1. Στο άρθρο 2 του ν.δ. 4202/1961 (Α΄ 175), περί καθορισμού του αρμόδιου οργανισμού για την κρίση του δικαιώματος της σύνταξης σε περίπτωση διαδοχικής ασφάλισης σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο της παρ. 1: αα) στο εισαγωγικό εδάφιο οι λέξεις «της απασχόλησης τους» αντικαθίστανται από τις λέξεις «ασφάλισής τους», αβ) οι περ. α) και β) τροποποιούνται, ώστε να μειωθούν τα χρονικά διαστήματα ασφάλισης που είναι απαραίτητα, προκειμένου να λάβουν οι ασφαλισμένοι σύνταξη λόγω γήρατος ή λόγω αναπηρίας ή θανάτου, αντίστοιχα, με βάση τη νομοθεσία που διέπει τον τελευταίο διαδοχικά ασφαλιστικό οργανισμό, αγ) μετά από το πρώτο εδάφιο, προστίθενται νέο δεύτερο και τρίτο εδάφιο, αδ) στο υφιστάμενο τρίτο εδάφιο η λέξη «απασχόλησης» αντικαθίσταται από τη λέξη «ασφάλισης», β) στην παρ. 2: βα) στο εισαγωγικό εδάφιο οι λέξεις «τον αριθμό ημερών εργασίας ή των ετών ασφάλισης» αντικαθίστανται από τις λέξεις «τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης» προς εναρμόνιση προς τις τροποποιήσεις της παρ. 1, ββ) μετά από τις λέξεις «στον οποίο δεν περιλαμβάνεται ο τελευταίος» προστίθεται η λέξη «οργανισμός», βγ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, γ) στην παρ. 3: γα) στο πρώτο εδάφιο οι λέξεις «τις περισσότερες ημέρες εργασίας ή έτη ασφάλισης» αντικαθίστανται από τις λέξεις «τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης» προς εναρμόνιση προς τις τροποποιήσεις της παρ. 1, γβ) το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται, και το άρθρο 2 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 2
Καθορισμός του αρμόδιου οργανισμού για την κρίση του δικαιώματος της σύνταξης
1. Τα πρόσωπα, τα οποία ασφαλίσθηκαν διαδοχικά σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς, δικαιούνται σύνταξη από τον τελευταίο οργανισμό, στον οποίο ήταν ασφαλισμένα κατά την τελευταία χρονική περίοδο ασφάλισής τους, σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας του οργανισμού αυτού, εφόσον πραγματοποίησαν στην ασφάλισή του:
α) Σαράντα (40) μήνες ή χίλιες (1.000) ημέρες ασφάλισης συνολικά, από τις οποίες δώδεκα (12) μήνες ή τριακόσιες (300) ημέρες την τελευταία πενταετία πριν τη διακοπή της ασφάλισης ή την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης, σε περίπτωση κρίσης δικαιώματος σύνταξης λόγω γήρατος.
β) Είκοσι τέσσερις (24) μήνες ή εξακόσιες (600) ημέρες ασφάλισης οποτεδήποτε πριν τη διακοπή της ασφάλισης ή την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου ή την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης, σε περίπτωση κρίσης δικαιώματος σύνταξης λόγω αναπηρίας ή θανάτου.
Ως χρόνος ασφάλισης που απαιτείται για την πλήρωση των ανωτέρω προϋποθέσεων λογίζεται ο χρόνος υποχρεωτικής ή προαιρετικής ασφάλισης. Στον χρόνο αυτό δύναται να προσμετρηθεί και ο χρόνος αναγνώρισης στρατιωτικής θητείας, για τον οποίο καταβλήθηκαν εισφορές στον αρμόδιο οργανισμό.
Ως νομοθεσία του Οργανισμού για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής, καθώς και των επόμενων παραγράφων 2 και 3, νοούνται οι διατάξεις που ορίζουν τον απαιτούμενο για τη συνταξιοδότηση χρόνο, την ηλικία, την αναπηρία και το θάνατο.
Ειδικές διατάξεις, που αφορούν στην ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού, στη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας σε δεδομένο χρόνο σε σχέση με τον χρόνο διακοπής της ασφάλισης, στην παραγραφή κ.λπ., δεν λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου.
2. Αν ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης, που ορίζεται από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν έχει πραγματοποιήσει τον απαιτούμενο, από τη νομοθεσία του τελευταίου οργανισμού, χρόνο ασφάλισης για τη συνταξιοδότησή του λόγω γήρατος ή αναπηρίας ή των μελών της οικογένειάς του λόγω θανάτου, ή δεν πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης που ορίζεται από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου, δικαιούνται σύνταξη αυτός ή τα μέλη της οικογένειάς του από τον οργανισμό, στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης και στον οποίο δεν περιλαμβάνεται ο τελευταίος οργανισμός, εφόσον:
α) ο ασφαλισμένος που αιτείται τη συνταξιοδότησή του λόγω γήρατος ή αναπηρίας, έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας ή είναι ανάπηρος με το ποσοστό αναπηρίας που προβλέπεται από τη νομοθεσία του τελευταίου οργανισμού, και
β) πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού με τον περισσότερο χρόνο ασφάλισης.
3. Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού, στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης, τότε το δικαίωμα του ασφαλισμένου κρίνεται από τους άλλους οργανισμούς, στους οποίους ασφαλίσθηκε κατά φθίνουσα σειρά αριθμού μηνών ή ημερών ασφάλισης.
Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία όλων των οργανισμών, στους οποίους ασφαλίσθηκε, τότε η αίτηση συνταξιοδότησης απορρίπτεται.
4. Ολόκληρος ο χρόνος της διαδοχικής ασφάλισης υπολογίζεται από τον αρμόδιο για την απονομή της σύνταξης οργανισμό ως χρόνος που διανύθηκε στην ασφάλισή του, τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όσο και για τον καθορισμό της σύνταξης και δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο μέρους του χρόνου που διανύθηκε στην ασφάλιση του κάθε οργανισμού.
5. Ο συνταξιούχος γήρατος ασφαλιστικού οργανισμού, ο οποίος μετά τη συνταξιοδότησή του ασφαλίσθηκε σε άλλο ομοειδή οργανισμό από παροχή εργασίας ή άσκηση επαγγέλματος, έχει το δικαίωμα, μετά τη διακοπή της ασφάλισής του στον οργανισμό αυτόν, να ζητήσει από τον οργανισμό που συνταξιοδοτείται την προσμέτρηση του χρόνου αυτού για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης του.
Ο οργανισμός, στον οποίο ασφαλίστηκε ο συνταξιούχος, συμμετέχει στη δαπάνη της σύνταξης και για το διακανονισμό της υποχρέωσής του προς τον οργανισμό που καταβάλλει τη σύνταξη εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγρ. 4, 5, 6 και 7 του άρθρου 5 του παρόντος ν.δ/τος. ».
2. Η παρ. 1 εφαρμόζεται και για τις αιτήσεις συνταξιοδότησης που είναι εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος.
3. Οι ρυθμίσεις του παρόντος δεν θίγουν την ισχύ του άρθρου 4 του ν. 4225/2014 (Α’ 2), περί της ρύθμισης θεμάτων διαδοχικής επικουρικής ασφάλισης σε φορείς επικουρικής ασφάλισης Δημοσίου και φορείς της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 2084/1992 (Α’ 165) και ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης υποχρεωτικής ασφάλισης του ν. 4052/2012 (Α’ 41), και του άρθρου 56 του ν. 4826/2021 (Α’ 160), περί του συνυπολογισμού του χρόνου επικουρικής ασφάλισης.
Πρόταση ρύθμισης, στο πλαίσιο της διαβούλευσης για το σχέδιο νόμου με τίτλο:
Εξορθολογισμός ασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, ενίσχυση ευάλωτων κοινωνικών ομάδων και άλλες διατάξεις
Θέμα: Υπολογισμός χρόνου διαδοχικής ασφάλισης των Διπλωματούχων Μηχανικών των Εταιρειών του Ομίλου ΔΕΗ ΑΕ και του ΑΔΜΗΕ ΑΕ, στον πρώην ΕΛΠΠ/ΤΣΜΕΔΕ και στο ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ
Κύριε Υπουργέ,
προς άρση μεγάλης αδικίας που έχει προκληθεί, εξαιτίας νομοθετικού κενού από διαχρονική αλληλουχία νομοθετικών ρυθμίσεων και ειδικότερα αυτών που σχετίζονται με τον Ειδικό Λογαριασμό Πρόσθετων Παροχών (ΕΛΠΠ) με σαφή επικουρικό χαρακτήρα, των Διπλωματούχων Μηχανικών αρχικά ασφαλισμένων στο πρώην ΤΣΜΕΔΕ αυτοαπασχολούμενων ή μη και στη συνέχεια μισθωτών (σήμερα Όμιλο ΔΕΗ & ΑΔΜΗΕ), προτείνεται η προσθήκη παραγράφου στο άρθρο 17 του παρόντος σχεδίου νόμου ή και αυτοτελούς άρθρου, ως εξής:
«Ο χρόνος ασφάλισης που διανύθηκε για ασφαλισμένους με πρώτη ασφάλιση πριν την 1.1.1993 στον Ειδικό Λογαριασμό Πρόσθετων Παροχών ΕΛΛΠ του πρώην ΤΣΜΕΔΕ και στη συνέχεια εργάστηκαν με μισθωτή σχέση εργασίας και ασφαλιστική κάλυψη υποχρεωτικά και μόνο στο ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ για επικουρική και εφ’ άπαξ παροχή, προσμετράτε για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος επικουρικής σύνταξης σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης.»
Αιτιολογικό της πρότασης: Το θέμα αφορά στη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος επικουρικής σύνταξης, με τις διαδικασίες που προβλέπει ο ν. 4387/2016, στους έμμισθους μηχανικούς των Εταιρειών του Ομίλου ΔΕΗ ΑΕ (ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ-ΑΔΜΗΕ), οι οποίοι, πριν την πρόσληψή τους στην (ενιαία) ΔΕΗ ΑΕ ήταν ή ελεύθεροι επαγγελματίες ή γενικά ασφαλισμένοι μόνο στο ΤΣΜΕΔΕ για κύρια σύνταξη και στον πρώην ΕΛΠΠ/ΤΣΜΕΔΕ για επικουρική και εφ’ άπαξ παροχή. Στη συνέχεια (μετά την πρόσληψή τους) ασφαλίστηκαν για Κύρια σύνταξη στον ΤΑΠ-ΔΕΗ και υποχρεωτικά για Επικουρική και εφ’ άπαξ παροχή στο ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ. Με τον ν. 915/1979/άρθρο 33 θεσπίζεται ο ΕΛΠΠ για παροχή (§2) πρόσθετης σύνταξης και εφ’ άπαξ παροχής. Στην §3/α ορίζεται ότι «στον ΕΛΠΠ υπάγονται υποχρεωτικά πάντες οι ασφαλισμένοι στο ΤΣΜΕΔΕ, οι μη υπαγόμενοι εις έτερον φορέα κυρίας ασφαλίσεως δια συνταξιοδότησιν ή μη δικαιούμενοι συντάξεως εκ του Δημοσίου», ενώ στην §3/γ προβλέπεται εκτός των άλλων «Εις περίπτωσιν μεταγενεστέρας υπαγωγής των μετόχων (του ΕΛΠΠ) εις ασφάλισην ετέρου φορέως κυρίας ασφάλισης ή του Δημοσίου, οι κατά την παρούσα παράγραφο υπαγόμενοι εις την ασφάλισην του ΕΛΠΠ εξαιρούνται της παρ΄αυτώ ασφάλισης». Έτσι οι ως άνω μηχανικοί τη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ασφαλίστηκαν υποχρεωτικά στον ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ και έπαψαν να καταβάλουν εισφορές στον ΕΛΠΠ/ΤΣΜΕΔΕ ενώ στην κύρια σύνταξη διατήρησαν προαιρετικά και το δικαίωμα παράλληλης ασφάλισης στο ΤΣΜΕΔΕ βάσει ισχυουσών νομοθετικών διατάξεων. Συνεπώς ο ΕΛΠΠ ως προς την εφαρμογή των διατάξεων της διαδοχικής ασφάλισης (ν.δ. 4202/61) λειτουργούσε ως φορέας επικουρικής ασφάλισης για τους ασφαλισμένους Διπλωματούχους Μηχανικούς. Με τον ν. 3518/2006 (άρθρο 2) ο ΕΛΠΠ από 1/1/2007 καταργήθηκε και η πρόσθετη σύνταξη του εν λόγω Λογαριασμού αντικαταστάθηκε από την Ειδική Προσαύξηση. Παράλληλα δημιουργήθηκε νέος Κλάδος Επικουρικής Ασφάλισης. Στο άρθρο 15 παρ δ’ του ίδιου νόμου αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι χρόνος ασφάλισης στον Κλάδο Επικουρικής Ασφάλισης είναι «ο χρόνος που έχει διανυθεί στην ασφάλιση του Ε.Λ.Π.Π. από τους μέχρι 31.12.1992 ασφαλισμένους, ο οποίος μεταφέρεται στον κλάδο μετά από αίτησή τους που υποβάλλεται μέσα σε ένα χρόνο από τη δημοσίευση του παρόντος και εφόσον δεν έχει θεωρηθεί χρόνος ασφάλισης για την Ειδική Προσαύξηση του κλάδου κύριας σύνταξης». Επιπρόσθετα στο σχετικό site του ΤΣΜΕΔΕ (Tsmede.gr-συντάξεις- ν 3518/2006) και με τίτλο «συνοπτικές διευκρινίσεις για τον ν. 3518/2006 κλπ» και για το ίδιο άρθρο 15 αναφέρεται: «Διευκρινίζεται ότι οι ανωτέρω διατάξεις αφορούν τους ασφαλισμένους του Ταμείου που είχαν ασφαλιστεί στον ΕΛΠΠ για κάποιο χρονικό διάστημα και διέκοψαν την ασφάλιση λόγω υπαγωγής σε άλλο κύριο φορέα, χωρίς όμως να είναι ασφαλισμένοι σε άλλο επικουρικό φορέα ώστε να μεταφέρουν σε αυτόν το χρόνο του ΕΛΠΠ με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης. Συνεπώς, όσοι ασφαλισμένοι του Ταμείου ασφαλίστηκαν στο παρελθόν στον ΕΛΠΠ και δεν είναι ασφαλισμένοι σε άλλο επικουρικό φορέα, μπορούν με αίτησή τους μέχρι 21/12/2007, να ζητήσουν τη μεταφορά του χρόνου αυτού στον νέο επικουρικό κλάδο, εφόσον φυσικά είναι ασφαλισμένοι σε αυτόν, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στο άρθρο 13 του Ν.3518/2006». Από την παραπάνω διευκρίνηση συνάγεται ότι στην περίπτωση που είναι ασφαλισμένοι σε άλλο επικουρικό φορέα, μπορούν να μεταφέρουν σε αυτόν το χρόνο του ΕΛΠΠ με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης. Στο άρθρο 7 παρ. 2 του ίδιου ν.3518/2006, που δεν καταργείται ή αναθεωρείται με τον 4387/2016, αναφέρεται: Εφαρμογή διατάξεων διαδοχικής ασφάλισης 1. Στις περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης και εφόσον συμμετέχων οργανισμός είναι το Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε., το ποσό της σύνταξης προσαυξάνεται με το ποσό που προέρχεται από την Ειδική Προσαύξηση και στο ύψος που προσδιορίζεται από τις διατάξεις του νόμου αυτού. Η απόδοση των οφειλόμενων ποσών στον απονέμοντα οργανισμό γίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 2 και 3 του ν. 3232/2004 (ΦΕΚ 48 Α΄). 2. Στις περιπτώσεις που δεν χωρήσει ασφάλιση στην Ειδική Προσαύξηση και υπάρχει ασφάλιση σε άλλους φορείς επικουρικής ασφάλισης, μπορεί ο χρόνος που διανύθηκε στην ασφάλιση του Ε.Λ.Π.Π. να συνυπολογιστεί από τους φορείς αυτούς, σύμφωνα με τις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης, όπως ισχύουν. Στην περίπτωση αυτή συμμετέχων οργανισμός στη δαπάνη της σύνταξης είναι ο κλάδος της κύριας σύνταξης. Από τα ανωτέρω γίνεται σαφές ότι: • ο ΕΛΠΠ λειτουργούσε ως φορέας επικουρικής ασφάλισης. • η διαδικασία «μετάβασης» από τον ΕΛΠΠ, στο επικουρικό της ΔΕΗ των υπόψιν μισθωτών μηχανικών υλοποιήθηκε πολύ πριν το 2006 και ως εκ τούτου οι (υπόψη μισθωτοί) δεν έχουν καμιά σχέση με την Ειδική Προσαύξηση, αφού ουδέποτε κατέβαλαν εισφορές σε αυτή, ούτε ουδείς εξ αυτών υπέβαλε τότε αίτηση μεταφοράς του ΕΛΠΠ στον νεοσύστατο Κλάδο Επικουρικής Ασφάλισης του ΤΣΜΕΔΕ, για τον απλούστατο λόγω της υποχρεωτικής βάσει νόμου ασφάλισής τους, με την πρόσληψή τους στον Όμιλο ΔΕΗ σε ένα και μόνο επικουρικό ταμείο το τΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ- ΔΕΗ. • Το ίδιο το ΤΣΜΕΔΕ αποδέχεται ότι οι εν λόγω μηχανικοί με πρώτη ασφάλιση στον ΕΛΠΠ και εν συνεχεία σε άλλο επικουρικό ταμείο έχουν «κατοχυρώσει» τη διαδοχικότητα, χωρίς όμως να καλύπτεται το νομοθετικό κενό που εισήχθη διαχρονικά με τις μεταπτώσεις – μεταβάσεις ΕΛΠΠ, Ειδικής Προσαύξησης, Επικουρικής και Διαδοχικής Ασφάλισης των κατ΄ αρχήν κυρίως αυτοαπασχολούμενων και στη συνέχεια μισθωτών της αναφερόμενης ειδικής περίπτωσης. • Συμπερασματικά, οι λόγω μισθωτοί εξ΄ αιτίας των προαναφερόμενων νομοθετικών κενών αντιμετωπίζονται δυσμενώς διότι ενώ τη δυνατότητα να κάνουν χρήση της διαδοχικής ασφάλισης κύριας σύνταξης δεν έχουν την αυτή δυνατότητα για την επικουρική, παρότι έχουν καταβάλλει ανελλιπώς τις ασφαλιστικές εισφορές στον ΕΛΠΠ. Όλα τα χρόνια μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016, οι ασφαλισμένοι αρχικά στο επικουρικό ΕΛΠΠ/ΤΣΜΕΔΕ και στη συνέχεια στο επικουρικό ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ θεμελίωναν το δικαίωμα της επικουρικής σύνταξης και τους αποδιδόταν η επικουρική σύνταξη, με τις διαδικασίες της διαδοχικής ασφάλισης. Σύμφωνα με το άρθρο 94 παρ. 4 του ν.4387/2016: «Η Ειδική Προσαύξηση του Τομέα Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ) που προβλέφθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 3518/2006, καταργείται από 1.1.2016. Ο χρόνος ασφάλισης που έχει πραγματοποιηθεί στον καταργηθέντα Ειδικό Λογαριασμό Προσθέτων Παροχών (ΕΛΠΠ) θεωρείται ως προς τις έννομες συνέπειες ως χρόνος που έχει διανυθεί στην ασφάλιση της Ειδικής Προσαύξησης. Οι ασφαλισμένοι, οι οποίοι έως την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου υπάγονταν στην ασφάλιση του ΤΣΜΕΔΕ και κατέβαλαν εισφορές υπέρ της Ειδικής Προσαύξησης, αποκτούν δικαίωμα προσαύξησης της σύνταξής τους, το ύψος της οποίας θα προσδιοριστεί με απόφαση του Υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ύστερα από εισήγηση της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής, βάσει σχετικής οικονομικής Αναλογιστικής μελέτης, για τα έτη ασφάλισης που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ειδική Προσαύξηση από 1.1.2007 και μετά ή για χρόνο ασφάλισης που έχει μεταφερθεί σε αυτήν από τον καταργηθέντα Ειδικό Λογαριασμό Προσθέτων Παροχών (ΕΛΠΠ). Στη μελέτη για τον προσδιορισμό του ποσοστού προσαύξησης λαμβάνονται υπόψη το ύψος των εισφορών υπέρ της Ειδικής Προσαύξησης, ο αντίστοιχος χρόνος καταβολής τους, καθώς και τα έτη καταβολής της παροχής λόγω Ειδικής Προσαύξησης». Είναι προφανές ότι το εν λόγω άρθρο, που θέτει τα προαπαιτούμενα για να αποκτηθεί δικαίωμα της κύριας σύνταξης, αφορά μόνο εκείνους που έχουν καταβάλει εισφορές υπέρ της Ειδικής Προσαύξησης μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4387/2016 και έχουν μεταφερθεί οι ασφαλιστικές εισφορές τους από τον ΕΛΠΠ στην Ειδική Προσαύξηση. Επομένως οι ως άνω μηχανικοί του Ομίλου ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ, δεν ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία, γιατί ουδέποτε εντάχθηκαν και αντίστοιχα ουδέποτε κατέβαλαν εισφορές στην Ειδική προσαύξηση (νομοθετικό κενό!!). Στην ερμηνευτική οδηγία της ΓΓΚΑ, για την εφαρμογή του άρθρου 94 του ν 4387/2016, με αριθμό φ.80000/οικ.9187/183/14-2-2018, για τον τρόπο υπολογισμού της επιπλέον παροχής-προσαύξησης αναφέρεται «ότι για τους ασφαλισμένους του πρώην ΕΤΑΑ /ΤΣΜΕΔΕ, οι οποίοι έως την έναρξη ισχύος του ν. 4387/16 υπάγονταν στην ασφάλιση του ΕΤΑΑ/ΤΣΜΕΔΕ και κατέβαλαν ασφαλιστικές εισφορές υπέρ της Ειδικής Προσαύξησης …» . Η υπόψη ερμηνευτική οδηγία για την εφαρμογή του άρθρου 94 του ν 4387/2016 , είναι αναμφισβήτητα σαφής: προσαύξηση στην κύρια σύνταξη θα υπολογίζεται μόνο για τους ασφαλισμένους που μέχρι την ισχύ του ν. 4387/2016 πλήρωναν Ειδική προσαύξηση (νομοθετικό κενό!!).
Συμπερασματικά: Είναι προφανές ότι η προσαύξηση στην Κύρια σύνταξη δεν αφορά στους εν θέματι μηχανικούς, που ουδέποτε εντάχθηκαν και αντίστοιχα ουδέποτε κατέβαλαν εισφορές στην Ειδική προσαύξηση, που αναφέρεται ορθά ως προϋπόθεση στο άρθρο 94 του νόμου 4387/2016 για να αποκτηθεί δικαίωμα προσαύξησης της κύριας σύνταξης. Μόνο και μόνο τότε υπολογίζεται ως προσαύξηση στην κύρια σύνταξη, όταν μέχρι την ισχύ του ν. 4387/2016 πλήρωναν Ειδική Προσαύξηση. Επομένως οι υπόψη μηχανικοί που κατέβαλαν εισφορές στον ΕΛΠΠ, ο οποίος λειτουργούσε ως φορέας επικουρικής ασφάλισης, και στη συνέχεια κατέβαλαν εισφορές στο επικουρικό ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ- ΔΕΗ, εμπίπτουν στη διάταξη της διαδοχικής επικουρικής ασφάλισης, σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. 2 του ν.3518/2006, που είναι σε ισχύ και δεν έχει αναθεωρηθεί. Τέλος ενώ η διαδοχικότητα ΕΛΠΠ και Επικουρικής Ασφάλισης ΕΤΕΑΕΠ/ΤΕΑΠ-ΔΕΗ ίσχυε για τους Διπλωματούχους Μηχανικούς του Ομίλου ΔΕΗ και ΑΔΜΗΕ μέχρι την εφαρμογή του ν.4387/2016 και παράλληλα (η διαδοχικότητα) ισχύει μέχρι σήμερα σε όλα τα υπόλοιπα ασφαλιστικά ταμεία, για τους Διπλωματούχους Μηχανικούς, που συνταξιοδοτούνται με τον ν.4387/2016 και μετά αμφισβητείται από τις Υπηρεσίες (πρώην ΕΤΑΑ/ΤΣΜΕΔΕ), κατά την άποψή μας λόγω νομοθετικού κενού που παρήχθει διαχρονικά από το 2006 έως και το 2016 στις νομοθετικές διατάξεις περί του ασφαλιστικού. Σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας προτείνεται η παρούσα ρύθμιση για την οριστική επίλυση του προβλήματος ή και τυχόν άλλων παρερμηνειών.
Η εν λόγω πρόταση έχει κατατεθεί, στο πλαίσιο διαβούλευσης και σε προηγούμενα σχέδια νόμου για ρυθμίσεις ασφαλιστικού περιεχομένου, χωρίς όμως μέχρι σήμερα να έχει επιλυθεί το ως άνω περιγραφόμενο πρόβλημα.
Γρηγόρης Ν. Μπαρμπαγιάννης
π. Πρόεδρος ΣΔΜ Ομίλου ΔΕΗ/ΕΔ
Μέλος Κεντρικής Αντιπροσωπείας Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (Επιμελητής ΕΕΕ ΗΓ ΜΗΧ)
Καλό θα ήταν και τα επικουρικά Ταμεία Επαγγελματικής Ασφάλισης να ενταχθούν και αυτά στον Ν4225/2015 ώστε σε θέματα διαδοχικής ασφάλισης να υπάρξει μεγάλη απλούστευση της διαδικασίας συνταξιοδότησης καθώς δικαιότερος υπολογισμός της σύνταξης.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι <>.
Είναι δικαιότερο, ο κάθε επικουρικός φορέας να δίνει μόνος του το τμήμα της σύνταξης που δικαιούται ο κάθε ασφαλισμένος του, ανάλογα με τις εισφορές του, και τις ημέρες εργασίας του. Έτσι θα αποφύγουμε την χρονοβόρα και άσκοπη αλληλογραφία καθώς την ανταλλαγή ποσών, τροποποίηση αποφάσεων κ.λπ.
Έχει ληφθεί υπόψη η περαιτέρω επιβάρυνση των τελευταίων φορέων διαδοχικής ασφάλισης με τις ευνοϊκότερες προϋποθέσεις, δεδομένου ότι στην συντριπτική πλειοψηφία δεν θα διαβιβάζονται πλέον οι αιτήσεις στους προηγούμενους φορείς, αλλά θα ωθούνται οι ασφαλισμένοι να κάνουν μόνο 300 ημέρες εργασίας την τελευταία πενταετία, στο τελευταίο ταμείο;
Γιατί δεν ορίζεται η ταυτόχρονη έναρξη της διαδικασίας εξέτασης των προϋποθέσεων από όλους τους εμπλεκόμενους – συμμετέχοντες φορείς αντί να αναμένεται η εξέταση αρχικώς από τον τελευταίο φορέα και στη συνέχεια ανά φορέα με τον περισσότερο χρόνο ασφάλισης με αποτέλεσμα την μεγάλη καθυστέρηση που παρατηρείται στις συντάξεις με διαδοχική ασφάλιση; Γιατί δεν ακολουθείται η πρακτική που ήδη ισχύει με το ν. 4225/14, όπου κάθε ταμείο καταβάλλει απευθείας το τμήμα της σύνταξης που του αναλογεί απευθείας στο συνταξιούχο χωρίς να εμπλέκεται η γραφειοκρατική διαδικασία απόδοσης των αναλογούντων, μέσω των αλληλόχρεων λογαριασμών, ποσών στα ταμεία;
Κατά γενική ομολογία οι μεγάλες αδικημένες του Ν.Κατρούγκαλου <>που είναι πια ηλικιακά και νομοτελειακά.πολύ πιο αδύναμες για να διεκπεραιώνουν δουλειά,ανατροφή ανήλικου πολλά προβλήματα υγείας γονέων και δικά τους.
Το ατόπημά τους ήταν ότι δεν είχαν 25 ετία 2011,2012 ,25 έτη.
Παρακαλω να επανορθωθειί η κατάφωρη αδικία και δεν εννοώ να μην έχουν εργαστεί τουλάχιστον 25
Γυναίκες που με το δημογραφικό ζήτημα να είναι τραγικό έφεραν σε μεγαλύτερη ηλικία στον κόσμο παιδί/παιδιά …
Παρακαλώ την επανόρθωση αυτής της αδικίας για τις μητέρες ανηλίκων παλαιές ασφαλισμένες. χωρίς περιοριστικές χρονολογίες,
Να μπορούν να θεμελιώσουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι το τέλος του 2023 και να αποχωρίσουν όποτε κρίνουν.
Σας ευχαριστώ με την ελπίδα της επανόρθωσης.
Είμαι νοσηλεύτρια και θεωρώ ότι τη μειωμένη σύνταξη πρέπει να τη δικαιούνταιόλοι.. μήπως θα έπρεπε να δείτε τις συντάξεις των νοσηλευτών λίγο διαφορετικά, είμαι στα 55 έτη και κάνω ακόμη κυκλικό ωραριο , οπως πολλοί από μας, λόγω εγκλωβισμου ως πότε; στα βαρέα δεν μας βάζει κανείς..πλασματικά χρόνια δίνετε στα σώματα ασφαλείας σε μας τίποτα, ούτε και μειωμένη σύνταξη;
ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡ. 5 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 17.
Κατ’ αρχάς, οφείλω να ομολογήσω ότι η συγκεκριμένη διάταξη είναι απολύτως επιβεβλημένη και αποκαθιστά ένα σοβαρό ζήτημα, αναφορικά με περιπτώσεις συνταξιούχων του Δημοσίου (ή γενικότερα) οι οποίοι εργάζονται ή εργάστηκαν ασφαλιζόμενοι σε έτερο φορέα/οργανισμό κύριας ασφάλισης (π.χ. συνταξιούχος του Δημοσίου, ασφαλισμένος στον πρώην ΟΑΕΕ ως ελ.επαγγελματίας), καθώς έως σήμερα τα επιπλέον αυτά έτη δεν προσμετρώνται στον συντάξιμο χρόνο για επαύξηση της σύνταξης.
Στο πλαίσιο αυτό:
1. Να εξεταστεί εάν η νέα διάταξη μπορεί να εφαρμοστεί αυτούσια ή εάν θα πρέπει να προστεθεί στο κείμενο η φράση «κάθε άλλη γενική ή ειδική διάταξη καταργείται», καθόσον υφίστανται διατάξεις οι οποίες πιθανόν να εκληφθεί από τη Διοίκηση ότι εξακολουθούν να ισχύουν διαιωνίζοντας και όχι επιλύοντας τελικά το ζήτημα (ενδεικτικά: παρ. 8 του άρθρου 37 του ΠΔ 169/07, σύμφωνα με την οποία μία μεγάλη κατηγορία συνταξιούχων όπως οι στρατιωτικοί συνταξιούχοι δεν δικαιούνται να αναγνωρίσουν/προσμετρήσουν χρόνο ασφάλισης μετά τη συνταξιοδότησή τους για επαύξηση σύνταξης).
2. Η συγκεκριμένη διάταξη, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΙΣΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ, ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ, έτσι ώστε να καλύπτει κάθε περίπτωση ανεξαρτήτως του χρόνου ασφάλισης ενός συνταξιούχου σε ομοειδή οργανισμό κύριας ασφάλισης.
Εάν η, κατά τα λοιπά, εν λόγω ορθή διάταξη δεν έχει αναδρομικό χαρακτήρα δημιουργούνται ανισότητες και αδικίες. [Παράδειγμα: εάν ένας συνταξιούχος του Δημοσίου ασφαλίστηκε σε ομοειδή οργανισμό (πρώην ΟΑΕΕ) ως ελ. επαγγελματίας το 2014, δεν θα προσμετρηθούν τα έτη ασφάλισης από το 2014 έως το χρόνο εφαρμογής του άρθρου αυτού]. Στη βάση αυτή οι ασφαλιστικές εισφορές που καταβλήθηκαν όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια πως αξιοποιούνται και που κατευθύνονται; Για ποιον λόγο δεν θα λειτουργούν υπέρ του ασφαλισμένου, ήτοι δεν θα έχουν ανταποδοτικό όφελος; Υπάρχει ανάλογο παράδειγμα σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε.; Σε μία κοινωνικά φιλελεύθερη δημοκρατία δυτικού τύπου, δεν πρέπει ένας πολίτης να συνταξιοδοτείται για όλα τα έτη του εργασιακού του βίου όταν ασφαλίζεται σε φορείς κύριας ασφάλισης; Περαιτέρω, εάν οφείλονται ποσά στο ΚΕΑΟ (στο πλαίσιο της ρύθμισης των 120 δόσεων), ποιο θα είναι το ανταποδοτικό όφελος για τον ασφαλισμένο από την καταβολή των ποσών αυτών;
Kατόπιν της ανωτέρω ανάλυσης, να συμπεριληφθεί κατάλληλα διατυπωμένη διάταξη περί ΑΝΕΥ ΧΡΟΝΙΚΟΥ ΟΡΙΟΥ αναδρομικότητας της παρ. 5 είτε στην ίδια την παρ. 5, είτε στο άρθρο των Μεταβατικών διατάξεων του νομοσχεδίου. Εάν δεν αποτυπωθεί/προβλεφθεί σαφώς η αναδρομικότητα της συγκεκριμένης διάταξης, να προβλεφθεί στην παρούσα παράγραφο η επιστροφή των ασφαλιστικών εισφορών στον συνταξιούχο που ασφαλίσθηκε (μετά τη συνταξιοδότησή του) σε άλλο ομοειδή οργανισμό για παροχή εργασίας ή άσκηση επαγγέλματος, για το χρονικό διάστημα που δεν προσμετράται.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Προκειμένου να επιτευχθεί πραγματικός και ουσιαστικός εξορθολογισμός της συνταξιοδοτικής νομοθεσίας, θα πρέπει να καταργηθεί οριστικά η αδικία που υπάρχει στις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης σε βάρος των ασφαλισμένων που έχουν ως τελευταίο ασφαλιστικό φορέα τον π. ΟΓΑ. Συγκεκριμένα, όταν κάποιος υποψήφιος συνταξιούχος έχει τελευταίο φορέα τον π. ΟΓΑ αλλά δεν θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τις διατάξεις του π. ΟΓΑ (π.χ. δεν συμπληρώνει 40 χρόνια ασφάλισης), αλλά θεμελιώνει συνταξιοδοτικό δικαίωμα με τις διατάξεις του επόμενου φορέα (π.χ. ως μητέρα ανηλίκου με τις διατάξεις του π. ΙΚΑ – ΕΤΑΜ, μειωμένη σύνταξη με τις διατάξεις του π. ΙΚΑ – ΕΤΑΜ κλπ), ο e-ΕΦΚΑ αρνείται να διαβιβάσει την αίτηση της σύνταξης από τον π. ΟΓΑ στον επόμενο ασφαλιστικό φορέα (π.χ. π. ΙΚΑ – ΕΤΑΜ) εφόσον ο ασφαλισμένος δεν έχει συμπληρώσει την ηλικία των 67 ετών.
Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα να καταργεί πρακτικά τις διατάξεις περί διαδοχικής ασφάλισης του άρθρου 19 του ν. 4387/2016 στις περιπτώσεις των ασφαλισμένων του π. ΟΓΑ, αφού είναι γνωστό ότι στα 67 ο ασφαλισμένος θα πάρει τη σύνταξη από τον φορέα στον οποίο είχε την τελευταία μέρα ασφάλισης, εφόσον συμπληρώνει 15ετία.
Δεδομένου ότι α) από την 01-01-2017 λειτουργεί ο e-ΕΦΚΑ και όλοι πλέον οι ασφαλισμένοι υπάγονται στον Ηλεκτρονικό Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, β) οι εισφορές που έχουν καταβληθεί στον π. ΟΓΑ λαμβάνονται υπ όψιν κατά τον υπολογισμό της ανταποδοτικής σύνταξης σύμφωνα τις διατάξεις του ν. 4387/2016 αναλογικά με το ύψος της κάθε ασφαλιστικής κατηγορίας, συνεπώς δεν πρόκειται να ζημιωθεί ο e-ΕΦΚΑ ούτε να ευνοηθεί/αδικηθεί κάποιος ασφαλισμένος του π. ΟΓΑ καθώς η ανταποδοτική σύνταξη που θα πάρει θα είναι αντίστοιχη με τις εισφορές που έχει πληρώσει, γ) στις καταστατικές διατάξεις του π. ΟΓΑ (άρθρο 5 του ν. 2458/1997 όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις του ν. 4302/2014) προβλέπονται δύο όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και συγκεκριμένα το 62ο έτος και το 67ο έτος, κρίνεται απολύτως αναγκαίο να προστεθεί στο άρθρο 19 παρ. 1 του ν. 4387/2016 όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις του ν. 4670/2020, ως περίπτωση ζ η ακόλουθη διάταξη που θα λύσει με δίκαιο τρόπο για όλους και οριστικά τη συγκεκριμένη αδικία:
«ζ.Το άρθρο 18 παρ. 3 περ. Γ του ν. 4302/2014 καταργείται. Σε περίπτωση που τελευταίος ασφαλιστικός φορέας είναι ο π. ΟΓΑ, η αίτηση συνταξιοδότησης διαβιβάζεται στον επόμενο ασφαλιστικό φορέα, εφόσον ο ασφαλισμένος έχει συμπληρώσει το 62ο έτος της ηλικίας του».
Τέλος, επισημαίνεται ότι η νομική και ουσιαστική βασιμότητα της παραπάνω πρότασης έχει ήδη επιβεβαιωθεί από πολλές αποφάσεις Δικαστών και Δικαστικών πληρεξουσίων του Ν.Σ.Κ., όπως αποδεικνύεται από τις υπ αρ. 18947/ΚΥ/2020, 18626/KY/20-10-2020, 18642/ΚΥ/2020, 18157/ΚΥ/2019, 18721/ΚΥ/30-10-2019 αποφάσεις με τις οποίες το αρμόδιο όργανο που έχει οριστεί από το Δ.Σ. του e-ΕΦΚΑ για την εξέταση των ενστάσεων – ενδικοφανών προσφυγών δέχθηκε σχετικά αιτήματα ασφαλισμένων, ακύρωσε την άρνηση του e-ΕΦΚΑ που δεν διαβίβασε τις αιτήσεις για σύνταξη στον επόμενο ασφαλιστικό φορέα και διέταξε ΤΗ ΔΙΑΒΙΒΑΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΑΚΕΛΩΝ στον αμέσως επόμενο ασφαλιστικό φορέα (π.χ. ΙΚΑ – ΕΤΑΜ)
Μάλιστα, από τις ανωτέρω αποφάσεις η υπ αρ. 18947/ΚΥ/2020, 18626/KY/20-10-2020 και η υπ αρ. 18642/ΚΥ/2020 δημοσιεύτηκαν μετά την 01-03-2020 δηλαδή μετά τη θέση σε ισχύ του ν. 4670/2020. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί η υπ αρ. 18947/ΚΥ/2020 απόφαση εκδόθηκε κατόπιν υποβολής αίτησης αντιρρήσεων του e-ΕΦΚΑ Αγροτών και δικαίωσε για δεύτερη φορά υποψήφια συνταξιούχο και μάλιστα με εισήγηση κρίνοντας τα εξής (σελ. 5 σκέψη 3):
«Ανεξαρτήτως των ανωτέρω εκτεθέντων, όπως πολύ ορθά έκρινε και ο Εισηγητής της υπόθεσης αυτής, από το συνδυασμό των διατάξεων της κείμενης νομοθεσίας προκύπτει ότι μετά την έναρξη ισχύος και την εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 19 του νόμου 4387/2016 περί διαδοχικής ασφάλισης, ακόμα και όπως τροποποιήθηκε και ισχύει με το άρθρο 28 του νόμου 4670/2020 και προκειμένου να ισχύουν ενιαίοι κανόνες συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων στους ενταχθέντες στον ΕΦΚΑ φορείς και να μην φαλκιδεύονται τα δικαιώματα των ασφαλισμένων που υπάγονται στους κανόνες της διαδοχικής ασφάλισης, παύουν πλέον να ισχύουν οποιεσδήποτε άλλες αντίθετες διατάξεις.
Έτσι, δεν ισχύει πλέον η δυσμενέστερη διάταξη του άρθρου 18 του νόμου 4302/2014 που ορίζει ότι αν δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις συνταξιοδότησης κατά τους κανόνες της διαδοχικής ασφάλισης, με βάση τη νομοθεσία του τέως ΟΓΑ, η αίτηση και ο φάκελος συνταξιοδότησης παραμένουν στον ΕΦΚΑ Αγροτών μέχρι τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας του αιτούντος.
Τα ίδια, ως ανωτέρω, έχουν κριθεί σε ομοίου περιεχομένου νομικές υποθέσεις, εκτός από την προσβαλλόμενη με αίτηση επανεξέτασης υπ αριθ. 18157/ΚΥ/12-04-2019 Απόφαση και από δυο ακόμα αποφάσεις Μονομελών Οργάνων εκδίκασης ενστάσεων και αιτήσεων αντιρρήσεων – ενδικοφανών προσφυγών, ήτοι τις υπ αριθ. 18721/ΚΥ/30-10-2019 και 18042/ΚΥ/30-03-2020».
Ωστόσο, ακόμα και σήμερα ο e-ΕΦΚΑ δεν συμμορφώνεται στις ανωτέρω αποφάσεις οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις έχουν καταστεί και τελεσίδικες. Για τους λόγους αυτούς, θα πρέπει να δοθεί η προτεινόμενη νομοθετική λύση στο ανωτέρω ζήτημα που βασανίζει εκατοντάδες ασφαλισμένους του π. ΟΓΑ.
ΕΙΜΑΙ 57 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
ΕΙΜΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΤΕΒΕ ΑΠΟ ΤΟ 1990 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΡΙΝ, 2 ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΙΚΑ.
ΘΕΩΡΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΩ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΜΟΥ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΛΗΦΘΩ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΤΑ 300 ΕΝΣΗΜΑ; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΙΣΟΝΟΜΟ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ; ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΝΑ ΤΟ ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΕΤΕ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ