Αρχική «Ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας: διατάξεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων...»Άρθρο 08 Ενίσχυση δεξιοτήτων προσωπικού

Άρθρο 08 Ενίσχυση δεξιοτήτων προσωπικού

  1. Οι Φορείς Παιδικής Προστασίας οφείλουν να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για την ενίσχυση των δεξιοτήτων του προσωπικού που απασχολούν με οποιαδήποτε σχέση εργασίας, καθώς και των φυσικών προσώπων που παρέχουν υπηρεσίες εθελοντικά, ιδίως στον εντοπισμό των κινδύνων, στην αναγνώριση της κακοποίησης και στη μεθοδολογία καταγραφής των περιστατικών.
  2. Η ενίσχυση των δεξιοτήτων μπορεί να διεξάγεται με κάθε πρόσφορο τρόπο και μέσο, ενδεικτικά μέσω τηλεκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένης και της ασύγχρονης, καθώς και μέσω της χρήσης ειδικά διαμορφωμένων εγχειριδίων και ενημερωτικών εντύπων.
Σχόλια
  • 3 Σεπτεμβρίου 2021, 18:58 | Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού

    Όπως το ποινικό μητρώο, θα μπορούσε να αποτελεί προϋπόθεση να προηγείται εκπαίδευση στο safe guarding και την κακοποίηση πριν την έναρξη εργασίας με παιδιά. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να διασφαλίσει ο εκάστοτε φορέας παιδικής προστασίας ότι το προσωπικό του έχει τις στοιχειώδεις γνώσεις να αναγνωρίσει τις ενδείξεις κακοποίησης. Συνακόλουθα να προβλεφθεί υποχρέωση συνεχόμενων εκπαιδεύσεων του προσωπικού.

  • 3 Σεπτεμβρίου 2021, 08:51 | Home-Start Ελλάς

    Θα πρέπει να τονιστεί ότι τα θέματα της παιδικής προστασίας θα πρέπει να αποτελούν μέρος της εισαγωγικής εκπαίδευσης των εθελοντών και εργαζομένων, αλλά και των μελών του Δ.Σ. Δηλαδή, προϋπόθεση θα πρέπει να είναι η ευαισθητοποίηση όλων πριν ξεκινήσουν να παρέχουν υπηρεσίες

    Επίσης θα πρέπει να αναπτυχθεί Κώδικας Συμπεριφοράς προς τα Παιδιά σε κάθε φορέα παιδικής προστασίας (θα μπορούσε το Υπουργείο να βάλει τους βασικούς άξονες του Κώδικα Συμπεριφοράς) ο οποίος επίσης θα πρέπει να αποτελεί μέρος της εισαγωγικής εκπαίδευσης.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2021, 23:35 | Χαρά Γαλανού

    Πολύ θετική αυτή η αναφορά καθώς στον Ν. 4538/2018 δεν γινόταν μνεία σε αντίστοιχη υποχρέωση. Η ενίσχυση των δεξιοτήτων του προσωπικού θα πρέπει να θεσμοθετηθεί ως μια διαδικασία δια βίου μάθησης με μοριοδότηση και υποχρεωτικότητα για όλους (φορείς και επαγγελματίες) αλλά κυρίως για τους συμμετέχοντες στους κύκλους επιμόρφωσης. Ωστόσο το περιεχόμενο της επιμόρφωσης δεν μπορεί να εξαντλείται στη διάγνωση της κακοποίησης που, λόγω της σοβαρότητας της, θα πρέπει να ανατίθεται σε συγκεκριμένες ειδικότητες και σε εισαγγελικούς ή δικαστικούς λειτουργούς.
    Κυρίως η εκπαίδευση του προσωπικού θα πρέπει να αφορά ζητήματα δικαιωμάτων του παιδιού ώστε η ενδυνάμωση των παιδιών να ξεκινά νωρίς και να τα ενθαρρύνει να σκέφτονται αυτόνομα ώστε να μπορέσουν να ζήσουν αυτόνομα στην συνέχεια της ζωής τους. Κυρίως, δεξιότητας συνηγορίας χρειάζονται οι επαγγελματίες που εργάζονται κοντά σε παιδιά ώστε να γνωρίζουν τα συνταγματικά δικαιώματα των τελευταίων και τα δικαιώματα των παιδιών που προβλέπουν η ΔΣΔΠ και το λοιπο εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές νομικό πλαίσιο με δεσμευτική ή μη δευσμευτική ισχύ.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2021, 18:52 | Σωματείο Ελίζα – Εταιρία Κατά της Κακοποίησης του Παιδιού

    ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΕ ΑΝΟΙΚΤΕΣ ΚΑΙ ΚΛΕΙΣΤΕΣ ΔΟΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

    Σύμφωνα με το European Report on preventing child maltreatment του ευρωπαϊκού τμήματος του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας, η κακομεταχείριση του παιδιού δεν είναι αναπόφευκτη: μπορεί να προληφθεί. Η πρόληψη της κακομεταχείρισης αποτελεί τη λιγότερο κοστοβόρο διαδικασία συγκριτικά με αυτήν της αντιμετώπισης των επιπτώσεων της παιδικής κακομεταχείρισης. Οι οργανωμένες κινητοποιήσεις σε μέτρα πρόληψης της κακοποίησης του παιδιού από διάφορες περιοχές της Ε.Ε. στοιχειοθετούν επαρκώς την αξία της πρόληψης
    Η μείωση των περιστατικών παιδικής κακομεταχείρισης βρίσκεται ανάμεσα στις κυρίαρχες δράσεις που απαιτούνται για τη μείωση των ανισοτήτων στην Ευρώπη και επιτυγχάνει τους στόχους της Ευρωπαϊκής πολιτικής για υγεία και ευζωία, Health 2020. Απαιτείται λοιπόν η επένδυση σε προγράμματα πρόληψης της κακομεταχείρισης και άλλων τύπων παιδικής κακοποίησης, με την υιοθέτηση διεπιστημονικής προσέγγισης που εμπεριέχει όσους περισσότερους κοινωνικούς εταίρους είναι εφικτό.
    Σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία, η δυνατότητα αναγνώρισης και παρέμβασης στα πρώτα κρίσιμα αναπτυξιακά στάδια μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά για τα παιδιά, δίνοντας την ευκαιρία να αποσοβηθούν σοβαρότερες, μη αναστρέψιμες επιπτώσεις (Conroy, & Brown, 2004). Ο ρόλος των εκπαιδευτικών στις ηλικίες αυτές είναι ιδιαίτερα σημαντικός, όπως και ο σχεδιασμός παρεμβάσεων με επίκεντρο το σχολείο (Eckenrode, & Runyan, 2004).

    Η αναγκαιότητα της πρώιμης παρέμβασης
    Η πρώιμη παρέμβαση προϋποθέτει την πρώιμη αναγνώριση, τον πρώιμο εντοπισμό των περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης και αποτελεί τον πιο καίριο και αποτελεσματικό τρόπο μείωσης των επιπτώσεων όλων των περιπτώσεων παιδικής κακομεταχείρισης, ενώ προκρίνεται σε διεθνές επίπεδο.

    Για αυτό προτείνεται η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ του προσωπικού που φροντίζει παιδιά, σε ανοικτές και κλειστές δομές, στην αναγνώριση τόσο περιστατικών κακοποίησης όσο και των παραγόντων κινδύνων (risk factors) για την κακοποίηση ενός παιδιού. Οι παράγοντες κινδύνου αναγνωρίζονται στο παιδί, την οικογένεια και το περιβάλλον που ζει ένα παιδί. Η επιμόρφωση του προσωπικού συμβάλει στην πρόληψη και στην πρώιμη παρέμβαση, άρει τις όποιες επιφυλάξεις του φροντιστή (αφού γνωρίζει τι και πώς να πράξει) και τον οδηγεί με ασφάλεια στον αμέσως επόμενο υπεύθυνο, τον «Άνθρωπο Αναφοράς» (focal Point).

    Η εκπαίδευση εργαζομένων μπορεί να γίνεται διαδικτυακά και με διαδικτυακή αξιολόγηση να δίνεται η ανάλογη πιστοποίηση, η οποία και θα πρέπει να ανανεώνεται σε εύλογο χρονικό διάστημα.
    Σημείωση: Αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ, στην Αγγλία και σε άλλες χώρες της Ε.Ε., η άδεια άσκησης επαγγέλματος κάθε ανθρώπου που βρίσκεται και εργάζεται κοντά στα παιδιά, θα πρέπει να συνοδεύεται με σχετική πιστοποίηση, η οποία ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Επιπλέον, κάθε επαγγελματίας που συν-εργάζεται με παιδιά, απευθύνεται σε υπευθύνους των Child Advocacy Center, ειδικούς στην αξιολόγηση των αναφορών, για να κατευθύνουν σωστά το περιστατικό.

    Επίσης, προτείνεται η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΨΗΦΙΑΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΥ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ
    Σύμφωνα με την επιστημονική βιβλιογραφία, η δυνατότητα αναγνώρισης και παρέμβασης στα πρώτα κρίσιμα αναπτυξιακά στάδια μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά για τα παιδιά, δίνοντας την ευκαιρία να αποσοβηθούν σοβαρότερες, μη αναστρέψιμες επιπτώσεις (Conroy, & Brown, 2004).

    Προτείνεται η Δημιουργία δύο (2) Πρωτοκόλλων σε μορφή Ψηφιακών Εγχειριδίων για δομές:
    • Ανοικτού τύπου (Βρεφονηπιακούς σταθμούς, κατασκηνώσεις, εργαστήρια δημιουργικής απασχόλησης)
    • Κλειστού τύπου (Ορφανοτροφεία)

    Στα δύο ψηφιακά Πρωτόκολλα απαντάμε στο «τι κάνουμε εάν υποψιαστούμε
    περιστατικό κακοποίησης/παραμέλησης».
    • 1. νομική διαδικασία εφόσον υπάρχει υποψία κακοποίησης (και σεξουαλικής κακοποίησης).
    • 2. νομική διαδικασία στην αποκάλυψη της κακοποίησης (και σεξουαλικής κακοποίησης) από το ίδιο το παιδί.

  • 2 Σεπτεμβρίου 2021, 13:10 | ΒΑΣΩ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

    Εδώ βάζετε μια διάταξη για το πώς θα ενισχυθούν οι δεξιότητες του προσωπικού των δομών παιδικής προστασίας που μόνον ως σύσταση μπορεί να εκληφθεί. Δεν υπάρχει καμία υποχρεωτικότητα, άρα προς τι η νομοθέτηση; Αν δεν υπάρχει εοπτεία, ποινές κ.λπ, είναι ολοφάνερο ότι η ενίσχυση των δεξιοτήτων θα επαφίεται στην καλή θέληση των διοικούντων τη δομή.

  • 1 Σεπτεμβρίου 2021, 21:09 | ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS

    Το παρόν άρθρο δεν περιεχει την υποχρεωτικότητα εκπαίδευσης του προσωπικού, κάτι που απαιτείται. Σημειώνουμε την ανάγκη καθολικής και ετήσιας εκπαίδευσης και επιμόρφωσης για το προσωπικό, ανεξαιρέτως, του φορέα παιδικής προστασίας, σε θέματα πέραν της πρόληψης της κακοποίησης. Ενδεικτικά, και σύμφωνα με τις πρακτικές των Παιδικών Χωριών SOS διεθνώς, προτείνουμε ετήσιες επιμορφώσεις σε μια σειρά σημαντικών θεμάτων όπως ,μεταξύ άλλων, ποιοτική φροντίδα, η αντιμετώπιση του τραύματος και ζητημάτων ψυχικής υγείας, τα πρωτόκολλα προστασίας και η έγκαιρη διάγνωση αναπτυξιακών δυσκολιών.

  • 1 Σεπτεμβρίου 2021, 11:33 | MATINA TABOYΛΑΡΕΑ

    Για μία ακόμα φορά το θέμα της επιμόρφωσης προσωπικού των φορέων παιδικής προστασίας ορίζεται μέσα από υποχρέωση των φορέων («οφείλουν», γενικώς και αορίστως). Οι φορείς που ασχολούνται με τα παιδιά ή με άτομα σε ευάλωτη κατάσταση είναι πλαίσιο για συνεχή και δια βίου επιμόρφωση μέσα από ένα σταθερό σύστημα. Να θυμόμαστε πως πρόκειται για ανθρώπινες σχέσεις που επηρεάζονται από κοινωνιολογικά, οικονομικά κ.λπ. δεδομένα και παρατηρούμε αλλαγές συνέχεια. Συνεπώς και η εργασία σε αυτούς τους χώρους πρέπει να πληροί την αναγκαιότητα επικαιροποίησης των γνώσεων. Άλλες χώρες (π.χ. Γερμανία) έχουν καθιερώσει υποχρεωτική κάλυψη 30 ωρών επιμόρφωσης, ανά έτος, στο επαγγελματικό – εργασιακό αντικείμενο που υπηρετούν. Διαφορετικά ο φορέας δεν παίρνει πιστοποίηση. Κάτι ανάλογο μπορούσε να γίνει και στην Ελλάδα, με υποχρέωση και από τον φορέα και από τον ίδιο τον εργαζόμενο (15/15 ώρες). Βέβαια βασική προϋπόθεση θα ήταν η απασχόληση κοινωνικών επιστημόνων και επαρκούς προσωπικού σε όλους τους φορείς και για να παίρνουν πιστοποίηση αλλά και για να συμφωνήσουμε πως υπάρχει σοβαρή αντιμετώπιση της παιδικής προστασίας….

  • 29 Αυγούστου 2021, 18:10 | Δήμητρα Γκασούκα

    Η ενίσχυση δεξιοτήτων προσωπικού δεν μπορεί να γίνεται από εθελοντές αν δεν υπάρχει σαφές πλαίσιο του αντικειμένου του και οριοθέτηση του ρόλου του

  • 28 Αυγούστου 2021, 01:56 | Ελένη Γεώργαρου ΔΙΚΤΥΟ ΑΝΑΔΟΧΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΝΕΙΑ»

    Συμφωνώ με την κα Θεοδωροπούλου για τη θέσπιση ειδικών κανόνων και προϋποθέσεων συμμετοχής εθελοντών στις δράσεις των φορέων παιδικής προστασίας μετά από προετοιμασία, εκπαίδευση και έλεγχο των προσώπων που εμπλέκονται με οποιοδήποτε τρόπο στην ανατροφή παιδιών που διαβιούν σε φορείς Π.Π.
    Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Θα πρέπει να δοθεί έμφαση στο σημαντικό ρόλο των εθελοντών στο έργο φροντίδας των ανηλίκων, υπό τις προϋποθέσεις που τέθηκαν, γιατί παρατηρούμε ακριβώς το αντίθετο να επικρατεί. Πολλοί φορείς παιδικής προστασίας και μάλιστα μεγάλοι σε αριθμό δομών και έντονη δημόσια προβολή των δράσεών τους ή και άλλοι μικρότεροι, ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ συστηματικά την συμμετοχή εθελοντών ή τους θέτουν κανόνες τήρησης εχεμύθειας, για ό,τι δουν ή ακούσουν μέσα στο ίδρυμα, ακριβώς για να μην διακινδυνεύουν να διαρρέουν πράγματα που δεν τους τιμούν ή αποτελούν λάθος διαχείριση στην ανατροφή παιδιών. Π.χ. έχουμε διαπιστώσει εθελοντές κοινωνικούς λειτουργούς να τους απασχολούν σε διαλογή «ρούχων και παπουτσιών» για να μην τους βάλουν μέσα στο χώρο που ζουν τα παιδιά και διαπιστώσουν τις συνθήκες διαβίωσής τους, να τους απασχολούν σε δημιουργική απασχόληση παιδιών και να μην τους επιτρέπουν να έχουν γνώμη για αποφάσεις των διοικήσεων που αποδεδειγμένα βλάπτουν τα παιδιά. ΄Εχουν υπάρξει εθελοντές που διαπίστωσαν ότι παιδιά π.χ. που με αποφάσεις των διοικήσεων των φορέων επιστρέφουν στη βιολογική τους οικογένεια όπου και πάλι κακοποιούνται, και δεν «τολμούν» να αναφέρουν καν το περιστατικό γιατί θα τους στερήσουν την ιδιότητα του εθελοντή. ΄Εχουν αναφερθεί κακοποιητικές συμπεριφορές μέσα σε ίδρυμα κατά τη διάρκεια συνοδείας ενός παιδιού ή ενισχυτικής διδασκαλίας για την οποία ο εθελοντής δεν τόλμησε να μιλήσει από το φόβο μη χαθεί και η στοιχειώδης επαφή με ένα παιδί. Ο ρόλος του εθελοντή είναι πολύ σημαντικός για την κοινωνικοποίηση, την επαφή με την «έξω κόσμο» για το παιδί και πρέπει να ενισχυθεί με συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις.

  • 24 Αυγούστου 2021, 17:20 | Μαίρη Θεοδωροπούλου

    Εάν δεν υπάρξει νομολογία για τον εθελοντισμό, τις δραστηριότητες, υποχρεώσεις και ευθύνες των εθελοντών, δεν θα πρέπει να έχουν καμία επαφή με ανήλικα που προστατεύονται από δομές. Προς το παρόν καμία δέσμευση και ευθύνη του εθελοντή δεν υπάρχει πλην μιάς κατάστασης του φορέα.

Σχόλια