Κυρώνεται και έχει την ισχύ που ορίζει η παρ. 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος η Σύμβαση 187 της Διεθνούς Συνδιάσκεψης Εργασίας “Για το πλαίσιο Προώθησης της Ασφάλειας και της Υγείας στην Εργασία” που υιοθετήθηκε από τη Συνδιάσκεψη στη Γενεύη, την 31η Μαΐου 2006, το πρωτότυπο κείμενο της οποίας στην ελληνική και αγγλική γλώσσα έχει ως εξής:
«Η Γενική Συνδιάσκεψη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, που συγκλήθηκε στην Γενεύη από το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας στις 31 Μαΐου 2006, στην 95η Σύνοδό της,
Αναγνωρίζοντας την έκταση σε παγκόσμιο επίπεδο των τραυματισμών, ασθενειών και θανάτων που οφείλονται στην εργασία και την ανάγκη περαιτέρω δράσης για τη μείωσή τους,
Υπενθυμίζοντας ότι η προστασία των εργαζομένων από τις επαγγελματικές ή άλλες ασθένειες και τα ατυχήματα που ενσκήπτουν στην εργασία, εμπίπτει στους στόχους της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, όπως ορίζονται στο καταστατικό της,
Αναγνωρίζοντας ότι οι τραυματισμοί, οι επαγγελματικές ασθένειες και οι θάνατοι κατά την εργασία ζημιώνουν την παραγωγικότητα και την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη,
Σημειώνοντας την παράγραφο ΙΙΙ στ) της Διακήρυξης της Φιλαδέλφειας, που προβλέπει ότι η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει την ιερή υποχρέωση να προωθήσει την υλοποίηση μεταξύ των διαφόρων κρατών του κόσμου, προγραμμάτων κατάλληλων για την επίτευξη επαρκούς προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων σε όλα τα επαγγέλματα,
Έχοντας κατά νου το πνεύμα της Διακήρυξης της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές και τα θεμελιώδη δικαιώματα στην εργασία, και τη συνέχειά της,
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη Σύμβαση (αρ. 155) για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων, 1981, τη Σύσταση (αρ. 164) για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων, 1981, καθώς και τους λοιπούς συναφείς κανόνες της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας για το πλαίσιο προώθησης της ασφάλειας και της υγείας των εργαζομένων,
Υπενθυμίζοντας ότι η προώθηση της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία αποτελεί σημείο της Ατζέντας της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, για μια αξιοπρεπή εργασία για όλους,
Υπενθυμίζοντας τα συμπεράσματα για τις δραστηριότητες που σχετίζονται με τους κανόνες της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας στον τομέα της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία, που υιοθετήθηκαν ως παγκόσμια στρατηγική από τη Διεθνή Συνδιάσκεψη Εργασίας στην 91η Σύνοδό της (2003), ιδίως ως προς την μέριμνα για απόδοση προτεραιότητας στην ασφάλεια και την υγεία σε εθνικό επίπεδο,
Υπογραμμίζοντας τη σπουδαιότητα της συνεχούς προώθησης μιας εθνικής κουλτούρας πρόληψης στα ζητήματα ασφάλειας και υγείας,
Έχοντας αποφασίσει να υιοθετήσει διάφορες προτάσεις σχετικά με την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, θέμα που αποτελεί το τέταρτο σημείο στην ημερήσια διάταξη της συνόδου,
Έχοντας αποφασίσει ότι αυτές οι προτάσεις θα λάβουν τη μορφή Διεθνούς Σύμβασης υιοθετεί, σήμερα, την 15η Ιουνίου 2006, την κατωτέρω Σύμβαση η οποία θα ονομαστεί Σύμβαση για το πλαίσιο προώθησης της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία, 2006.
1I. ΟΡΙΣΜΟΙ
Άρθρο 1
Για τους σκοπούς της παρούσας Σύμβασης:
α) ο όρος «εθνική πολιτική» αναφέρεται στην εθνική πολιτική για την ασφάλεια και την υγεία στον χώρο εργασίας όπως καθορίζεται σύμφωνα με τις αρχές του άρθρου 4 της Σύμβασης (αρ. 155) για την ασφάλεια και την υγεία των εργαζομένων, 1981.
β) ο όρος «εθνικό σύστημα ασφάλειας και υγείας στην εργασία» ή «εθνικό σύστημα» δηλώνει την υποδομή που αποτελεί το βασικό πλαίσιο για την υλοποίηση της εθνικής πολιτικής και των εθνικών προγραμμάτων ασφάλειας και υγείας στην εργασία.
γ) ο όρος «εθνικό πρόγραμμα ασφάλειας και υγείας στην εργασία» ή «εθνικό πρόγραμμα» αναφέρεται σε κάθε εθνικό πρόγραμμα που περιλαμβάνει σκοπούς προς επίτευξη σύμφωνα με προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα, προτεραιότητες και μέσα δράσης που θεσπίζονται με σκοπό να βελτιωθεί η ασφάλεια και η υγεία στην εργασία καθώς και τα μέσα αξιολόγησης της προόδου.
δ) Ο όρος «εθνική κουλτούρα πρόληψης για την ασφάλεια και την υγεία» δηλώνει την κουλτούρα του σεβασμού σε όλα τα επίπεδα του δικαιώματος σ’ ένα ασφαλές και υγιεινό εργασιακό περιβάλλον, της δραστηριοποίησης της Κυβέρνησης, των εργοδοτών και των εργαζομένων για την εξασφάλιση ενός ασφαλούς και υγιεινού εργασιακού περιβάλλοντος—μέσω ενός συστήματος καθορισμένων δικαιωμάτων, ευθυνών και υποχρεώσεων— και της πρόταξης της αρχής της πρόληψης ως πρώτης προτεραιότητας.
ΙΙ. ΣΤΟΧΟΙ
Άρθρο 2
1. Κάθε μέλος που επικυρώνει την παρούσα Σύμβαση οφείλει να προωθεί τη συνεχή βελτίωση της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία, προκειμένου να προλαμβάνονται οι τραυματισμοί, οι επαγγελματικές ασθένειες και οι θάνατοι που οφείλονται στην εργασία, με την ανάπτυξη, κατόπιν διαβουλεύσεων με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων, μιας εθνικής πολιτικής, ενός εθνικού συστήματος και ενός εθνικού προγράμματος.
2. Κάθε μέλος πρέπει να λαμβάνει ενεργά μέτρα προς την κατεύθυνση της προοδευτικής επίτευξης ενός ασφαλούς και υγιεινού εργασιακού περιβάλλοντος, μέσω ενός εθνικού συστήματος και εθνικών προγραμμάτων ασφάλειας και υγείας στην εργασία, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις αρχές που εξαγγέλλονται στα κείμενα της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, αναφορικά με το πλαίσιο προώθησης της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία.
3. Κάθε μέλος πρέπει, κατόπιν διαβουλεύσεων με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων, να μελετά κατά περιόδους ποια μέτρα θα μπορούσαν να ληφθούν για την επικύρωση των σχετικών συμβάσεων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας που άπτονται της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία.
ΙΙΙ. ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Άρθρο 3
1. Κάθε μέλος οφείλει να προωθεί ένα ασφαλές και υγιεινό εργασιακό περιβάλλον, εκπονώντας μια εθνική πολιτική προς αυτή την κατεύθυνση.
2. Κάθε μέλος πρέπει να προωθεί και να προάγει σε όλα τα επίπεδα το δικαίωμα των εργαζομένων σε ένα περιβάλλον εργασίας ασφαλές και υγιεινό.
3. Κατά τη διαμόρφωση της εθνικής πολιτικής του, το κάθε μέλος πρέπει να προωθεί, υπό το φως των εθνικών συνθηκών και της εθνικής πρακτικής και κατόπιν διαβουλεύσεων με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων, βασικές αρχές όπως τις ακόλουθες:
Προσδιορισμός των επαγγελματικών κινδύνων, καταπολέμηση των εργασιακών κινδύνων στην πηγή τους και ανάπτυξη μιας εθνικής κουλτούρας πρόληψης σε θέματα υγείας και ασφάλειας που να περιλαμβάνει ενημέρωση, διαβουλεύσεις και κατάρτιση.
IV. ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Άρθρο 4
1. Κάθε μέλος οφείλει να θεσπίσει, να διατηρεί, να αναπτύσσει προοδευτικά και να επανεξετάζει περιοδικά ένα εθνικό σύστημα ασφάλειας και υγείας στην εργασία, κατόπιν διαβουλεύσεων με τις πιο αντιπροσωπευτικές οργανώσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων.
2. Το εθνικό σύστημα ασφάλειας και υγείας στην εργασία θα πρέπει να περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων:
α) τη νομοθεσία, τις συλλογικές συμβάσεις, ανάλογα με την περίπτωση, καθώς και κάθε άλλο κείμενο σχετικό με την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία,
β) μια αρχή ή έναν οργανισμό, ή αρχές ή οργανισμούς, υπεύθυνους για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, που προσδιορίζονται σύμφωνα με τη εθνική νομοθεσία και πρακτική,
γ) μηχανισμούς που διασφαλίζουν τη συμμόρφωση με την εθνική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένων των συστημάτων επιθεώρησης,
δ) μέτρα για την προώθηση, σε επίπεδο επιχείρησης, της συνεργασίας μεταξύ της διεύθυνσης, των εργαζομένων και των εκπροσώπων τους, ως ένα απαραίτητο στοιχείο για την πρόληψη στον χώρο εργασίας,
3. Το εθνικό σύστημα ασφάλειας και υγείας θα πρέπει να περιλαμβάνει ανάλογα με την περίπτωση:
α) ένα εθνικό τριμερές συμβουλευτικό όργανο ή εθνικά συμβουλευτικά τριμερή όργανα αρμόδια για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία,
β) υπηρεσίες πληροφόρησης και συμβουλευτικές υπηρεσίες για θέματα ασφάλειας και υγείας στην εργασία,
γ) πρόνοια για κατάρτιση σε θέματα ασφάλειας και υγείας στην εργασία,
δ) υπηρεσίες υγείας στην εργασία σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική,
ε) έρευνα σε θέματα ασφάλειας και υγείας στην εργασία,
στ) έναν μηχανισμό συλλογής και ανάλυσης στοιχείων για τις επαγγελματικές ασθένειες και τους τραυματισμούς σε χώρο εργασίας, λαμβανομένων υπόψιν των σχετικών κανόνων της Δ.Ο.Ε.,
ζ) διατάξεις που να αποβλέπουν στη συνεργασία με τα συστήματα ασφάλισης και κοινωνικής ασφάλειας τα οποία καλύπτουν τις επαγγελματικές ασθένειες και τους τραυματισμούς στο χώρο εργασίας.
η) μηχανισμούς υποστήριξης για την προοδευτική βελτίωση των συνθηκών ασφάλειας και υγείας στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και την άτυπη οικονομία.
V. ΕΘΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Άρθρο 5
1. Κάθε Μέλος οφείλει να διαμορφώνει, να εφαρμόζει, να ελέγχει, να αξιολογεί και να αναθεωρεί περιοδικά ένα εθνικό πρόγραμμα ασφάλειας και υγείας στην εργασία, κατόπιν διαβουλεύσεων με τις πιο αντιπροσωπευτικές εργοδοτικές και εργατικές οργανώσεις.
2. Το εθνικό πρόγραμμα θα πρέπει:
α) να προωθεί την ανάπτυξη μιας εθνικής κουλτούρας πρόληψης σε θέματα ασφάλειας και υγείας,
β) να συμβάλλει στην προστασία των εργαζομένων, εξαλείφοντας ή μειώνοντας στο ελάχιστο, κατά το μέτρο που αυτό είναι εύλογο και εφικτό, τους κινδύνους που συνδέονται με την εργασία, σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία και πρακτική, με σκοπό την πρόληψη τραυματισμών στο χώρο εργασίας, και των επαγγελματικών ασθενειών και των θανάτων που οφείλονται στην εργασία, και να συμβάλλει επίσης στη προώθηση της ασφάλειας και της υγείας στον εργασιακό χώρο,
γ) να διαμορφώνεται και να επανεξετάζεται επί τη βάσει μίας ανάλυσης της εθνικής κατάστασης σε θέματα ασφάλειας και υγείας στην εργασία, συμπεριλαμβανομένης και της ανάλυσης του εθνικού συστήματος ασφάλειας και υγείας στην εργασία,
δ) να περιλαμβάνει στόχους και δείκτες προόδου και,
ε) να υποστηρίζεται, εάν είναι δυνατόν, από άλλα συμπληρωματικά εθνικά προγράμματα και σχέδια που θα επικουρούν την προοδευτική επίτευξη του στόχου για έναν ασφαλέστερο και υγιέστερο εργασιακό χώρο.
3. Το εθνικό πρόγραμμα πρέπει να δημοσιοποιείται ευρέως και, κατά το μέτρο του δυνατού, να υποστηρίζεται και να προωθείται από τις ύπατες εθνικές αρχές.
VI. ΤΕΛΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
Άρθρο 6
Η παρούσα σύμβαση δεν αναθεωρεί καμία διεθνή σύμβαση ή σύσταση εργασίας.
Άρθρο 7
Οι επίσημες επικυρώσεις της παρούσας σύμβασης θα κοινοποιούνται στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας για καταχώριση.
Άρθρο 8
1. Η παρούσα σύμβαση δεσμεύει μόνο εκείνα τα Μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των οποίων την επικύρωση έχει καταχωρίσει ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας.
2. Η σύμβαση θα τεθεί σε ισχύ δώδεκα μήνες μετά την καταχώριση από τον Γενικό Διευθυντή των επικυρώσεων δύο Μελών.
3. Κατόπιν αυτού, η σύμβαση αυτή θα αρχίσει να ισχύει, για κάθε Μέλος δώδεκα μήνες μετά την ημερομηνία καταχώρισης της επικύρωσής της.
Άρθρο 9
1. Κάθε Μέλος που έχει επικυρώσει τη σύμβαση αυτή θα μπορεί να την καταγγείλει μετά την λήξη περιόδου δέκα ετών από την ημερομηνία της αρχικής έναρξης ισχύος της, με πράξη που θα κοινοποιείται για καταχώριση στον Γενικό Διευθυντή του Διεθνούς Γραφείου. Η καταγγελία θα ισχύσει ένα χρόνο μετά την ημερομηνία κατά την οποία έγινε η καταχώρισή της.
. Κάθε Μέλος που έχει επικυρώσει την παρούσα σύμβαση και δεν έχει ασκήσει το δικαίωμα καταγγελίας που προβλέπεται σε αυτό το άρθρο, μέσα σε ένα χρόνο από τη λήξη της δεκαετίας που αναφέρεται στην προηγούμενη παράγραφο, θα δεσμεύεται για μια νέα δεκαετία και, στη συνέχεια θα μπορεί να καταγγείλει αυτή τη σύμβαση, στο τέλος κάθε δεκαετίας και με τους όρους που προβλέπει αυτό το άρθρο.
Άρθρο 10
1. Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας θα γνωστοποιεί σε όλα τα Μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας την καταχώριση όλων των επικυρώσεων και καταγγελιών που θα του κοινοποιούνται από τα Μέλη της Οργάνωσης.
2. Γνωστοποιώντας στα Μέλη της Οργάνωσης την καταχώριση της δεύτερης επικύρωσης που θα του έχει κοινοποιηθεί, ο Γενικός Διευθυντής θα εφιστά την προσοχή των Μελών της Οργάνωσης στην ημερομηνία έναρξης της ισχύος αυτής της σύμβασης.
Άρθρο 11
Ο Γενικός Διευθυντής του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας θα κοινοποιεί στον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, για καταχώριση, πλήρεις πληροφορίες για όλες τις επικυρώσεις και καταγγελίες που θα έχει καταχωρίσει, σύμφωνα με το άρθρο 102 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών
Άρθρο 12
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Γραφείου Εργασίας κάθε φορά που θα το κρίνει αναγκαίο, θα υποβάλει στη Γενική Συνδιάσκεψη έκθεση για την εφαρμογή αυτής της σύμβασης και θα εξετάζει αν πρέπει να εγγραφεί στην ημερήσια διάταξη της Συνδιάσκεψης θέμα ολικής ή μερικής αναθεώρησής της.
Άρθρο 13
1. Σε περίπτωση κατά την οποία η Συνδιάσκεψη ψηφίσει νέα σύμβαση που θα αναθεωρεί ολικά ή μερικά τη σύμβαση αυτή και εφόσον η νέα σύμβαση δεν ορίζει διαφορετικά:
α) H επικύρωση από ένα Μέλος της νέας αναθεωρητικής σύμβασης θα επιφέρει αυτοδίκαια, και ανεξάρτητα από τις διατάξεις του παραπάνω άρθρου 9, την άμεση καταγγελία της παρούσας σύμβασης, με την επιφύλαξη ότι θα έχει τεθεί σε ισχύ η νέα αναθεωρητική σύμβαση.
β) Aπό την ημέρα που θα αρχίσει να ισχύει η νέα αναθεωρητική σύμβαση, παύει η δυνατότητα για τα Μέλη να επικυρώσουν αυτή τη σύμβαση.
2. Η σύμβαση αυτή θα παραμείνει σε κάθε περίπτωση σε ισχύ, με τη σημερινή μορφή και το περιεχόμενό της για τα Μέλη εκείνα που την έχουν επικυρώσει και δεν θα επικυρώσουν την αναθεωρητική σύμβαση.
Άρθρο 14
Το γαλλικό και αγγλικό κείμενο αυτής της σύμβασης είναι εξίσου αυθεντικά.»
“Preamble
The General Conference of the International Labour Organization,
Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Ninety-fifth Session on 31 May 2006,
Recognizing the global magnitude of occupational injuries, diseases and deaths, and the need for further action to reduce them, and
Recalling that the protection of workers against sickness, disease and injury arising out of employment is among the objectives of the International Labour Organization as set out in its Constitution, and
Recognizing that occupational injuries, diseases and deaths have a negative effect on productivity and on economic and social development, and
Noting paragraph III(g) of the Declaration of Philadelphia, which provides that the International Labour Organization has the solemn obligation to further among the nations of the world programmes which will achieve adequate protection for the life and health of workers in all occupations, and
Mindful of the ILO Declaration on Fundamental Principles and Rights at Work and its Follow-Up, 1998, and
Noting the Occupational Safety and Health Convention, 1981 (No. 155), the Occupational Safety and Health Recommendation, 1981 (No. 164), and other instruments of the International Labour Organization relevant to the promotional framework for occupational safety and health, and
Recalling that the promotion of occupational safety and health is part of the International Labour Organization’s agenda of decent work for all, and
Recalling the Conclusions concerning ILO standards-related activities in the area of occupational safety and health – a global strategy, adopted by the International Labour Conference at its 91st Session (2003), in particular relating to ensuring that priority be given to occupational safety and health in national agendas, and
Stressing the importance of the continuous promotion of a national preventative safety and health culture, and
Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to occupational safety and health, which is the fourth item on the agenda of the session, and
Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention;
adopts this fifteenth day of June of the year two thousand and six the following Convention, which may be cited as the Promotional Framework for Occupational Safety and Health Convention, 2006.
I. DEFINITIONS
Article 1
For the purpose of this Convention:
(a) the term national policy refers to the national policy on occupational safety and health and the working environment developed in accordance with the principles of Article 4 of the Occupational Safety and Health Convention, 1981 (No. 155);
(b) the term national system for occupational safety and health or national system refers to the infrastructure which provides the main framework for implementing the national policy and national programmes on occupational safety and health;
(c) the term national programme on occupational safety and health or national programme refers to any national programme that includes objectives to be achieved in a predetermined time frame, priorities and means of action formulated to improve occupational safety and health, and means to assess progress;
(d) the term a national preventative safety and health culture refers to a culture in which the right to a safe and healthy working environment is respected at all levels, where government, employers and workers actively participate in securing a safe and healthy working environment through a system of defined rights, responsibilities and duties, and where the principle of prevention is accorded the highest priority.
II. OBJECTIVE
Article 2
1. Each Member which ratifies this Convention shall promote continuous improvement of occupational safety and health to prevent occupational injuries, diseases and deaths, by the development, in consultation with the most representative organizations of employers and workers, of a national policy, national system and national programme.
2. Each Member shall take active steps towards achieving progressively a safe and healthy working environment through a national system and national programmes on occupational safety and health by taking into account the principles set out in instruments of the International Labour Organization (ILO) relevant to the promotional framework for occupational safety and health.
3. Each Member, in consultation with the most representative organizations of employers and workers, shall periodically consider what measures could be taken to ratify relevant occupational safety and health Conventions of the ILO.
III. NATIONAL POLICY
Article 3
1. Each Member shall promote a safe and healthy working environment by formulating a national policy.
2. Each Member shall promote and advance, at all relevant levels, the right of workers to a safe and healthy working environment.
3. In formulating its national policy, each Member, in light of national conditions and practice and in consultation with the most representative organizations of employers and workers, shall promote basic principles such as assessing occupational risks or hazards; combating occupational risks or hazards at source; and developing a national preventative safety and health culture that includes information, consultation and training.
IV. NATIONAL SYSTEM
Article 4
1. Each Member shall establish, maintain, progressively develop and periodically review a national system for occupational safety and health, in consultation with the most representative organizations of employers and workers.
2. The national system for occupational safety and health shall include among others:
(a) laws and regulations, collective agreements where appropriate, and any other relevant instruments on occupational safety and health;
(b) an authority or body, or authorities or bodies, responsible for occupational safety and health, designated in accordance with national law and practice;
(c) mechanisms for ensuring compliance with national laws and regulations, including systems of inspection; and
(d) arrangements to promote, at the level of the undertaking, cooperation between management, workers and their representatives as an essential element of workplace-related prevention measures.
3. The national system for occupational safety and health shall include, where appropriate:
(a) a national tripartite advisory body, or bodies, addressing occupational safety and health issues;
(b) information and advisory services on occupational safety and health;
(c) the provision of occupational safety and health training;
(d) occupational health services in accordance with national law and practice;
(e) research on occupational safety and health;
(f) a mechanism for the collection and analysis of data on occupational injuries and diseases, taking into account relevant ILO instruments;
(g) provisions for collaboration with relevant insurance or social security schemes covering occupational injuries and diseases; and
(h) support mechanisms for a progressive improvement of occupational safety and health conditions in micro-enterprises, in small and medium-sized enterprises and in the informal economy.
V. NATIONAL PROGRAMME
Article 5
1. Each Member shall formulate, implement, monitor, evaluate and periodically review a national programme on occupational safety and health in consultation with the most representative organizations of employers and workers.
2. The national programme shall:
(a) promote the development of a national preventative safety and health culture;
(b) contribute to the protection of workers by eliminating or minimizing, so far as is reasonably practicable, work-related hazards and risks, in accordance with national law and practice, in order to prevent occupational injuries, diseases and deaths and promote safety and health in the workplace;
(c) be formulated and reviewed on the basis of analysis of the national situation regarding occupational safety and health, including analysis of the national system for occupational safety and health;
(d) include objectives, targets and indicators of progress; and
(e) be supported, where possible, by other complementary national programmes and plans which will assist in achieving progressively a safe and healthy working environment.
3. The national programme shall be widely publicized and, to the extent possible, endorsed and launched by the highest national authorities.
VI. FINAL PROVISIONS
Article 6
This Convention does not revise any international labour Conventions or Recommendations.
Article 7
The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.
Article 8
1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organization whose ratifications have been registered with the Director-General of the International Labour Office.
2. It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General.
3. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification is registered.
Article 9
1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention within the first year of each new period of ten years under the terms provided for in this Article.
Article 10
1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organization of the registration of all ratifications and denunciations that have been communicated by the Members of the Organization.
§2. When notifying the Members of the Organization of the registration of the second ratification that has been communicated, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organization to the date upon which the Convention will come into force.
Article 11
The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and denunciations that have been registered.
Article 12
At such times as it may consider necessary, the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision.
Article 13
1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention, then, unless the new Convention otherwise provides:
(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 9 above, if and when the new revising Convention shall have come into force;
(b) as from the date when the new revising Convention comes into force, this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.
2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.
Article 14
The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative.”
1. Σας υποβάλω, στο πλαίσιο της διαβούλευσης, τις προτάσεις της ΓΣΕΕ για τα θέματα Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία. Σχετική επιστολή έχετε λάβει από την Συνομοσπονδία στις 27/04/21
2. Νομοθετική κατοχύρωση της διαδικασίας σύστασης και λειτουργίας Φορέα Ασφάλισης Επαγγελματικού Κινδύνου, ως φορέα ασφάλισης της επαγγελματικής νοσηρότητας (εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες), στο πλαίσιο λειτουργίας του εθνικού ασφαλιστικού συστήματος και σύμφωνα με το παράδειγμα πολλών άλλων ευρωπαϊκών Κρατών. Ο Φορέας αυτός αποτελεί προαπαιτούμενο για την κύρωση της σχετικής Σύμβασης. Μπορεί να καλύψει τις σχετικές άμεσες και έμμεσες δαπάνες που επιβαρύνουν εργαζόμενους και επιχειρήσεις, (ασφάλιση, αποζημίωση, θεραπεία, επανένταξη στην εργασία ή πρόωρη συνταξιοδότηση λόγω αναπηρίας) και αφετέρου να συμβάλει στην βελτίωση των συνθηκών επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας μέσω της παροχής κινήτρων στις επιχειρήσεις, προκειμένου να επενδύσουν στον τομέα ενίσχυσης της πρόληψης των επαγγελματικών κινδύνων. Η δημιουργία και λειτουργία του συγκεκριμένου Φορέα ασφάλισης του επαγγελματικού κινδύνου (με την αξιοποίηση ενός ασφαλίστρου που καταβάλλεται από τον εργοδότη -το οποίο ας σημειωθεί ότι καταβάλλεται ήδη από μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων αλλά αντί να λειτουργεί προς όφελός τους “εξαφανίζεται” στο γενικότερο δημοσιονομικό πλαίσιο των ασφαλιστικών ταμείων- και τη θέσπιση συστήματος bonus-malus για τις επιχειρήσεις), εκτιμάται ότι θα συμβάλλει, στη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας μας, παράλληλα με την προαγωγή της επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας μέσω της άσκησης ενεργητικών πολιτικών πρόληψης μέσω της παροχής οικονομικών και άλλων κινήτρων στους εργοδότες.
3. Δημιουργία Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Αναφοράς Μετρήσεων Προσδιορισμού Βλαπτικών Παραγόντων για την επαγγελματική υγεία και ασφάλεια, με επαναλειτουργία των εργαστηρίων εφαρμοσμένης έρευνας του Υπουργείου Εργασίας -που χρόνια τώρα βρίσκονται σε αχρησία- και την αξιοποίηση εξειδικευμένου επιστημονικού δυναμικού, σε διασύνδεση με το ΕΛΙΝΥΑΕ, καθώς και με δημόσια εργαστήρια και κέντρα έρευνας στον τομέα της επαγγελματικής υγείας και ασφάλειας στη χώρα μας. Η δημιουργία του κρίσιμου αυτού φορέα εκτιμάται ότι θα μπορούσε να καλύψει το σχετικό κενό όσον αφορά στη μη εκτέλεση και την μη τεκμηρίωση/αναφορά μετρήσεων προσδιορισμού της έκθεσης των εργαζομένων σε διάφορους βλαπτικούς για την υγεία παράγοντες, άρα και την ελλιπή επίβλεψη και προστασία της υγείας των εργαζομένων από τις ελληνικές επιχειρήσεις.
4. Σταθερή και απρόσκοπτη λειτουργία της Επιτροπής Κρίσεως ΒΑΕ. Η μέριμνα για την υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων που απασχολούνται κάτω από ανθυγιεινές και επικίνδυνες συνθήκες τόσο στο πλαίσιο συγκεκριμένων χώρων εργασίας, όσο και ανεξάρτητα από τις επιχειρήσεις ή τους χώρους απασχόλησης, είναι ζήτημα διαρκές, που απαιτεί τη διαρκή επαγρύπνηση της Πολιτείας στο επίπεδο αποκατάστασης των συνθηκών εργασίας και του επαγγελματικού κινδύνου κατά το διάστημα της εργασίας, καθώς και στο επίπεδο της κοινωνικοασφαλιστικής μέριμνας και επανόρθωσης του κινδύνου που απειλεί ή/και προξενεί βλάβη στην υγεία (σωματική και ψυχική) των εργαζομένων
5. Διαμόρφωση αξιόπιστου συστήματος αναγγελίας και καταγραφής της επαγγελματικής νοσηρότητας (επαγγελματικών ασθενειών και εργατικών ατυχημάτων), καθώς και του συστήματος παρακολούθησης, αξιολόγησης και αξιοποίησης των δεδομένων στη βάση των κοινών ευρωπαϊκών προτύπων ESAW και EODS αντίστοιχα, της EUROSTAT. Θέσπιση διατάξεων για την κατάλληλη καταγραφή από την Αστυνομία των εργατικών ατυχημάτων, στην περίπτωση που δεν είναι εφικτή η άμεση παρουσία της Επιθεώρησης Εργασίας.
6. Θωράκιση της εργατικής συμμετοχής κατά τους ελέγχους της Επιθεώρησης Εργασίας για την Υγεία και Ασφάλεια στο πλαίσιο του άρθρου 16 παρ.7 του ν. 1264/1982 με δυνατότητα εξουσιοδότησης από τα Εργατικά Κέντρα εκπροσώπου της οικείας Ομοσπονδίας. Θέσπιση διαδικασίας αποστολής εκθέσεων από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις δύο φορές το χρόνο με κοινοποίηση για τη στόχευση του ελεγκτικού έργου ΥΑΕ της Επιθεώρησης Εργασίας με ειδικό κεφάλαιο στην ετήσια έκθεση του ΣΕΠΕ ως προς τον αριθμό και το είδος των εργατικών αναφορών και την ανταπόκριση του ελεγκτικού έργου.
7. Τροποποίηση του ν. 3789/1957 για τους Κανονισμούς Εργασίας, ώστε να καταστεί υποχρεωτικό περιεχόμενο αυτών κεφάλαιο για την Υγεία και την Ασφάλεια των εργαζομένων και υπό το πρίσμα της εμπειρίας από την αντιμετώπιση της πανδημίας. Εκπαίδευση και πιστοποίηση σε θέματα ΥΑΕ, κάθε εργοδότη και κάθε εργαζόμενου, σε κάθε θέση εργασίας μέσα από δράσεις του νέου σχεδιαζόμενου ΕΣΠΑ. Παροχή των Μέσων Ατομικής Προστασίας πριν την ανάληψη εργασίας.
8. Ρητή απαγόρευση των εργολαβικών αναθέσεων για την παροχή εργασίας απαραίτητης για τη λειτουργία μιας επιχείρησης και θέσπιση αυστηρών διαδικασιών πιστοποίησης εργολαβικών εταιριών ως προς τις παρεχόμενες από αυτές υπηρεσίες. Νομοθετική ενίσχυση στα ζητήματα τήρησης της εργατικής νομοθεσίας (όροι εργασίας και ΥΑΕ) και επέκταση του πεδίου εφαρμογής των διατάξεων για τις εργολαβικές αναθέσεις φύλαξης και καθαρισμού σε όλα τα είδη εργολαβιών. Άμεση έναρξη λειτουργίας του «Μητρώου Παραβατών Εταιρειών Παροχής Υπηρεσιών Καθαρισμού ή/και Φύλαξης » με δημοσιοποίηση των στοιχείων του και επέκτασή του σε όλα τα είδη εργολαβικών αναθέσεων. Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 94 (1949) «για τις ρήτρες εργασίας στις συμβάσεις με το Δημόσιο» και της ΔΣύστασης 84, ως σημαντικής ρυθμιστικής παραμέτρου στην ενίσχυση του θεσμικού πλαισίου κατά των καταχρήσεων στις εργολαβικές αναθέσεις. Ουσιαστική συμβολή βέβαια στην ενίσχυση του εθνικού ρυθμιστικού πλαισίου θα είχε και η κύρωση της Διεθνούς Σύστασης Εργασίας 204 (2015) για τη «Μετάβαση από την άτυπη στην τυπική οικονομία».
9. Δημιουργία point system για τις εταιρίες που δεν συμμορφώνονται με την νομοθεσία στα θέματα ΥΑΕ. Αποκλεισμός τους από διαγωνισμούς εθνικών ή συγχρηματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση έργων ή υπηρεσιών ή χρηματοδοτήσεις άλλου τύπου
10. Θέσπιση ρητής νομοθετικής διάταξης για την προστασία από την απόλυση των εργαζομένων που έχουν υποστεί εργατικό ατύχημα ως εξής: «Απαγορεύεται και είναι απόλυτα άκυρη η καταγγελία της σύμβασης ή σχέσης εργασίας εργαζόμενου/ης που έχει υποστεί εργατικό ατύχημα, εκτός εάν υπάρχει άλλος σπουδαίος λόγος για καταγγελία. Ως σπουδαίος λόγος δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ενδεχόμενη μείωση της απόδοσης στην εργασία του/της εργαζόμενου/ης που οφείλεται στο εργατικό ατύχημα».
11. Δυνατότητα δημιουργίας Κλαδικών ή/και γεωγραφικής αναφοράς Επιτροπών Υγείας και Ασφάλειας των Εργαζομένων, για την ενίσχυση των διαδικασιών ενημέρωσης και διαβούλευσης στα θέματα ΥΑΕ και την αποκατάσταση του κενού συμμετοχικών διαδικασιών στο πεδίο αυτό αναφορικά με τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις.
12. Αντιμετώπιση θεμάτων Ιατρού Εργασίας με πρόβλεψη για τις πολύ μικρές και μικρές επιχειρήσεις.
13. Υιοθέτηση της πλήρους πρότασης της ΓΣΕΕ για την ενίσχυση του ρυθμιστικού πλαισίου της τηλεργασίας, όπου περιέχεται σειρά ρυθμίσεων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων εξ αποστάσεως με τηλεργασία.
Β) Κεφάλαιο: Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας
1. Υπό το φως των εγγυήσεων ανεξαρτησίας του status των Ανεξάρτητων Αρχών, νομοθετική και διαδικαστική αποκατάσταση των στοιχείων διοικητικής και οικονομικής αυτονομίας και αυτοτέλειας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας με τη δημιουργία επιτελικής δομής σε κεντρικό επίπεδο στο Υπουργείο Εργασίας, με σκοπό α) την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας του συνόλου των Υπηρεσιών Επιθεώρησης Εργασίας και την αποφασιστική συμβολή στο έργο του Σώματος και β) τον κατάλληλο και έγκαιρο σχεδιασμό και τον συντονισμό, στη βάση διαρκούς αποτίμησης στοιχείων και αποτελεσμάτων μέσω των οικείων Πληροφοριακών Συστημάτων του έργου της Επιθεώρησης Εργασίας, ώστε οι υπηρεσίες της να παρέχονται στοχευμένα και απρόσκοπτα στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας.
2. Ισόρροπη πανελλαδικά ενίσχυση και αναβάθμιση του Σ.ΕΠ.Ε. και κυρίως α) αύξηση των Περιφερειακών Διευθύνσεων σύμφωνα με τις Περιφέρειες της χώρας και διασποράς των Τοπικών τους Τμημάτων σε κάθε Περιφερειακή Ενότητα, ιδιαίτερα στη νησιωτική χώρα και τις ακριτικές περιοχές όπου υπάρχει παντελής απουσία Επιθεωρήσεων Εργασίας παρά την τοπική οικονομική δραστηριότητα και την απασχόληση εργατικού δυναμικού, β) ενίσχυση του ανθρωπίνου δυναμικού των Επιθεωρητών Εργασίας, μέσω σύντομων διαδικασιών στο πλαίσιο της Κινητικότητας ή Προσλήψεων με σκοπό τη θωράκιση της αποτελεσματικής λειτουργίας του Σ.ΕΠ.Ε. και άμεση στελέχωση των μονοπρόσωπων Επιθεωρήσεων Εργασίας, γ) ενίσχυση και αναβάθμιση της υλικοτεχνικής υποδομής του Σ.ΕΠ.Ε., με την εξασφάλιση προσηκόντων κτηριακών εγκαταστάσεων, την παροχή υπηρεσιακών αυτοκινήτων, τη συνεχή εκπαίδευση των Επιθεωρητών, τη χορήγηση σύγχρονων οργάνων μέτρησης εργασιακού περιβάλλοντος, τη χορήγηση μέσων ατομικής προστασίας στους Επιθεωρητές και εν μέσω πανδημίας τον άμεσο προγραμματισμό του εμβολιασμού τους και δ) πρόβλεψη διαδικασιών πιστοποίησης της ικανότητας ανάληψης καθηκόντων Επιθεωρητή Εργασίας, όπως κατάλληλη θεωρητική και πρακτική εκπαίδευση και πιστοποίηση των νέων Επιθεωρητών από ανανωρισμένη δομή του Σ.ΕΠ.Ε. Παράλληλα, ε) θεσμοθέτηση διεξαγωγής ελέγχων από Επιθεωρητές σε όμορες Περιφέρειες, διαφορετικές από την έδρα της Υπηρεσίας τους, με σκοπό την την ενίσχυση της διαφάνειας και της φερεγγυότητας των ελέγχων, καθώς επίσης και μη συμμετοχή υπαλλήλων άλλων υπηρεσιών κατά τη στελέχωση των κλιμακίων ελέγχου της Επιθεώρησης Εργασίας.
3. Άμεση αξιολόγηση των διαδικαστικών/διοικητικών και ουσιαστικών προβλημάτων από τη διάσπαση της ενιαίας λειτουργίας και συντονισμού του Σ.ΕΠ.Ε. αλλά και της ενότητας των Επιθεωρητών, λόγω της διάκρισης (διοικητικής και χωροταξικής) σε Επιθεώρηση Εργασιακών Σχέσεων και Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία. Έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας αυτής, άμεση θέση σε ισχύ νομοθετικής ρύθμισης με την οποία να προωθούνται οίκοθεν και χωρίς καθυστέρηση για κοινό έλεγχο ζητήματα παραβίασης του αντίστοιχου πλαισίου από την Επιθεώρηση Εργασιακών Σχέσεων στην Επιθεώρηση Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία και αντίστροφα, χωρίς να απαιτείται η αυτοτελής υποβολή καταγγελίας από τους εργαζόμενους. Ειδικότερα στο πεδίο του ελέγχου των παράνομων διακρίσεων στην εργασία (ν. 3896/2010 και 4443/2016), παράλληλα με την αμοιβαία καθ’ύλην ενημέρωση των Υπηρεσιών του Σ.ΕΠΕ., άμεση προώθηση νομοθετικής ρύθμισης για τον αυτεπάγγελτο έλεγχο της σχετικής νομοθεσίας από το Σ.ΕΠ.Ε. εφόσον γίνεται αντιληπτή παράνομη διάκριση στην εργασία, χωρίς να απαιτείται η ρητή επίκληση στην καταγγελία του οικείου νομοθετικού πλαισίου από την πλευρά των εργαζομένων.
4. Στελέχωση του ΣΕΠΕ με επιπλέον διοικητικό προσωπικό, ώστε να αποφορτιστούν οι Επιθεωρητές Εργασιακών Σχέσεων και οι Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία από τη γραφειοκρατική εργασία και να μπορούν να εκτελούν απερίσπαστοι το ελεγκτικό τους έργο. Ενίσχυση της ελεγκτικής διαδικασίας μέσω μεικτών κλιμακίων ελέγχου, όπως με τον ΕΦΚΑ ,την Οικονομική Αστυνομία και το ΣΔΟΕ.
5. Άμεσα νομοθετικά μέτρα για την άρση του «άβατου» του αγροτικού τομέα στους ελέγχους του Σ.ΕΠ.Ε, όπου η αδήλωτη εργασία εκεί είναι κανόνας, όπως και τα περιστατικά εκμετάλλευσης, κυρίως αλλοδαπών, και ρατσιστικών επιθέσεων. Στην κατεύθυνση αυτή, είναι κρίσιμη η κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης Εργασίας 129 για την Επιθεώρηση Εργασίας στον Αγροτικό Τομέα, με την λήψη των κατάλληλων και σε επίπεδο Σ.ΕΠ.Ε. εφαρμοστικών μέτρων, ενέργειες για τις οποίες η ελληνική Πολιτεία έχει δεσμευθεί διεθνώς, ύστερα από την καταδίκη της χώρας για τη γνωστή υπόθεση της Μανωλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και έχει κατά τις τριμερείς διαδικασίες που συντόνισε η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας (ILO) στο πλαίσιο της εκτενούς τεχνικής βοήθειας για την αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίας στην Ελλάδα.
6. Υποχρεωτική διαλειτουργικότητα των Πληροφοριακών Συστημάτων όλων των συναρμόδιων υπηρεσιών και Υπουργείων, που περιέχουν στοιχεία ικανά να επικουρήσουν τον έλεγχο της παραβατικότητας στην αγορά εργασίας (πχ Υπουργείο Εργασίας – ΣΕΠΕ / ΕΦΚΑ, Υπουργείο Οικονομικών – Εφορίες, Υπουργείο Ανάπτυξης – ΓΕΜΗ κλπ).
7. Υποχρεωτική συμμετοχή εκπροσώπου του Σ.ΕΠ.Ε. – Επιθεωρητή Εργασίας στη σύνθεση της εκπροσώπησης του Υπουργείου Εργασίας σε όλα τα τριμερή συλλογικά όργανα που λειτουργούν στο πλαίσιο του Ανωτάτου Συμβουλίου Εργασίας. Άμεση ενεργοποίηση της λειτουργίας όλων των Τμημάτων του ΑΣΕ, που παραμένουν αδικαιολόγητα αδρανή σε βάρος της αλληλεπίδρασής τους και με την αξιολόγηση και τον προγραμματισμό του ελεγκτικού έργου του Σ.ΕΠ.Ε.
8. Άμεση αποτύπωση, συντονισμό και δημόσια ενημέρωση για όλες τις ελεγκτικές υπηρεσίες συναρμόδιων Υπουργείων και Αρχών, ώστε να μην παρατηρείται το φαινόμενο είτε ελλιπών, συχνά ανύπαρκτων ελέγχων είτε επικάλυψης αρμοδιοτήτων, χωρίς μάλιστα τις λειτουργικές εγγυήσεις των Επιθεωρητών Εργασίας (πχ Εθνική Αρχή Διαφάνειας, Υπουργείο Εργασίας και Υπουργείο Παιδείας, Υπουργείο Εργασίας και Υπουργείο Υγείας, Υπουργείο Εργασίας και Υπουργείο Ανάπτυξης κλπ).
9. Απρόσκοπτη εφαρμογή της νομοθεσίας για την εργατική συμμετοχή κατά τους ελέγχους και της Επιθεώρησης Εργασιακών Σχέσεων και της Επιθεώρησης Ασφάλειας και Υγείας στο πλαίσιο του άρθρου 16 παρ.7 του ν. 1264/1982 με δυνατότητα εξουσιοδότησης από τα Εργατικά Κέντρα και εκπροσώπου της οικείας Ομοσπονδίας. Θέσπιση διαδικασίας αποστολής εκθέσεων από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις δύο φορές το χρόνο με κοινοποίηση για τη στόχευση του ελεγκτικού έργου της Επιθεώρησης Εργασίας με ειδικό κεφάλαιο στην ετήσια έκθεση του ΣΕΠΕ ως προς τον αριθμό και το είδος των εργατικών αναφορών και την ανταπόκριση του ελεγκτικού έργου. Δημιουργία συλλογικού οργάνου επίλυσης εργατικών διαφορών τριμερούς εκπροσώπησης στο Σ.ΕΠ.Ε., κατά το πρότυπο των Τοπικών Διοικητικών Επιτροπών του ΕΦΚΑ (ΙΚΑ). Επίσης, άμεση προώθηση διάταξης για την αναλογική εφαρμογή του άρθρου 16 παρ.7 του ν. 1264/1982 στους ελέγχους που διεξάγει ο ΕΦΚΑ και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας.
10. Αποτελεσματική αντιμετώπιση της παραβατικότητας με παράλληλη υποβοήθηση του ελεγκτικού έργου του Σ.ΕΠ.Ε., μέσω της θεσμοθέτησης ελάχιστης σύνθεσης προσωπικού των επιχειρήσεων ανάλογα με τον κλάδο δραστηριότητας και ανάλογων αντικειμενικών κριτηρίων ελέγχου, ανάλογα με τον κλάδο δραστηριότητας, κατά το πρότυπο των οικοδομικών εργασιών και σχετικού τεκμηρίου ελέγχου των εργοδοτών.
11. Άμεση επαναξιολόγηση με τη συμμετοχή και εκπροσώπων του Σ.ΕΠΕ. για τη χορήγηση στοιχείων, του συστήματος προστίμων και του τρόπου υπολογισμού τους, δεδομένης της σημαντικής και αδικαιολόγητης μείωσης των προστίμων για την παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και των μοτίβων της εργοδοτικής παραβατικότητας, που επωφελήθηκαν και ενισχύθηκαν από τη μείωση των προστίμων. Θέσπιση κυρωτικών μέτρων αποκατάστασης της εργασίας, κατά το πρότυπο της υποχρέωσης απασχόλησης του αδήλωτου εργαζόμενου για ένα συγκεκριμένο διάστημα.
Δρ. Ανδρέας Στοϊμενίδης, Γραμματέας Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία της ΓΣΕΕ
Ο νομοθέτης θα πρέπει να προσέξει και την υγεία των εργαζομένων διότι υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι που πάσχουν από ψυχιατρικές διαταραχές, κατάθλιψη άγχος υπέρταση χοληστερίνη και όλα συμβαίνουν και σε πάρα πολύ νεαρές ηλικίες εργαζομένων.
Θα πρέπει να επανεξεταστεί το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης διότι ένας εργαζόμενος έως τα 67 χρονια θα πινη 20 χάπια για να μπορέσει να παρει σύνταξη και να ολοκληρώσει την εργασία του θα υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα να Εργάζεται 8 και 10 ώρες την ημέρα οι δυνάμεις των ανθρώπων μετά τα 50 αρχίζουν να εγκαταλείπονται.
Θα πρέπει να υπάρξει μία ειδική ρύθμιση ειδικά για τους ανθρώπους που πάσχουν από ψυχικές διαταραχές και έχουν κατάθλιψη Ακολουθώντας φαρμακευτική αγωγή χρόνια.
2. Καλό θα είναι ο εφκα Να μετρήσει όλα τα ένσημα Ακόμα και τα ένσημα που ήταν με το αυτοκόλλητο να τα καταθέσουμε και να προσμετρηθούν και όχι να τα καταθέσουμε όταν είμαστε Ένα βήμα πριν τη σύνταξη.
3. Να αναγνωρίζεται η προϋπηρεσία εργασίας ανθρώπων που έχουν δικαιωθεί ή υπάρχει οριστική διαγραφή του αδικήματος από τα δικαστήρια και έχουν απολυθεί από δημόσιες υπηρεσίες ή ΟΤΑ να αναγνωριστεί ο χρόνος υπηρεσίας και να προσμετρηθεί στον τελικό χρόνο ασφάλισης εφόσον έχουν καταβληθεί όλες οι νόμιμες ασφαλιστικές εισφορές.
Να του καταβάλετε ένα εφάπαξ για όσα χρόνια εργαζόταν στο δημόσιο ,ασχέτως αν απολύθηκε για οποιοδήποτε αδίκημα ή για πλαστογραφία ,εφόσον έχει οριστικά παραγραφεί το αδίκημα από το δικαστήριο και έχουν καταβληθεί όλες οι νόμιμες ασφαλιστικές εισφορές προς το ασφαλιστικό ταμείο.
Να γίνει επανεξέταση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση και να προσμετράται στους παλαιούς ασφαλισμένους μεχρι και το 1997 όσοι εργάστηκαν για πρώτη φορά, να συνταξιοδοτούνται 62 χρονων . Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία να μην εξαγοράζεται και να προσμετράται προς τη συνταξιοδότηση αυτοδίκαια διότι προσφέραμε υπηρεσίες στον ελληνικό στρατό μας.Αν Η μάνα πατρίδα μας καλέσει να υπερασπίστουμε την πατριδα ,το καθήκον μας Εμείς θα είμαστε στην πρώτη γραμμή. Γιατί να μπαίνουμε σε διαδικασία να εξαγοράζουμε τη στρατιωτική μας θητεία για κάτι που μας υποχρέωσε το κράτος ;;;
Η εξαγορά των πτυχίων προς συνταξιοδότηση θα πρέπει να ξεκινήσει από τώρα άμεσα κάποιοι που έχουν δυνατότητα να το ολοκληρώσουν να το ρυθμίσουν απο τωρα πληρώνοντας την εξαγορα πτυχιου για να το βρουν μπροστά τους στη σύνταξη όταν θα έχουν το δικαίωμα να συνταξιοδοτηθούν.
Θα πρέπει να αναβαθμιστούν οι υπηρεσίες παροχής προσωπικού ασφαλείας security στον ιδιωτικό τομέα ,κυρίως η σωματική ακεραιότητα του εργαζόμενου .αναβάθμιση του ρόλου και του αντικειμένου του προσωπικού ασφαλείας και την προμήθεια νόμιμου εξοπλισμόυ. Διότι είναι ένα επάγγελμα με επικινδυνότητα όπου έρχεσαι αντιμέτωπος με κακοποιά στοιχεία -κλέφτες κατά τη διάρκεια της βαρδιας μας .όπως είναι η νυχτερινή εργασία ως προσωπικο ασφαλείας security, σε απόμερα σημεία. Να τηρούνται στις προσλήψεις τα επιπλέον προσόντα όπως πτυχία Πανεπιστημίου ,οικογένεια ,τέκνα ,πολυτεκνία με επιδόματα. αυξάνοντας το μισθό μας. Το Κράτος πρέπει να δώσει κίνητρα στους εργοδότες και να προσλαμβάνει καταρτισμένους και πτυχιούχους δίνοντας κάποια χρηματική βοήθεια στους εργοδότες, για να τα εισπράττουν οι εργαζόμενοι αυτά τα επιδόματα .όπως ειναι το επίδομα τέκνων ,επίδομα πτυχίου ή προϋπηρεσίας.
Οι πτυχιούχοι των ΙΕΚ φύλακας μουσείων και αρχαιολογικών χώρων να γίνει ισοτιμία με τους τίτλους προσωπικό ασφαλείας και Υποδομών των ΙΕΚ.
Να εξασφαλίζεται με οποιοδήποτε τρόπο και η μισθοδοσία του εργαζόμενου ελέγχοντας το κράτος, τον εργοδότη αν καταβάλει τη μισθοδοσία του εργαζόμενου κάθε μήνα .μέσω αποδεικτικού μισθοδοσίας πληρωμής.