1. Το στοιχείο β της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’ 48) καταργείται.
2. Το στοιχείο γ της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’ 48), όπως ισχύει, τροποποιείται ως ακολούθως:
«γ. Δέκα (10) έτη εγγάμου βίου μέχρι τη λύση του γάμου με αμετάκλητη δικαστική απόφαση.»
3. Το στοιχείο ε της παραγράφου 1 του άρθρου 4 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’ 48), όπως ισχύει, τροποποιείται ως ακολούθως:
«ε. Συνολικό ετήσιο ατομικό φορολογητέο εισόδημα το οποίο να μην υπερβαίνει το διπλάσιο του ποσού των εκάστοτε καταβαλλόμενων από τον Ο.Γ.Α. ετήσιων συντάξεων στους ανασφάλιστους υπερήλικες.»
4. Η παράγραφος 2 του άρθρου 4 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ Α’ 48), όπως ισχύει, τροποποιείται ως ακολούθως:
«Το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο/η διαζευγμένος/-η καθορίζεται ως εξής:
α. Σε περίπτωση θανάτου του/της πρώην συζύγου, εφόσον ο γάμος είχε διαρκέσει δέκα (10) έτη έως τη λύση του με αμετάκλητη δικαστική απόφαση, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 75% στο χήρο ή χήρα και 25% στο/στη διαζευγμένο/-η. Για κάθε έτος έως το τριακοστό πέμπτο (35ο) έτος διάρκειας του γάμου, το ποσοστό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα μειώνεται κατά 1% στο χήρο ή χήρα και αυξάνεται αντίστοιχα κατά 1% στο/στη διαζευγμένο/-η. Προκειμένου περί εγγάμου βίου που διήρκησε πλέον των τριανταπέντε (35) ετών έως τη λύση του κατά τα ανωτέρω, το ποσό σύνταξης που δικαιούται ο χήρος ή η χήρα επιμερίζεται κατά 50% στο χήρο ή χήρα και 50% στο/στη διαζευγμένο/-η.
Στις ανωτέρω περιπτώσεις εάν ο θανών ή η θανούσα δεν καταλείπει χήρο ή χήρα, ο/η διαζευγμένος/-η δικαιούται το αυτό ποσοστό του/της διαζευγμένου/-ης κατά τα ως άνω, της σύνταξης που θα εδικαιούτο ο χήρος ή η χήρα.
β. Σε περίπτωση περισσοτέρων του ενός δικαιούχων διαζευγμένων το αναλογούν για τον/την διαζευγμένο/η κατά τα ως άνω ποσοστά ποσό σύνταξης επιμερίζεται εξίσου μεταξύ αυτών.»
Θεωρώ ότι η διάταξη αυτή πρέπει να έχει ανάλογη εφαρμογή και στις επικουρικές συντάξεις και όχι μόνο για την κύρια ασφάλιση