Οι παράγραφοι 1, 2 και 4 του άρθρου 5 του ν. 4387/2016 τροποποιούνται και προστίθεται νέα παράγραφος 5. Το άρθρο 5 του ν. 4387/2016 διαμορφώνεται ως εξής :
«Άρθρο 5
Ενιαίοι κανόνες ασφάλισης
παροχών υπαλλήλων Δημοσίου
1. Από 1.1.2017 το συνολικό ποσοστό εισφοράς κλάδου σύνταξης στον Ε.Φ.Κ.Α. ασφαλισμένου και εργοδότη ορίζεται σε 20% επί των συνταξίμων μηνιαίων αποδοχών των προσώπων της περίπτωσης α` της παραγράφου 1 του άρθρου 4, όπως αυτές ισχύουν κάθε φορά και κατανέμεται κατά 6,67% σε βάρος του ασφαλισμένου και κατά 13,33% σε βάρος του Δημοσίου και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου.
2. α) Το ανώτατο όριο ασφαλιστέων αποδοχών για τον υπολογισμό της μηνιαίας ασφαλιστικής εισφοράς των μισθωτών και των εργοδοτών, ορίζεται στο ποσό των 6.500 ευρώ αναπροσαρμοζόμενο από 1.1.2023 έως 31.12.24 κατ΄ έτος με διαπιστωτική πράξη του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, κατά το ποσοστό μεταβολής του μέσου ετήσιου γενικού δείκτη τιμών καταναλωτή του προηγούμενου έτους. Σε περίπτωση αρνητικής τιμής του ως άνω ποσοστού το ποσόν των ασφαλιστέων αποδοχών παραμένει στα επίπεδα του προηγουμένου έτους. Από 1.1.2025 και εφεξής το ανώτατο όριο των ασφαλιστέων αποδοχών προσαυξάνονται κατ΄έτος κατά το δείκτη μεταβολής μισθών σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στη παράγραφο 4 του άρθρου 8.
β) Οι ασφαλιστικές εισφορές για τα πρόσωπα, που υπάγονται στις διατάξεις του άρθρου 4 του ν.3660/2008 (Α΄ 78), παραμένουν στο ύψος που προβλεπόταν μέχρι την 1-1-2017.
3. Οι εισφορές δηλώνονται από τον εργοδότη στην Αναλυτική Περιοδική Δήλωση, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις .
4. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων μετά από γνώμη του Δ.Σ καθορίζονται οι απαιτούμενες διαδικασίες για τις προσαρμογές στα πληροφοριακά συστήματα και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του άρθρου αυτού.
5. Όπου στην κείμενη νομοθεσία αναφέρεται ο Υπουργός Οικονομικών ως αρμόδιος για την έκδοση αποφάσεων επί συνταξιοδοτικών θεμάτων του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.), νοείται εφεξής ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, διατηρούμενης της συναρμοδιότητας του Υπουργού Οικονομικών επί θεμάτων εφαρμογής μισθολογικών διατάξεων επί συνταξιούχων κατά το π.δ. 169/2007.
Άρθρο 5 Α
Ασφάλιση Εξωκοινοβουλευτικών και Μετακλητών Υπαλλήλων
1. Τα μέλη της Κυβέρνησης και οι Υφυπουργοί που δεν είναι βουλευτές, καθώς και οι διοριζόμενοι σε οιαδήποτε θέση μετακλητού υπαλλήλου, ανεξαρτήτως σχέσεως εργασίας Δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, από την ημερομηνία διορισμού τους διατηρούν το καθεστώς ασφάλισης κύριας και επικουρικής ασφάλισης, υγειονομικής περίθαλψης και εφάπαξ παροχής, στο οποίο υπάγονταν πριν από το διορισμό τους. Ο σχετικός χρόνος ασφάλισης θεωρείται ότι έχει διανυθεί στο καθεστώς αυτό.
2. α) Για την ασφάλισή τους, και για τους κλάδους στους οποίους προκύπτει υποχρέωση ασφάλισης βάσει του προγενέστερου καθεστώτος, καταβάλλονται ασφαλιστικές εισφορές:
i) για κύρια ασφάλιση, μηνιαία εισφορά σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 5.
ii) για υγειονομική περίθαλψη, μηνιαία εισφορά σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 1 του άρθρου 41.
iii) για επικουρική ασφάλιση, μηνιαία εισφορά εμμίσθων ασφαλισμένων βάσει του άρθρου 97.
iv) για εφάπαξ παροχή, μηνιαία εισφορά εμμίσθων ασφαλισμένων βάσει του άρθρου 35.
β) Οι ανωτέρω ασφαλιστικές εισφορές υπολογίζονται επί των συνταξίμων μηνιαίων αποδοχών, όπως αυτές καθορίζονται για τα πρόσωπα που υπάγονται στο άρθρο 5 του παρόντος.
Η εισφορά ασφαλισμένου βαρύνει τα πρόσωπα της παρ. 1 και η εργοδοτική εισφορά, όπου προβλέπεται, το αρμόδιο Υπουργείο για τα μέλη της Κυβέρνησης και τους Υφυπουργούς ή τον φορέα στον οποίο γίνεται ο διορισμός για τους μετακλητούς υπαλλήλους.
Η εισφορά ασφαλισμένου παρακρατείται από τον εργοδότη, και αποδίδεται με την εργοδοτική εισφορά στους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.
γ) Η ασφαλιστική εισφορά που καταβάλλεται σύμφωνα με τα ανωτέρω θεωρείται εισφορά μισθωτού για την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 17 και 36.
3. Εφόσον στο προγενέστερο καθεστώς ασφάλισης περιλαμβάνονται φορείς που δεν έχουν ενταχθεί στον Ε.Φ.Κ.Α. ή το ΕΤΕΑΕΠ καταβάλλονται οι προβλεπόμενες για τους φορείς αυτούς ασφαλιστικές εισφορές.
4. Εάν τα πρόσωπα της παρ. 1 κατά το αμέσως προηγούμενο πριν τον διορισμό τους δωδεκάμηνο δεν υπάγονταν στην ασφάλιση φορέα κύριας ασφάλισης της ημεδαπής, καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές για κύρια σύνταξη και υγειονομική περίθαλψη υπέρ του Ε.Φ.Κ.Α. (πρώην ΙΚΑ – ΕΤΑΜ), και για επικουρική ασφάλιση στον κλάδο επικουρικής ασφάλισης του ΕΤΕΑΕΠ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2.
5. Εάν τα πρόσωπα της παρ. 1 είναι συνταξιούχοι από ίδιο δικαίωμα, καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές για κύρια σύνταξη και υγειονομική περίθαλψη υπέρ του Ε.Φ.Κ.Α. (πρώην ΙΚΑ – ΕΤΑΜ).
6. Οι ρυθμίσεις των ανωτέρω παραγράφων εφαρμόζονται στα πρόσωπα της παρ. 1 που διορίζονται από 1/7/2019.
Σε περίπτωση που από την αναδρομική εφαρμογή των ανωτέρω ρυθμίσεων προκύψουν ποσά προς επιστροφή, το επιπλέον ποσό που έχει καταβληθεί συμψηφίζεται, μέχρι εξάλειψής του, με μελλοντικές καταβολές ασφαλιστικών εισφορών. Εάν προκύψει οφειλή, αυτή εξοφλείται σε ισόποσες μηνιαίες δόσεις, ίσες με τον αριθμό των μηνών για τους οποίους προκύπτει διαφορά, χωρίς την επιβολή προστίμων καθυστέρησης εξόφλησης.
7. Στις ανωτέρω ρυθμίσεις μπορούν να υπαχθούν και πρόσωπα της παρ. 1 που έχουν διοριστεί μέχρι 30/6/2019 και εξακολουθούν να υπηρετούν στις θέσεις, εφόσον υποβάλλουν σχετική αίτηση εντός τριμήνου από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου. Στην περίπτωση αυτή υπάγονται στις ρυθμίσεις του παρόντος από 1/7/2019.».
25 χρονια εργασιας για συνταξιοδοτηση σε ζευγαρια με 3 τεκνα και ανω
Προτεινεται να εφαρμοστει το άρθρο 11 παρ.1 του ν.4609/2019 για τα στελεχη των Ενοπλων Δυναμεων
Κύριε Υπουργέ
Οι υπολογισμένες στρατιωτικές συντάξεις πριν την εφαρμογή του ν. 4387/16, θεωρούνταν πλήρεις με την ολοκλήρωση 35 ετών συντάξιμης υπηρεσίας. Το δε χρονοεπίδομα στα 35 έτη είχε τη μέγιστη τιμή 60% . Έτσι το ποσοστό αναπλήρωσης στα 35 συντάξιμα έτη λάμβανε τη μέγιστη τιμή 35/35*80% των συντάξιμων αποδοχών, δηλαδή το ποσοστό αναπλήρωσης στα 35 συντάξιμα έτη ήταν 80%.
Οι νέοι ασφαλισμένοι από την 01/01/1993 και εφεξής οι οποίοι θεμελίωναν συνταξιοδοτικό δικαίωμα σε περισσότερα από 35 έτη, έχουν το δικαίωμα αναγνώρισης πλασματικών ετών λόγω τέκνων (έως και 5 έτη για 3 τέκνα), δικαίωμα που δεν είχαν οι παλαιοί ασφαλισμένοι προ της 01/01/1993.
Με την κατάργηση της πλήρους κατοχυρωμένης σύνταξης των 35 ετών και την θέσπιση της 40ετίας δεν δόθηκε παράλληλα η δυνατότητα επιστροφής στη υπηρεσία των συνταξιούχων για την συμπλήρωση από όλους 40 ετών ασφάλισης.
Επειδή με τα ανωτέρω καταστρατηγείται κάθε έννοια και αρχή περί ασφάλειας δικαίου, περί δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, περί απαγόρευσης εφαρμογής, αναδρομικώς, δυσμενέστερων διατάξεων, για τον παλιό συνταξιούχο.
Προτείνω
Την προσαύξηση κατά 5 συντάξιμα έτη για όλους όσους συνταξιοδοτήθηκαν πριν την εφαρμογή του ν. 4387/16.
Την δυνατότητα αναγνώρισης πλασματικών ετών λόγω τέκνων για τους ασφαλισμένους πριν την 01/01/1993.
Την ενσωμάτωση της προσωπικής διαφοράς, στις συντάξιμες αποδοχές για όλους όσους συνταξιοδοτήθηκαν πριν την εφαρμογή του ν. 4387/16.
Με εκτίμηση εκ των προτέρων
Η συσχέτιση του ύψους της ασφαλιστικής εισφοράς με τις εργασιακές αποδοχές ουδόλως δικαιολογείται καθώς οι κίνδυνοι εξαιτίας των οποίων προκύπτει η ανάγκη ασφάλισης ουδόλως συσχετίζονται με το ύψος των εργασιακών αποδοχών. Εξ άλλου η αρχή αυτή της μη συσχέτισης εισφορών και αποδοχών υιοθετείται στο παρόν νομοσχέδιο για τους αυτοτελώς ασχολουμένους και ελεύθερους επαγγελματίες (Άρθρο 39 Ν. 4387/2016) και τους αγρότες (Άρθρο 40 Ν. 4387/2016).
Άμεση συνέπεια της αρχής αυτής είναι το αδικαιολόγητο της συσχέτισης εισφορών και εργασιακής ενασχόλησης καθώς και στην περίπτωση αυτή οι κίνδυνοι εξαιτίας των οποίων προκύπτει η ανάγκη ασφάλισης ουδόλως συσχετίζονται με την ύπαρξη εργασιακής ενασχόλησης ή μη. Και πάλι η αρχή αυτή κατ’ ουσίαν υιοθετείται στο παρόν νομοσχέδιο –όπως και στο προς αντικατάσταση ισχύον– καθώς για τους αυτοτελώς ασχολουμένους και ελεύθερους επαγγελματίες (Άρθρο 39 Ν. 4387/2016) και τους αγρότες (Άρθρο 40 Ν. 4387/2016) ορίζονται ελάχιστες εισφορές –πρώτη ασφαλιστική κατηγορία– ακόμη και για μηδενικό εισόδημα δηλαδή οιονεί και για μη εργαζομένους.
Επομένως ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ:
α) ο ορισμός ελάχιστης ασφαλιστικής εισφοράς ανεξαρτήτως εργασιακής ενασχόλησης ή μη και ανεξαρτήτως εργασιακών αποδοχών, και
β) ο ορισμός ευλόγου ανωτέρου ηλικιακού ορίου μετά το οποίο η εισφορά καθίσταται υποχρεωτική προτείνεται το δε όριο αυτό να είναι η ηλικία των είκοσι επτά (27) ετών ως προκύπτει ευλόγως εάν ληφθούν υπόψη η μέγιστη κανονική διάρκεια των έξι (6) ετών σπουδών στο πανεπιστήμιο (ιατρική) συν δύο (2) έτη στρατιωτικής θητείας συν ένα (1) έτος χάριτος.
Αναφορικά με την ελάχιστη ασφαλιστική εισφορά ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ αυτή να είναι τόση ώστε η ανταποδοτική σύνταξη να επαρκεί για να καλύπτει τους καταβλητέους φόρους και την ασφάλιση υγείας, καθώς το κράτος ουδεμία άλλη δικαιολογητική βάση έχει για να ρυθμίζει την προσωπική ζωή των πολιτών. Το ύψος των καλυπτομένων καταβλητέων φόρων μπορεί να ισούται με το ύψος των κατά κεφαλή αμέσων φόρων (περίπου 11 δις ευρώ ετησίως / 11 εκ. πληθυσμού = 1000 ευρώ ετησίως = 83.33 ευρώ μηνιαίως) συν το ύψος των κατά κεφαλήν δαπανών υγείας (περίπου 1650 ευρώ κρατική (60%) και ιδιωτική (40%) δαπάνη ετησίως = 137.5 ευρώ μηνιαίως) σύνολο δηλαδή 83.33+137.5 = 220.83 ευρώ μηνιαίως και άρα αυτή πρέπει να είναι η ελάχιστη σύνταξη την οποία το κράτος πρέπει να απαιτεί να λαμβάνει ο κάθε συνταξιούχος. Φυσικά νοείται ότι ο ως άνω φόρος πρέπει να είναι υποχρεωτικά καταβλητέος. Από το ως προηγουμένως ποσό και άνω είναι ευθύνη του πολίτη να φροντίσει προκειμένου η σύνταξή του να είναι κατ’ αυτόν επαρκής για την διαβίωσή του.
Ειδικότερα και λαμβανομένων υπόψη των αναφερομένων στο σχόλιό μας στο Άρθρο 24 – Αντικατάσταση του Άρθρου 8 του Ν. 4387/2016 «Ανταποδοτική σύνταξη» και στο Άρθρο 28 – Αντικατάσταση του Άρθρου 28 του Ν. 4387/2016 «Ανταποδοτική σύνταξη», προτείνεται για τον υπολογισμό της ανταποδοτικής σύνταξης η εφαρμογή της εξίσωσης:
Παρούσα Αξία του Συνόλου Εισφορών [= Παρούσα Αξία Εισφοράς Χ Συντάξιμος Χρόνος (έτη) Χ 12 μήνες/έτος] = Παρούσα Αξία του Συνόλου Καταβολών Ανταποδοτικής Σύνταξης [= Παρούσα Αξία της Ανταποδοτικής Σύνταξης Χ (Προσδόκιμο Ζωής – Ηλικία Συνταξιοδότησης) (έτη) Χ 12 μήνες/έτος] =>
Παρούσα Αξία Εισφοράς = Παρούσα Αξία της Ανταποδοτικής Σύνταξης Χ (Προσδόκιμο Ζωής – Ηλικία Συνταξιοδότησης) (έτη) / Συντάξιμος Χρόνος (έτη).
Επομένως η ελάχιστη εισφορά ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να ανέρχεται σε περίπου 220 ευρώ Χ περίπου 20 έτη / περίπου 40 έτη = περίπου 110 ευρώ.
Αναφορικά με την Ελάχιστη Ηλικία Συνταξιοδότησης αυτή προκύπτει εκ των ως άνω:
Ελάχιστη Ηλικία Συνταξιοδότησης = Προσδόκιμο Ζωής – Παρούσα Αξία Συνόλου Εισφορών / (Παρούσα Αξία της Ελάχιστης Ανταποδοτικής Σύνταξης Χ 12 μήνες/έτος) = Προσδόκιμο Ζωής – Παρούσα Αξία Εισφοράς Χ Συντάξιμος Χρόνος (έτη) / Παρούσα Αξία της Ελάχιστης Ανταποδοτικής Σύνταξης.
Αναφορικά με το ανώτερο ηλικιακό όριο μετά το οποίο η εισφορά καθίσταται υποχρεωτική προτείνεται το όριο αυτό να είναι η ηλικία των είκοσι επτά (27) ετών ως προκύπτει ευλόγως εάν ληφθούν υπόψη η μέγιστη κανονική διάρκεια των έξι (6) ετών σπουδών στο πανεπιστήμιο (ιατρική) συν δύο (2) έτη στρατιωτικής θητείας συν ένα (1) έτος χάριτος.
Επίσης, η εμπλοκή του εργοδότη στην παρακράτηση και καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων εμπλέκει αδικαιολογήτως τον πρώτο στις υποχρεώσεις των δευτέρων και υποδηλώνει ότι το κράτος αφενός μεν θεωρεί ανεύθυνους τους μισθωτούς αφετέρου δε τους θεωρεί αναξιόπιστους ή τουλάχιστον ευήθεις ώστε να τους παρακρατεί στην πηγή μηνιαίως την αναλογούσα ασφαλιστική τους εισφορά. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ η μεταφορά της ευθύνης ασφάλισης αποκλειστικά στους πολίτες όπως άλλωστε ισχύει και για τους αυτοτελώς ασχολουμένους και ελεύθερους επαγγελματίες (Άρθρο 39 Ν. 4387/2016) και τους αγρότες (Άρθρο 40 Ν. 4387/2016).
Κύριοι και κυρίες σύμβουλοι του κ.Υπουργού αδράξτε την ευκαιρία να διορθώστε με το παρόν ασφαλιστικό το νόμο 4609/19 για την πενταετία της ειδικότητας.Επί της ουσίας έχει συμφωνήσει με συντριπτική πλειοψηφία το νομοθετικό σώμα. Αν όντως δεν έγινε με τη διαδικασία που πρέπει και δεν έγινε αντιληπτό από το σώμα, πρέπει να διορθωθεί τώρα και όχι ο ΕΦΚΑ να κρίνει το νόμο και να βγάζει δικό του πόρισμα περί συνταγματικότητας…Είναι κοινή διαπίστωση ότι θα επιφέρει θετικές επιδράσεις στο στρατό(εργασιακή προσφορά 30 πιο αποδοτικών ετών για τη φύση της εργασίας και δυνατότητα εξαγοράς των άλλων π πρόσληψη στις ΕΔ 20 με 25 ετών +30 έτη εργασίας+5 μάχιμα +5 ειδικότητας ν.4609)
Επίσης δεν έχει άλλη δυνατότητα εξαγοράς (Τέκνων, εκπαιδευτική,γονική κτλ)
Επιπλέον η υπηρέτηση σε ειρηνευτικές αποστολές αφορούσε 24 ωρη συμμετοχή στη Δύναμη και πρέπει να προσμετρηθεί διπλάσιος χρόνος. Τέλος και με υπολογισμούς έχει εργασθεί σε Υπηρεσίες,Ασκήσεις,ετοιμότητες κτλ τα χρόνια που θα μπορεί να εξαγοράσει.Όλα αυτά οδηγούν στο παρόν ν/σ να συμπεριλάβετε την ορθή νομοθέτηση του άρθρου 11 του ν.4609/19. Ευχαριστώ
Ο ΣΑΣ είναι κάθετα αντίθετος στις διατάξεις του υπο διαβούλευση Νομοσχεδίου και θα αγωνιστεί για τη μη ψήφιση του και τη μη εφαρμογή του, συντασσόμενος πλήρως με τις απόψεις/ενστάσεις/προτάσεις της ΕΝΩΣΗΣ ΑΠΟΣΤΡΑΤΩΝ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ (ΕΑΑΑ), ήτοι:
1. Η νέα συνταξιοδοτική “μεταρρύθμιση” αποτελεί την τέταρτη προσπάθεια «μεταρρύθμισης» του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης (ΣΚΑ) στη χώρα μας από την είσοδο μας στο ΔΝΤ (2010) και την έναρξη της μνημονιακής διακυβέρνησης.
2. Μελετώντας το υπό διαβούλευση Σ/Ν, διαπιστώνουμε ότι:
α). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τις ακραία αντισυνταξιοδοτικές ρυθμίσεις του γ’ Μνημονίου (ν.4336/2015) και του «νόμου Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016).
β). ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ τις περικοπές ύψους 16 δισ. € του ν.4387/2016 για την περίοδο 2016-2019 και επιπλέον περικοπές 8 δισ. € (θα ανέλθουν στα 24 δισ. € μέχρι το 2022, εφόσον, με το άρθρο 25 του Σ/Ν, όπως ρητά προβλέπεται, εφαρμοστούν άμεσα οι
περικοπές επί της «θετικής» προσωπικής διαφοράς).
γ). ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ κατά παράνομο, αντισυνταγματικό και αντικοινοβουλευτικό τρόπο να νομιμοποιήσει αναδρομικά τις μεγάλες περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων του 2012, καθώς και την κατάργηση των τριών δώρων-επιδομάτων που επήλθαν με τον «νόμο Βρούτση» (ν.4093/2012). Αυτό συνιστά παρέμβαση στην ήδη εκκρεμούσα «πιλοτική» δίκη των αναδρομικών που εκδικάστηκε ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ στις 10-1-2020.
δ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τον διαχωρισμό (διάσπαση) της κύριας σύνταξης σε δύο διακριτά τμήματα (εθνική και ανταποδοτική) ως μόνιμη δομή στη νέα αρχιτεκτονική του Ασφαλιστικού. Αυτό σημαίνει ότι όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις ακολούθησαν πιστά την αρχιτεκτονική που πρότειναν οι δανειστές (κυρίως το ΔΝΤ) ως μόνιμη δομή στο Ασφαλιστικό.
ε). ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΙ με συνέπεια την ενοποίηση που άρχισε ο «νόμος Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016), καταργώντας όλα τα Ταμεία Κύριας και Επικουρικής Ασφάλισης καθώς και τα Ταμεία Προνοίας (εφάπαξ).
στ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ και ΘΩΡΑΚΙΖΕΙ τον θεσμό του επανϋπολογισμού των «παλαιών» συντάξεων και ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ στην άμεση περικοπή τής «θετικής» προσωπικής διαφοράς, συμψηφίζοντάς την παράνομα με την αύξηση από την εφαρμογή των νέων ποσοστών αναπλήρωσης που διατάσσει η υπ’αριθ. 1891/2019 απόφαση του ΣτΕ.
ζ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ την κατάργηση των κατωτάτων ορίων στις επικουρικές συντάξεις, που επέβαλε ο «νόμος Κατρούγκαλου» (άρθρο 96, παρ. 5 ν.4387/2016).
η). ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙ και ΔΙΑΤΗΡΕΙ τις μεγάλες μειώσεις των κατωτάτων ορίων στις κύριες συντάξεις (από 492€ σε 384 και 345 € αντίστοιχα).
θ). ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΛΕΙ, μέσω του θεσμού της «προαιρετικής επικουρικής σύνταξης», την ιδιωτικοποίησή της από 1-1-2021 με τη διάταξη-«δούρειο ίππο» περί προαιρετικής ένταξης στην επικουρική ασφάλιση και το εφάπαξ (άρθρο 41 παρ. 3 του Σχεδίου Νόμου).
ι). ΔΙΑΤΗΡΕΙ ως ελάχιστο χρόνο ασφάλισης για τη χορήγηση της πλήρους εθνικής σύνταξης την 20ετία ασφαλιστικού βίου, όπως είχε θεσπίσει ο «νόμος Κατρούγκαλου» (άρθρο 7 παρ.6 ν.4387/2016).
ια). ΔΙΑΤΗΡΕΙ τον ιδιότυπο κοινωνικό ρατσισμό εις βάρος των αναπήρων-συνταξιούχων, δίνοντας συνέχεια στην πρωτοφανή σε θεσμική βαρβαρότητα διάταξη του ν.4387/2016 εις βάρος των ΑμΕΑ συνταξιούχων, οι οποίοι, ανάλογα με τα διαρκώς αναθεωρούμενα προς τα κάτω ποσοστά αναπηρίας, λαμβάνουν κλιμακούμενη τη λεγόμενη «εθνική σύνταξη».
ιβ). ΔΙΑΤΗΡΕΙ και ΕΝΙΣΧΥΕΙ τον θεσμό της σύνταξης με βάση τις αποδοχές του συνόλου του εργασιακού βίου.
ιγ). ΝΟΘΕΥΕΙ την ανταποδοτικότητα και ΜΕΙΩΝΕΙ τις συντάξεις.
ιδ). ΘΕΣΠΙΖΕΙ «κόφτη ανάσχεσης» της ανταποδοτικότητας.
3. Συμπερασματικά, το νέο Ασφαλιστικό Νομοσχέδιο:
α). ΔΕΝ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ τη βιωσιμότητα του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
β). ΔΕΝ ΕΓΓΥΑΤΑΙ ούτε το σημερινό (χαμηλό) επίπεδο των συντάξεων και
γ). ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ τον θεσμό της κοινωνικής ασφάλισης.
4. Λαμβάνοντας υπόψη μας τις επιχειρούμενες ρυθμίσεις του Σ/Ν «Ασφαλιστικής Μεταρρύθμισης και Ψηφιακού Μετασχηματισμού Εθνικού Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (e-Ε.Φ.Κ.Α.)», εκφράζουμε την έντονη δυσαρέσκεια και την αντίθεση των μελών της Ε.Α.Α.Α., ειδικά για τα άρθρα 24, 25 και 27 βάσει των οποίων εξακολουθούν να διατηρούνται και να αυξάνονται οι μειώσεις των συντάξεων και να επεκτείνονται οι προσωπικές διαφορές.
α). Συγκεκριμένα, με τα άρθρα 24 και 25, επιχειρείται:
1). Αύξηση του ποσοστού αναπλήρωσης από τα 30,01 έτη ασφάλισης έως τα 40 έτη ασφάλισης, αρχίζοντας από 1,98% για τα 30,01 έτη ασφάλισης και φτάνοντας στα 8,63% για τα 39,01-40 έτη ασφάλισης προφανώς για να δοθούν κίνητρα παραμονής των εν ενέργεια. Αποτέλεσμα η σχετική αύξηση της σύνταξης να αυξάνεται μεν αλλά λογιστικά και όχι πραγματικά καθόσον συμψηφίζεται με το ποσό την ήδη καταβαλλόμενης προσωπικής διαφοράς.
2). Μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης από 40 έτη ασφάλισης και άνω κατά 1,5% κατ’ έτος επειδή το ήδη καταβαλλόμενο ποσοστό 2% ορίζεται στο 0,50% με αποτέλεσμα :
(α). Να μειώνεται το ποσοστό αναπλήρωσης από το 8,63% που προβλέπεται για τα 40 έτη ασφάλισης κατά 1,5% κατά έτος για τα 40 έτη ασφάλισης και να φτάνει στο 1,13% για τα 45 έτη ασφάλισης.
(β). Να μειώνεται το ήδη καταβαλλόμενο ποσοστό σύνταξης από τα 45 έτη ασφάλισης και άνω, αρχίζοντας από το -0,37% για τα 45-46 έτη ασφάλισης και να φτάνει στο μείον – 34% περίπου για τα 69 έτη ασφάλισης, με αποτέλεσμα να μειώνεται το ποσό της ήδη καταβαλλόμενης προσωπικής διαφοράς και να δημιουργείται νέα προσωπική διαφορά.
(γ). Επίσης, η μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης από το 2% σε 0,50% από τα 40 έτη και άνω, θεωρούμε ότι δημιουργεί μεγάλη αδικία σε βάρος των αποστράτων οι οποίοι έχουν 40,01 έτη ασφάλισης και άνω και δημιουργείται αντικίνητρο παραμονής στο εν ενεργεία προσωπικό και ιδιαίτερα στο ιπτάμενο προσωπικό με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την Εθνική μας Άμυνα.
(δ). Ακόμη, καταστρατηγείται το γράμμα και το πνεύμα της διάταξης του άρθρου 5 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος με την οποία κατοχυρώνεται το δικαίωμα καθενός για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
(ε). Επίσης με τη παρ. 2 του άρθρου 25 του ασφαλιστικού νομοσχεδίου παρατηρείται πλημμελής συμμόρφωση της Διοίκησης προς την υπαριθμ. 1128/2016 απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ. Επειδή μέχρι την 31-12-2014 δεν είχαν αναπροσαρμοστεί αυξητικά οι συντάξεις των στρατιωτικών συνταξιούχων, να συμπεριληφθούν στο υπο διαβούλευση Νομοσχέδιο οι ήδη υπάρχουσες αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ.
β). Πέραν των ανωτέρω, με την πρώτη ανάγνωση του νέου άρθρου 27, διαπιστώνεται ευκρινώς ότι υποκρύπτονται ΟΧΙ αυξήσεις, ως υποκριτικά διαχέεται – είτε ως μελλοντικές προσαυξήσεις των υπαρχουσών συντάξεων είτε ως μείωση των παρακρατήσεων των συντάξεων σε όσους συνταξιούχους εργάζονται, από 60% του άρθρου 20 του ν.4387/2016 σε 30%, με το επίδικο άρθρο 27 – αλλά ΝΕΕΣ ΣΟΒΑΡΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΜΕΙΩΣΕΙΣ κατά 40% περίπου.
γ). Οι διατάξεις του άρθρου 27 έχουν γενική εφαρμογή, καθώς συμπεριλαμβάνουν διατάξεις ισοπεδωτικές για όλους τους συνταξιούχους-εργαζομένους, χωρίς καμία διάκριση μεταξύ μισθωτών, ελεύθερων επαγγελματιών, εργαζομένων στο Δημόσιο (πλήν της φωτογραφικής διάταξης της ηλικίας των 62 ετών κάτω από την οποία περικόπτεται το 100% της σύνταξης εφόσον κάποιος εργάζεται στο Δημόσιο) και όχι μόνο για τους νέους συνταξιούχους, χωρίς καμία μεταβατική διάταξη για τους παλιούς, κατά παράβαση κάθε έννοιας και αρχής περί ασφάλειας δικαίου, και δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου, περί απαγόρευσης εφαρμογής, αναδρομικώς, δυσμενέστερων διατάξεων, εν αντιθέσει με το ν.4387/2016 (Κατρούγκαλου) που ναι μεν είχε και εκείνος την δυσμενέστατη διάταξη της περικοπής της σύνταξης κατά 60%, για τους νέους συνταξιούχους εργαζομένους, όμως δεν ήταν γενικής εφαρμογής, καθώς ορίζετο ότι οι διατάξεις του άρθρου 20 του ν.4387/2016 θα παρήγαγαν αποτελέσματα για το μέλλον και μόνον για εκείνους που θα αναλάμβαναν εργασία ή θα αυτοαπασχολούντο, από τούδε και στο εξής, δηλαδή από την έναρξη ισχύος του ν.4387/2016 και εντεύθεν, ήτοι από 13-05-2016 και μετά.
δ). Τέλος, θα πρέπει να εξαιρεθούν οι πολύτεκνοι από την αναστολή ή τη μείωση της σύνταξης εάν εργάζονται (όπως αναφέρεται και στη σχετική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου)
5. Κατόπιν των ανωτέρω και:
α). Επειδή οι περισσότεροι εκ των συνταξιούχων που συνέχισαν να εργάζονται παρά την συνταξιοδότησή τους, δεν είχαν κανένα άλλο εισόδημα παρά μόνον την σύνταξή τους, δεν έγιναν δηλαδή εργαζόμενοι από ελεύθερη επιλογή, αλλά ωθήθηκαν σ’ αυτό ένεκεν της άμεσης και επιτακτικής ανάγκης επιβίωσης.
β). Επειδή μειώνει το ποσοστό αναπλήρωσης από 40 έτη και άνω και αυτό θα δημιουργήσει στις Ένοπλες Δυνάμεις αντικίνητρο παραμονής άνω των 40 ετών σε κρίσιμες ειδικότητες (για την Αεροπορία στο ιπτάμενο προσωπικό)
γ). Επειδή δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις ήδη υπάρχουσες αποφάσεις του ΣτΕ και του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
δ). Επειδή η περαιτέρω νέα περικοπή των συντάξεων είναι εξαιρετικά βάρβαρη και εις βάρος της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας όλων των συνταξιούχων της χώρας.
ε). Επειδή είναι πρόσχημα ότι με την θέσπιση αντικινήτρων στην απασχόληση των συνταξιούχων θα μειωθεί η ανεργία των νέων ή θα παταχθεί η εισφορο-αποφυγή των εργαζομένων–συνταξιούχων με την μείωση σε 30% της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 ν.4387/2016.
στ). Επειδή η συγκεκριμένη διάταξη μείωσης της παρακράτησης της σύνταξης από 60% του άρθρου 20 ν.4387/2016 σε 30% του νέου αντίστοιχου άρθρου 27 δεν αφορά το 95% των συνταξιούχων αλλά είναι απλά, μία ακόμη φωτογραφική διάταξη που ευνοεί μόνον ένα πολύ μικρό ποσοστό, κάτω του 5%, κυρίως υψηλο-συνταξιούχων άνω των 62 ετών στους οποίους διασφαλίζει το 70% της σύνταξής τους.
ζ). Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 11 του ν.3865/2010 και το άρθρο 2 παρ.13 του ν.4001/2011 περί Εισφοράς Αλληλεγγύης Συνταξιούχων, καθορίζεται μόνο για την πρώτη κατηγορία (για συντάξεις από 1400 έως 1700), ότι το ποσό της σύνταξης μετά την παρακράτηση της Ε.Α.Σ. δεν μπορεί να υπολείπεται των 1400.
Επειδή τούτο δεν ισχύει για τις υπόλοιπες κατηγορίες, προτείνουμε ο όρος αυτός να ισχύει και για τις συντάξεις όλων των κατηγοριών που προβλέπονται από τους ανωτέρω νόμους λαμβάνοντας υπόψη ότι, σε πολλές περιπτώσεις την ήδη χορηγηθείσα αύξηση να την περικόπτει η παρακράτηση της εισφοράς αλληλεγγύης. Η παρακράτηση της Ε.Α.Σ. έχει κριθεί αντισυνταγματική με σχετικές αποφάσεις του Ελεγκτικού συνεδρίου και του ΣτΕ.
η). Επειδή διατηρεί τις ακραία αντισυνταξιοδοτικές ρυθμίσεις του γ’ Μνημονίου (ν. 4336/2015) και του «νόμου Κατρούγκαλου» (ν.4387/2016).
θ). Επειδή επιχειρεί κατά παράνομο, αντισυνταγματικό και αντικοινοβουλευτικό τρόπο να νομιμοποιήσει αναδρομικά τις μεγάλες περικοπές των κύριων και επικουρικών συντάξεων του 2012, καθώς και την κατάργηση των τριών Δώρων-Επιδομάτων που επήλθαν με τον «νόμο Βρούτση» (ν.4093/2012).
Αυτό συνιστά παρέμβαση στην ήδη εκκρεμούσα «πιλοτική» δίκη των αναδρομικών που εκδικάστηκε ενώπιον της Ολομέλειας του ΣτΕ στις 10-1-2020.
ι). Επειδή διατηρεί και θωρακίζει τον θεσμό τού επανϋπολογισμού των «παλαιών» συντάξεων και ΠΡΟΒΑΙΝΕΙ στην άμεση περικοπή τής «θετικής» προσωπικής διαφοράς, συμψηφίζοντάς την παράνομα με την αύξηση από την εφαρμογή των νέων ποσοστών αναπλήρωσης που διατάσσει η υπ’αριθ. 1891/2019 απόφαση του ΣτΕ.
ια). Επειδή διατηρεί και ενισχύει τον θεσμό τής σύνταξης με βάση τις αποδοχές τού συνόλου του εργασιακού βίου.
ιβ). Επειδή νοθεύει την ανταποδοτικότητα και ΜΕΙΩΝΕΙ τις συντάξεις, θεσπίζοντας «κόφτη ανάσχεσης» της ανταποδοτικότητας.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΩ ΛΟΓΟΥΣ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΔΕΚΤΕΣ ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΜΑΣ, καθόσον είναι εμφανές ότι το ΝΕΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ περιέχει και νέες μειώσεις συντάξεων, και ουσιαστικά συνεχίζει την πολιτική όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων για αφαίμαξη των εισοδημάτων.
Ο
Πρόεδρος
Δημήτριος Φαλτάιτς
Σμχος (ΤΤΗ)ε.α.
Ο
Γεν.Γραμματέας
Κωνσταντίνος Τσιγγάρης
Σμχος (ΤΤΗ)ε.α.