Αρχική «Ενίσχυση της κοινωνικής προστασίας: διατάξεις για την πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων...»Άρθρο 06 Έννομη προστασία Υπεύθυνου Προστασίας Ανηλίκων

Άρθρο 06 Έννομη προστασία Υπεύθυνου Προστασίας Ανηλίκων

  1. Ο Υπεύθυνος Προστασίας Ανηλίκων, καθώς και το λοιπό προσωπικό των Φορέων Παιδικής Προστασίας που προβαίνουν σε αναφορά περιστατικού κακοποίησης, δεν εγκαλούνται, δεν ενάγονται, δεν διώκονται πειθαρχικά, δεν απολύονται, ούτε υφίστανται άλλου είδους κυρώσεις ή δυσμενή μεταχείριση, για το περιστατικό που ανέφεραν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, εκτός εάν κριθεί αμετάκλητα ότι προέβησαν εν γνώσει τους σε αναληθή αναφορά.
  2. Ο Φορέας Παιδικής Προστασίας, στον οποίο απασχολείται ο Υπεύθυνος Προστασίας Ανηλίκων ή που προέβη σε αναφορά περιστατικού κακοποίησης μπορεί, κατόπιν έγγραφης συναίνεσής του, να παρέχει νομική υποστήριξη στον αναφέροντα, στο πλαίσιο ένδικης διαφοράς που προέκυψε λόγω αναφοράς περιστατικού κακοποίησης. Η νομική υποστήριξη αφορά είτε στη νομική εκπροσώπηση του αναφέροντος από πληρεξούσιο δικηγόρο που συμβάλλεται για τον ανωτέρω σκοπό με τον Φορέα Παιδικής Προστασίας, ανά υπόθεση, είτε στην κάλυψη των εξόδων εκπροσώπησης του αναφέροντος διά ή μετά πληρεξούσιου δικηγόρου της επιλογής του. Ο Φορέας Παιδικής Προστασίας, στον οποίο απασχολείται ο Υπεύθυνος Προστασίας Ανηλίκων ή ό έτερος αναφέρων, μπορεί επίσης να παρεμβαίνει προς υπεράσπισή του ενώπιον των διοικητικών ή δικαστικών αρχών.
  3. Σε περίπτωση δημοσίου φορέα τα έξοδα βαρύνουν τον προϋπολογισμό του οικείου φορέα. Η καταβολή των ανωτέρω δαπανών γίνεται εφόσον, για τις ποινικές υποθέσεις, εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση, με την οποία οι υπάλληλοι κηρύσσονται αθώοι ή απαλλάσσονται των κατηγοριών ή τελεσίδικο βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου, με το οποίο παύει οριστικά η ποινική δίωξη εναντίον τους ή τίθεται η υπόθεση στο αρχείο και εφόσον προσκομισθούν τα νόμιμα παραστατικά. Το αιτούμενο ποσό δεν δύναται να υπερβαίνει το τριπλάσιο του ποσού αναφοράς κάθε διαδικαστικής πράξης ή παρεχόμενης υπηρεσίας, όπως προσδιορίζεται στους πίνακες αμοιβών του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013, Α΄ 208).
Σχόλια
  • 1 Σεπτεμβρίου 2021, 20:02 | ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΩΡΙΑ SOS

    Προτείνουμε οι Υπεύθυνοι Προστασίας Ανηλίκων και των φορέων ΝΠΙΔ να προστατεύονται εξίσου από νομικές δαπάνες.

  • 1 Σεπτεμβρίου 2021, 20:58 | ΧΡΥΣΑ Κ

    ΑΡΘΡΟ 6:

    Η εναλλακτική δυνατότητα να είναι υπεύθυνος παιδικής προστασίας άτομο χωρίς ειδικές γνώσεις, δηλαδή να μην είναι ψυχολόγος ή κοινωνικός λειτουργός δείχνει ότι δεν υπάρχει πρόθεση πραγματικής προστασίας των παιδιών. Δηλαδή θα ορισθεί ένας διοικητικός υπάλληλος, ο οποίος θα καταγγέλλει κακοποίηση χωρίς να είναι σε θέση να εκτιμήσει αν είναι αλήθεια ή αν είναι χειριστική συμπεριφορά του παιδιού; Θεσμοθετείτε αυτόν το ρόλο για να προστατεύσετε πράγματι τα παιδιά ή για να μεταβιβάσετε «τύποις» την ευθύνη, αδιαφορώντας για το αποτέλεσμα;

    Για να προστατεύεται με τον τρόπο που προτείνεται ο Υπεύθυνος Παιδικής Προστασίας πρέπει να είναι επαγγελματίας με υψηλού επιπέδου γνώσεις και δεξιότητες, επίσης να είναι ως προσωπικότητα άτομο με κύρος και σεβασμό στον εργασιακό χώρο. Επίσης να περνάει υποχρεωτικά ειδική εκπαίδευση και να χρησιμοποιεί συγκεκριμένα προαποφασισμένα εργαλεία, προκειμένου να είναι αξιόπιστες και τεκμηριωμένες οι παρεμβάσεις του. Τίποτα από όλα αυτά δεν προβλέπει το σχέδιο νόμου. Όχι μόνο δεν περιγράφονται τα συγκεκριμένα απαιτούμενα προσόντα αλλά υπάρχουν και τα διαζευκτικά της επιλογής. Αν δεν έχουμε κοινωνικό λειτουργό βάζουμε κάποιον άλλο… Η πρόβλεψη (εκτός των άλλων) μας προειδοποιεί ότι και οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι ψυχολόγοι θα είναι δυσεύρετοι ή δανειζόμενοι!

  • 28 Αυγούστου 2021, 01:31 | Ελένη Γεώργαρου ΔΙΚΤΥΟ ΑΝΑΔΟΧΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ «ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΝΕΙΑ»

    Στην παρ. 2 εδ 1 πρέπει να τεθεί ότι ο Φορέας Παιδικής Προστασίας «υποχρεούται» και όχι «μπορεί» να παρέχει νομική προστασία. Είναι περισσότερο από ευνόητο ότι κανένα μέλος του προσωπικού δεν διακινδυνεύει να εμπλακεί σε πολυδάπανη δικαστική διαμάχη για συκοφαντική δυσφήμηση ή απλή δυσφήμηση που θα έχει, εκτός από το μεγάλο ψυχικό κόστος και μεγάλο οικονομικό κόστος για τον ίδιο τον υπάλληλο, που θα πρέπει να το καλύπτει εξ ιδίων. Αυτό θα λειτουργήσει ανασταλτικά και εύλογα, για την εκτέλεση του έργου του.
    Στην παρ. 3 πρέπει να τροποποιηθεί η διάταξη και να γραφεί ότι τόσο για δημόσιους όσο και ιδιωτικούς φορείς η δαπάνη θα καταβάλλεται προκαταβολικά και κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας προς υπεράσπιση του διωκομένου υπαλλήλου και εφόσον αποδεικνύεται δόλος στην καταγγελία και τελεσίδικη καταδίκη του εργαζομένου, τότε μόνο θα δικαιούται ο φορέας να ζητήσει να του επιστραφούν οι καταβληθείσες δικαστικές δαπάνες. Αυτό διότι σε μια δικαστική ποινική διαδικασία μετά από μήνυση ή έγκληση, μέχρι να τελεσιδικήσει η απόφαση χρειάζεται κατά μέσο όρο έξι χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων όλες οι διαδικασίες θα βαρύνουν οικονομικά τον καταγγέλλοντα, που από το νόμο έχει υποχρέωση να προβαίνει σε αναφορές και καταγγελίες και μάλιστα ακόμη και από ανώνυμες πηγές. Ακόμη σοβαρότερο είναι το θέμα να καταδικαστεί ένας υπάλληλος ως ένοχος π.χ. συκοφαντικής δυσφήμησης γιατί προχώρησε σε καταγγελία χωρίς να έχει επαρκή στοιχεία κατά του καταγγελλόμενου κάτι όμως που είναι πιθανό να συμβεί καθώς είναι βέβαιο ότι θα ακολουθούν εγκλήσεις από τους φερόμενους ως θύτες προς υπεράσπισή τους. Ούτε είναι δίκαιο, ούτε είναι δόκιμο, ούτε θα ευνοήσει το μέτρο αντίθετα θα το καταστήσει ανενεργό, η ιδιαίτερα μεγάλη επιβάρυνση που δημιουργεί σε εργαζόμενο όλη αυτή η διαδικασία και πρέπει να τροποποιηθεί.

Σχόλια