίς απαραίτητα πρόσθετη αμοιβή και χωρίς να θεωρείται 6ημερη εργασία για κανέναν εργοδότη (για παράδειγμα Δευτέρα-Παρασκευή σε έναν εργοδότη και Τρίτη-Σάββατο σε άλλο?).
• Χώρος τροφής και ανάπαυση
Αναφέρεται ότι «Ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζομένων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτή η πρόβλεψη πρέπει να ισχύει εκεί όπου υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Αναπροσαρμόζεται το ημερήσιο νόμιμο 8ωρο και εισάγεται η εργασία δύο εργοδοτών, με μόνη δικλείδα ασφαλείας για τον εργαζόμενο να μην ξεπερνιούνται οι 13 ώρες εργασίας ημερησίως.
Σε ένα ήδη διαβρωμένο περιβάλλον εργασίας, μία τέτοια διάταξη το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει εργαζόμενους-«μπαλάκια» μεταξύ εργοδοτών που διαθέτουν δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις και θα μοιράζουν τους εργαζομένους με εικονικές προσλήψεις με τις οποίες θα κανονίζονται τα ωράρια ώστε να αποφεύγουν με αυτό τον τρόπο οι εργοδότες την καταβολή υπερωριών και τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας.
Αναπροσαρμόζεται το ημερήσιο νόμιμο 8ωρο και εισάγεται η εργασία δύο εργοδοτών, με μόνη δικλείδα ασφαλείας για τον εργαζόμενο να μην ξεπερνιούνται οι 13 ώρες εργασίας ημερησίως.
Σε ένα ήδη διαβρωμένο περιβάλλον εργασίας, μία τέτοια διάταξη το μόνο που θα καταφέρει είναι να δημιουργήσει εργαζόμενους-«μπαλάκια» μεταξύ εργοδοτών που διαθέτουν δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις και θα μοιράζουν τους εργαζομένους με εικονικές προσλήψεις με τις οποίες θα κανονίζονται τα ωράρια ώστε να αποφεύγουν με αυτό τον τρόπο οι εργοδότες την καταβολή υπερωριών και τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας.
Άλλωστε η εργοδοσία τα τελευταία χρόνια έχει αποδείξει ότι μπορεί να μηχανευτεί πάρα πολλά τεχνάσματα με σκοπό την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Με τη διάταξη αυτή νομιμοποιείται η εργασία σε δεύτερο εργοδότη. Και ναι μεν στη διάταξη γίνεται αναφορά σε τήρηση των ορίων μέγιστης εβδομαδιαίας απασχόλησης και ανάπαυσης, όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι στην πράξη καταργείται το 8ωρο και αφήνονται πολλά περιθώρια καταστρατηγήσεων των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο εργαζόμενος μένει απροστάτευτος σε καταχρηστικές πρακτικές εργοδοτών – ιδίως μεγάλων επιχειρήσεων- οι οποίοι π.χ. προκειμένου να μην καταβάλουν επιπλέον αμοιβή για την υπερεργασιακή ή υπερωριακή αμοιβή πέραν των 8 ωρών, θα προβαίνουν σε πολλαπλές προσλήψεις του ίδιου εργαζομένου σε εταιρείες ιδίων συμφερόντων τους, με αποτέλεσμα την πέραν του οκταώρου απασχόληση χωρίς καταβολή αμοιβής. Παράδειγμα: Εργοδότης προσλαμβάνει και απασχολεί εργαζόμενο για 8 ώρες ημερησίως από τις 8.00 π.μ. έως τις 4 μ.μ. Τον ίδιο εργαζόμενο προσλαμβάνει μέσω άλλης εταιρείας συμφερόντων του ιδίου με μερική 4ωρη απασχόληση από την 4.30 μ.μ. έως την 8.30 μ.μ. Για την επιπλέον 4ωρη απασχόληση, ο εργαζόμενος δεν θα δικαιούται καμία προσαύξηση, παρά το γεγονός ότι θα εργάζεται συνολικά επί 12 ώρες ημερησίως.
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
Ερωτήματα:
• Το ζήτημα της παράλληλης απασχόλησης, ρυθμίζεται και αναφέρεται για πρώτη φορά (δηλ. ένας εργαζόμενος να απασχολείται σε πολλούς εργοδότες). Σύμφωνα με το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, θα υπάρχει πολλαπλή απασχόληση με 8ωρο + 4ωρο επιπλέον, με υποχρεωτική 11ωρη ανάπαυση. Πώς αυτό συνδυάζεται με τη δυνατότητα ο εργαζόμενος να εργάζεται σε 2 εργοδότες 13 ώρες;
• Πώς επιτυγχάνεται η δυνατότητα εργασίας μέχρι 13 ώρες/ημέρα με το γεγονός ότι ο μέσος όρος απασχόλησης σε εβδομαδιαία βάση σε περίοδο 4 μηνών δεν μπορεί να ξεπερνά τις 48 ώρες, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών και της υπερεργασίας;
• Πώς ο 2ος εργοδότης, θα μπορεί να έχει γνώση των συνολικών ωρών που έχει εργαστεί ο εργαζόμενος στον 1ο εργοδότη;
• Αν ο 1ος εργοδότης, χρειαστεί τον εργαζόμενο να απασχοληθεί υπερωριακά, πώς αυτός, θα μπορέσει να ανταποκριθεί στον 2ο εργοδότη;
• Για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο ο εργαζόμενος, να μεταφέρει εμπιστευτικά στοιχεία στο δεύτερο εργοδότη, θα υπάρχουν κάποιες ρήτρες απαγόρευσης για πολλαπλή απασχόληση σε ανταγωνιστική επιχείρηση;
Προτάσεις:
• Πρέπει να διασφαλιστεί με κάποιο τρόπο ότι ο 2ος εργοδότης θα είναι σε θέση να πληροφορείται το ωράριο απασχόλησης στον 1ο εργοδότη ώστε να διαμορφώσει κατάλληλο ωράριο στην παράλληλη απασχόληση για να μην παραβιάζει την εργατική νομοθεσία και βρεθεί αντιμέτωπος με κυρώσεις και πρόστιμα.
• Λόγω της ιδιαιτερότητας ορισμένων κλάδων τροφίμων (κλάδος οινοποιίας), λόγω ταχείας φθοράς της πρώτης ύλης και των προϊόντων σχετικά με τα χρονικά όρια εργασίας προτείνουμε τα εξής:
o Να είναι δυνατόν ο εργοδότης να απασχολεί νόμιμα τον εργαζόμενο περισσότερες ώρες την εβδομάδα και υπερωριακά, με αντίστοιχη καταβολή του νόμιμου χρηματικού αντίτιμου (τηρώντας την ελάχιστη ανάπαυση των 11 ωρών/24ωρο), και συγκεκριμένα πλέον των 150 ωρών ετησίως και μέχρι 450 ώρες. Άλλωστε ο σχετικός νόμος (άρθρο 58 του Ν.4808/2021) επιτρέπει επιπλέον ώρες υπερωριακής απασχόλησης, δηλαδή πλέον των 150 ωρών ετησίως, εφόσον αυτό ζητηθεί από το αρμόδιο όργανο του Υπουργείου Εργασίας (προσαύξηση έως 60%). Η ρύθμιση αυτή ωστόσο δεν εξυπηρετεί την απαραίτητη ευελιξία στην εργασία με σκοπό την κάλυψη των έκτακτων αναγκών που δικαιολογούν την υπερωριακή απασχόληση.
o Επέκταση των νόμιμων υπερωριών από 3 σε 5 ώρες/ημέρα. Συνεπώς να δοθεί η δυνατότητα στον ένα εργοδότη να απασχολεί μέχρι 13 ώρες τον εργαζόμενο, δεδομένου ότι αναμένεται να ψηφιστεί, η δυνατότητα, ο εργαζόμενος να απασχολείται σε δύο εργοδότες με μέγιστη συνολική διάρκεια 13 ωρών/ημέρα.
o Μεγαλύτερη ευελιξία σχετικά με τον τρόπο δήλωσης ή ακύρωσης των προγραμματισμένων υπερωριών, καθώς και των αλλαγών στην οργάνωση του χρόνου εργασίας που οφείλεται σε λόγους ανωτέρας βίας και άλλα έκτακτα περιστατικά ή σε επείγουσες ανάγκες. Να δηλώνονται απολογιστικά εντός 72 ωρών.
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
Στις περιπτώσεις όπου ένας επιχειρηματίας συμμετέχει σε πολλά ΑΦΜ, υπάρχει ο κίνδυνος να υποχρεώνει τους υπαλλήλους της μίας εταιρίας του, να εργάζονται διαδοχικά σε μια δεύτερη εταιρία των ιδίων συμφερόντων, προκειμένου να αποφύγει ο επιχειρηματίας να πληρώνει υπερωρίες. Έτσι, τυπικά για το κράτος θα εμφανίζεται ότι ένας υπάλληλος εργάζεται διαδοχικά σε δύο διαφορετικές εταιρίες ενώ στην πραγματικότητα θα εργάζεται πέραν του προβλεπόμενου από τη σύμβαση ωραρίου του για την ίδια -ουσιαστικά- επιχείρηση
Το άρθρο της οδηγίας ορίζει ότι ο εργοδότης δεν μπορεί να απαγορεύσει την παράλληλη απασχόληση.
το πρόβλημα στην παράλληλη απασχόληση είναι σε κάποιες περιπτώσεις ίσως θα την ζητάει ο εργοδότης.
Αντί να καταβάλλει προσαύξηση υπερωρίας και υπερεργασίας θα μπορεί να δημιουργήσει μία συγγενή επιχείρηση και να απασχολεί τον εργαζόμενο.
Π.χ. Εργασία στην «ΑΑΑΑΑ ΟΕ» από τις 08:00 – 16:00 και μετά εργασία στην «ΑΑΑΑΑ ΑΕ» ιδίων συμφερόντων από τις 16:30 έως τις 21:00.
Και τί θα γίνεται όταν θα λαμβάνει κανονική άδεια στην μία επιχείρηση αλλά δεν θα λαμβάνει στην άλλη?
Η παράλληλη απασχόληση πέραν των 48 ωρών θα πρέπει να παραμείνει παράνομη με το σκεπτικό ότι 48 ώρες την εβδομάδα είναι το προβλεπόμενο Νόμιμο ωράριο.
Να μπουν προϋποθέσεις στην παράλληλη απασχόληση όπως αναφέρεται πως μπορεί να γίνει και στην οδηγία, άλλως θα δημιουργηθούν σοβαρά προβλήματα στις εργασιακές σχέσεις.
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
Με τη διάταξη αυτή νομιμοποιείται η εργασία σε δεύτερο εργοδότη. Και ναι μεν στη διάταξη γίνεται αναφορά σε τήρηση των ορίων μέγιστης εβδομαδιαίας απασχόλησης και ανάπαυσης, όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι στην πράξη καταργείται το 8ωρο και αφήνονται πολλά περιθώρια καταστρατηγήσεων των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ο εργαζόμενος μένει απροστάτευτος σε καταχρηστικές πρακτικές εργοδοτών – ιδίως μεγάλων επιχειρήσεων- οι οποίοι π.χ. προκειμένου να μην καταβάλουν επιπλέον αμοιβή για την υπερεργασιακή ή υπερωριακή αμοιβή πέραν των 8 ωρών, θα προβαίνουν σε πολλαπλές προσλήψεις του ίδιου εργαζομένου σε εταιρείες ιδίων συμφερόντων τους, με αποτέλεσμα την πέραν του οκταώρου απασχόληση χωρίς καταβολή αμοιβής. Παράδειγμα: Εργοδότης προσλαμβάνει και απασχολεί εργαζόμενο για 8 ώρες ημερησίως από τις 8.00 π.μ. έως τις 4 μ.μ. Τον ίδιο εργαζόμενο προσλαμβάνει μέσω άλλης εταιρείας συμφερόντων του ιδίου με μερική 4ωρη απασχόληση από την 4.30 μ.μ. έως την 8.30 μ.μ. Για την επιπλέον 4ωρη απασχόληση, ο εργαζόμενος δεν θα δικαιούται καμία προσαύξηση, παρά το γεγονός ότι θα εργάζεται συνολικά επί 12 ώρες ημερησίως.
Άρθρο 9
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
___
Με εκτίμηση
Με την προτεινόμενη τροποποίηση του άρθρου 189 του π.δ. 80/2022 αναφέρεται ότι «η παράλληλη απασχόληση της παρ. 2 επιτρέπεται με την επιφύλαξη των κείμενων διατάξεων περί του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των εργαζομένων..». Για την τήρηση της διάταξης, θα πρέπει να διευκρινιστεί πώς ο Εργοδότης, που απασχολεί Εργαζόμενο, θα λαμβάνει γνώση για την παράλληλη απασχόλησή του και ειδικότερα για το ωράριο εργασίας, ώστε να καταστεί δυνατόν να τηρούνται οι σχετικές με τα χρονικά όρια εργασίας διατάξεις.
Περαιτέρω, δεδομένου ότι στην παράλληλη απασχόληση πρέπει να διασφαλίζονται από τον παράλληλο εργοδότη, οι χρόνοι ανάπαυσης του εργαζόμενου σύμφωνα με το ΠΔ 88/1999 καθώς και τα ημερήσια ανώτατα όρια εργασίας, κρίνεται αναγκαία η εισαγωγή στο άρθρο 9 της υποχρέωσης του εργαζόμενου να ενημερώνει τους εργοδότες του για την παράλληλη απασχόλησή του καθώς και τα ωράρια του, χωρίς να τίθεται ζήτημα παραβίασης προσωπικών δεδομένων. Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει ο εκάστοτε εργοδότης να έχει τη δυνατότητα ενημέρωσης, χωρίς να παραβιάζονται προσωπικά δεδομένα, ως προς την επιχείρηση και τη φύση της εργασίας, προκειμένου να απαγορεύσει την εργασία σε εργοδότη λόγω ανταγωνισμού, επιχειρηματικού απορρήτου, σύγκρουσης συμφερόντων ή θέματος υγείας και ασφάλειας.
Σύμφωνα με την παρ. 3 του νέου άρθρου 189: «Η παράλληλη απασχόληση της παρ. 2 επιτρέπεται με την επιφύλαξη των κείμενων διατάξεων περί του χρόνου εργασίας και ανάπαυσης των εργαζομένων, ιδίως δε των άρθρων 162 έως 179 του παρόντος». Από τη διατύπωση αυτή δεν προκύπτει ποια είναι τα ανώτατα όρια ημερήσιας και εβδομαδιαίας εργασίας σε παράλληλη απασχόληση, τόσο για τη μερική απασχόληση όσο και για την πλήρη. Ειδικότερα χρήζει διευκρίνισης αν ισχύει και στην παράλληλη απασχόληση το άρθρο 180 του Π.Δ. 80/22, σύμφωνα με το οποίο ορίζεται ότι οι ώρες εργασίας δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν τις οκτώ ώρες κάθε ημέρα και τις σαράντα οκτώ κάθε εβδομάδα, δεδομένου μάλιστα ότι η υπερωριακή απασχόληση επιτρέπεται σύμφωνα με το άρθρο 183 σε επείγουσες ή κατ΄ εξαίρεση περιπτώσεις, έως τρεις (3) ώρες την ημέρα και έως 150 ώρες το χρόνο, συνεπώς δεν μπορεί να συμφωνηθεί προκαταβολικά.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Να διασφαλιστεί ότι ο εργαζόμενος δεν θα μπορεί να αρνηθεί στον 1ο εργοδότη να εργασθεί με υπερωρίες λόγω παράλληλης απασχόλησης, το ωράριο των οποίων ενδεχομένως να προσκρούει με το ωράριο ή και τις υπερωρίες του έτερου εργοδότη ή και το κυλιόμενο ωράριο ενός εκ των δύο ή και αμφοτέρων
Το ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ:
-να κάνει αυτόματο έλεγχο για να διαπιστωθεί εάν απασχολείται σε άλλον εργοδότη και να ελέγχεται το ωράριο του εργαζομένου.
-να ενημερώνει και τους δυο (2) εργοδότες, όταν ο 2ος εργοδότης δηλώσει στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ τον εργαζόμενο.
Η ευθύνη τήρησης των προβλέψεων της εν λόγω διάταξης δεν μπορεί να επιβάλλεται στους εργοδότες, είτε αυτός απασχολεί τον εκάστοτε εργαζόμενο με πλήρη είτε με μερική απασχόληση, δεδομένου, ότι αδυνατούν να έχουν την πλήρη εικόνα του χρόνου απασχόλησης του εργαζόμενου. Ενδεχομένως, θα ήταν σκόπιμο η ευθύνη τήρησης των προβλεπόμενων χρονικών ορίων απασχόλησης στην ειδική αυτή περίπτωση να άπτεται του εργαζομένου, ο οποίος είναι ο μοναδικός που έχει συνολική εικόνα του χρόνου απασχόλησης.
Με την νέα ρύθμιση που εισάγεται, ναι μεν αρχικώς φαίνεται να αφορά αποκλειστικά την δυνατότητα απασχόλησης σε πλέον του ενός εργοδότη, στην πράξη όμως καταργεί την μέγιστη χρονική ημερήσια διάρκεια της 8ης απασχόλησης (έως και 3 επιπλέον στον ίδιο εργοδότη οι οποίες λογίζονται ως υπερωρίες) και θεσπίζει ως μόνο της ανάχωμα την σχετική ρύθμιση περί 11ωρης ημερησίας ανάπαυσης του εργαζομένου. Πρακτικά αν ο εργαζόμενος το «επιθυμεί», εν συνεχεία της λογικής του «δύτη-σερβιτόρου», θα δύναται να απασχολείται από διαφόρους εργοδότες έως και 13 ώρες ημερησίως! Ήδη είχαμε επισημάνει σε σχέση με τις προηγούμενες αυξήσεις στα όρια της ετήσιας παροχής υπερωριακής εργασίας ότι οι πολύωρες υπερωρίες εξαντλούν τους εργαζόμενους σωματικά και ψυχικά, με τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται για την υγεία κα ασφάλεια τους. Συνεπώς, με την περαιτέρω αύξηση της ημερησίας απασχόλησης, αυξάνεται περαιτέρω κίνδυνος για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε μια πρωτοφανή λογική τοποθέτησης τους σε έναν εργασιακό Προκρούστη ανάμεσα σε διαφόρους εργοδότες.
Συνεπώς δεν πρέπει να αυξηθεί σε καμία περίπτωση το μέγιστο ημερήσιο όριο απασχόλησης εν συνόλω αλλά πρέπει να διαφυλαχθεί η κατάκτηση του 8ωρου, που σε εξαιρετικές περιπτώσεις -οι οποίες πρέπει ελέγχονται- δύναται να αυξηθεί. Το ότι κάποιοι εργαζόμενοι, υποχρεωθήκαν λόγω του πληθωρισμού και των διαρκώς αυξανόμενων οικονομικών υποχρεώσεων, να απασχοληθούν πέραν προϊσχυσαντων ωραρίων εργασίας, δεν μπορεί να επιβραβεύεται από την εργασιακή νομοθεσία, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια τους.
Η θεσμοθέτηση της παράλληλης απασχόλησης νομιμοποιεί την εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί. Οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να εργαστούν σε μια δεύτερη δουλειά γιατί πολύ απλά δεν αρκεί το εισόδημα από τη μία για να επιβιώσουν ή απλά να τα βγάλουν πέρα ένας εργαζόμενος και η οικογένεια του. Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια έχει ροκανίσει τα εργατικά εισοδήματα σε βαθμό που πολλοί εργαζόμενοι αναγκάζονται να κάνουν μια δεύτερη παράλληλη εργασία. Να είναι ο Υπουργός όμως βέβαιος ότι δεν εργάζονται σε ένα δεύτερο μεροκάματο για να γεμίσουν τον ελεύθερο τους χρόνο! Η κυβέρνηση οφείλει να πάρει άμεσα μέτρα για να περιορίσει ακρίβεια που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στη χώρα μας καθιστώντας την πρωταθλήτρια της ακρίβειας στην Ευρώπη. Επιπλέον, κάποιοι εργοδότες έχουν δημιουργήσει δύο ή περισσότερες ομοειδείς ή παρεμφερείς επιχειρήσεις και θα μπορούν να «μοιράζουν» τους εργαζόμενους σε αυτές, διευθετώντας τα ωράρια τους με σκοπό να αποφεύγουν την καταβολή υπερωριών και τους ελέγχους του ΣΕΠΕ, αυξάνοντας υπέρμετρα και καταχρηστικά την κερδοφορία τους σε βάρος των εργαζομένων. Με το συγκεκριμένο άρθρο, το Υπ. Εργασίας νομιμοποιεί τέτοιες καταχρηστικές εργοδοτικές συμπεριφορές. Υπονομεύεται ξεκάθαρα το 8ωρο/40ωρο και η υγεία και ασφάλεια στην εργασία.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Το Άρθρο 9 εισάγει την παράλληλη απασχόληση επιτρέποντας την απασχόληση και σε δεύτερο εργοδότη, εάν κάποιος το επιθυμεί. Να υπενθυμίσουμε στον Υπουργό ότι οι εργαζόμενοι που επιλέγουν μια δεύτερη παράλληλη εργασία, δεν το κάνουν για να γεμίσουν τον ελεύθερο τους χρόνο, αλλά από ανάγκη επειδή δεν μπορούν να ζήσουν αυτοί και η οικογένεια τους από ένα μισθό που συνεχώς μειώνεται η αγοραστική του δύναμη ήδη από τις μνημονιακές περικοπές έως και την ανεξέλεγκτη ακρίβεια που έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις στη χώρα μας καθιστώντας την πρωταθλήτρια της ακρίβειας στην Ευρώπη. Επιπλέον, αν ένας εργοδότης που διαθέτει δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις θα μπορεί να «μοιράζει» ανάμεσα σε αυτές τους εργαζόμενους, κανονίζοντας τα ωράρια ώστε να αποφεύγει με αυτό τον τρόπο την καταβολή υπερωριών και τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας. Άλλωστε η εργοδοσία τα τελευταία χρόνια έχει αποδείξει ότι μπορεί να μηχανευτεί πάρα πολλά τεχνάσματα με σκοπό την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας.
ΣΤΗ ΧΩΡA ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑΚΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΜΟΝΟ ΒΙΑ ΠΡΟΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΓΙΑ ΑΝΑΠΑΥΣΗ.
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Δεδομένου ότι θα πρέπει να τηρείται το 11ωρο συνεχόμενης ανάπαυσης και ο μέσος όρος 48 ωρών σε βάθος 4 μηνών εργασίας για τον κάθε εργαζόμενο, καθώς και ότι στον μέσο όρο αυτόν περιλαμβάνονται οι υπερωρίες, είναι ασαφές πώς μπορούν οι εργοδότες να προστατευτούν από τυχόν παραβιάσεις εν αγνοία τους. Εν πάσει περιπτώσει, ο εκάστοτε εργοδότης έχει δικαίωμα στη νόμιμη υπερεργασία/υπερωρία και ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει. Δεν διευκρινίζεται το πώς θα μπορέσει ο εργαζόμενος να παράσχει τη συμφωνημένη εργασία του στον δεύτερο εργοδότη, όταν με την παρασχεθείσα νόμιμη υπερωρία του, θα έχει εξαντλήσει το νόμιμα όρια των 48 ωρών στον πρώτο εργοδότη, ο οποίος θα έχει νόμιμα ζητήσει από τον εργαζόμενό του να πραγματοποιήσει νόμιμη υπερωρία;
Νομιμοποιείται η εργασία σε περισσότερους του 1 εργοδότη, κάτι που σήμερα απαγορεύεται από την ελληνική έννομη τάξη βάσει του ΠΔ 27.6/ 1932, καθιστώντας έτσι παράνομη την εργασία σε δεύτερο εργοδότη. Ειδικότερα, σήμερα απαγορεύεται να έχει κάποιος μισθωτός στην Ελλάδα 2 δουλειές. Σε καμία περίπτωση όμως η Οδηγία δεν θίγει το υπερεθνικό, ήδη θεσμοθετημένο, πλαίσιο για τα μέγιστα χρονικά όρια εργασίας, τα οποία πρέπει να τηρούνται απαρεγκλίτως.
Συγκεκριμένα,
Σήμερα στη χώρα μας επιτρέπεται να εργαστεί κάποιος μόνο σε 2 εργοδότες, εφόσον έχει συνάψει αντίστοιχες συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
Αντιθέτως είναι παράνομη η εργασία, αν κάποιος εργάζεται το πρωί σε έναν εργοδότη με πλήρη απασχόληση και το απόγευμα εκτελεί μια εργασία με μερική απασχόληση.
Αυτή η στρέβλωση έχει οδηγήσει στην αδήλωτη και ανασφάλιστη εργασία πάρα πολλούς εργαζομένους.
Πλέον επιτρέπεται η δεύτερη δουλειά αν κάποιος το επιθυμεί!
Έτσι, μετά την ενσωμάτωση της Οδηγίας, θα επιτρέπεται πλέον η δεύτερη δουλειά σε άλλον εργοδότη, για ό,τι αυτό σημαίνει για την αύξηση των εισοδημάτων του, διασφαλίζεται ο έλεγχος της δεύτερης εργασίας, που μέχρι σήμερα αποτελούσε ένα μαύρο πεδίο για εργαζόμενους και εργοδότες και όλα αυτά χωρίς να προκαλείται έκπτωση του επιπέδου προστασίας του που αφορά τον ελάχιστο χρόνο ανάπαυσης του, που είναι οι 11 ώρες /24ωρο ( ΠΔ 88/1999), που σημαίνει με απλά λόγια ότι,
* εντός ενός 24 ΩΡΟΥ χωρά μόνο μια πλήρης απασχόλησή και μια μερική απασχόληση κατ’ ανώτατο όριο,
* δεν θίγεται η 40ωρη/5νθημερη εργασία,
* δεν θίγεται το ανώτατο όριο των 48 ωρών (στον οποίο περιλαμβάνεται ο χρόνος υπερεργασίας και υπερωρίας) ως μέσος όρος στους 4 μήνες περιόδου αναφοράς, όπως ορίζεται στο ΠΔ 88/1999.
Τα ένσημα από την εργασία στον 2ο εργοδότη, θα πρέπει κατά προτεραιότητα να καλύπτουν κενά στο συντάξιμο χρόνο του εργαζομένου (εφόσον υπάρχουν) και δευτερευόντως να αυξάνουν τη σύνταξη (αν δεν υπάρχουν ή καλυφθούν τα κενά). Δηλαδή, εάν ένας εργαζόμενος έχει στον εργασιακό του βίο έτη με 200 λχ ημέρες απασχόλησης, η εργασία στον 2ο εργοδότη θα πρέπει κατά προτεραιότητα να αυξάνει τις 200 ημέρες των προηγουμένων ετών μέχρι να φτάσουν το πλήρες των 300 ημερών κατ’ έτος, κι εφόσον ο εργαζόμενος συμπληρώσει πλήρη έτη 300 ημερών, τότε να αυξάνουν τη σύνταξη.
Δεν έχουν όλοι οι εργαζόμενοι στο σύνολο του εργασιακού τους βίο 300 ένσημα το έτος, για να πηγαίνει το σύνολο της επιπλέον απασχόλησης σε αύξηση σύνταξης. Προτεραιότητα πρέπει να έχει η συμπλήρωση του χρόνου σύνταξης.
Πρέπει να προβλεφθεί ότι ο «δεύτερος» εργοδότης δεν συνδέεται με κανένα τρόπο με τον πρώτο . Υπάρχει ο κίνδυνος ο εργαζόμενος να καλείται να συνεχίζει την εργασία του στην ίδια θέση χωρίς υπερωρία ή πρόσθετη αμοιβή εάν η εταιρεία που εργάζεται έχει, είτε θυγατρικές με άλλο ΑΦΜ, είτε προσλαμβάνει εργαζόμενους από εταιρείες ενοικίασης προσωπικού.
Εάν δεν υπάρξει ρήτρα για το θέμα αυτό ο εργοδότης που έχει εναν εργαζόμενο πλήρους απασχόλησης θα «ωθήσει» τον υπάλληλο του να συνάψει σύμβαση μερικής απασχόλησης με την εταιρεία που συνεργάζεται ή σκοπεύει να συνεργασθεί και θα έχει τον εργαζόμενο να δουλεύει σε αυτόν 13 ώρες μόνο με τον βασικό.!!!!
Ως προς το θέμα της εργασίας συνταξιούχου θα μπορούσε να υπάρχει είτε ένα ποσοστό περικοπής στην εθνική σύνταξη και όχι στην ανταποδοτική π.χ.10% ‘η 20%
και το ποσό που θα εισέπραττε θα ήταν κανονικά φορολογούμενο. Αν και η σύνταξη δεν θα έπρεπε να φορολογείται γιατί είναι εισόδημα από παρακράτηση μισθού το οποίο εάν «αποταμίευε» κάποιος θα είχε φορολόγηση στην απόδοση του κεφαλαίου που είχε σωρεύσει.
Σε κάθε περίπτωση όμως η όποια παρακράτηση λόγω της εργασίας συνταξιούχου θα πρέπει να κατανέμεται 50% στον ΔΥΠΑ για την ανεργία και τα επιδόματά της και 50% στον ΕΦΚΑ και όχι γενικά στα δημόσια έσοδα.
Εκτός από όσα έχουν αναφερθεί παραπάνω, και συμφωνώ απόλυτα, σχετικά με την σκοπιμότητα της νομιμοποίησης της δεύτερης εργασιακής σύμβασης, πως ακριβώς θα εφαρμοστεί ο υποχρεωτικός χρόνος ανάπαυσης 11 ωρων ανάμεσα στις βάρδιες του εργαζομένου; Εαν υποθετικά ένας εργαζόμενος έχει ημερήσιο ωράριο 8-4, και έχει μια δεύτερη απογευματινή εργασία, π.χ. 5-9, δεν υπάρχει εντεκάωρο ανάπαυσης ανάμεσα στην πρώτη και δεύτερη εργασία.. Η η δεύτερη εργασία δεν θα μετράει;;; Ας θυμηθούμε ότι το 11ωρο ανάμεσα στις βάρδιες των εργαζομένων θεσμοθετήθηκε με στόχο την πραγματική ξεκούραση των εργαζομένων, ώστε να είναι παραγωγικοί και να μην είναι επικίνδυνοι είτε για τον εαυτό τους είτε για τους συναδέλφους τους, αλλά και για την αποφυγή του λεγόμενου burn out… Πως θα το λύσει αυτό το Υπουργείο;
Είναι δίκαιο τα ένσημα της παράλληλης να προσμετρούνται στη θεμελίωση και στην αύξηση του συντελεστή ανταπόδοσης και να έχει αναδρομική ισχύ (πριν την ψήφιση του νόμου).
Να δοθεί η δυνατότητα σε όσους είχαν παράλληλη απασχόληση και σε προγενέστερους χρόνους (πριν την ψήφιση του εν λόγω νόμου) να αναγνωρίζουν τα επιπλέον ένσημα στη σύνταξή τους. Καθώς και ένα μικρό χρονικό διάστημα (έως ένα με δυο χρόνια) της παράλληλης να μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θεμελίωση σύνταξης.
Ας υποθεσουμε οτι εχουμε 2 εργαζομενους, τον Α και τον Β. Ο Α εργάζεται με πλήρη απασχόληση σε έναν εργοδότη επί 40 χρόνια. Σύμφωνα με τα ισχύοντα δικαιούται πλήρη σύνταξη. Ο Β εργάζεται με πλήρη απασχόληση 35 χρόνια , εκ των οποίων τα 15 έχει ΚΑΙ νόμιμη, δευτερεύουσα, μερική απασχόληση. Ερώτημα: Θα δικαιούται ο Β πλήρη σύνταξη η όχι στα 35 χρόνια; Αν ναι, θα πρεπει να γινει σχετική προβλεψη. Αν οχι, τοτε α) δεν υπάρχει θέμα ισης μεταχειρισης αφού μεταχειριζομαστε με ομοιο τροπο ανόμοια πράγματα; και β) γιατι εχει κρατησεις ο Β απο την δευτερευουσα απασχοληση;
Στην περίπτωση που ψηφιστεί η δυνατότητα πολλαπλής απασχόλησης και ταυτόχρονα τα επιπλέον ένσημα προσμετρουνται και στη σύνταξη, να δοθεί η δυνατότητα σε οσους είχαν παράλληλη απασχόληση και σε προγενέστερους χρόνους (πριν την ψήφιση του εν λόγω νόμου) να αναγνωρίζουν τα επιπλέον ένσημα στη σύνταξή τους.
ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ ΛΑΘΟΣ η δεύτερη εργασία και η εργασία των συνταξιούχων .
Ετσι δίνετε η δυνατότητα της φτηνής εργασίας στους εργοδότες.
Να απαγορευτεί η παράλληλη εργασία και η εργασία των συνταξιούχων.
Να εφαρμοστεί η αυτοδίκαιη απόλυση με 40 χρόνια ασφάλιση και ταυτόχρονα ηλικία άνω των 62 ετών.
Διαφορετικά να θεωρηθεί ότι Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΤΟΥ 10% ΚΑΙ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΩΜΕΝΟΥΣ ΟΙ ΤΡΙΕΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΗΚΟΥΝ.
θα έπρεπε σε αυτό το σχέδιο νόμου να υπάρχει και ρύθμιση της απασχόλησης των προπονητών των αθλημάτων, καθώς αφορά την πολλαπλή απασχόληση και ειδικότερα, θα πρέπει να διαχωριστούν οι προπονητές που απασχολούνται σε ερασιτεχνικά σωματεία, καθώς για τους απασχολούμενους προπονητές σε επαγγελματικό επίπεδο(ΠΑΕ, ΚΑΕ κλπ)είναι ξεκάθαρη η σχέση εργασίας τους.
Το καθεστώς απασχόλησης των προπονητών που απασχολούνται περιστασιακά, σε ερασιτεχνικές κατηγορίες, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με το παρόν σχεδιο νόμου
Οι κατηγορίες των περιστασιακά απασχολούμενων προπονητών είναι τρεις:
α) Προπονητές που εργάζονται ήδη με πλήρη απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα
β) Προπονητές που εργάζονται με ημιαπασχόληση στον ιδιωτικό τομέα ή είναι άνεργοι
γ)Εργαζόμενοι στο δημόσιο, σε Δήμους, Σώματα ασφαλείας, Στρατο κλπ
δ)Συνταξιούχοι
Μια λύση θα μπορούσε να είναι, για όλες τις κατηγορίες, εργασία με Ιδιωτικό Συμφωνητικό Ανεξαρτήτων Υπηρεσιών, και με παρακράτηση του 20% επί της αμοιβής, ή να δοθεί η λύση του εργόσημου, με απόδοση του 10% όπως οι εργάτες γης. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται για τα ερασιτεχνικά σωματεία η πολυπλοκότητα των διαδικασιών(ΕΡΓΑΝΗ κλπ) καθώς επίσης αποφεύγονται προβλήματα αύξησης κόστους εξαιτίας της λογιστικής παρακολούθησης μισθοδοσίας και όλων των υποχρεώσεων που απορρέουν από την πρόσληψη εργαζομένων.
Επίσης δεν θα υπάρχει πλέον αδήλωτη εργασία στον χώρο του ερασιτεχνικού αθλητισμού, καθώς επίσης δεν θα υπάρχει απόκρυψη εισοδημάτων από τα φυσικά πρόσωπα(προπονητές) καθώς με την απλοποίηση της απασχόλησης και της πληρωμής υποχρεωτικά μέσω τραπεζικών λογαριασμών θα είναι πλέον εύκολη η διασταύρωση και ο έλεγχος φοροδιαφυγής.
Τα ερασιτεχνικά σωματεία και ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ήδη πλήττεται σοβαρά με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να σταματούν τη λειτουργία τους πολλά ερασιτεχνικά σωματεία.
Ετσι θα μειωθει η ανεργία?
Δεν θα πρέπει (ΙΣΟΤΗΤΑ) να εχουν ολοι προσβαση στην εργασία?
Δηλαδη να «πάρει» ενας με προυπηρεσια την εργασία απο εναν απειρο?
Αυτό θα δώσει την δυνατότητα μια ΜΕΓΑΛΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ να ιδρύσει μία νέα εταιρεία την Εταιρεία Β και ο εργαζόμενος να κάθεται να εργάζεται πλέον νομιμα περά του 8ωρου…. που οταν συμπληρώσει το 13ωρο θα μεινει επιπλεον ωρες οπως εκανε παντα!
Οδηγούμαστε στην ΔΟΥΛΕΙΑ με αυτό τον τρόπο. Οσοι τα εισηγούνται, τα παιδιά τους θα θέλουν να ειναι ΔΟΥΛΟΙ?
Κύριοι,
Με αυτό το μέτρο καταργείτε το 8ωρο! Όχι με αυτό το μέτρο όσοι χρησιμοποιούσαν μαύρα εργαζόμενους δεν θα τους δηλώσουν! Ας μην κοροϊδευόμαστε! Αυτή ειναι η νοοτροπία, δείτε την περίπτωση του υπαλληλου που ΚΑΗΚΕ κιολας στην ΚΡΗΤΗ που ηταν ΑΔΛΩΤΟΣ!
Οι μισθοί θα πρέπει να αυξηθούν ώστε να μην αναγκάζονται να εργάζονται παραπάνω του 8ωρου ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
Ολα εχουν να κανουν με την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια…δείτε περίπτωση σερβιτόρου στην Ρόδο (η οικονομική ένδεια αναγκάζει τους εργαζόμενους να δεχτούν να κάνουν πράγματα για έξτρα εισόδημα)
Αντί να ασχοληθεί το υπουργείο πως θα αμείβονται οι εργαζόμενοι με έναν αξιοπρεπή μισθό για 8ωρη εργασία, κόπτεται πως θα δουλέψουν νόμιμα περισσότερες ώρες. Εθελοντικά πάντοτε. Εάν αυξηθούν και άλλο οι τιμές των τροφίμων, ενέργειας κλπ θα δούμε ουρές «εθελοντών». Αυτό είναι το μέλλον στην Ελλάδα 2.0. Ένα 8ωρο δουλειάς για ενοίκιο-ρεύμα και ένα 5ωρο για το σουπερμάρκετ. Κατά τα άλλα να μην ξεχάσουν οι ιθύνοντες να κάνουν και κάποια δακρύβρεχτη αναφορά στην υπογεννητικότητα. Το νομοσχέδιο θεσμοποιεί τον κανιβαλισμό και εισάγει ως μοντέλο απασχόλησης την ειλωτεία. Είναι ντροπή. Αποσύρετέ το.
Αν θέλουμε να διευκολύνουμε την παραλληλη απασχοληση, θα πρεπει να είναι πιό σαφές ότι:
-Ο εργαζόμενος δικαιούται να αρνηθεί υπερωριακή απασχόληση αν έχει παράλληλη απασχόληση, χωρίς καμμία δυσμενη συνέπεια
-ο εργοδότης ωφειλει να διευκολύνει τον εργαζόμενο που εχει παραλληλη απασχόληση , π.χ. δεν μπορει να επιβαλλει σπαστο ωραριο η μπορεί να τροποποιηθεί ελαφρα το ωράριο (π.χ. μισή-μία ώρα) για εναν τετοιο εργαζομενο
-αν η παραλληλη απασχοληση απαγορευεται, ο εργαζόμενος δικαιούται επιπλέον αμοιβή.
Η κατάργηση για τους ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥΣ της παρακράτησης του 30% που εργάζονται να εφαρμοσθεί από άμεσα απο φέτος 2023, το χρειαζόμαστε ….
Για το συγκεκριμένο άρθρο, για όποιον ενδιαφέρεται, αξίζει να διαβάσει την C-585/19 Απόφαση του ΔΕΕ και τις προτάσεις του Γενικού Εισαγγελέα Giovanni Pitruzzella. Αν και πρόκειται για διαφορετική περίπτωση (απασχόληση με περισσότερες συμβάσεις σε έναν εργοδότη και όχι σε δύο διαφορετικούς, καθώς το ΔΕΕ απέρριψε σχετικό προδικαστικό ερώτημα ως απαράδεκτο) η συλλογιστική, ιδίως του Γ.Ε., θα μπορεί να θεωρηθεί οδηγός.
Το ζήτημα στο συγκεκριμένο άρθρο είναι πως διασφαλίζεται η τήρηση των ημερήσιων και εβδομαδιαίων χρονικών ορίων εργασίας και της εβδομαδιαίας ανάπαυσης.
Εάν το άρθρο 167 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου δέχεται ότι ο «χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας των εργαζομένων δεν μπορεί να υπερβαίνει ανά περίοδο το πολύ τεσσάρων (4) μηνών τις σαράντα οκτώ (48) ώρες κατά μέσο όρο, συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών» και πως στο άρθρο 166 «Στους εργαζομένους εξασφαλίζεται ανά εβδομάδα, ελάχιστη περίοδος συνεχούς ανάπαυσης εικοσιτεσσάρων (24) ωρών, η οποία συμπεριλαμβάνει κατ’ αρχήν την Κυριακή, ανάλογα με τις ισχύουσες για κάθε κατηγορία εργαζομένων διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας και πρακτικές, στις οποίες προστίθενται οι έντεκα (11) συνεχείς ώρες της ημερήσιας ανάπαυσης του άρθρου 164», πως θα διασφαλιστούν αυτά και από ποιον; Από τον δεύτερο εργοδότη; Από την Επιθεώρηση Εργασίας;
Ειδικότερα. Εάν ένας εργαζόμενος πρέπει να απασχολείται σε περίοδο 4 μηνών 48 ώρες κατά μέσο όρο και εργαζόμενος έχει συνάψει δύο συμβάσεις, μία 8ώρη πενθήμερο και μία 4ώρη πενθήμερο, πρόκειται για 60 ώρες. Επίσης, θα μπορεί ένας εργαζόμενος να συνάψει σύμβαση Δευτέρα έως Παρασκευή πενθήμερο και 8ώρο και Τετάρτη έως Κυριακή 4ώρο σε δεύτερο εργοδότη. Σε αυτή την περίπτωση, θα έχουμε έναν εργαζόμενο που θα εργάζεται 60 ώρες επί επτά (7) ημέρες την εβδομάδα. Τούτο, γιατί ο χρόνος μη εργασίας για τον έναν εργοδότη, είναι χρόνος εργασίας για τον άλλον, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια και υγεία του.
Φυσικά, υπάρχει και το άλλο ενδεχόμενο, ένας εργαζόμενος να απασχολείται 8ώρο, να εργαστεί νομίμως υπερωριακώς, π.χ. 12 ώρες και μετά να πηγαίνει στον δεύτερο εργοδότη για άλλες 4 ώρες, δηλ. 16 ώρες την ημέρα.
Όλα αυτά θα πρέπει να ελεγχθούν με κάποιον τρόπο, διότι εάν αφεθούν στον δεύτερο εργοδότη, τότε εκείνος θα δηλώνει κάθε φορά άγνοια ή πως ο εργαζόμενος του δήλωσε ψευδώς πως δεν απασχολείται αλλού.
Για να υπάρξει αποτελεσματική εφαρμογή του συγκεκριμένου άρθρου, μία πρόταση είναι η εξής:
Ο δεύτερος εργοδότης, όταν δηλώσει στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ τον εργαζόμενο, το ίδιο το ΠΣ να κάνει αυτόματο έλεγχο, βάσει του Α.Φ.Μ. ή του Α.Μ.Ε. για να διαπιστωθεί εάν κατά τον χρόνο αυτό απασχολείται σε άλλον εργοδότη. Σε αυτή την περίπτωση, θα πρέπει το ίδιο το σύστημα να μην επιτρέψει την δήλωση του εργαζομένου. Από εκεί και πέρα ο εργοδότης ας ρωτήσει τον εργαζόμενο. Σε δεύτερο στάδιο, θα πρέπει να ελέγχεται το ωράριο εργασίας αυτόματα καθώς και η εβδομαδιαία ανάπαυση. Εάν δεν μπορούν να γίνουν αυτά, τότε θα υπάρξει σοβαρότατη καταστρατήγηση την κοινοτικής νομοθεσίας. Αξίζει να γίνει λόγος για την εξής αναφορά του Δ.Ε.Ε στην προαναφερόμενη απόφαση:
«36 Καταρχάς, υπενθυμίζεται ότι το δικαίωμα κάθε εργαζομένου σε περιορισμό της μέγιστης διάρκειας της εργασίας και σε ημερήσιες και εβδομαδιαίες περιόδους ανάπαυσης δεν συνιστά απλώς ιδιαίτερης σημασίας κανόνα του κοινωνικού δικαίου της Ένωσης, αλλά έχει και ρητώς κατοχυρωθεί στο άρθρο 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον οποίο το άρθρο 6, παράγραφος 1, ΣΕΕ προσδίδει την ίδια νομική ισχύ με αυτήν των Συνθηκών (πρβλ. απόφαση της 14ης Μαΐου 2019, CCOO, C‑55/18, EU:C:2019:402, σκέψη 30 και εκεί μνημονευόμενη νομολογία).»
Τέλος, θα πρέπει να επισημανθεί η εξής διαστρεβλωμένη αντίληψη. Συνήθως, στην Ελλάδα κρίνουμε τις διατάξεις με βάση το άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα. Έτσι, και αυτή η διάταξη προβάλλεται ως τρόπος αύξησης του διαθέσιμου εισοδήματος. Η νομολογία όμως του Δ.Ε.Ε. ποτέ δεν συνάρτησε τον χρόνο εργασίας με τις αποδοχές των εργαζομένων αλλά με την ασφάλεια και την υγεία αυτών.
Το δικαίωμα παράλληλης απασχόλησης πρέπει για λόγους ισότητας να δίνεται πλέον ρητά και στους δημόσιους υπαλλήλους. Το να είναι ο δημόσιος υπάλληλος έρμαιο του εκάστοτε υπηρεσιακού συμβουλίου που θα αποφασίζει εάν θα του χορηγήσει άδεια ιδιωτικού έργου συνιστά άνιση μεταχείριση και περιορισμό της οικονομικής του ελευθερίας από τη στιγμή που οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα μπορούν πλέον ανεμπόδιστα να απασχολούνται σε περισσότερους εργοδότες. Θα πρέπει να αρκεί μία απλή έγγραφη ενημέρωση της υπηρεσίας στην οποία θα δηλώνεται ότι δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων με τα καθήκοντα της κύριας θέσης του υπαλλήλου.
Πράγματι όπως αναφέρεται και σε άλλο σχόλιο παραπάνω , θα πρέπει να υπάρχει και ρύθμιση για το Λοιπό Επικουρικό Προσωπικό, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε παράλληλα και σε κάποια εργασία που επιθυμούμε στο ιδιωτικό τομέα, προφανώς με την προυπόθεση αυτό να μην επηρεάζει την βασική μας εργασία.
Η εργασία στον δεύτερο εργοδότη μετά τις 8 ώρες την ημέρα θα θεωρείται και θα αμείβεται ως υπερεργασία / υπερωρία κατ’ άρθρο 184 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου; H παράγραφος 3 του παρόντος δεν είναι σαφής. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να ισχύει το άρθρο 184, επειδή η λογική του ισχύοντος δικαίου είναι ότι το ημερήσιο ωράριο πρέπει να είναι κατ’ αρχήν 8ωρο (άρ. 182 ΚΑΕΔ) και η επιτρεπτή υπέρβαση αυτού θεωρείται εξαίρεση (γι’ αυτό λέγεται υπερωρία), αμείβεται προσαυξημένα και έχει ετήσια όρια (άρ. 186 παρ. 3). Αυτή η βασική αρχή πρέπει να παραμείνει και στην «παράλληλη απασχόληση» και καλό θα είναι να αποσαφηνιστεί αυτό.
Νομίζω ότι το δικαίωμα παράλληλης απασχόλησης πρέπει να δοθεί και στον δημόσιο τομέα, ανεξαιρέτως
το λοιπο επικουρικο προσωπικο του υπουργειου υγειας εργαζετε με πληρες και αποκλειστική απασχοληση. να ισχυσει αυτό μόνο εως τα 2 έτη που μπορει να γίνετεμια τετοια προσληψη. οσοι εργαζονται με παρατασεις πανω απο 2 ετη να εχουν την δυνατοτητα με αδεια της υπηρεσίας (οπως στο μονιμο προσωπικο) να απασχοληθουν εαν το επιθυμουν για συμπληρωση εισοδηματος στον ιδιωτικο τομεα σε ωραριο που δεν θα δημιουργει προβληματα στον δημοσιο φορεα απασχολησης τους.
Το δικαίωμα παράλληλης απασχόλησης σε άλλο εργοδότη, εκτός του ωραρίου εργασίας, ισχύει και για τους δημόσιους υπαλλήλους σύμφωνα με την κοινοτική οδηγία;