1. Η παρ. 1 του άρθρου 4 του π.δ. 88/1999 (Α΄94) τροποποιείται ως προς τον χρόνο ημερήσιας εργασίας και διαλειμμάτων και το άρθρο 4 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 4
(Άρθρο 4 της οδηγίας 93/104/ΕΚ)
Διαλείμματα
1. Όταν ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις τέσσερις (4) συνεχόμενες ώρες, χορηγείται διάλειμμα κατ’ ελάχιστον δεκαπέντε (15) λεπτών και κατά μέγιστον τριάντα (30) λεπτών, κατά τη διάρκεια του οποίου οι εργαζόμενοι δικαιούνται να απομακρυνθούν από τη θέση εργασίας τους. Το διάλειμμα αυτό δεν αποτελεί χρόνο εργασίας και δεν επιτρέπεται να χορηγείται συνεχόμενο με την έναρξη ή τη λήξη της ημερήσιας εργασίας.
2. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του εφόσον δεν ρυθμίζονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία, καθορίζονται στο επίπεδο της επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων [Ν. 1264/82 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» (79/Α)] ή των εκπροσώπων τους για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων [άρθρα 2 (παράγραφος 4) και 10 του Π.Δ. 17/96] και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου [άρθρο 8 (παράγραφος 1) του Π.Δ. 17/96), στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας.».
3. Εργαζόμενοι, που απασχολούνται κατά πλήρες ημερήσιο, αλλά διακεκομμένο ωράριο για όλες ή μερικές ημέρες της εβδομάδας, δικαιούνται αναπαύσεως, ενδιαμέσως μεταξύ των τμημάτων του ωραρίου τους, που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τρεις (3) ώρες.
Άρθρο 55
Ο καθορισμός μέγιστου χρόνου διαλλείματος καταστρατηγεί την ελευθερία του εργαζόμενου , αγνοεί τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας που υπάρχουν σε διάφορους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας και αυθαιρετεί έναντι του άρθρου 4 της οδηγίας 93/104/ΕΚ) .
Το άρθρο 4 της οδηγίας 93/104/ΕΚ αναφέρει «Τα κράτη μέλη θεσπίζουν τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται για κάθε εργαζόμενο χρόνος διαλείμματος όταν ο χρόνος ημερήσιας εργασίας υπερβαίνει τις έξι ώρες. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του καθορίζονται από συλλογικές συμβάσεις ή από συμφωνίες μεταξύ κοινωνικών εταίρων ή, ελλείψει αυτών, από την εθνική νομοθεσία.».
Επειδή ο νόμος πρέπει να ορίζει το γενικό πλαίσιο με όρια που να ισχύουν για όλες τις εργασιακές σχέσεις και επειδή οι ιδιαιτερότητες διαπραγματεύονται με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, από το πρώτο εδάφιο του άρθρου 55 πρέπει να απαλειφθεί η φράση «και κατά μέγιστον τριάντα (30) λεπτών».
Προτείνεται στην παρ. 3 του άρθρου 55, όπου ρυθμίζεται το ζήτημα του ελάχιστου χρόνου αναπαύσεως των εργαζομένων πλήρους ημερήσιας απασχόλησης με διακεκομμένο ωράριο, να συμπεριληφθεί η ίδια πρόβλεψη και για τους απασχολούμενους με μειωμένο ημερήσιο διακεκομμένο ωράριο. Η ρύθμιση του ζητήματος αυτού για τον τομέα των μεταφορών είναι απολύτως αναγκαία, ώστε να καλυφθούν με νόμιμο τρόπο περιπτώσεις που οι πραγματικές ανάγκες παροχής της εργασίας επιβάλλουν κενά χρονικά διαστήματα, λόγω ανυπαρξίας αντικειμένου κατά τον ενδιάμεσο χρόνο πχ μεταφορά μαθητών μόνο κατά τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες, μεταφορά εργαζομένων μόνο κατά την έναρξη και την λήξη της βάρδιας. Ειδικότερα, προτείνεται η παρ. 3 να διαμορφωθεί ως εξής:
3. Εργαζόμενοι, που απασχολούνται κατά πλήρες ή μειωμένο ημερήσιο, αλλά διακεκομμένο ωράριο για όλες ή μερικές ημέρες της εβδομάδας, δικαιούνται αναπαύσεως, ενδιαμέσως μεταξύ των τμημάτων του ωραρίου τους, που δεν μπορεί να είναι μικρότερη από τρεις (3) ώρες.
Δικαίωμα στο διάλειμμα 15 λεπτών τουλάχιστον θα πρέπει να έχει ο εργαζόμενος στο 4ωρο, με τα 30 λεπτά να αποτελούν το ελάχιστο για το 8ωρο, και στο 6ωρο να υπάρχει μία ενδιάμεση ελάχιστη τιμή, ενδεικτικά τα 20 λεπτά.
Δεν αναφέρεται ούτε στην Α.ΣΥ.Ρ., ούτε στην εισαγωγή του άρθρου, η εισαγωγή παραγράφου 3, στην οποία θα πρέπει να προστεθεί διευκρίνιση ότι το 3ωρο ανάμεσα στα τμήματα του ωραρίου δεν ακυρώνει το κανονικό 15λεπτο ή 20λεπτο κ.ο.κ. διάλειμμα που δικαιούται ο υπάλληλος σε τμήμα απασχόλησης αντίστοιχης διάρκειας (4 ώρες ή 6 ώρες κ.ο.κ.).
Επί του άρθρου 55 (Μέρος IV, Κεφάλαιο Α) του νομοσχεδίου –
Ανάπαυση εργαζομένων:
Στην παρ. 3 του άρθρου 55 να προβλεφθεί ρητά αναφορικά με τη συγκεκριμένη περίπτωση που ρυθμίζει, δηλαδή την απασχόληση με διακεκομμένο ωράριο (με σκοπό την αποφυγή παρανοήσεων), ότι
(α) το διάλειμμα μπορεί να χορηγηθεί στον εργαζόμενο μετά το πέρας του πρώτου τμήματος ή επόμενου ενδιάμεσου τμήματος του ωραρίου του και ότι για τον υπολογισμό των ωρών ανάπαυσης που δικαιούται ο εργαζόμενος ενδιαμέσως των τμημάτων του ωραρίου του (ο οποίος δεν μπορεί να είναι μικρότερος από τρεις ώρες) συνυπολογίζεται ο χρόνος του διαλείμματος,
(β) ότι κατ’ εξαίρεση, η διάρκεια της ανάπαυσης που δικαιούνται οι εργαζόμενοι ενδιαμέσως των τμημάτων εργασίας μπορεί να είναι μικρότερη των 3 ωρών ειδικώς για εργαζομένους που απασχολούνται σε περιφερειακούς αερολιμένες (ιδίως στην επίγεια εξυπηρέτηση), δηλαδή πλην Αθηνών και Θεσσαλονίκης και
(γ) ότι σε κάθε περίπτωση ο ανωτέρω περιορισμός των 3 ωρών ανάπαυσης ενδιαμέσως των τμημάτων εργασίας δεν καταλαμβάνει και δεν ισχύει σε περιπτώσεις που έχει συμφωνηθεί ο εργαζόμενος να παραμένει στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης και να βρίσκεται κατά το χρόνο αυτό (τον ενδιάμεσο) σε καθεστώς απλής ή άλλης ειδικής ετοιμότητας προς εργασία (δηλαδή χωρίς να έχει σε εγρήγορση τις πνευματικές και σωματικές του δυνάμεις).
προτείνουμε η παράγραφος 2 να αντικατασταθεί ως ακολούθως
«2. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του εφόσον δεν ρυθμίζονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κανονισμό εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία, καθορίζονται στο επίπεδο της επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων [Ν. 1264/82 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» (79/Α)] ή των εκπροσώπων τους για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων [άρθρα 2 (παράγραφος 4) και 10 του Π.Δ. 17/96] και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου [άρθρο 8 (παράγραφος 1) του Π.Δ. 17/96), στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας».
Προτείνουμε να τροποποιηθεί ως ακολούθως:
2. Οι τεχνικές λεπτομέρειες του διαλείμματος και ιδίως η διάρκεια και οι όροι χορήγησής του εφόσον δεν ρυθμίζονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας, κανονισμό εργασίας ή από την κείμενη νομοθεσία, καθορίζονται στο επίπεδο της επιχείρησης στα πλαίσια της διαβούλευσης μεταξύ του εργοδότη και των εκπροσώπων των εργαζομένων [Ν. 1264/82 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» (79/Α)] ή των εκπροσώπων τους για θέματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων [άρθρα 2 (παράγραφος 4) και 10 του Π.Δ. 17/96] και σύμφωνα με την γραπτή εκτίμηση κινδύνου [άρθρο 8 (παράγραφος 1) του Π.Δ. 17/96), στην οποία θα πρέπει να εκτιμώνται και οι κίνδυνοι που συνδέονται με την οργάνωση του χρόνου εργασίας.».
Το χρονικό διάστημα του διαλείμματος, θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο ωράριο εργασίας, καθώς η πράξη έδειξε ότι οι εργοδότες το εκμεταλλεύονται για να αυξήσουν την πρόσθετη εργασία χωρίς αμοιβή. Όσο δεν υπάρχει τρόπος αυτή η πρακτική να ελέγχεται από το Υπουργείο και από το ΣΕΠΕ -κάτι που δεν έχει γίνει έως και σήμερα- δεν μπορούμε να συζητάμε για το ότι δεν αποτελεί χρόνο εργασίας.
Όλοι οι εργοδότες μας υποχρεώνουν ήδη να καθόμαστε το 30 λεπτά διάλειμμά μας έξτρα του 8ώρου. Άρα δουλεύουμε πια ήδη 8,5 ώρες. Αυτά συμβαίνουν όταν το κράτος επιτρέπει τέτοια «παραθυράκια» στον εργοδότη που ψάχνει εννοείται ευκαιρία να αποκομίσει τα μέγιστα απο τον εργαζόμενό του για λόγους κέρδους.
Το διάλειμμα πρεπει να είναι τουλάχιστον 30λεπτο /8ωρο , να δίνεται όταν το θέλει ο εργαζόμενος και σε καμία περίπτωση να μην εξαιρειται από το χρόνο εργασίας.Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές , έχουν φυσικές ανάγκες που πρέπει να εκπληρώσουν.
Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό πως στην εργασία όπως και σε κάθε τομέα ανθρώπινης δραστηριότητας ο Ανθρωπος είναι ο σκοπός και όχι το μέσον. Δηλαδή η εργασία υπάρχει πρωτίστως για να βιοπορίζεται αξιοπρεπώς ο άνθρωπος και όχι για να παράγονται προιόντα ,και όταν δεν λειτουργεί έτσι έχει αποτύχει το σκοπό της.
Ειναι επίσης τεκμηριωμένο πως το διάλειμμα είναι μια υπόθεση win win αφού αυξάνει την αποδοση του εργαζομένου και συνεπως συμφέρει και τον εργοδότη.
Το διάλειμμα είναι στην πραγματικότητα, και γι’ αυτό *πρέπει να θεωρείται* χρόνος εργασίας: στο διάλειμμα παραμένεις στο χώρο εργασίας, παραμένεις σε ψυχική κατάσταση εργασίας αφού ξέρεις ότι σύντομα θα επανέλθεις και γενικά η ανάπαυση αυτή εξυπηρετεί, και είναι γνωστό ότι εξυπηρετεί, την καλύτερη απόδοση στην εργασία μες στη μέρα. Κανείς δε θα χαρακτήριζε ένα 15′ στη δουλειά του *ελεύθερο χρόνο*, και ό,τι δεν είναι ελεύθερος χρόνος, τότε δεν μπορεί παρά να είναι χρόνος εργασίας.
στο 4ωρο δικαιουται ο εργαζομενος διαλειμμα ?
Ο χρόνος του διαλλείματος θα πρέπει να προσμετράται ώς εργάσιμος και να μην προσαυξάνει την ώρα παραμονής στην εργασία.
Με αυτό τον τρόπο δεν θα γίνεται καταστρατήγηση του ωραρίου εργασίας και του οκταώρου.
Εργαζόμενος που εργάζεται από 4 έως 6 ώρες θα πρέπει να απολαμβάνει 15 λεπτά διαλλείματος.
Εργαζόμενος που εργάζεται περισσότερες ώρες από 6 και έως 8 ώρες, θα πρέπει να απολαμβάνει 30 λεπτά διαλλείματος.
Η διεθνής πρακτική λεεί 15 λεπτά διαλλείματος ανά 4 ώρες εργασίας.
Επίσης ο χρόνος αυτός θα πρέπει να προσμετράται ώς εργάσιμος και να μην προσαυξάνει την ώρα παραμονής στην εργασία. Τίθεται θέμα ξεκούρασης και πρόληψης της υγείας του εργαζομένου. Είναι στις υποχρεώσεις του εργοδότη και σίγουρα δεν θα πρέπει να καταργείται εμμέσως το 8ωρο
Με αυτο το μέτρο ακριβώς έγιναν οι 8 ώρες εργασίας , 8,5 ώστε να προστατευθούν απο τα πρόστιμα μη δηλωμένης υπερεργασίας – υπερωρίας. Υπέροχα
Έχετε καταλάβει ότι δεν προστατεύετε (όχι εσείς αλλα όποιος το είχε νομοθετήσει) τους εργαζόμενους με αυτό το διάλειμμα; Να τονίσω ότι είναι παράνομο να έχει προσημειωθεί το τί ώρα θα πεινάσω και να πρέπει να πεινάσω εκείνη την συγκεκριμένη ώρα; Αν θέλετε να το κάνετε σωστά θεσμοθετήστε να έχει δικαίωμα διαλείματος ο εργαζόμενος 15 λεπτά στο 8ωρο χωρίς προσημείωση ή προσαύξηση του 8ώρου ωραρίου . Αν δεν μπορείτε μην το βάζετε καθόλου . Τον ζημιώενετε
Αυτή η ρύθμιση υπάρχει ήδη, αλλά δεν συμβαδίζει με την πραγματικότητα. Στην πράξη γίνεται ένα διάλειμμα 20΄ για λίγο φαγητό, το οποίο ούτε αφαιρείται από το ημερομισθιο, ούτε παρατείνεται ισόχρονα ο χρόνος εργασίας. Αυτό πρέπει να προβλέπει ο νόμος.