1. Η αποζημίωση των συμβεβλημένων με τον ΕΟΠΥΥ φορέων που λειτουργούν Κέντρα Διημέρευσης-Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ), των οποίων η λειτουργία ανεστάλη, στο πλαίσιο μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19, δυνάμει της περ. στ της παρ. 1 του άρθρου 1 της από 25.2.2020 Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου (Α΄ 42), η οποία κυρώθηκε με τον ν. 4682/2020 (Α΄ 76), και επαναλειτούργησαν με μειωμένη κατά πενήντα τοις εκατό (50%) δυναμικότητα, καταβάλλεται για το χρονικό διάστημα από την 25η Μαΐου 2020 έως και την 31η Ιουλίου 2020 στο εκατό τοις εκατό (100%) των ωφελούμενων, ανεξαρτήτως της διάρκειας παραμονής των τελευταίων στα ΚΔΗΦ.
2. Η αποζημίωση καταβάλλεται σε όσους φορείς επαναλειτούργησαν κατά το ως άνω διάστημα και υπολογίζεται επί των ημερών επαναλειτουργίας τους. Σε ΚΔΗΦ που δεν έχουν συμβληθεί με τον ΕΟΠΥΥ, το αίτημα για την καταβολή της προβλεπόμενης αποζημίωσης το υποβάλλουν οι γονείς ή νόμιμοι κηδεμόνες των ατόμων που παρακολουθούν προγράμματα στα παραπάνω ΚΔΗΦ καταθέτοντας, συμπληρωματικά των όσων προβλέπονται, τα προβλεπόμενα από τον ΕΟΠΥΥ δικαιολογητικά, ανά μήνα.
3. Ως ωφελούμενοι νοούνται οι συμμετέχοντες στα προγράμματα των ΚΔΗΦ έως και τη 10η Μαρτίου 2020, σύμφωνα με το παρουσιολόγιο της δομής.
Η επιχειρούμενη ρύθμιση της παραγράφου 1 του άρθρου 6 του σχεδίου νόμου, παρότι κινείται προς την σωστή κατεύθυνση για την αποκατάσταση σωρείας οικονομικών δυσχερειών, τις οποίες επωμίστηκαν τα Κ.Δ.-Η.Φ. ΑμεΑ στο πλαίσιο των μέτρων για την προστασία από τις επιπτώσεις της πανδημικής κρίσης, κατά την εκτίμησή μας χρήζει, για λόγους πληρότητας, συνέπειας και ισότιμης μεταχείρισης των φορέων, ανεξαρτήτως της πηγής χρηματοδότησής τους, περαιτέρω επεξεργασίας και αναδιατύπωσης, ως εξής:
1. «Η αποζημίωση των […] φορέων που λειτουργούν Κέντρα Διημέρευσης – Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ), των οποίων η λειτουργία ανεστάλη, [….] και επαναλειτούργησαν με μειωμένη κατά πενήντα τοις εκατό (50%) δυναμικότητα ή/και με μείωση της παρουσίας ωφελούμενων λόγω των μέτρων που έχουν θεσπιστεί στο πλαίσιο της προφύλαξης από τη λοίμωξη Covid-19, καταβάλλεται για το χρονικό διάστημα από την 25η Μαΐου και για όσο διαρκούν τα περιοριστικά μέτρα επαναλειτουργίας των εν λόγω δομών στο εκατό τοις εκατό (100%) των ωφελούμενων, ανεξαρτήτως της διάρκειας παραμονής των τελευταίων στα ΚΔΗΦ».
Τέλος, στο πλαίσιο της βλέψης για την «ισότιμη αντιμετώπιση των φορέων που παρέχουν τις ίδιες υπηρεσίες», θεωρούμε απαραίτητη την προσθήκη παραγράφου (υπ’ αριθμ. 4) στο άρθρο 6, σε σύμπλευση με τα ισχύοντα για τους φορείς που αποζημιώνονται για τις υπηρεσίες τους από πόρους του Ε.Κ.Τ. / Ε.Σ.Π.Α.:
4. «Επισημαίνεται ότι, όλοι οι φορείς / δομές θα πρέπει από την ημέρα επανέναρξής τους να λειτουργούν και να απασχολούν το αναλογούν προσωπικό για τις προβλεπόμενες υπηρεσίες στα ωφελούμενα άτομα».
ΑΡΘΡΟ 5,6
Είμαι εργαζόμενη, αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας 2 εφήβων και έχω τη μητέρα μου σε δημόσιο ίδρυμα, (παράρτημα αναπήρων) από το 2018, Έχει άνοια και παίρνει τη σύνταξη του πατέρα μου. Παρότι έχω οικονομικά προβλήματα της φυλάω τη σύνταξη και της πηγαίνω πολλά πράγματα, που στη πραγματικότητα δεν τα χρειάζεται. Θα ήθελα να της βάλω μία γυναίκα για 2-3 φορές την εβδομάδα να τη βγάζει βόλτα στον εξωτερικό μεγάλο χώρο, να την πλένει κ.λπ. Η Διοίκηση δεν μου το επέτρεψε, διότι ισχυρίστηκε ότι αυτό είναι «μαύρη εργασία σε δημόσιο χώρο» και ότι η νοσηλεύτρια της βάρδιας είναι υπόλογη αν η γυναίκα δώσει λάθος φάρμακα στη μητέρα μου ή της προκαλέσει ατύχημα. Δε λέω ότι από τη πλευρά τους δεν έχουν δίκιο, αλλά γιατί να μην επωφελείται η μητέρα μου από αυτό το εισόδημα που είναι δικό της; Αν καταλαβαίνω καλά, με το άρθρο αυτό θα λυθεί το πρόβλημά μου, ή όχι;
ΑΡΘΡΟ 5,6
Είμαι εργαζόμενη, αρχηγός μονογονεϊκής οικογένειας 2 εφήβων και έχω τη μητέρα μου σε δημόσιο ίδρυμα, (παράρτημα αναπήρων) από το 2018, Έχει άνοια και παίρνει τη σύνταξη του πατέρα μου. Παρότι έχω οικονομικά προβλήματα της φυλάω τη σύνταξη και της πηγαίνω πολλά πράγματα, που στη πραγματικότητα δεν τα χρειάζεται. Θα ήθελα να της βάλω μία γυναίκα για 2-3 φορές την εβδομάδα να τη βγάζει βόλτα στον εξωτερικό μεγάλο χώρο, να την πλένει κ.λπ. Η Διοίκηση δεν μου το επέτρεψε, διότι ισχυρίστηκε ότι αυτό είναι «μαύρη εργασία σε δημόσιο χώρο» και ότι η νοσηλεύτρια της βάρδιας είναι υπόλογη αν η γυναίκα δώσει λάθος φάρμακα στη μητέρα μου ή της προκαλέσει ατύχημα. Δε λέω ότι από τη πλευρά τους δεν έχουν δίκιο, αλλά γιατί να μην επωφελείται η μητέρα μου από αυτό το εισόδημα που είναι δικό της; Αν καταλαβαίνω καλά, με το άρθρο αυτό θα λυθεί το πρόβλημά μου, ή όχι;