Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 20 – Γενικές Αρχές-Εγγυητική ευθύνη του Κράτους

Άρθρο 20 – Γενικές Αρχές-Εγγυητική ευθύνη του Κράτους

Το ασφαλιστικό σύστημα διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αναδιανομής, της υποχρεωτικότητας, της ανταποδοτικότητας, της ενότητας, της επάρκειας και της βιωσιμότητας του συστήματος.
Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων, εγγυάται και διασφαλίζει την επάρκεια των παροχών κύριας και επικουρικής ασφάλισης και τη βιωσιμότητα του e-Ε.Φ.Κ.Α.. Έχει πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών. Ειδικές διατάξεις σχετικές με την κρατική χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης καταργούνται.

Σχόλια
  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 18:34 | ΑΝΤΏΝΙΟΣ BΑΣΙΛΕΊΟΥ

    Δεν λαμβάνονται υπόψη και ουδεμία αναφορά γίνεται στις ανωτέρω αρχές για την κοινότητα των βορειοηπειρωτών που τελούν σε διαφορετικές δυσμενές συνθήκες, και παρόλο που με τις ίδιες καταβαλλόμενες εισφορές και τον ίδιο χρόνο ασφάλισης με τους συμπολίτες τους αποκτούν μειωμένη εθνική σύνταξη 47,5% έως 60%. (άρθρο 7 του Ν.4387/2016).
    Απαιτείται τεκμηριωμένη μελέτη για την ανωτέρω κατηγορία συνταξιούχων.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 17:08 | ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

    Οι έννοιες «της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αναδιανομής» είναι αλληλοαποκλειόμενες με την έννοια «της ανταποδοτικότητας». Οι Έλληνες πολίτες δεν είμαστε ευήθεις. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να είναι στην διακριτική ευχέρεια του κάθε πολίτη να προσφέρει για την ασφάλιση άλλων. Οι «κοινωνικώς ευαίσθητοι» μπορούν εδώ να διαπρέψουν.
    Το ότι το κράτος μεριμνά για την ασφάλιση και μάλιστα μόνο των εργαζομένων αποτελεί κρατιστική παρέμβαση σοσιαλιστικής νοοτροπίας εκτός κάθε έννοιας σεβασμού της ελευθερίας του πολίτη και επομένως ΔΕΝ δικαιολογείται. Σχολιασμός ως ο αντίστοιχος στο Άρθρο 19. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να παρέχεται στον πολίτη το δικαίωμα επιλογής αποκλειστικά ιδιωτικής ασφάλισης.
    Επίσης, η συσχέτιση της ασφάλισης με την εργασία δεν λαμβάνει υπόψη της ότι οι κίνδυνοι εξαιτίας των οποίων επιβάλλεται η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης υπάρχουν ανεξαρτήτως της εργασιακής ενασχόλησης ή μη και επομένως η συσχέτιση αυτή ΔΕΝ δικαιολογείται. Σχολιασμός ως ο αντίστοιχος στο Άρθρο 19. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να αποσυνδεθεί η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης από την προϋπόθεση οιασδήποτε εργασιακής ενασχόλησης.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 15:58 | Αντώνιος

    Δεν λαμβάνονται υπόψη και ουδεμία αναφορά γίνεται στις ανωτέρω αρχές για την κοινότητα των βορειοηπειρωτών που τελούν σε διαφορετικές δυσμενές συνθήκες, και παρόλο που με τις ίδιες καταβαλλόμενες εισφορές και τον ίδιο χρόνο ασφάλισης με τους συμπολίτες τους αποκτούν μειωμένη εθνική σύνταξη έως 60%. (άρθρο 7 του Ν.4387/2016).
    Απαιτείται τεκμηριωμένη μελέτη για την ανωτέρω κατηγορία συνταξιούχων.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 14:06 | ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

    Η αρχή της ισότητας, το κράτος δικαίου και η στοιχειώδης λογική επιτάσσουν, ο ασφαλιστικός χρόνος να μετρά το ίδιο, ανεξάρτητα αν η εργασία έλαβε χώρα στα 20, στα 30, στα 40, στα 50 ή στα 60-62 ενός εργαζόμενου. Είναι λοιπόν άδικη και παράνομη κατά την άποψή μου η διάταξη που υποχρεώνει έναν εργαζόμενο-υποψήφιο συνταξιούχο να έχει 100 ένσημα κάθε χρόνο την τελευταία πενταετία του εργασιακού του βίου και δεν του δίνει το δικαίωμα να βγει με μειωμένη σύνταξη στα 62, ακόμη και αν τα χρόνια εργασίας του υπερκαλύπτουν την σχετική προϋπόθεση του νόμου γιατί η εργασία του έλαβε χώρα σε προηγούμενο διάστημα. Η αδικία-παρανομία αυτή μεγεθύνεται όταν τοποθετείται στο σημερινό κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, όπου είναι δυσκολότερο να βρει εργασία ο μεγαλύτερος σε ηλικία σε σχέση με τον νεαρότερο.
    Για να το πω πιο απλά με την ισχύουσα ρύθμιση, τιμωρείτε τον μεγαλύτερης ηλικίας εργαζόμενο παρουσιάζοντας την ανεργία σαν επιλογή του.
    Το σχόλιο αυτό θεματικά ενισχύει τον ισχυρισμό-πρόταση του κ.Νίκου, με τον οποίο απόλυτα συμφωνώ και βρίσκεται σαν σχόλιο καταχωρημένο στην παρούσα διαβούλευση στο άρθρο 1 με ημερομηνία 26 Ιανουαρίου 2020,ώρα 18.08.

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 12:54 | Γκατζόφλιας Θωμάς

    ΣΧΟΛΙΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 20 ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

    Ετοιμαζόμαστε κατά τους επόμενους μήνες να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την εποχή που με επανάσταση (1821) αυτονομήθηκε και στη συνέχεια ανεξαρτητοποιήθηκε το ελληνικό έθνος (1828) και ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος που μεγάλωνε σιγά σιγά άλλοτε με διπλωματικές πράξεις και άλλοτε με πολέμους.
    Από τότε και μέχρι σήμερα πάμπολλες μορφές διοίκησης δοκιμάστηκαν. Πάμπολλα πολιτειακά συστήματα εφαρμόστηκαν (επαναστατικές, προσωρινές διοικήσεις , κυβερνήτης Βασιλεία, Δημοκρατία, Δικτατορία κλπ) .Πολλά συντάγματα και αναθεωρήσεις αυτών των συνταγμάτων ψηφίστηκαν. Οι δε νόμοι που κατατέθηκαν για ψήφιση στις εθνοσυνελεύσεις, στην γερουσία ή στην βουλή των Ελλήνων κατά την πορεία των χρόνων είναι αμέτρητοι. Οι νόμοι που ψηφίστηκαν χιλιάδες επί χιλιάδων είχαν στόχο την βελτίωση του Κράτους και των συνθηκών διαβίωσης των πολιτών. Σ’ αυτή την προσπάθεια όλες οι Κυβερνήσεις, χωρίς εξαίρεση, ψήφιζαν και νόμους που θεωρούσαν ότι θα τους διατηρήσουν περισσότερο στην εξουσία παραβλέποντας δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, το καλό του Κράτους και του συνόλου των πολιτών. Στην προσπάθεια αυτή, τουλάχιστον εδώ και 200 χρόνια, δεν κατάφεραν ποτέ συλλογικά με μία ανάλογα μεγάλη πλειοψηφία να έχουν μία ενιαία γραμμή για την επιβίωση και καλύτερη Λειτουργία του Κράτους, ώστε με αυτό να προσφέρει ισονομία και ισοπολιτεία σε όλους τους πολίτες, ιδιαίτερα σε συγκεκριμένους τομείς, που είναι απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη και την πρόοδο όπως η Αξιοκρατία, Υγεία, Εθνική Ασφάλεια, Εξωτερική Πολιτική, Φορολογία, Ασφαλιστικό κλπ.
    Στο εν όψει Νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο, δεν θα προσπαθήσουμε να καταγράψουμε συγκεκριμένες προτάσεις, αν και έχουμε την δυνατότητα, παρόλο που το έχουμε διαβάσει λεπτομερώς. Ο σχολιασμός μας αφορά στο «Άρθρο 20 – Γενικές Αρχές-Εγγυητική ευθύνη του Κράτους» :
    Στην παρούσα επιστολή μας, ως μια μικρή μονάδα από το σύνολο των πολιτών που συναποτελούν την πολιτική κοινωνία όπως αλλιώς ονομάζεται το κράτος. και έχουν γνώμονα το κοινό συμφέρον , το κοινό καλό και όχι το προσωπικό τους ιδιωτικό, θέλουμε να μας επιτρέψετε να καταθέσουμε τα παρακάτω απευθυνόμενοι στους 300 βουλευτές.
    Κυρίες και Κύριοι, στην 10ετία της οικονομικοκοινωνικής κρίσης ψηφίσατε μία πλειάδα νόμων, όπου φαίνεται πως αφαιρέσατε πάνω από το 50% των εισοδημάτων από τους συνταξιούχους και τους μισθωτούς, και έτσι οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και η Μεσαία Τάξη έφτασε στα όρια της Φτώχειας με ποικίλες συνέπειες.
    Αυτοί οι νόμοι, βέβαια, κατάφεραν και κάτι θετικό: Έσωσαν την Χώρα από την ολοκληρωτική πτώχευση. Κατά συνέπεια έχουμε ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός που δεν επιδέχεται άλλη ερμηνεία παρά αυτή του εσωτερικού δανεισμού του κράτους από τους πολίτες του.
    Αφενός στην επιστήμη της οικονομίας (εμείς δεν είμαστε ειδικοί), αφετέρου δε στην καθημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε εδώ και δέκα χρόνια με μεγάλη σκληρότητα, (Βλέπε κόκκινα δάνεια , απειλή πρώτης κατοικίας και άλλα συναφή…!)) όταν κάποιος δανείζεται οφείλει και να επιστρέψει το δάνειο, όταν βέβαια έχει την πραγματική δυνατότητα να το κάνει. Στην προκειμένη περίπτωση όμως αντί να συνέλθετε ως Σώμα και να αποφασίσετε με ποιόν τρόπο θα επιστρέψετε τα χρήματα του εσωτερικού δανεισμού, οδηγήσατε και οδηγείτε εκατομμύρια Έλληνες στα δικαστήρια. Και τώρα το θέμα το παραπέμψατε στο Ανώτατο Δικαστήριο να κρίνει την αντισυνταγματικότητα ή μη των νόμων περικοπής των μισθών και συντάξεων. Αν κριθούν όλοι αυτοί οι νόμοι εν όλω ή εν μέρει αντισυνταγματικοί δηλώνετε, δια του αρμοδίου Υπουργού, ότι θα επιστρέψετε τα «δανεισθέντα». Στην προκειμένη περίπτωση γι’ αυτούς τους νόμους, που θα κριθούν αντισυνταγματικοί, όπως προβλέπει το σύνταγμα θα έπρεπε προληπτικά να διενεργηθεί έλεγχος από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας . Στο σημείο αυτό υπάρχει η αντίφαση πως κάποιοι επιστήμονες, που σπούδασαν την επιστήμη της νομικής, όπως και οι δικαστικοί, γνωμάτευσαν στην Βουλή περί της συνταγματικότητας των νόμων αυτών και η Βουλή τους ψήφισε και ο λόγος, οφθαλμοφανής στον απλό πολίτη, είναι γιατί αυτό εξυπηρετούσε την πολιτική τους εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Διενεργήθηκε δηλαδή πολιτικός έλεγχος και εξυπηρετήθηκε μία πολιτική βούληση. Με άλλα λόγια ήταν μια πολιτική πράξη
    Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, στην Δημοκρατία οι πολιτικές πράξεις δεν πηγαίνουν στα δικαστήρια, τις δικάζει δια της κάλπης ο λαός. Και ο λαός σας δίκασε όλους. Το δάνειο όμως παραμένει ανεξόφλητο. Εσείς γι’ αυτές τις πολιτικές πράξεις του Ασφαλιστικού, που αν τις δώσεις σ’ ένα πρωτοετή φοιτητή της Νομικής θα σημειώσει ότι είναι αντισυνταγματικές, τις οδεύσατε στα δικαστήρια αποποιούμενοι την ευθύνη της πολιτικής πράξης χωρίς να υψώνετε πολιτικά το ανάστημά σας. ΟΧΙ κυρίες και κύριοι της Πλατείας Συντάγματος, αυτές τις πράξεις οφείλετε να τις επαναξιολογήσετε στην Βουλή των Ελλήνων και με μία μεγάλη πλειοψηφία να αποφασίσετε, αφού υπολογίσετε το ύψος του δάνειου που πήρατε από τους πολίτες, να το επιστρέψετε, όταν το Κράτος θα έχει αυτή την δυνατότητα.
    Τέτοια πολιτική πράξη έγινε πριν το 2009 επί Κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή (το υπενθυμίζουμε και το αναφέρουμε ως νομολογία πολιτικής).
    Όλα τα παραπάνω, που σημειώνουμε, είναι γνωστά σε όλους τους πολιτικούς και πολίτες αυτής της Χώρας.
    Στην προσπάθεια που κάνουμε με την παρούσα επιστολή μας, ως σχολιασμό στην διαβούλευση για το ασφαλιστικό, μεταξύ των άλλων, θέλουμε να σας πληροφορήσουμε και να σας καταθέσουμε δύο (συνημμένες) επιστολές :
    Τη μία την οποία δημοσιεύσαμε στις 1-5-2001 (συνημμένο 1) και προβλέψαμε με μαθηματική ακρίβεια πως ο τρόπος που διαχειριζόμασταν τότε την οικονομία και το Ασφαλιστικό θα μας οδηγούσε σε οικονομικοκοινωνική κρίση τα επόμενα χρόνια και σήμερα την τοποθετήσαμε με μία πλειάδα άλλων εργασιών μας στην ιστοσελίδα μας : «
    thomasgkatzoflias.wordpress.com Η Πολιτεία της Ουτοπίας»
    και συγκεκριμένα στην εργασία μας Νο 1γ : «ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ, ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ, ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ ΕΛΛΑΔΟΣ και Ε.Ε. ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
    :Α. Εργονομίας, εργατικά ατυχήματα, επαγγελματικές ασθένειες στους χώρους δουλειάς ιδιαίτερα στα εργοστάσια, εργοτάξια, ΟΡΥΧΕΙΑ.
    Β. Κοινωνική ασφάλιση εργαζομένων και συνταξιούχων.
    Γ. Πρόβλεψη της Κοινωνικής και Δημοσιονομικής κρίσης πριν 17 χρόνια» (17-12-2017).
    Και την άλλη επιστολή μας (συνημμένο 2), όπου σημειώνουμε περιληπτικά την ιστορία του ασφαλιστικού στην Χώρα μας και το συγκρίνουμε με τα ασφαλιστικά άλλων Χωρών της Ευρώπης. Και αυτό το κάνουμε, γιατί πιστεύουμε πως μόνο όποιος γνωρίζει την ιστορία και τη διαχρονική εξέλιξη ενός θέματος μπορεί να αποφασίσει και να ψηφίσει σωστά.
    Πρόταση και ευχή μας είναι για τους παραπάνω καίριους τομείς που αναφέρουμε στην παρούσα επιστολή μας να σεβαστείτε διαχρονικά τις αρχές στις οποίες αναφέρονται όλοι οι ασφαλιστικοί νόμοι και που σήμερα τους ακούμε ως αντιγραφή ενός πολιτικού συστήματος που τους κατακρεούργησε και μαζί τους την κοινωνία των πολιτών και δεν τους σεβάστηκε ( το ασφαλιστικό σύστημα διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της αναδιανομής, της υποχρεωτικότητας, της ανταποδοτικότητας, της ενότητας, της επάρκειας και της βιωσιμότητας του συστήματος) και να θυμάστε ότι έχετε πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών χωρίς δικαίωμα στην πολιτική διαχείριση των ασφαλιστικών εσόδων των ταμείων παρά μόνον για τα ασφαλιστικά δικαιώματα των πολιτών
    Ως εκ τούτου οφείλετε να μην πειραματίζεστε, στη βάση της εκάστοτε πολιτικής ευαρεσκείας σας, για πολιτικό όφελος. Αυτό το δικαίωμα δεν σας το έδωσε ποτέ ο Ελληνικός λαός.

    Γκατζόφλιας Θωμας Προύσης 10 Κοζάνη τηλ 6944554975
    Χατζάρα Φωτεινή Καστοριάς 14 Κοζάνη τηλ.6942401180

    Συνημμένο 1 : Δημοσιεύτηκε ΤΡΙΤΗ 1-5- 2001… ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ: Από μια άλλη άποψη. Μαύρες τρύπες στον «πλεονασματικό» Κρατικό προϋπολογισμό (Πώς δημιουργείται σιγά -σιγά αλλά σταθερά η δημοσιονομική κρίση ?)
    1. Με τις καθυστερήσεις επιστροφής πόρων στο κοινοτικά ταμεία, λόγω α¬δικαιολογήτων επιδοτήσεων και ατα¬σθαλιών . Σήμερα μετρούνται σε εκα¬τοντάδες δισ και η καθυστέρηση κα¬ταβολής κι επιστροφής δεν είναι άτο¬κη.
    2. Με τις κρυμμένες δανειακές υπο¬χρεώσεις του κράτους των προηγούμε¬νων ετών δεν μπορούν πλέον να περά¬σουν στους κρατικούς προϋπολογι¬σμούς ως συναλλαγματικές διαφορές ,διότι πλέον εξαφανίσθηκε ο συναλ¬λαγματικός κίνδυνος εξαιτίας του ευ¬ρώ.
    Επομένως για να ικανοποιηθούν τα ο¬νομαστικά κριτήρια χρέους και ελ¬λειμμάτων από τις μετακυλήσεις χρε¬ών θα φέρουν άμεσα σε αδιέξοδο τις αρμόδιες αρχές του Κράτους και ειδι¬κότερα το Γενικό Λογιστήριο.
    3. Με τις καθυστερήσεις εκκρεμών υ¬ποχρεώσεων για την στήριξη των α¬σφαλιστικών ταμείων των ιδιωτικοποιημένων οργανισμών όπως πρό¬σφατα ο ΟΤΕ και η ΔΕΗ κ.α.
    4. Με τις καθυστερήσεις υπολογισμού του κόστους στήριξης των. αλλαγών του Ασφαλιστικού.(Τριμερή χρηματο¬δότηση κ.α.) Τα παραπάνω παραδείγ¬ματα μαζί με άλλες υποχρεώσεις (Έρ¬γα Ολυμπιακών Αγώνων, Εθνικό Κτη¬ματολόγιο, φορολογικά ,πρωτογενείς πόροι κ.λπ..) και χρέη του κράτους θα δημιουργήσουν με μαθηματική ακρί¬βεια στην επόμενη τριετία-τετραετία σοβαρότατο δημοσιονομικό πρόβλημα ,το οποίο όταν έρθει η στιγ¬μή και Δε θα μπορεί να λυθεί, δηλαδή να μην βρίσκονται χρήματα για να πληρωθούν τα χρέη και το εν δυνάμει έλλειμμα, τότε θα το ονομάσουμε ΔΗ¬ΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. Η οποία υ-πολογίζεται ότι θα ανέλθει περίπου 4 τρις και είναι αδύνατο να καλυφθεί α¬πό το πλεόνασμα του Δημοσίου το ο¬ποίο λέγεται από τούς πιο αισιόδο¬ξους ότι θα είναι μικρότερο του 2 % ετησίως του ΑΠΕ. Στην προκειμένη περίπτωση αυτή η υποχρέωση του δη¬μοσιονομικού προβλήματος θα μπο¬ρούσε να ικανοποιηθεί εάν το πλεόνα¬σμα πλησίαζε το 3%ο ετησίως του ΑΕΠ.
    Το βάρος για την αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου προβλήματος ,εκτός α¬πό τις περικοπές αμυντικών δαπανών φαίνεται ακόμη ότι θα το ρίξουν στις διάφορες τιτλοποιήσεις (ομολόγων) α¬κόμη και χρεών κρατικών ασφαλιστι¬κών ταμείων όπως έγινε στην Ιταλία και το Βέλγιο ,διότι οι προσδοκίες για εξαγγελλόμενες ιδιωτικοποιήσεις έ¬χουν περιοριστεί πλέον εξαιτίας της τεράστιας καθυστέρησης να αποδειχθεί η Κυβέρνηση την ιδεολογία της ανταγωνιστικότητας.
    Τεράστιες ευθύνες θα έχουν στο άμε¬σο μέλλον τα όργανα της Δημοκρα¬τίας (Κυβέρνηση, Αντιπολίτευση, Δη¬μοσιογραφία, Συνδικαλισμός) για το προβλεπόμενο δημοσιονομικό πρό¬βλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπισθεί με μεγάλη σοβαρότητα και χωρίς δημαγωγία , διότι διαφορετικά και με ακρίβεια θα καταλήξει σε ΚΟΙΝΩΝΙ¬ΚΗ ΚΡΙΣΗ με ανεπανόρθωτες συνέ¬πειες και θεωρώ ότι κανένας πολίτης αυτής της χώρας το εύχεται. Η πρώτη και σοβαρότερη κρίση των τελευταί¬ων 1 0 ετών διαφαίνεται στις μεταρ¬ρυθμίσεις στην Κοινωνική Ασφάλιση και χρησιμοποιείται από την κυβέρ¬νηση μετά από ένα χρόνο από τις Ε¬θνικές Εκλογές για να καλύψει τα τε¬ράστια δημοσιονομικά ελλείμματα ό¬πως αναφέρω παραπάνω.
    Στις 25-3-2000 πριν από τις Εθνικές Ε¬κλογές δημοσίευσα συγκεκριμένο άρ¬θρο για την κοινωνική ασφάλιση και κάνω έκκληση στην Δ/νση της εφημε¬ρίδας (Πτολεμαίος) να το αναδημοσιεύσει διότι θεω¬ρείται επίκαιρο στην λαίλαπα που έρ¬χεται για το ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ.

    ΓΚΑΤΖΟΦΛΙΑΣ ΘΩΜΑΣ Κοζάνη 1-5-2001

    Σημείωση σύνταξης:
    Ευχαρίστως δημοσιεύουμε (στη διπλα¬νή σελίδα) αυτούσιο το άρθρο του κ. Θωμά Γκατζόφλια, τόσο λόγω της επικαιρότητας που παρουσιάζει, όσο και για να ικανοποιήσουμε την επιθυμία του, δηλώνοντας παράλληλα προς ό¬λους ότι η εφημερίδα μας αποτελεί το φιλόξενο βήμα προβολής απόψεων.

    Συνημμένο 2 Δημοσιεύτηκε Τρίτη 25-3-2000 στα ΜΜΕ
    ΦΑΚΕΛΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ:
    Κοινωνική ασφάλιση η προστασία όλων των εργαζο¬μένων στην Ελλάδα και στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες

    Σ
    ύμφωνα με την συνθήκη της Ρώμης, οι κοινωνι¬κές ασφαλίσεις στις Ευ¬ρωπαϊκές Κοινότητες υ¬λοποιούνται με δύο τρό-πους:
    Με τον συντονισμό των εθνικών νομοθεσιών των κρατών μελών για τη ρύθμιση των κοινωνικοασφαλιστικών προβλημά¬των από τη μετακίνηση των εργαζομένων στο ε¬σωτερικό των Ευρωπαϊ¬κών Κοινοτήτων και
    1. Με την προσπάθεια ε¬ναρμόνισης και αλληλο- προσέγγισης των Εθνι¬κών νομοθεσιών σε θέμα¬τα κοινωνικής ασφάλι¬σης σύμφωνα με τα άρ¬θρα 117 και 118 της συν¬θήκης.
    Η δραστηριότητα των Κοινοτήτων στο πρώτο θέμα ήταν συνεχώς συ¬ντονιστική με αποτέλε¬σμα να διαμορφωθεί ένα μεγάλο περίπλοκο κοινο¬τικό κεκτημένο, το οποίο απορρέει βασικά από τους κοινοτικούς κανονι¬σμούς 1408/71 και 574/72. Η δραστηριότητα των Κοινοτήτων στο δεύτερο θέμα είναι πολύ περιορι¬σμένη μέχρι σήμερα και στηρίζεται σε ορισμένες οδηγίες (DIRECTIVES), οι οποίοι καθοδηγούν την διαμόρφωση και τροποποίηση των Εθνι¬κών νομοθεσιών σε ειδι¬κά θέματα όπως είναι:
    1. Η ασφαλιστική ισότη¬τα ανδρών και γυναικών την οποία προσπάθησε να εφαρμόσει τα προη¬γούμενα έτη και η χώρα μας με πολλές ατέλειες και αδικίες (χήρες χωρίς σύνταξη Ν. 2676/99) και
    2. Η προστασία των ερ¬γαζομένων από τον εργο¬δότη. Στη χώρα μας αυτή η προστασία σήμερα βρί¬σκεται στο στάδιο «της μαύρης αγοράς» σε πολ¬λές περιπτώσεις και δια¬πιστώνεται καθημερινά. Η παροχή της Κοινωνι¬κής ασφάλισης στα Κρά¬τη μέλη της Κοινότητας έχει τεράστιες διαφορές μεταξύ των, τα δε ελλείμ¬ματα ποικίλουν και αυτά και έχουν σχέση κυρίως από τα διάφορα μοντέλα της Κοινωνικής ασφάλι¬σης (προστασίας) όπως είναι ο αναδιανεμητικό (ΓΑΛΛΙΑ), της κρατικής εγγύησης (ΓΕΡΜΑΝΙΑ) και της κακής διαχείρι¬σης – διοίκησης των Α¬σφαλιστικών Ταμείων. Βέβαια θα ήταν να μην μνημονεύσουμε τον αρ¬
    νητικό πρωταγωνιστή στην Κοινωνική Ασφάλι¬ση που είναι η μεγάλη συνεχιζόμενη ανεργία στη χώρα μας και στην Ε.Ε. και η βελτίωση της διαβίωσης των πολιτών με αποτέλεσμα να ζούμε περισσότερα χρόνια.’
    Το 1990 όταν η κυβέρνη¬ση της Νέας Δημοκρα¬τίας ανέλαβε την διακυ¬βέρνηση της χώρας βρή¬κε τεράστιο έλλειμμα στον οικονομικό απολο¬γισμό της κοινωνικής α¬σφάλισης, ύψους 10%, ε¬πί του Α.Ε.Π. Αναγκάστηκε με μεγάλο πολιτικό κόστος, να θε¬σπίσει τουλάχιστον 19 α¬σφαλιστικούς νόμους στην τριετία 1990 – 1992 και έτσι με αυτό τον τρό¬πο έθιξε πολλά κεκτημένα δικαιώματα εργαζομέ¬νων και συνταξιούχων , δημιούργησε όμως πλεο¬νεκτήματα στον απολογι¬σμό της Κοινωνικής α¬σφάλισης μέχρι και σήμερα-και για το μέλλον, υπολογίζοντας μέσο όρο ετήσια έσοδα πάνω από 15% και υποδηλώνοντας έτσι μεγαλύτερη ευχέ¬ρεια των ταμείων στην καταβολή των συντάξεων και των παροχών. Διαβάζοντας με προσοχή τους παραπάνω νόμους και τους μετέπειτα, όπως και το μίνι ασφαλιστικό από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, διαπιστώνεις ό¬τι εάν εφαρμοστούν πλή¬ρως δημιουργούνται προ¬ϋποθέσεις επιβίωσης της κοινωνικής ασφάλισης, μακριά όμως από την «πονηρή» κηδεμονία του κράτους που επικαλείται το σύνταγμα, όπως το συμφέρει κάθε φορά και στην κακή διοίκηση – διαχείριση των Ταμείων, όπου η πλειοψηφία των Δ.Σ. των ασφαλιστικών ταμείων είναι διορισμένη από την εκάστοτε κυβέρ¬νηση και τις περισσότε¬ρες φορές επικρατεί η α¬παξία, διότι ως κριτήριο διορισμού είναι η κομμα¬τική ταυτότητα.
    Οι παραπάνω νόμοι σε περίληψη ορίζουν:
    1. Τον διπλασιασμό και τριπλασιασμό των εισφο¬ρών συνταξιούχων, εργα¬ζομένων και εργοδοτών.
    2. Τους φραγμούς και στόχους στην συνταξιοδότηση των εργαζομένων και γενικά των παροχών όπως:
    α) την αύξηση των προϋ¬ποθέσεων για έξοδο των εργαζομένων που ήταν έ¬τοιμοι για συνταξιοδότηση.
    β) την αύξηση των προϋ¬ποθέσεων γενικά των ο¬ρίων ηλικίας και του χρόνου ασφάλισης με α¬ποτέλεσμα το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελ¬λάδα να μην επιδέχεται πλέον άλλες τροποποιή¬σεις ακόμα και για λό¬γους βιολογικούς των ερ¬γαζομένων
    γ) την αισθητή οικονομι¬κή μείωση στον υπολογι¬σμό των συντάξεων στους ασφαλισμένους της δεκαετίας του 1980 και μετά (Πεντηκοστά) δ) την μείωση των αυξή¬σεων των συνταξιούχων, διότι λαμβάνεται υπόψη σε απόλυτους αριθμούς 2% – 4% ο τιμάριθμος, με αποτέλεσμα να έχουμε κάθοδο του δείκτη και τάση εξομοίωσης των συ¬ντάξεων χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανταποδοτικότητα των εισφορών σε κάθε Ταμείο Ασφάλισης, ε) την καθιέρωση ανωτάτων ορίων στις συντάξεις και το εφάπαξ στ) την πτώση της δαπά¬νης της φαρμακευτικής περίθαλψης εξαιτίας της συμμετοχής των ασφαλι¬σμένων στο 25% στα φάρμακα, στην επιβολή λίστας φαρμάκων, στην κατάργηση του φόρου υ¬πέρ ΕΟΦ και άλλα ζ) την σταθεροποίηση της νοσοκομειακής δα¬πάνης με εξαίρεση τις αυξήσεις που επέβαλε το κράτος στα νοσήλια των Νοσοκομείων 1999 κ.α.
    3. Από τους παραπάνω νόμους δεν ενεργοποιή¬θηκαν σε μεγάλο βαθμό άρθρα σχετικά με το νοικοκύρεμα των Διοικήσε¬ων – Διαχειρίσεων των α¬σφαλιστικών ταμείων, ώ¬στε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις μείωσης του λειτουργικού κό¬στους. Αντίθετα το κό¬στος λειτουργίας αυξή¬θηκε αλόγιστα και η ανταποδοτικότητα των πα¬ροχών μειώθηκε αισθητά και ειδικά στους κλάδους υγείας και πρόνοιας, διό¬τι μόνο με τη λευκή κάρ¬τα (δόθηκαν 370.000 λευ-κές κάρτες) οι αλλοδαποί έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τις παρο¬χές, χωρίς όμως να αυξη¬θεί η δυναμικότητα των ιατρείων και άλλων υγει¬ονομικών και διοικητι¬κών υπηρεσιών.
    Επίσης προσπάθησαν να υπονομεύσουν στη Σοφοκλέους τα ταμεία μέσα α¬πό ανενεργό Ν.Δ. 3679/99.
    Υπολογίζεται ότι 1,5 τρις αποθεματικά των ασφαλι¬στικών ταμείων βρίσκο¬νται στο χρηματιστήριο και διέκοψαν από το 1998 την εξόφληση των υπο¬χρεώσεων στην τριμερή χρηματοδότηση των νεοεισερχόμενων ασφαλισμέ¬νων από 1.1.1993 κ.α.
    Μετά την παραπάνω σε συντομία ανάλυση της σημερινής κατάστασης στην κοινωνική ασφάλι¬ση, η αυριανή κυβέρνη¬ση κατά την άποψή μου έχει υποχρέωση να απε¬γκλωβίσει τα ασφαλιστι¬κά ταμεία από τις προπο¬λεμικές νοοτροπίες και να τα οδηγήσει σε χρη¬στή διοίκηση που τόσο ανάγκη έχουν.
    Συγχρόνως θα πρέπει έ¬μπρακτα και άμεσα η κά¬θε κυβέρνηση:
    – Να μειώσει την ανεργία
    – Να καταργήσει την πα¬ραοικονομία σε όλους του κλάδους
    – Να καταπολεμήσει την εισφοροδιαφυγή (Αντίθε¬τα μοίρασαν στο κεφά¬λαιο ήδη 31 δις. αξιώσεις του ΙΚΑ) με το Νόμο 2675/99 άρθρο 88.
    – Να εφαρμόσει τους κα¬νονισμούς της Ε.Ε. και να δημιουργήσει προϋ¬ποθέσεις ασφάλισης ό¬λων των εργαζομένων Ελλήνων και αλλοδαπών.
    – Ν’ αυξήσει το μισθό και το ημερομίσθιο του Έλ¬ληνα εργαζόμενου στο μέσο επίπεδο του εργα¬ζόμενου στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες.
    – Τα παραπάνω είναι μονό¬δρομος χωρίς «περιστρο¬φές» και «επιστροφές» διότι είναι ο μοναδικός τρόπος ν’ αλλάξουμε την αναλογία εργαζόμενου – συνταξιούχου η οποία σήμερα είναι δυσανάλο¬γη και η μόνη επικίνδυνη για την κατάρρευση της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας και γενικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Σήμερα όσα άλλα λέγο¬νται χωρίς τεκμηρίωση
    είναι εκ του πονηρού και για αυτό καλά θα κάνουν όλα τα υποψήφια κόμμα¬τα για την βουλή, να κα¬ταθέσουν αναλυτικά και τεκμηριωμένα πριν από τις εκλογές , ποιές είναι οι θέσεις τους για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων – συνταξι¬ούχων της χώρας μας και ποιές «ενδεχόμενες δε¬σμεύσεις ή DERECTIVES από την Ε.Ε. μας έχουν επιβληθεί ή πρό-κειται να επιβληθούν.
    Για όσους δεν γνωρίζουν κάθε οδηγία της Ε.Ε. που ψηφίζεται από το Συμ¬βούλιο ομόφωνα ισχύει αυτόματα σαν εσωτερι¬κός νόμος σε όλα τα κράτη μέλη και δεν χρει¬άζεται επικύρωση από τα Εθνικά Κοινοβούλια (Άρθρο 191 της συνθή¬κης).
    Οι θέσεις των κομμάτων με δηλώσεις αόριστες, ό¬πως δεν θίγονται τα ώρι¬μα συνταξιοδοτικά δικαι¬ώματα (λες και είμαστε οπωρολαχανικά) ή θα το συζητήσουμε πρώτα με τους αρμόδιους φορείς και στο τέλος όταν γί¬νουν κυβέρνηση, αποφα¬σίζει η πλειοψηφία της βουλής, δεν πρέπει να τις κάνουμε αποδεκτές, γιατί στο τέλος το μόνο που μας μένει είναι μια κυ¬βέρνηση ανακόλουθη με τους εργαζόμενους και συνταξιούχους σε απερ¬γίες, με δρόμους κλει¬σμένους και σημαντική μείωση του Α.Ε.Π.
    Όλα τα κόμματα της βου¬λής γνωρίζουν πολύ κα¬λά:
    α) Τις οδηγίες, τις ρυθμί¬σεις (DIRECTIVES) της Ε.Ε.
    β) Τους ασφαλιστικούς νόμους που ψήφισαν μέ¬χρι σήμερα
    γ) Τους ισολογισμούς των ασφαλιστικών ταμεί¬ων, διότι τους καταθέ¬τουν κάθε χρόνο στη Βουλή σύμφωνα με το Νόμο 2084/92 άρθρο 85 δ) Τις αναλογιστικές με¬λέτες των ασφαλιστικών ταμείων οι οποίες καταρ¬τίζονται κάθε πέντε χρό¬νια και τις καταθέτουν στη Βουλή σύμφωνα με το Νόμο 2084/92 άρθρο 71
    ε) Τις αναλογιστικές με¬λέτες που έκανε και κά¬νει η χώρα μας και η Ευ¬ρωπαϊκή Ένωση για την κοινωνική ασφάλιση ό¬λων των εργαζομένων και συνταξιούχων, στ) Τα στοιχεία και τους
    πίνακες των υπηρεσιών των αρμοδίων μας Υ¬πουργείων και οργάνων της Ε.Ε.
    Επομένως εφ’ όσον θέ¬λουν τα κόμματα να διεκδικήσουν έδρες στη βου¬λή ή την κυβέρνηση της χώρας, οφείλουν και έ-χουν όλα τα στοιχεία, να εξηγήσουν στον Ελληνι¬κό λαό ποιά μορφή θα έ¬χει η κοινωνική ασφάλι¬ση μετά τις εθνικές εκλο¬γές.
    Ο τόπος δεν αντέχει άλ¬λου τέτοιου είδους περι¬πέτειες και αποφάσεις στο «γόνατο» για την κοινωνική ασφάλιση ή προστασία, όπως άρχισε να την αποκαλούν επί των ημερών μας δείχνο¬ντας ακόμη και εδώ την μεταλλαγή του όρου. Προτείνω σε όλους τους συναδέλφους να σταμα¬τήσουν να είναι παθητι¬κοί δέκτες των πιθανών αλλαγών στην κοινωνική ασφάλιση, να επιβάλ¬λουν στα κόμματα που πι¬στεύουν, να πάρουν όλα θέσεις προεκλογικά, ώ¬στε με αυτό τον τρόπο να σταματήσουν και οι αθρόες αψυχολόγητες και απρογραμμάτιστες αιτή¬σεις συνταξιοδοτήσεις α¬πό τους εργαζόμενους, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό δημιουργούν προβλήμα¬τα στους ίδιους, στις υπηρεσίες, στα ασφαλιστικά τους ταμεία και γενικά στο κοινωνικό σύνολο.
    Η έλλειψη κοινωνικής συνοχής οδηγεί μόνο σε ακραίες καταστάσεις, κα¬λά θα κάνουν όλοι οι ε¬μπλεκόμενοι φορείς να μελετήσουν τον κατα¬στατικό χάρτη της Διε¬θνούς Οργάνωσης Εργα¬σίας, ο οποίος μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πό¬λεμο το 1946 ορίζει, ότι η ΕΙΡΗΝΗ μπορεί να δια¬τηρηθεί στο κόσμο ΜΟ¬ΝΟ ΟΤΑΝ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙ¬ΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΒΕΛΤΙΩΜΕ¬ΝΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡ¬ΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑ¬ΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥΣ Α¬ΠΟ ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ¬ΤΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΓΗ¬ΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΗ¬ΡΙΑΣ.

    ΓΚΑΤΖΟΦΛΙΑΣ ΘΩΜΑΣ:
    – ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ
    -ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΥ ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΗ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
    – ΔΙΕΤΕΛΕΣΕ ΜΕΛΟΣ Δ.Σ. ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΔΕΗ μ έδρα την Αθήνα.
    –
    Κοζάνη 25-3 -2000

  • 6 Φεβρουαρίου 2020, 09:09 | ΠΟΛΥΞΕΝΗ

    Ενας συνταξιούχος του ΟΓΑ παίρνει σύνταξη 420ε και καλλιεργεί ένα χωράφι από το οποίο η ενίσχυση είναι γύρω στα 800ε το χρόνο. Είναι δυνατόν να στερήσετε από αυτόν τον άνθρωπο τα 800ε το χρόνο που τα έχει ανάγκη;
    Σας παρακαλώ δείτε αυτό το θέμα ώστε να συμπεριληφθούν όλοι οι αγρότες συνταξιούχοι και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις όπως αγρότες μελισσοκόμοι,αλιείς κ.τ.λ.
    Με σύνταξη 420ε δεν μπορεί να ζήσει άνθρωπος,ούτε για φάρμακα δεν φτάνουν.
    Ας αλλάξει η διάταξη και να αναφέρει κάποιο εισόδημα συγκεκριμένο από την ενίσχυση.Είναι άδικο γιατί η σύνταξη δεν φτάνει.

  • 5 Φεβρουαρίου 2020, 22:46 | ΤΣΙΡΙΓΚΟΥΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ

    Αξιότιμε κε Υπουργέ,

    Πρόσφατα, υπέβαλα τα σχετικά δικαιολογητικά για σύνταξη. Μετά από 33 έτη εργασίας βαρέων και ανθυγιεινών στον ιδιωτικό τομέα και με όλες τις κρατήσεις-εισφορές που μου γινόταν, όπως και σε κάθε εργαζόμενο καθ’όλων αυτών των ετών, σχετικά με την διαβούλευση του άρθρου 20 που αφορά τους συνταξιούχους, ζητώ – ζητούμε τα αυτονόητα:
    1. Μείωση σύνταξης κύριας και επικουρικής από 1200 ευρώ το μήνα καθαρά και πάνω
    2. Να γίνει διαχωρισμός των συνταξιούχων πλήρους και μερικής απασχόλησης
    3. Ουδεμία περικοπή στις κύριες και επικουρικές συντάξεις για μερική απασχόληση έως 4 ώρες ημερησίως
    4. Είναι αντισυνταγματική η περικοπή του 30% στους συνταξιούχους για μερική απασχόληση, όταν και για την μερική απασχόληση εξακολουθούν να πληρώνουν εισφορές και φόρους

    με εκτίμηση,
    Κωνσταντίνα Τσιριγκούλη

  • 4 Φεβρουαρίου 2020, 22:59 | Μιλτος 76

    Ο κύριος υπουργός είχε πει πως θα ανέβει η ανταπόδοση στους συνταξιούχους από το 40 στο 70% με τη λογική να καταπολεμηθεί η μαύρη εργασια.Με την νέα προωθουμενη διάταξη που μηδενίζει το ποσό σύνταξης στους απασχολούμενους κατω των 62 πράττει το ακριβώς αντίθετο,Δηλαδή δίνει μεγάλο κίνητρο στην επιλογή της μαύρης εργασίας από τον απασχολούμενο συνταξιούχο.Δεν είναι προτιμοτερο να δίδεται η σύνταξη και να φορολογείται με μεγαλύτερο συντελεστη;Έτσι θα υπάρχουν και εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και έσοδα από το κράτος….Τα ποσοστά που θεωρούνται δικαια τα αφήνω σε εσάς να τα ορισετε.

  • 4 Φεβρουαρίου 2020, 21:48 | ΒΑΛΕΝΤΙΝΗ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ

    Αξιότιμε κ Υπουργέ και συνεργάτες του,
    Ονομάζομαι Βαλεντίνη Συμεωνίδου και είμαι εργαζόμενη συνταξιούχος και με την παρούσα επιστολή θέλω να σας εκθέσω-επισημάνω τα κάτωθι:
    Στην ηλικία τω 58 ετών και μετά από το κλείσιμο της εταιρείας στην οποία εργαζόμουν επί σειρά ετών αναγκάσθηκα να βγω στην σύνταξη (με εργασιακά έτη 40 και συντάξιμα 34)
    Μέχρι να βγει η κύρια σύνταξη (μεικτά 1300,το επικουρικό από ότι μου είπαν θα πρέπει να περιμένω τουλάχιστον 2 έτη) ,εργαζόμουν με εκ περιτροπής απασχόληση ημέρες απασχόλησης λιγότερες από 25 προκειμένου να συμπληρώνω το οικογενειακό εισόδημα και στηριζόμενη στην εγκύκλιο αρ.πρωτ 12151/274/2018 (19/3/2018 ,οδηγίες για την εφαρμογή του 20 ν.4387/2016 για την απασχόληση συνταξιούχων λόγω γήρατος)
    Με λύπη μου είδα όταν πληρώθηκα για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο 2019 ότι δεν μου καταβληθήκαν τα ποσά ως προβλέπει η εγκύκλιος ,αλλά η μείωση του 60% δεν έγινε βάσει των ημερών εργασίας αλλά για 25ημέρες τον μήνα.
    Αποτέλεσμα αυτής της παρατυπίας είναι να έχω τον μήνα μείον 420 ευρώ περίπου αντί 40
    Η απάντηση του Υπουργείου του οποίου ηγείσθε ήταν ότι δεν έχει προσαρμοστεί το λογισμικό σας σύστημα
    Ο νόμος ψηφίσθηκε το 2016 η εγκύκλιος το 2018 και είμαστε στο 2020, πείτε μου σας παρακαλώ εσείς που ήσασταν ο δημιουργός του συστήματος ΕΡΓΑΝΗ για την πάταξη της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής πώς να πιστέψω ότι στην εποχή της τεχνολογίας πρέπει να περιμένουμε 4 χρόνια .
    Με την ψήφιση του νέου θετικού νομοσχεδίου έχοντας την εμπειρία των μη τηρούντων και εκκρεμοτήτων της προηγούμενης ηγεσίας , σας παρακαλώ όπως εντοπίστε την ιδιορρυθμία αυτού του άρθρου.
    Οπως διαβάζω θα προβλέπει μείωση 30% ,δεν αναφέρεται όμως βάσει ποιων ημερών ,και ποιου ποσού )
    Νοιώθω ότι τιμωρούμε επειδή θέλω να είμαι νομότυπη και να συνεισφέρω στο ασφαλιστικό σύστημα με τις ασφαλιστικές κρατήσεις λόγω της δηλωμένης και όχι αδήλωτης εργασίας προκειμένου να συμπληρώνω το οικογενειακό μου εισόδημα, και έχοντας υπ όψιν την ανωτέρω εγκύκλιο προέβηκα στην ανωτέρω απόφαση.
    Μπορείτε αξιότιμε υπουργέ και συνεργάτες να δείτε το θέμα και μέσα από το χειρόγραφο σύστημα (έστω και προσωρινά) το κάθε υποκατάστημα γνωρίζει ηλεκτρονικά μέσω του συστήματος ΗΔΙΚΑ ή και ΑΤΛΑΣ όπου εμφανίζονται οι ημέρες απασχόλησης από την ΑΠΔ
    Να γίνεται η εκκαθάριση έστω και σε ετήσια βάση .(αυτό εξ άλλου δεν γίνεται και από την ΑΑΔΕ για τα αναδρομικά των συντάξεων .)
    Μέσα από το ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχεται εάν έχει δηλωθεί η εργασία και βάσει αυτού του επιβάλλεται το πρόστιμο σε περίπτωση μη δήλωσης αυτής.
    Σας ευχαριστώ, περιμένοντας μια σοβαρή έγκυρη απόφαση από εκπροσώπους έντιμους και γνωστικούς.

    Με εκτίμηση

    Βαλεντίνη Συμεωνίδου
    6945718516 (τηλ.επικοινωνίας)

  • 4 Φεβρουαρίου 2020, 19:22 | Βασίλειος Σταθόπουλος

    Στο άρθρο 20, §2 ότι «Το Κράτος…έχει πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών»
    ενώ στο άρθρο 3, §1,εδ.΄γ αναφέρεται ότι «Η επιχορήγηση από τον Κρατικό προϋπολογισμό για την χρηματοδότηση της εθνικής σύνταξης και την εκπλήρωση της πλήρους εγγυητικής υποχρέωσης του Κράτους».

    Εκ των ανωτέρω διατάξεων προκύπτει το εύλογο δίλημμα εάν στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, το Κράτος εγγυάται την «ανταποδοτική σύνταξη» ή όχι;

  • 3 Φεβρουαρίου 2020, 21:09 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΠΕΡΔΟΥΣΗΣ

    Η περικοπή της σύνταξης κατά 30% για εργαζόμενο συνταξιούχο ανεξαρτήτως ποσού είναι άδικη καθώς θα πληρώνει και διπλές εισφορές για την υγεία(εργαζόμενος και συνταξιούχος ).
    Πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει κάποιο ποσόν της σύνταξης χωρίς μείωση π.χ. μέχρι 500 ευρώ .

  • 3 Φεβρουαρίου 2020, 15:50 | ΛΑΖΑΡΟΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ

    Αξιότιμε Κε Υπουργέ,
    1. Στο άρθρο 20 του σχεδίου του νέου νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα, δεν διευκρινίζεται σαφώς αν περιλαμβάνει και τους ελεύθερους επαγγελματίες οι οποίοι εργάζονται υπό το ειδικό καθεστώς του άρθρου 39 του Ν.3316/2005 και του Π.Δ. 71/2019 ΦΕΚ Αii2 και οι οποίοι επιθυμούν να συνεχίσουν εργαζόεμνοι άνω των 40 ετών.
    2. Για το λόγο αυτό προτείνεται στο τέλος της §α η παρακάτω πρόσθεση :
    «Επίσης οι ελεύθεροι επαγγελματίες (αυτοαπασχολούμενοι ή μιθωτοί) οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι και στα Μητρώα του Ν.3316/2005 και του Π.Δ 71/2019 ΦΕΚ Α 112 , στην περίπτωση κατά την οποία έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και επιθυμούν να συνεχίσουν να διατηρούν την επαγγελματική τους απασχόληση, δύναται, κατόπιν αιτήσεως προς τον ΕΦΚΑ, να τους καταβάλλονται ακαθάριστες συντάξεις που τους αντιστοιχούν, μειωμένες κατά 30% για όσο χρονικό διάστημα διατηρούν την ιδιότητα του ελεύθερου επαγγελματία».
    3. Με την προτεινόμενη προσθήκη θα περιοριστεί σημαντικά η αδήλωτη εργασία και οι αντίστοιχες επιβαρύνσεις στον ΕΦΚΑ.
    Με εκτίμηση,
    Λάζαρος Λαζαρίδης

  • 3 Φεβρουαρίου 2020, 15:33 | Απόστολος Παπαδόπουλος

    Οι αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης,της ισότητας και τις υποχρεωτικότητας πώς ακριβώς εφαρμόζονται-εκφράζονται-υλοποιούνται, στην περίπτωση των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων τα οποία ΔΕΝ έχουν φορέα ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ;

  • 3 Φεβρουαρίου 2020, 12:15 | ΠΑΤΡΙΚΙΟΥ ΜΑΡΙΑ

    Για να διέπεται το ασφαλιστικό μας σύστημα από κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη και ανταποδοτικότητα, θα έπρεπε η ασφαλιστική μας νομοθεσία να είχε συμπεριλάβει κάποια ρύθμιση που να δίνει τη δυνατότητα αναγνώρισης του χρόνου σπουδών σε όσους εργάζονταν όταν σπούδαζαν. Η ισχύουσα νομοθεσία(Ν.3863/10 και Υ.Α. Κουτρουμάνη) δεν δίνει αυτήν την δυνατότητα.Η κατηγορηματική αλλά παραπλανητική ως προς την πρόθεση, κατά την άποψή μου αρχική τοποθέτηση του νόμου(Ν.3863/10 και Υ.Α. Κουτρουμάνη) , με έκανε να αργήσω πολύ να πιστέψω αυτό που εξαρχής φαινόταν αδιανόητο να συμβαίνει ότι δηλαδή όποιος είχε «το προνόμιο της εργασίας» σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ήταν εκτός πεδίου εφαρμογής του νόμου. Προφανώς γιατί δεν είχε ανάγκη από την κοινωνική δικαιοσύνη που ο Ν.3863/10 απονέμει μόνον με την αναγνώριση του χρόνου σπουδών. Γιατί άραγε δεν υπήρξε παράλληλα κάποια ρύθμιση, σαν εναλλακτικό αντιστάθμισμα της αναγνώρισης του χρόνου σπουδών(για τις περιπτώσεις που η αναγνώριση δεν ήταν δυνατή λόγω ασφάλισης) που να αποζημιώνει και όσους εργάζονταν σε όλη τη διάρκεια των σπουδών τους για το γεγονός ότι έκαναν δύο πράγματα μαζί; Γιατί άραγε ο χρόνος σπουδών δεν υπολογίζεται σαν ενιαίος χρόνος που επιβαρύνει τον εργασιακό βίο(όπως συμβαίνει στην πραγματικότητα) αλλά υπολογίζεται μόνον σαν αναγνώριση χρόνου σπουδών του Ν.3863/10 όταν δεν υπάρχει ασφάλιση; Γιατί δεν δικαιούται χρόνο σπουδών όποιος είχε ανάγκη την εργασία όταν σπούδαζε και τον δικαιούται όποιος δεν την είχε ανάγκη; Εάν τα παραπάνω «γιατί» είχαν απαντηθεί μέσω του νόμου, θα πίστευα κι εγώ ότι υπήρξε πραγματική πρόθεση αναγνώρισης του χρόνου σπουδών. Είναι πολλά τα « γιατί» που ο νόμος δημιουργεί επειδή δεν αντιμετώπισε με όρους ισότητας παρόμοιες περιπτώσεις. Αυτά αναφέρω στην από 9/2/2016 επιστολή-αίτημά μου προς το Υπουργείο Εργασίας και σε όλη την επακολουθήσασα αλληλογραφία μου(την οποία μπορώ να θέσω στη διάθεσή σας).
    Είμαι 60 ετών, με 34,5 έτη εργασίας και ασφάλισης στο ΙΚΑ, με σπουδές παράλληλα με την εργασία μου στα πρώτα χρόνια του εργασιακού μου βίου, παλιά ασφαλισμένη(1980), χωρίς κανένα δικαίωμα αναγνώρισης και αφημένη στη μοίρα μου από το Ν.3863/10 γιατί αν και σπούδασα σε πανεπιστήμιο δεν έχω δικαίωμα αναγνώρισης ούτε μιας ημέρας σπουδών, ενώ αναγνώριση λόγω σπουδών δίνεται ακόμη και για ιδιωτικές σχολές όταν υπάρχει κενός από ασφάλιση χρόνος. Θα βγω στη σύνταξη 67 ετών (με όσα χρόνια εργασίας θα έχω τότε), αφού οι δικές μου σπουδές αντιμετωπίστηκαν σαν «αναψυχή» από την ασφαλιστική νομοθεσία. Αναγνωρίζοντας χρόνο σπουδών, παρόμοιες και με μικρή απόκλιση ως προς την ηλικία περιπτώσεις ασφαλισμένων είναι ήδη συνταξιούχοι από τα 56 τους χρόνια με λιγότερα έτη εργασίας από μένα.
    Θα επιθυμούσα και προτείνω σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο να συμπεριληφθεί νομοθετική ρύθμιση που να αποκαθιστά για την δική μου περίπτωση και όποιες άλλες περιπτώσεις υπάρχουν σαν τη δική μου, την αδικία που υφίσταμαι από το σύστημα(Ν.3863/10 και Υ.Α.Κουτρουμάνη) επειδή συνέπεσαν οι σπουδές μου με εργασία και ασφάλιση, δυσαρμονία και παρανομία (παραβίαση αρχής της ισότητας και του κράτους δικαίου) που οι περιορισμοί της χώρας από τα μνημόνια δεν επέτρεψαν να ρυθμιστεί.
    Βρίσκομαι στην διάθεσή σας για όποια πληροφορία ή διευκρίνιση απαιτηθεί.

  • 3 Φεβρουαρίου 2020, 09:21 | Φαντάρος

    Υπάρχει κάποιος λόγος για να πάει ένας άνδρας στο στρατό; Την ώρα που οι συμμαθήτριες μου και κάποιοι με μέσον δεν είχαν ή απαλλάχτηκαν από την υποχρέωση να υπηρετήσουν, έπιασαν δουλειά, εγώ υπηρέτησα 22 μήνες. Ολη μου τη ζωή τους έβρισκα μπροστά, σε θέσεις, και σε χρήμα. Και φυσικά με καλύτερες προϋποθέσεις για σύνταξη σε ηλικία και ποσό.
    Δεν υπάρχουν ευνοϊκοί όροι για αναγνώριση της θητείας ως συντάξιμη. Δεν πρέπει να αλλάξει αυτό;
    Τι να πω στους γιους μου; Προφανώς να αποφύγουν το στρατό με κάθε τρόπο.

    Αυτά για την «ισότητα» την «αλληλεγγύη» και διάφορα άλλα του 20ου άρθρου.

  • 31 Ιανουαρίου 2020, 14:38 | Μάκης

    Οι μερικώς (40% ή 70%) ή ολικώς (100% της σύνταξης) συνταξιούχοι πρέπει να απαγορευθεί να συνεχίσουν να εργάζονται στο Δημόσιο. Δεν είναι σωστό να πληρώνονται 2 φορές για την ίδια περίοδο από πόρους του Δημοσίου (σύνταξη+μισθός), δηλαδή από διασπάθιση του φόρου των φορολογουμένων. Η Ελλάδα έχει τεράστιο χρέος να εξυπηρετήσει και δεν αντέχει τέτοιες πολυτέλειες όταν η ανεργία είναι στο 40%. Οσοι συνταξιούχοι νοιώθουν ικανοί για εργασία, να εργαστούν στον Ιδιωτικό τομέα, εκεί όπου εργάζονται οι νέοι μας με διδακτορικά και μάστερ για 300 Ευρώ.

  • 29 Ιανουαρίου 2020, 13:26 | Miltiadis Nimfopoulos

    Να σημειωθεί ότι ο Υπάλληλος του Δημοσίου ή του Ευρύτερου Δημοσίου, πέραν των αυξημένων αποδοχών και της ασφάλειας που του παρέχεται στην εργασία σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα, επιβαρύνει τον Κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τους φορολογούμενους και για τη μισθοδοσία του. Αν ληφθεί υπόψη ότι έχουμε μητέρες ή και πατέρες ανηλίκων που συνταξιοδοτήθηκαν στα 50 τους ή στα 55 και συνεχίζουν να εργάζονται παίρνοντας και σύνταξη και επιβαρύνοντας διπλά το Δημόσιο για ακόμη 20 χρόνια, γίνεται κατανοητό ότι η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχίσει. Η άποψή μου είναι ότι αν ένας Δημόσιος Υπάλληλος που παίρνει πλέον σύνταξη θέλει να συνεχίσει να εργάζεται μετά τη συνταξιοδότησή του να μη μπορεί πλέον να εργάζεται με επιβάρυνση του Δημοσίου, δηλαδή των Ελλήνων φορολογουμένων και αν νοιώθει ικανός για συνέχιση εργασίας να μπορεί να ψάξει για εργασία στον ιδιωτικό τομέα.

  • 28 Ιανουαρίου 2020, 19:49 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ

    Να επισημανθεί ότι οι κανόνες των συνταξιοδοτικών παροχών είναι οι ίδιοι για όλους τους ασφαλισμένους πολίτες και οι απονεμόμενες συνταξιοδοτικές παροχές ότι είναι επίσης ίδιες και ανάλογες των ασφαλιστικών εισφορών τους και των διανυθέντων ετών ασφάλισης αυτών, και ότι δεν γίνεται καμία διάκριση μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων, των ιδιωτικών υπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των ελευθέρων επαγγελματιών και των αγροτών.

  • 28 Ιανουαρίου 2020, 14:42 | Miltiadis Nimfopoulos

    ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΑΛΛΑ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ!!! ΑΝΑΛΟΓΙΖΟΜΑΙ ΤΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ ΟΤΑΝ Η ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ 30%. ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ: ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ.

    Ισχυρά κίνητρα για να συνεχίσουν να εργάζονται όσοι συνταξιοδοτούνται, ακόμη και στον ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ, θα παρέχει το επικείμενο ασφαλιστικό νομοσχέδιο, την ώρα που η ανεργία είναι στο 17%, η ανεργία των νέων είναι πάνω από το 30% και η μερική απασχόληση επεκτείνεται.

    Σύμφωνα με τις οριστικές αποφάσεις του υπουργείου Εργασίας, οι συνταξιούχοι ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ που επιλέγουν να συνεχίσουν να εργάζονται, θα λαμβάνουν (παράλληλα με τις αμοιβές από την εργασία) το 70% της σύνταξή τους, ενώ σήμερα λαμβάνουν το 40%.

    ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΟΣΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Ο ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ. ΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΜΑΣ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΗ. ΑΡΑ ΤΟ 40% ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΗΔΕΝΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ 70%. ΕΛΕΟΣ. ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΕΡΓΗ ΝΕΟΛΑΙΑ. ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

  • 27 Ιανουαρίου 2020, 12:28 | ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Ο νόμος Κατρούγκαλου για τους εργαζόμενους συνταξιούχους, δεν είχε αναδρομική ισχύ και άρα είχε πρόνοια για την μη περικοπή της σύνταξης.
    Ο νέος νόμος ανεξαιρέτως κόβει την σύνταξη κατά 30%.
    Ίσως είναι η μόνη κατηγορία που τιμωρείται από τον νέο νόμο.
    Άρα δεν ισχύει ο ισχυρισμός του Υπουργού ότι ο νέος νόμος είναι
    για όλους ευνοϊκός.
    Παρακαλώ δείτε το.

  • 27 Ιανουαρίου 2020, 11:53 | Αδικημένος

    Το ασφαλιστικό σύστημα διέπεται από τις αρχές της κοινωνικής <>, Δικαιοσύνη και ανταποδοτικότητα σημαίνει Από τα λίγα Ελληνικά που ξέρω
    .
    .
    .
    Το Κράτος μεριμνά για την κοινωνική ασφάλιση των εργαζομένων,
    <Εγγυάται και διασφαλίζει την επάρκεια των παροχών κύριας και επικουρικής ασφάλισης και τη βιωσιμότητα του e-Ε.Φ.Κ.Α.. Έχει πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών Παροχών.
    Ποιών παροχών την βιωσιμότητα Εγγυάται και Διασφαλίζει? Αυτών του PSI και των μνημονιακών περικοπών , Που κατακρεούργισαν τίς παροχές αυτών που πλήρωσαν τις υψηλές εισφορές με τα πολλά χρόνια εργασίας?
    Το ίδιο σενάριο συνεχίζει και αυτός ο Νόμος, Χαμηλές εισφορές υψηλά ποσοστά
    αναπλήρωσης , υψηλές εισφορές χαμηλότερα ποσοστά αναπλήρωσης .
    Τουλάχιστον μήν χρησιμοποιείται τους Ορους Δικαιοσύνη και Ανταποδοτικότητα

  • 26 Ιανουαρίου 2020, 11:46 | MAKIS PAPAS

    Ε αφού θα ΕΓΓΥΗΘΕΙ το ΚΡΑΤΟΣ ΄΄μένουμε ήσυχοι΄΄.Κατά το παρελθόν όποτε εγγυήθηκε το κράτος μετά από λίγο χρονικό διάστημα υποστήκαμε μειώσεις είτε σε προσωπικό επίπεδο(συντάξεις,μερίσματα κλπ),είτε τα ταμεία μας υπέστησαν βάναυσο βιασμό(βλέπε ΄΄κούρεμα PSI και άλλα τινά).

  • 25 Ιανουαρίου 2020, 13:28 | Αντώνης Καραλούλης

    Η γενική αρχή της ισότητας δεν τηρείται σε σειρά διατάξεων. Παραμένει ο διαχωρισμός νέων και παλαιών συνταξιούχων προ και μετά τις 12/5/2016 ακόμα και ανθρώπων οι οποίοι είχαν ήδη θεμελιώσει και κατοχυρώσει τα συνταξιοδοτικά τους δικαιώματα πρίν τις 12/5/2016 σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις του ΣΤΕ.
    Επιπλέον δεν εξισώνονται οι ασφαλιστικές εισφορές μη μισθωτών και μισθωτών. Οι μεν μισθωτοί πληρώνουν το 6,67% του μικτού μισθού ενώ οι ελεύθεροι επαγγελματίες το 20% κάτι το οποίο επίσης κρίθηκε αντισυνταγματικό. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι ασφαλιστέες αποδοχές των μη μισθωτών να είναι τραγικά χαμηλές και να συμπαρασύρουν την ανταποδοτική σύνταξη.

Σχόλια