Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 30

Άρθρο 30

Το άρθρο 34 του ν. 4387/2016 αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«Άρθρο 34
Χρόνος Ασφάλισης
1. Από 1/1/2020 χρόνος ασφάλισης στον Ε.Φ.Κ.Α. για τους ασφαλισμένους του Κεφαλαίου αυτού είναι:
α. Ο χρόνος πραγματικής ασφάλισης, ήτοι ο χρόνος ασφαλιστέας απασχόλησης ή ιδιότητας στον Ε.Φ.Κ.Α. ή στους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α. φορείς, τομείς, κλάδους και λογαριασμούς για τον οποίο έχουν καταβληθεί εισφορές. Για τους μισθωτούς ως χρόνος ασφάλισης αναγνωρίζεται και ο χρόνος για τον οποίο οφείλονται εισφορές, σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις.
β. Ο λογιζόμενος χρόνος συντάξιμης υπηρεσίας των πολιτικών και στρατιωτικών υπαλλήλων, σύμφωνα με τις διατάξεις της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας του Δημοσίου, όπως αυτές ίσχυαν μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού.
γ. Οι πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992 (Α` 165), της παρ. 18 του άρθρου 10 του Ν. 3863/2010 (Α` 115), των άρθρων 39, 40 και 41 του Ν. 3996/2011 (Α` 170), του άρθρου 6 παρ.12 και του άρθρου 17 του Ν. 3865/2010 (Α` 120), καθώς και ο χρόνος άσκησης δικηγορίας σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 14 του ν.1090/1980.
Όπου για την αναγνώριση των πλασματικών αυτών χρόνων ασφάλισης προβλέπεται καταβολή εισφοράς, η αναγνώριση γίνεται με την καταβολή από τον ασφαλισμένο για κάθε μήνα αναγνωριζόμενου πλασματικού χρόνου ασφάλισης της εισφοράς ασφαλισμένου και εργοδότη, στο ποσοστό που ισχύει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης εξαγοράς.
Η ως άνω εισφορά υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές του ασφαλισμένου κατά τον τελευταίο μήνα πλήρους απασχόλησης πριν από την υποβολή της αίτησης εξαγοράς, σύμφωνα με τις ειδικότερες προβλέψεις του άρθρου 38 και εφόσον έχει διακοπεί η απασχόληση, επί των αποδοχών του τελευταίου μήνα απασχόλησης προσαυξανόμενων κατά τον τρόπο που προβλέπεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 8 του παρόντος.
Σε περίπτωση ελεύθερου επαγγελματία, αυτοτελώς απασχολούμενου ή ενός από τα πρόσωπα που υπάγονται στην ασφάλιση του πρώην ΟΓΑ, για κάθε αναγνωριζόμενο μήνα ασφάλισης καταβάλλεται η προβλεπόμενη από τις διατάξεις της παρ.1 του άρθρου 39 και της παρ.1 του άρθρου 40 του παρόντος νόμου ασφαλιστική εισφορά, την οποία έχει επιλέξει ο ασφαλισμένος κατά το έτος υποβολής της αίτησης αναγνώρισης.
Το συνολικό ποσό της κατά τα ανωτέρω εξαγοράς καταβάλλεται σε τόσες μηνιαίες δόσεις, όσοι είναι και οι μήνες που αναγνωρίζονται. Το ποσό αυτό μπορεί να καταβληθεί εφάπαξ, οπότε παρέχεται έκπτωση 2% για κάθε έτος εξαγοράς.
Η πρώτη δόση καταβάλλεται μέχρι το τέλος του επόμενου μήνα της κοινοποίησης της απόφασης. Καθυστέρηση καταβολής δόσης συνεπάγεται επιβάρυνσή της με τον εκάστοτε προβλεπόμενο τόκο καθυστέρησης.
Σε περίπτωση θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή προσαύξησης του ποσού της σύνταξης πριν από το χρόνο εξόφλησης της εισφοράς εξαγοράς, παρακρατείται κάθε μήνα από τη σύνταξη και μέχρι την εξόφληση ποσό ίσο με το ¼ του ποσού της σύνταξης. Ειδικά για την αναγνώριση του χρόνου στρατιωτικής υπηρεσίας έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 2 του ν. 1358/1983 όπως αντικαταστάθηκε με τις διατάξεις της παρ.8 του άρθρου 23 του ν.1539/1985.
Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου οι ασφαλισμένοι που συνταξιοδοτούνται, σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 10 του άρθρου 10 του Ν. 3863/2010, έχουν δικαίωμα να αναγνωρίζουν τους πλασματικούς χρόνους ασφάλισης των άρθρων 39, 40 και 41 του Ν. 3996/2011.
δ. Ο χρόνος ασφάλισης που έχει αναγνωριστεί και εξαγοραστεί ή συνεχίζεται η εξαγορά του στους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α. φορείς, τομείς, κλάδους και λογαριασμούς, καθώς και ο χρόνος που έχει προσμετρηθεί από προϋπηρεσία ή άλλη αιτία. Αναγνωρίσεις χρόνων, οι οποίες δεν έχουν ολοκληρωθεί με την πλήρη εξόφληση του ποσού της εξαγοράς, συνεχίζονται στον Ε.Φ.Κ.Α. μέχρι την ολοκλήρωσή τους, βάσει των διατάξεων που ισχύουν κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού.
Η αναγνώριση του χρόνου της παρ. 5 του άρθρου 53 του ν. 3518/2006 (Α` 272) εξακολουθεί να είναι σε ισχύ. Οι ασφαλισμένοι καταβάλλουν για κάθε αναγνωριζόμενο χρόνο την προβλεπόμενη από το άρθρο 40 παρ. 1 του παρόντος νόμου ασφαλιστική εισφορά, την οποία έχει επιλέξει ο ασφαλισμένος κατά το έτος υποβολής της αίτησης αναγνώρισης.
Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μετά από γνώμη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ε.Φ.Κ.Α. καθορίζεται η διαδικασία καταβολής της ανωτέρω εισφοράς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της ρύθμισης.
ε. Ο χρόνος προαιρετικής ασφάλισης κατά την παρ. 2.
2. Κάθε ασφαλισμένος του Ε.Φ.Κ.Α., εφόσον παύει να έχει την ασφαλιστέα στον Ε.Φ.Κ.Α. απασχόληση ή ιδιότητα, δικαιούται να συνεχίσει την ασφάλισή του στον Ε.Φ.Κ.Α. προαιρετικά κατ’ εφαρμογή των άρθρων 18 και 37. Πρόσωπα που έχουν υπαχθεί στην προαιρετική ασφάλιση των εντασσόμενων φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών συνεχίζουν αυτήν στον Ε.Φ.Κ.Α.
Οι ασφαλισμένοι που έχουν διαδοχικό χρόνο ασφάλισης στους εντασσόμενους στον Ε.Φ.Κ.Α. φορείς, τομείς, κλάδους και λογαριασμούς δικαιούνται να συνεχίσουν την ασφάλισή τους στον Ε.Φ.Κ.Α. προαιρετικά στον Κλάδο του τελευταίου εντασσόμενου φορέα υποχρεωτικής ασφάλισής τους. Το ίδιο ισχύει και για τα πρόσωπα που έχουν ήδη υπαχθεί στην προαιρετική ασφάλιση των εντασσομένων φορέων, τομέων και κλάδων και συνεχίζουν αυτή στον Ε.Φ.Κ.Α.
3. α) i. Ο χρόνος ασφάλισης μέχρι 31-12-2016 προσώπων που έχουν υπαχθεί καλόπιστα στην ασφάλιση των εντασσόμενων στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών, λόγω απασχόλησης ή ιδιότητας, ενώ δεν συνέτρεχαν οι νόμιμες προϋποθέσεις, και συνεχίζουν από 1/1/2017 να υπάγονται στην ασφάλιση του Ε.Φ.Κ.Α. λόγω της ίδιας απασχόλησης ή ιδιότητας, λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στον Ε.Φ.Κ.Α. και οι σχετικές ασφαλιστικές εισφορές δεν επιστρέφονται, εφόσον δεν έχει εκδοθεί απόφαση διαγραφής.
ii. Από την ημερομηνία διαπίστωσης από τα αρμόδια όργανα της μη συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων υπαγωγής και συνέχισης της ασφάλισης, τα ανωτέρω πρόσωπα υπάγονται υποχρεωτικά στην ασφάλιση των εντασσόμενων στον Ε.Φ.Κ.Α. φορέων, τομέων, κλάδων και λογαριασμών βάσει της ασκούμενης δραστηριότητας ή της ιδιότητας.
iii. Κατ’ εξαίρεση, σε περίπτωση που η διαπίστωση της μη συνδρομής των νόμιμων προϋποθέσεων υπαγωγής έχει γίνει μέχρι 31/12/2019, τα προβλεπόμενα στο ανωτέρω εδάφιο εφαρμόζονται από 1/1/2020.
β) Τα αναφερόμενα στην περίπτωση α δεν εφαρμόζονται στις περιπτώσεις ασφαλισμένων για τους οποίους έχει χωρίσει λανθασμένη υπαγωγή στην ασφάλιση από 1/1/2017 και εφεξής.
4. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος καταργούνται το άρθρο 3 του ν. 1358/1983 (Α` 64), το εδάφιο γ` της παρ. 2 του άρθρου 40 του ν. 2084/1992, όπως αντικαταστάθηκε με την παρ. 18 του άρθρου 10 του ν. 3863/2010, καθώς και κάθε αντίθετη διάταξη.»

Σχόλια
  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 15:43 | Άρτεμις

    Είμαι δημοσιογράφος και εργάζομαι σε δημόσιο φορέα. Έχω 5 χρόνια προϋπηρεσία ως μισθωτή στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ (πρώην ΤΣΠΕΑΘ), ωστόσο έχω ακόμη 5 χρόνια ως επιτηδευματίας δημοσιογράφος στον ΟΑΕΕ που μετέπειτα έγινε ΕΦΚΑ. Βάση του νέου νόμου του Επιτελικού κράτους η αμοιβή μου ορίζεται με τους όρους της Συλλογικής σύμβασης, με το ταμείο μου, το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, να μου αναγνωρίζει μόνο τα χρόνια που έχω μισθωτή εργασία. Δεν είναι πέρα για πέρα άδικο να μην μπορούν να αναγνωριστούν τα χρόνια που έχω στο επάγγελμα αποδεδειγμένα ως επιτηδευματίας, τουλάχιστον ως προς την προϋπηρεσία μου; Προβλέπεται κάτι σχετικό στο νέο ασφαλιστικό; Νομίζω ότι είναι σωστό να αναγνωρίζονται.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 14:54 | ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

    Να είναι σαφές ότι στον ασφαλιστικό χρόνο (άρθρο 34.1.γ) συμπεριλαμβάνεται ο πλασματικός χρόνος για τον οποίο καταβλήθηκαν τα αντίστοιχα ποσά (η προβλεπόμενη, κατά περίπτωση, ατομική και εργοδοτική εισφορά), ανεξάρτητα από το χρόνο καταβολής τους. Ο συγκεκριμένος χρόνος λογίζεται μόνο στην περίπτωση, που δεν έχει ήδη αναγνωριστεί με άλλο τρόπο.
    Ο λόγος είναι ο εξής:
    Σε ό,τι αφορά την Εθνική Τράπεζα, με την εγκύκλιο 142/15.9.1988 δόθηκε το δικαίωμα σε εν ενεργεία υπαλλήλους να εξαγοράσουν τα έτη σπουδών όταν φοιτούσαν σε ανώτερες ή ανώτατες σχολές πριν από την πρόσληψή τους στην Τράπεζα.
    Με βάση τα τότε δεδομένα, ήταν εύλογο που η εξαγορά αυτή είχε ευεργετικό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την προσαύξηση της κύριας σύνταξης και όχι σε ό,τι αφορά την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Ενδεικτικά, η θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος σύμφωνα με τα τότε ισχύοντα προέκυπτε με 30 έτη υπηρεσίας ανεξαρτήτως ηλικίας, ή με 25 έτη και ηλικία 55 ετών κλπ.
    Με την ενεργοποίηση της εξαγοράς εκείνη την περίοδο δεν δόθηκε η δυνατότητα σε μεταγενέστερο χρόνο εξαγοράς του χρόνου σπουδών και για την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και μάλιστα με καλύτερους οικονομικούς όρους.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 13:51 | ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΥΤΙΛΙΔΗΣ

    ΠΡΟΣΘΉΚΗ στο άρθρο 30, 1) γ , μετά την πρώτη πρόταση :
    Για τους πλασματικούς χρόνους, η εξαγορά των οποίων πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με την καταβολή των σχετικών εισφορών πριν την ψήφιση των παραπάνω αναφερόμενων νόμων, αν η εξαγορά έγινε με μοναδικό σκοπό και αποκλειστικά για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης και σε καμιά περίπτωση για την θεμελίωση δικαιώματος συνταξιοδότησης, οι επαυξήσεις της σύνταξης που αναφέρονται στους νόμους αυτούς ισχύουν σε κάθε περίπτωση.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 13:40 | Φερεκιδης Ν ΙΚΟΛΑΟς

    S.O.S Τριτη υπενθυμιση.

    Στο αρθρο 30 παρ 1 περ δ πεμτη σειρα χρειαζεται τροποποιηση του νομικου πλαισιου ως προς την βελτιωση συνθηκων αναγνωρισης της προσθετης ασφαλισης αγροτων στον κυριο φορεα του ΟΓΑ.

    ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ να ειμαι εγγεγραμενος στην προσθετη ασφαλιση αγροτων απο συστασεως του 1988 – 1997 με δυο μητρωα και να μη μπορω να αναγνωρισω ασφαλιστικο χρονο στον κυριο φορεα του ΟΓΑ με εξαγορα.
    Οταν το Νοεμβριο του 2019 εχω αναγνωρισει με εξαγορα στον κυριο φορεα του ΟΓΑ απο τη συσταση του οκτω χρονια της αγροτικης μου απασχολησης απο το 1998 εως 2005 και μαλιστα με παλιο αριθμο μητρωου της προσθετης ασφαλισης μου.
    Ως προς το δευτερο σχολιο υπαρχει ενσταση-αιτηση θεραπειας εμου του ιδιου στο αρμοδιο οργανο προς εκδικαση επι διμηνου

    ΕΦΚΑ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΡ.: 32
    Αριθμ. Πρωτ. Δ.ΑΣΦ.759/924550/2018 Αθήνα , 24/7/2018

    ΘΕΜΑ: Εξαγορά του οφειλόμενου χρόνου πρόσθετης ασφάλισης στον Κλάδο Κύριας
    Ασφάλισης Αγροτών τ. Ο.Γ.Α. με καταβολή εισφορών στον ΕΦΚΑ

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 08:56 | ΜΑΡΙΑ

    Προτείνω στο νέο ασφαλιστικό να περιληφθεί ρύθμιση για τα έτη ασφάλισης ώστε ο εργαζόμενος με 40 πραγματικά χρόνια να μπορεί να φύγει με πλήρη σύνταξη ανεξαρτήτως ηλικίας. Θα είναι μια μερική αποκατάσταση της αδικίας στις μεγάλες αποκλίσεις των ετών ασφάλισης που ίσχυε μέχρι τώρα και κυρίως για όσους ξεκίνησαν να εργάζονται πριν το 1990.

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 23:15 | Ιωάννης Κούλιας

    ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΕΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΓΙΑ ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ ΓΙΑ ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

    Με τη ψήφιση των άρθρων 39,40 Ν.3996/11 αντικαταστάθηκε από 1/1/2011 η παρ.18 του άρθρου 10 Ν.3863/2010 που αναφέρεται στους χρόνους που αναγνωρίζονται για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή/και προσαύξηση του ποσού σύνταξης.
    Ειδικότερα σε ότι αφορά την αναγνώριση κενών διαστημάτων ασφάλισης τονίζεται ότι «ασφαλισμένος στο Δημόσιο ο οποίος πριν τον διορισμό του είχε ασφαλιστεί σε φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και μεταξύ του διορισμού του στο δημόσιο και της προηγούμενης ασφάλισής του υπήρχε κενό διάστημα, δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον χρόνο αυτό στο φορέα κοινωνικής ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας εφόσον δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης του Ν.3863/10».
    Αντίθετα στην περίπτωση που κάποιος είναι ασφαλισμένος στο δημόσιο και στη συνέχεια ασφαλίζεται σε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης να θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1/1/2011 και εφεξής με βάση το άρθρο 10 Ν.3863/10 τότε έχει τη δυνατότητα αναγνώρισης τυχόν κενών ασφάλισης.
    Ομοίως αναγνωρίζεται και ο χρόνος ανεργίας.
    Δηλαδή ο ιδιωτικός υπάλληλος που ασφαλίζεται σε όλο τον εργασιακό του βίο σε φορέα του Υπουργείου Εργασίας μπορεί να αναγνωρίζει ως πλασματικό χρόνο τον χρόνο στρατού, σπουδών, παιδιών, κενών ασφάλισης, ανεργίας ,επιδοτούμενης η μη ,ενώ όταν κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου διορίζεται στο δημόσιο δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσει – εξαγοράσει ούτε χρόνο κενού ασφάλισης ούτε χρόνου ανεργίας.
    Το ΓΛΚ αποδέχεται τους χρόνους αυτούς εφόσον αναγνωρισθούν από τον προηγούμενο φορέα που υπάγονταν οι εργαζόμενοι γίνονται δεκτοί. Οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας απαντούν ότι εφόσον ο εργαζόμενος ανήκει πλέον σε άλλο φορέα ασφάλισης (Δημόσιο) δεν αναγνωρίζεται ο κενός χρόνος άσχετα εάν το κενό αυτό αφορούσε περίοδο που ανήκε στο δικό μας φορέα ασφάλισης.
    Με βάση τα παραπάνω για την αποκατάσταση του δικαίου, απαιτείται να δοθεί δικαίωμα αναγνώρισης κενών ασφάλισης , ανεργίας επιδοτούμενης η μη και στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα ανεξαρτήτως τελικού φορέα απόδοσης της σύνταξης.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ
    «Το δικαίωμα αναγνώρισης χρόνου ανεργίας επιδοτούμενης η μη, καθώς και χρόνου κενού ασφάλισης, ως πλασματικού χρόνου για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος σύμφωνα με τους νόμους Ν.3863/10, 3996/11 παρέχεται και στους δημοσίους υπαλλήλους, προκειμένου να θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τους νόμους 3865/10 και 4387/16, ανεξαρτήτως τελικού φορέα απονομής σύνταξης, εφόσον πριν διορισθούν στο Δημόσιο, είχαν ασφαλιστεί σε άλλους φορείς κύριας ασφάλισης φορέων Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η αναγνώριση κενών ασφάλισης, ή χρόνου ανεργίας, επιδοτούμενης ή μη, σύμφωνα με τα παραπάνω, γίνεται από τον φορέα ασφάλισης που υπαγόταν ο εργαζόμενος πριν το διορισμό του στο Δημόσιο».

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 16:17 | ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΣΥΤΙΛΙΔΗΣ

    Στο άρθρο 30, το οποίο τροποποιεί το άρθρο 34 του ν. 4387/2016 στην παράγραφο 1)γ και μετά την πρώτη πρόταση ΠΡΟΤΕΊΝΩ να προστεθεί η πρόταση :
    » Για τους πλασματικούς χρόνους, οι οποίοι έχουν εξαγοραστεί νόμιμα, για την επαύξηση – και μόνο – του ποσού της σύνταξης και όχι για την θεμελίωση του χρόνου συνταξιοδότησης, οι επαυξήσεις του ποσού της σύνταξης των παραπάνω αναφερομένων νόμων ισχύουν σε κάθε περίπτωση».

    ή

    » Για τους πλασματικούς χρόνους, η εξαγορά των οποίων πραγματοποιήθηκε και ολοκληρώθηκε με την καταβολή των σχετικών εισφορών πριν την ψήφιση των παραπάνω αναφερόμενων νόμων, οι επαυξήσεις του ποσού της σύνταξης, οι οποίες αναφέρονται στους νόμους αυτούς, ισχύουν σε κάθε περίπτωση».

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 15:13 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

    Στο τέλος της παραγράφου α) του Άρθρου 30 (άρθρο 34 Ν.4387/2016) να προστεθεί «Για τους ασφαλισμένους έως 31.12.2016 βάσει ιδιότητας στο πρώην ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ και το πρώην ΕΤΑΑ-ΤΑΝ που δεν ζήτησαν ή θα ζητήσουν την διακοπή της ασφάλισής στον ΕΦΚΑ κάνοντας χρήση του άρθρου 20 του Ν.4488/2017, αναγνωρίζεται και ο χρόνος για τον οποίο οφείλονται εισφορές» . (Σημείωση : αυτό έχει διευκρινισθεί με ΕΓΚΥΚΛΙΟ 16 ΕΦΚΑ 16-3-2018 αλλά θα πρέπει να προβλέπεται και νομοθετικά).
    Tο άρθρο 20 του Ν.4488/2017 πρέπει να τροποποιηθεί, από τότε που ίσχυσε, με την προσθήκη στο άρθρο παραγράφου 5.
    «5. Οι ασφαλισμένοι που είχαν ενταχθεί υποχρεωτικά στον ΕΦΚΑ την 1.1.2017 βάσει ιδιότητας ως πρώην ασφαλισμένοι του ΕΤΑΑ-ΤΣΜΕΔΕ και ΕΤΑΑ-ΤΑΝ συνεχίζουν την υποχρεωτική τους ασφάλιση στον ΕΦΚΑ έως ότου ζητήσουν με αίτησή τους την διαγραφή τους από την ασφάλιση ΕΦΚΑ »
    Αυτό διότι η διατύπωση του άρθρου 20 του Ν.4488/2017 δημιούργησε σύγχυση στους ασφαλισμένους (που ήδη είχαν υπαχθεί υποχρεωτικά με τον Ν. 4387/2016 (ΦΕΚ Α85΄12-05-2016)) και τις υπηρεσίες των Ταμείων αλλά κυρίως δημιουργεί κίνδυνο απώλειας ασφαλιστικού χρόνου των ασφαλισμένων.

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 08:08 | Δημήτρης Νοδάρος

    Όταν εργαζόμενος έχει 40 χρόνια πραγματικής ασφάλισης/εργασίας (χωρίς πλασματικά, χωρίς διπλά) να έχει τη δυνατότητα να βγαίνει σε σύνταξη με πλήρεις αποδοχές ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.

  • 5 Φεβρουαρίου 2020, 15:14 | Δημήτρης Νοδάρος

    Όταν ένας εργαζόμενος συμπληρώσει 40 χρόνια πραγματικής ασφάλισης / εργασίας (χωρίς διπλά ή πλασματικά) με καταβεβλημένες ασφαλιστικές εισφορές να μπορεί να βγεί με πλήρη σύνταξη ανεξάρτητα ορίου ηλίκιας.

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 22:56 | Γεώργιος Κολ

    ΑΡΘΡΟ 30 Παράγραφος 1γ.

    ———
    Σε περίπτωση θεμελίωσης συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή προσαύξησης του ποσού της σύνταξης πριν από το χρόνο εξόφλησης της εισφοράς εξαγοράς, παρακρατείται κάθε μήνα από τη σύνταξη και μέχρι την εξόφληση ποσό ίσο με το ¼ του ποσού της σύνταξης. Ειδικά για την αναγνώριση του χρόνου στρατιωτικής υπηρεσίας έχουν εφαρμογή οι διατάξεις της παρ.5 του άρθρου 2 του ν. 1358/1983 όπως αντικαταστάθηκε με τις διατάξεις της παρ.8 του άρθρου 23 του ν.1539/1985.
    ——–

    Στην παραπάνω υποπαράγραφο που ισχύει και σήμερα οι υπηρεσίες του ΕΦΚΑ (Καλλιθέας εν προκειμένω) κάνουν την εξής ερμηνεία. Για κάθε μία εξαγορά αφαιρεί το 1/4 από το αρχικό (επαναλαμβάνω αρχικό) ποσό της σύνταξης. Έτσι για εξαγορά χρόνου, σπουδών, τέκνων και στρατιωτικού κάνουν προσθετικά: 25% + 25% + 33.33% = 83.33% παρακράτηση και από π.χ 1000 ευρώ σύνταξη καταλήγουν στα χέρια του συνταξιούχου 166.67 ευρώ!! ανατρέποντας κάθε έννοια προϋπολογισμού για την διαβίωσή του όπως στην δική μου περίπτωση.

    Εάν όπως αντιλαμβάνομαι το πνεύμα του νομοθέτη στην εν λόγω υποπαράγραφο είναι: το τελικό ποσό που θα λάβει ο συνταξιούχος να μην υπολείπεται του 75% της καθαρής σύνταξής του ανεξαρτήτως πόσες εξαγορές έχει κάνει, είναι απολύτως αναγκαίο η υποπαράγραφος να γίνει σαφέστερη. Σε αντίθετη περίπτωση είναι απαραίτητο να τεθεί ένα πλαφόν στην συνολική παρακράτηση π.χ 50%.

    Ευχαριστώ

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 16:33 | Γιώργος Γ

    Απόκομμα από το άρθρο:
    Όπου για την αναγνώριση των πλασματικών αυτών χρόνων ασφάλισης προβλέπεται καταβολή εισφοράς, η αναγνώριση γίνεται με την καταβολή από τον ασφαλισμένο για κάθε μήνα αναγνωριζόμενου πλασματικού χρόνου ασφάλισης της εισφοράς ασφαλισμένου και εργοδότη, στο ποσοστό που ισχύει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης εξαγοράς.
    Η ως άνω εισφορά υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές του ασφαλισμένου κατά τον τελευταίο μήνα πλήρους απασχόλησης πριν από την υποβολή της αίτησης εξαγοράς, σύμφωνα με τις ειδικότερες προβλέψεις του άρθρου 38 και εφόσον έχει διακοπεί η απασχόληση, επί των αποδοχών του τελευταίου μήνα απασχόλησης προσαυξανόμενων κατά τον τρόπο που προβλέπεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 8 του παρόντος.

    Πρόταση:
    Η καταβολή εισφοράς για πλασματικά έτη όπως και για προαιρετική ασφάλιση να γίνεται με ελάχιστο καταβαλλόμενο ποσό το ποσό εισφοράς που απορρέει από τον εκάστοτε κατώτατο μισθό. Επαναλάμβάνω ελάχιστο που σημαίνει εθελοντικά το ποσό εισφοράς μπορεί να είναι μεγαλύτερο(ο τρόπος αυτός ορίζει τις συντάξιμες αποδοχές με αντίστροφα). Έτσι κι αλλιώς ο υπολογισμός της σύνταξης λογίζεται με βάση τις συντάξιμες αποδοχές οπότε η όποια απόφαση του εργαζόμενου δεν μεταβάλλει τους όρους με τους οποίους εκδίδεται το ποσό της σύνταξής του.

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 12:25 | ΣΤΕΛΛΑ

    ANΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΩΣ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
    ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ
    Με την περίπτ. γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 34 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου (αλλά και όπως τώρα ισχύει με το ίδιο άρθρο του Ν. 4387/2016 – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ) αναγνωρίζονται ως πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης (μεταξύ άλλων) και οι χρόνοι που αναφέρονται στο άρθρο 40 του Ν. 3996/2011.
    Με την περίπτωση (στ) του άρθρου αυτού (αρθρ. 40 Ν. 3996/2011) δίδεται στους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα η δυνατότητα να λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης (ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ) ο χρόνος χωρίς ασφάλιση μεταξύ περιόδων ασφάλισης, ουσιαστικά δηλαδή ο χρόνος ανεργίας.
    Συγκεκριμένα η περίπτωση (στ) αναφέρει “στ) ο χρόνος για τον οποίο δεν έχει χωρήσει ασφάλιση σε φορείς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, μετά την υπαγωγή, για πρώτη φορά, στην ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης ή το Δημόσιο και ο οποίος δεν μπορεί να είναι λιγότερος από έναν πλήρη ημερολογιακό μήνα σε κάθε περίπτωση κενού ασφάλισης μεταξύ περιόδων ασφάλισης,”
    Επειδή αυτό είναι ΑΔΙΚΟ και αποτελεί ΔΙΑΚΡΙΣΗ σε βάρος των ασφαλισμένων του ΔΗΜΟΣΙΟΥ και για λόγους ΙΣΟΤΗΤΑΣ, η δυνατότητα αυτή πρέπει να δοθεί και στους σφαλισμένους του ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ώστε να μπορούν να αναγνωρίσουν ως πλασματικό χρόνο ασφάλισης τα κενά διαστήματα ασφάλισης μεταξύ περιόδων ασφάλισης ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ (1):
    Στο τέλος του εδαφίου α΄ της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 15 του Ν. 4387/2016 τίθεται η φράση “και αναγνωριζόμενος ως πλασματικός χρόνος ασφάλισης ο χρόνος για τον οποίο δεν έχει χωρήσει ασφάλιση σε φορείς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, μετά την υπαγωγή, για πρώτη φορά, στην ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης ή το Δημόσιο και ο οποίος δεν μπορεί να είναι λιγότερος από έναν πλήρη ημερολογιακό μήνα σε κάθε περίπτωση κενού ασφάλισης μεταξύ περιόδων ασφάλισης”.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ (2):
    Στο πλαίσιο και στο πνεύμα ενοποίησης όλων των ταμείων και τη δημιουργία ενός φορέα ασφάλισης (ΕΦΚΑ) να ενοποιηθούν οι διατάξεις των άρθρων 15 (χρόνος ασφάλισης ΔΗΜΟΣΙΟΥ) και 34 ( χρόνος ασφάλισης ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ Τ ΟΜΕΑ) του Ν. 4387/2016 σε ένα άρθρο που θα περιέχει όλες τις περιπτώσεις αναγνώρισης πλασματικού χρόνου ασφάλισης και για το ΔΗΜΟΣΙΟ και για τον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 11:05 | ΨΥΧΟΓΥΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    Σύμφωνα με το όσα προτείνονται με το άρθρο 29, παράγραφο 8, στους χρόνους ασφάλισης αυτού του άρθρου θα πρέπει να προστεθεί και ο χρόνος ασφάλισης πρώην Ο.Γ.Α. πρίν το έτος 1998 για όσους δεν ασφαλίστηκαν και δεν κατάβαλαν εισφορές στον Κλάδο Πρόσθετης Ασφάλισης ή πριν το 1988 για οσους ασφαλίστηκαν και κατάβαλαν εισφορές στον Κλάδο Πρόσθετης Ασφάλισης. Ο χρόνος αυτός βεβαιώνεται σύμφωνα με τις έως σήμερα διατάξεις ασφάλισης περί Ο.Γ.Α.

    Είναι πολύ σημαντικό να προστεθεί αυτή η διάταξη προκειμένου οι χρόνοι αυτοί να συνεχίσουν να βεβαιώνονται στους φορείς των άλλων χωρών σύμφωνα με τις διμερείς συμβάσεις και ευρωπαϊκους κανονισμούς.

    Επίσης θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι οι χρόνοι αυτοί δεν μπορούν να αξιοποιηθούν σύμφωνα με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης, όπως άλλωστε και ίσχυε.

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 08:23 | ΔΟΥΛΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

    ANΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΩΣ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
    Με την περίπτ. γ΄ της παραγράφου 1 του άρθρου 34 του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου (αλλά και όπως τώρα ισχύει με το ίδιο άρθρο του Ν. 4387/2016 – ΚΕΦΑΛΑΙΟ Γ΄ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ) αναγνωρίζονται ως πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης (μεταξύ άλλων) και οι χρόνοι που αναφέρονται στο άρθρο 40 του Ν. 3996/2011.
    Με την περίπτωση (στ) του άρθρου αυτού (αρθρ. 40 Ν. 3996/2011) δίδεται στους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα η δυνατότητα να λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης (ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ) ο χρόνος χωρίς ασφάλιση μεταξύ περιόδων ασφάλισης, ουσιαστικά δηλαδή ο χρόνος ανεργίας.
    Συγκεκριμένα η περίπτωση (στ) αναφέρει “στ) ο χρόνος για τον οποίο δεν έχει χωρήσει ασφάλιση σε φορείς κύριας ή επικουρικής ασφάλισης, μετά την υπαγωγή, για πρώτη φορά, στην ασφάλιση οποιουδήποτε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης ή το Δημόσιο και ο οποίος δεν μπορεί να είναι λιγότερος από έναν πλήρη ημερολογιακό μήνα σε κάθε περίπτωση κενού ασφάλισης μεταξύ περιόδων ασφάλισης,”
    Επειδή αυτό είναι ΑΔΙΚΟ και αποτελεί ΔΙΑΚΡΙΣΗ σε βάρος των ασφαλισμένων του ΔΗΜΟΣΙΟΥ και για λόγους ΙΣΟΤΗΤΑΣ, η δυνατότητα αυτή πρέπει να δοθεί και στους σφαλισμένους του ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ώστε να μπορούν να αναγνωρίσουν ως πλασματικό χρόνο ασφάλισης τα κενά διαστήματα ασφάλισης μεταξύ περιόδων ασφάλισης ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ (1):
    <>.
    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ (2):
    Στο πλαίσιο και στο πνεύμα ενοποίησης όλων των ταμείων και τη δημιουργία ενός φορέα ασφάλισης (ΕΦΚΑ) να ενοποιηθούν οι διατάξεις των άρθρων 15 (χρόνος ασφάλισης ΔΗΜΟΣΙΟΥ) και 34 ( χρόνος ασφάλισης ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ Τ ΟΜΕΑ) του Ν. 4387/2016 σε ένα άρθρο που θα περιέχει όλες τις περιπτώσεις αναγνώρισης πλασματικού χρόνου ασφάλισης και για το ΔΗΜΟΣΙΟ και για τον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ.

  • 27 Ιανουαρίου 2020, 13:32 | ΓΙΩΡΓΟΣ

    Ο Ν.4387/16 καταργώντας ισοπεδωτικά προγενέστερες διατάξεις, όρισε πως η ασφάλιση μηχανικών στο ΤΣΜΕΔΕ μπορεί να πραγματωθεί μόνον εάν αυτοί έχουν κάνει έναρξη επιτηδεύματος στην αρμόδια ΔΟΥ, με ό,τι βέβαια αυτό συνεπάγεται από πλευράς φόρων (τέλος επιτηδεύματος, εισφορά αλληλεγγύης κ.λ.π, κ.λ.π ).
    Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα παιδιά που μετά την αποφοίτησή τους βρίσκονται στη διαδικασία απόκτησης μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου, να μην μπορούν να ασφαλιστούν προαιρετικά, αφού δεν έχουν κάνει έναρξη επιτηδεύματος.
    Θεωρώ πως η στοιχειώδης λογική υπαγορεύει την παροχή της δυνατότητος,στα παιδιά αυτά να ασφαλιστούν προαιρετικά,εφόσον το επιθυμούν,διότι με τον ισχύοντα νόμο στερούνται ακόμα και της περίθαλψης.
    Με την τωρινή θεσμοθέτηση των κατηγοριών ασφάλισης και την ευχέρεια επιλογής αυτών από τους ασφαλισμένους, πρέπει να δοθεί η δυνατότητα και στα νέα παιδιά να μπορούν να ασφαλιστούν,προαιρετικά- αφού το επιθυμούν-χωρίς την υποχρεωτικότητα έναρξης επιτηδεύματος, απο τη στιγμή που το παρόν νομοθέτημα αποσυσχετίζει και το εισόδημα, από τις εισφορές.

  • 27 Ιανουαρίου 2020, 10:39 | Πέτρος Ζησάκης

    ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΓΙΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗ

    Βάσει του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992 , όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι σήμερα, για να βγει κάποιος στη σύνταξη συνυπολογίζονται στον χρόνο ασφάλισής του ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΟ μέχρι 300 ημέρες (δηλαδή ένας (1) χρόνος) επιδοτούμενης ανεργίας από τον Ο.Α.Ε.Δ.
    Με δεδομένο ότι :
    Α) πολλοί εργοδότες απολύουν μεγάλους σε ηλικία εργαζόμενους, οι οποίοι πλησιάζουν στο χρόνο συνταξιοδότησής τους υπολειπόμενοι λίγα χρόνια και ένσημα, μόνο και μόνο για να μειώσουν το μισθολογικό κόστος της επιχείρησής τους και
    Β) οι απολυόμενοι αυτοί μπαίνουν μεν στο Ταμείο Ανεργίας και παίρνουν το αναλογούν επίδομα ανεργίας αλλά λόγω ηλικίας ή/και λόγω μισθολογικού τους κόστους δεν μπορούν να βρουν άλλη εργασία, παραμένουν επιδοτούμενοι άνεργοι χωρίς να μπορούν να συμπληρώσουν τα απαιτούμενα έτη εργασίας ( άρα και ένσημα) για να βγουν στη σύνταξη,
    για τους ανωτέρω κοινωνικούς λόγους, καλό είναι στο υπό διαβούλευση Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο να ενταχθεί τροποποίηση του ανωτέρω άρθρου όπου θα προβλέπεται αύξηση των ημερών επιδοτούμενης ανεργίας που θα συνυπολογίζονται στον χρόνο ασφάλισης που αναφέρει ο προαναφερθείς Νόμος [π.χ μέχρι 600 ημέρες (2 χρόνια) ή μέχρι 900 ημέρες (3 χρόνια)], ώστε να διευκολύνονται οι ανωτέρω περιπτώσεις εργαζομένων να βγαίνουν στη σύνταξη.
    Σας προτείνω, στο παρόν άρθρο 30, στην περίπτωση 1γ , αμέσως μετά την πρωτη παράγραφο, να ενταχθεί παράγραφος που να λέει : «Στους πλασματικούς χρόνους ασφάλισης του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992 (Α` 165),όπως αυτό ισχύει σήμερα, ο χρόνος επιδότησης λόγω τακτικής ανεργίας λογίζεται ως χρόνος ασφάλισης και μέχρι 600 (ή 900) ημέρες.»
    Σας ευχαριστώ.

  • 24 Ιανουαρίου 2020, 22:54 | NIKOLETA

    ΠΑΡΟΧΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΚΕΝΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΦΟΡΕΑ ΠΟΥ ΥΠΑΓΟΝΤΑΝ ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ
    αν

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ
    Με τη ψήφιση των άρθρων 39,40 Ν.3996/11 αντικαταστάθηκε από 1/1/2011 η παρ.18 του άρθρου 10 Ν.3863/2010 που αναφέρεται στους χρόνους που αναγνωρίζονται για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος ή/και προσαύξηση του ποσού σύνταξης.
    Ειδικότερα σε ότι αφορά την αναγνώριση κενών διαστημάτων ασφάλισης τονίζεται ότι «ασφαλισμένος στο Δημόσιο ο οποίος πριν τον διορισμό του είχε ασφαλιστεί σε φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και μεταξύ του διορισμού του στο δημόσιο και της προηγούμενης ασφάλισής του υπήρχε κενό διάστημα, δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον χρόνο αυτό στο φορέα κοινωνικής ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας εφόσον δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης του Ν.3863/10».
    Αντίθετα στην περίπτωση που κάποιος είναι ασφαλισμένος στο δημόσιο και στη συνέχεια ασφαλίζεται σε φορέα κύριας ή επικουρικής ασφάλισης αρμοδιότητας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης να θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα από 1/1/2011 και εφεξής με βάση το άρθρο 10 Ν.3863/10 τότε έχει τη δυνατότητα αναγνώρισης τυχόν κενών ασφάλισης.
    Ομοίως αναγνωρίζεται και ο χρόνος ανεργίας.
    Δηλαδή ο ιδιωτικός υπάλληλος που ασφαλίζεται σε όλο τον εργασιακό του βίο σε φορέα του Υπουργείου Εργασίας μπορεί να αναγνωρίζει ως πλασματικό χρόνο τον χρόνο στρατού, σπουδών, παιδιών, κενών ασφάλισης, ανεργίας ,επιδοτούμενης η μη ,ενώ όταν κατά τη διάρκεια του εργασιακού του βίου διορίζεται στο δημόσιο δεν επιτρέπεται να αναγνωρίσει – εξαγοράσει ούτε χρόνο κενού ασφάλισης ούτε χρόνου ανεργίας.
    Το ΓΛΚ αποδέχεται τους χρόνους αυτούς εφόσον αναγνωρισθούν από τον προηγούμενο φορέα που υπάγονταν οι εργαζόμενοι γίνονται δεκτοί. Οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης του Υπουργείου Εργασίας απαντούν ότι εφόσον ο εργαζόμενος ανήκει πλέον σε άλλο φορέα ασφάλισης (Δημόσιο) δεν αναγνωρίζεται ο κενός χρόνος άσχετα εάν το κενό αυτό αφορούσε περίοδο που ανήκε στο δικό μας φορέα ασφάλισης.
    Παράδειγμα
    Αναπληρωτής δάσκαλος ο οποίος προσλαμβάνεται με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου με ασφάλιση ΙΚΑ απολύεται τον Ιούνιο και ενδεχομένως επαναπροσλαμβάνεται το επόμενο σχολικό έτος. Για τον κενό χρόνο Ιουλίου-Αυγούστου και για όσα έτη ήταν αναπληρωτής όταν μονιμοποιείται στερείται του δικαιώματος αναγνώρισης του χρόνου αυτού ως πλασματικού.
    Το ίδιο φυσικά ισχύει για κάθε δημόσιο υπάλληλο που είχε εργαστεί πριν το διορισμό του σε φορείς κοινωνικής ασφάλισης του υπουργείου Εργασίας.
    Η διάταξη αυτή προκαλεί άνιση μεταχείριση εργαζομένων η οποία παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα περί ίσης μεταχείρισης των πολιτών.
    Με βάση τα παραπάνω για την αποκατάσταση του δικαίου, απαιτείται να δοθεί δικαίωμα αναγνώρισης κενών ασφάλισης , ανεργίας επιδοτούμενης η μη και στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα ανεξαρτήτως τελικού φορέα απόδοσης της σύνταξης.
    ΑΡΘΡΟ
    «Το δικαίωμα αναγνώρισης χρόνου ανεργίας επιδοτούμενης η μη, καθώς και χρόνου κενού ασφάλισης, ως πλασματικού χρόνου για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος σύμφωνα με τους νόμους Ν.3863/10, 3996/11 παρέχεται και στους δημοσίους υπαλλήλους, προκειμένου να θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τους νόμους 3865/10 και 4387/16, ανεξαρτήτως τελικού φορέα απονομής σύνταξης, εφόσον πριν διορισθούν στο Δημόσιο, είχαν ασφαλιστεί σε άλλους φορείς κύριας ασφάλισης φορέων Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Η αναγνώριση κενών ασφάλισης, ή χρόνου ανεργίας, επιδοτούμενης ή μη, σύμφωνα με τα παραπάνω, γίνεται από τον φορέα ασφάλισης που υπαγόταν ο εργαζόμενος πριν το διορισμό του στο Δημόσιο».

Σχόλια