1. Για την εφαρμογή του παρόντος νόμου, οι εργοδότες υποχρεούνται:
α) να αξιώνουν από τους πολίτες τρίτων χωρών, πριν την παροχή εργασίας, την κατοχή και υποβολή σ’ αυτούς έγκυρης άδειας διαμονής ή άλλου έγκυρου τίτλου διαμονής τα οποία να διατηρούν σε αντίγραφο κατά τη διάρκεια της περιόδου απασχόλησης.
γ) να ενημερώνουν αμελλητί τις κατά περίπτωση αρμόδιες Αρχές για την πρόσληψη και την έναρξη της απασχόλησης πολίτη τρίτης χώρας.
2. Ειδικότερες υποχρεώσεις εργοδοτών, που πρόκειται να απασχολήσουν πολίτες τρίτων χωρών, που κατέχουν έγκυρη άδεια διαμονής ή άλλο έγκυρο τίτλο διαμονής, και προβλέπονται στην εθνική νομοθεσία, εξακολουθούν να ισχύουν.
3. Ο έλεγχος της τήρησης των υποχρεώσεων των εργοδοτών, που προβλέπονται στην παράγραφο 1, ασκείται από το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.), σύμφωνα με τις διατάξεις που το διέπουν.
4. α) Υφιστάμενες διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας, που προβλέπουν τη διενέργεια ελέγχων από άλλες αρμόδιες Αρχές, σχετικά με την τήρηση υποχρεώσεων, που προβλέπονται στην παράγραφο 1, εξακολουθούν να ισχύουν.
β) Κάθε αρμόδια Αρχή, που σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία διενεργεί ελέγχους, σύμφωνα με το εδάφιο α’ της παραγράφου αυτής και διαπιστώνει τη μη τήρηση υποχρεώσεων της παραγράφου 1, συντάσσει διαπιστωτική πράξη ελέγχου, την οποία και κοινοποιεί αμελλητί στο Σ.ΕΠ.Ε.
γ) Η διαπιστωτική πράξη του εδαφίου β) της παραγράφου αυτής είναι δεσμευτική για τα αρμόδια όργανα του Σ.ΕΠ.Ε, τα οποία υποχρεούνται άνευ ετέρου και μέσα σε προθεσμία δέκα (10) ημερών από τη λήψη της να επιβάλουν στον παραβάτη εργοδότη τις διοικητικές κυρώσεις που προβλέπονται στον παρόντα νόμο και εφόσον συντρέχει μια εκ των περιπτώσεων του άρθρου 10 του παρόντος, υποβάλουν μηνυτήρια αναφορά στις αρμόδιες εισαγγελικές Αρχές. Μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από τη λήψη της διαπιστωτικής πράξης του εδαφίου β) της παραγράφου αυτής, το Σ.ΕΠ.Ε κοινοποιεί στην αρμόδια Αρχή, που διαπίστωσε αρχικά την παράβαση σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο, την απόφαση επιβολής κυρώσεων.
5. Με κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης μπορεί να αυξάνεται ο χρόνος διατήρησης των αντιγράφων που αναφέρονται στην περίπτωση β’ της παραγράφου 1 του παρόντος άρθρου, καθώς και να καθορίζεται συγκεκριμένος χρόνος ενημέρωσης των αρμόδιων Αρχών για την πρόσληψη και την έναρξη της απασχόλησης σε κάθε περίπτωση που δεν προβλέπεται από τις κείμενες διατάξεις συγκεκριμένος χρόνος ενημέρωσης. Με την ίδια κοινή υπουργική απόφαση μπορούν να προσδιορίζονται ή να επαναπροσδιορίζονται οι κατά περίπτωση αρμόδιες Αρχές που αναφέρονται στο εδάφιο γ’ της παραγράφου 1.
6. Οι εργοδότες που έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους σύμφωνα με την παράγραφο 1, δεν θεωρούνται υπεύθυνοι για την παραβίαση της απαγόρευσης που αναφέρεται στο άρθρο 3, εκτός εάν γνώριζαν ότι το έγγραφο που παρουσιάστηκε σαν έγκυρη άδεια ή τίτλος διαμονής ήταν πλαστογραφημένο ή παραποιημένο.
Ως προς το άρθρο 4§5 να υπάρξει επιμέλεια ως προς την νομοτεχνική διατύπωση σχετικά με τις περιπτώσεις του άρθρου 4§1. Δηλαδή, θα πρέπει να διευκρινιστεί αν υπάρχει περίπτωση (α), (β), (γ) ή μόνο (α) και (β) και να διορθωθούν αναλόγως όσες διατάξεις του νομοσχεδίου αναφέρονται η παραπέμπουν σε αυτές.
Ως προς το άρθρο 4§1 περ. α’: «1. Για την εφαρμογή του παρόντος νόμου, οι εργοδότες υποχρεούνται:
α) να αξιώνουν από τους πολίτες τρίτων χωρών, πριν την παροχή εργασίας, την κατοχή και υποβολή σ’ αυτούς έγκυρη άδεια διαμονής ή άλλου έγκυρου τίτλου διαμονής τα οποία να διατηρούν σε αντίγραφο κατά τη διάρκεια της περιόδου απασχόλησης». Στην συνέχεια, μετά την περίπτωση (α) υπάρχει η περίπτωση (γ), χωρίς όμως να υπάρχει περίπτωση (β). Τούτο, διότι, στην ουσία οι περιπτώσεις (α) και (β) της Οδηγίας έχουν ενσωματωθεί στην περίπτωση (α) του Σχεδίου Νόμου. Η περίπτωση (β) της Οδηγίας αναφέρει συγκεκριμένα: «β) να διατηρούν αντίγραφο ή καταγραφή της άδειας διαμονής ή άλλου τίτλου παραμονής στη διάθεση των αρμοδίων αρχών των κρατών μελών, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της περιόδου απασχόλησης, με σκοπό πιθανή επιθεώρηση». Για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο από το Σ.ΕΠ.Ε και τις λοιπές αρμόδιες αρχές θα πρέπει η προτεινόμενη διάταξη να προβλέπει πως η τήρηση των αντιγράφων να ευρίσκεται στον τόπο εργασίας και τα οποία να επιδεικνύονται στα αρμόδια όργανα του Σ.ΕΠ.Ε ή των άλλων αρχών. Τούτο, διότι αν διενεργηθεί έλεγχος από το Σ.ΕΠ.Ε. ή π.χ. την Αστυνομία, ο εργοδότης θα μπορεί να ισχυριστεί κατά τον έλεγχο προκειμένου να διαφύγει διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις (και το αυτόφωρο) πως έχει μεν τα αντίγραφα αλλά όχι στον τόπο εργασίας, αλλά π.χ. στο γραφείο του λογιστή του ή κάπου αλλού. Τότε, θα πρέπει να δοθεί προθεσμία προσκόμισης αυτών των εγγράφων με αποτέλεσμα να χαθεί χρόνος. Επίσης, δημιουργείται το ερώτημα τι γίνεται σε περίπτωση κατά την οποία ο εργοδότης δεν προσκομίσει τα έγγραφα αυτά. Δηλαδή, αν μπορεί να θεωρηθεί κατά πλάσμα δικαίου πως αφού ο εργοδότης δεν τα προσκόμισε δεν τα τηρεί και συνεπώς θα μπορούν να επιβάλλονται οι κυρώσεις του άρθρου 5§4 του Σχεδίου Νόμου ή αν απλώς θα θεωρηθεί άρνηση παροχής στοιχείων και συνεπώς η διοικητική παράβαση του άρθρου 2§2 στοιχ. δ’ in fine, αναιρώντας ή ματαιώνοντας τον σκοπό του παρόντος νόμου, πλην όμως θα επιβάλλεται πρόστιμο με τον συνήθη τρόπο υπολογισμού, σύμφωνα με το Ν. 3996/2011, το οποίο ενδέχεται να είναι πολύ μεγαλύτερο από τα 500€ του άρθρου 5§4.
Για να ξεπεραστούν τα ανωτέρω πιθανώς προκύπτοντα στο μέλλον ζητήματα, τα οποία θα μπορούν να οδηγήσουν στην καθυστέρηση της διαπίστωσης και της συνακόλουθης επιβολής της διοικητικής κύρωσης, προτείνεται η εξής διατύπωση:
«α) να αξιώνουν από τους πολίτες τρίτων χωρών, πριν την παροχή εργασίας, την κατοχή και υποβολή σ’ αυτούς έγκυρη άδεια διαμονής ή άλλου έγκυρου τίτλου διαμονής, τα οποία να διατηρούν σε αντίγραφο, κατά τη διάρκεια της περιόδου απασχόλησης, στον τόπο εργασίας και να επιδεικνύουν σε περίπτωση ελέγχου στα αρμόδια για τον έλεγχο και εφαρμογή του παρόντος νόμου όργανα».
Η προτεινόμενη διάταξη βρίσκεται σε συμφωνία τόσο με το άρθρο 4§1 περ. β’ της Οδηγίας (θα πρέπει να διατηρούν … στη διάθεση των αρμοδίων αρχών … με σκοπό πιθανή επιθεώρηση), όσο και με το άρθρο 5§4 του Σχεδίου Νόμου, σύμφωνα με το οποίο σε περίπτωση μη τήρησης των υποχρεώσεων του άρθρου 4§1 περ. α’ και β’ επιβάλλονται κυρώσεις. Τούτο, διότι η μη επίδειξη κατά τον έλεγχο θα συνεπάγεται την μη τήρηση της υποχρέωσης και συνεπώς θα μπορεί να επιβάλλεται απευθείας κύρωση.
Πιστευω πως ο εργοδοτης συμφωνα με την παραγραφο 6 δεν θα πρεπει να εχει την ευχερεια να πει «δεν γνωριζα» και αυτο μπορει να γινει ενημερωνοντας μεσω διαδυκτιακου τοπου τις αρχες για τον μεταναστη υπαληλο δινοντας το αριθμο βιζας η διαβατηριου και να ενεργηση συμφωνα με τις οδηγιες των αρχων για την προσαγωγη η συλληψη η οπως ειναι η σωστη φραση του παρανομου στην χωρα ατομου, εαν οντως ειναι παραμομη η παραμονη του στην χωρα. Ειναι ευθηνη του καθενος που εμπλεκεται με μεταναστες ως υπαληλους του να συμμετεχει σε μια τετοια διαδικασια για να μην υπαρχει αφορολογητη εργασια , να μην ενθαρυνεται η παρανομη μεταναστευση , να πληρωνουν εισφορες στο ΙΚΑ και να εχουν ασφαλιση και γενικοτερα να αποτελουν ενα υγιες και παραγωγικο κομματι εκει οπου ζουν.
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ,
ΟΤΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΓΓΕΛΕΙ ΣΤΟΝ ΟΑΕΔ, ΣΤΟ ΙΚΑ, ΣΤΟΝ ΕΠΟΠΤΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ
ΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑ ΔΙΚΛΕΙΔΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΩΣΤΕ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΣΩΣΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΝΑ ΤΟΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΘΟΣ ΤΟΥ.
ΕΤΣΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟ ΚΑΙ ΕΝΩ ΤΟΥ ΒΑΖΕΙ ΤΑ ΕΝΣΗΜΑ ΤΟΥ, ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙ ΟΤΙ Ο ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΜΙΜΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ή ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΣΤΗΝΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙ ΠΡΟΣΤΙΜΟ. ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΑ (3.000 – 15.000) ΚΑΙ ΔΥΣΒΑΣΤΑΧΤΑ.
ΠΡΕΠΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΧΩΡΑ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΑΝ Ο ΑΛΛΟΔΑΠΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΟΧΙ ΝΑ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΛΑΒΕΙ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣΤΙΜΟ. ΕΧΟΥΜΕ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ.
ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ Ο ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΟΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΕΙ ΓΙΑ ΕΙΣΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΤΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΕΣ