1. Στο άρθρο 2 του ν.δ. 4202/1961 (Α΄ 175), περί καθορισμού του αρμόδιου οργανισμού για την κρίση του δικαιώματος της σύνταξης σε περίπτωση διαδοχικής ασφάλισης σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο πρώτο εδάφιο της παρ. 1: αα) στο εισαγωγικό εδάφιο οι λέξεις «της απασχόλησης τους» αντικαθίστανται από τις λέξεις «ασφάλισής τους», αβ) οι περ. α) και β) τροποποιούνται, ώστε να μειωθούν τα χρονικά διαστήματα ασφάλισης που είναι απαραίτητα, προκειμένου να λάβουν οι ασφαλισμένοι σύνταξη λόγω γήρατος ή λόγω αναπηρίας ή θανάτου, αντίστοιχα, με βάση τη νομοθεσία που διέπει τον τελευταίο διαδοχικά ασφαλιστικό οργανισμό, αγ) μετά από το πρώτο εδάφιο, προστίθενται νέο δεύτερο και τρίτο εδάφιο, αδ) στο υφιστάμενο τρίτο εδάφιο η λέξη «απασχόλησης» αντικαθίσταται από τη λέξη «ασφάλισης», β) στην παρ. 2: βα) στο εισαγωγικό εδάφιο οι λέξεις «τον αριθμό ημερών εργασίας ή των ετών ασφάλισης» αντικαθίστανται από τις λέξεις «τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης» προς εναρμόνιση προς τις τροποποιήσεις της παρ. 1, ββ) μετά από τις λέξεις «στον οποίο δεν περιλαμβάνεται ο τελευταίος» προστίθεται η λέξη «οργανισμός», βγ) επέρχονται νομοτεχνικές βελτιώσεις, γ) στην παρ. 3: γα) στο πρώτο εδάφιο οι λέξεις «τις περισσότερες ημέρες εργασίας ή έτη ασφάλισης» αντικαθίστανται από τις λέξεις «τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης» προς εναρμόνιση προς τις τροποποιήσεις της παρ. 1, γβ) το δεύτερο εδάφιο αντικαθίσταται, και το άρθρο 2 διαμορφώνεται ως εξής:
«Άρθρο 2
Καθορισμός του αρμόδιου οργανισμού για την κρίση του δικαιώματος της σύνταξης
1. Τα πρόσωπα, τα οποία ασφαλίσθηκαν διαδοχικά σε περισσότερους από έναν ασφαλιστικούς οργανισμούς, δικαιούνται σύνταξη από τον τελευταίο οργανισμό, στον οποίο ήταν ασφαλισμένα κατά την τελευταία χρονική περίοδο ασφάλισής τους, σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας του οργανισμού αυτού, εφόσον πραγματοποίησαν στην ασφάλισή του:
α) Σαράντα (40) μήνες ή χίλιες (1.000) ημέρες ασφάλισης συνολικά, από τις οποίες δώδεκα (12) μήνες ή τριακόσιες (300) ημέρες την τελευταία πενταετία πριν τη διακοπή της ασφάλισης ή την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης, σε περίπτωση κρίσης δικαιώματος σύνταξης λόγω γήρατος.
β) Είκοσι τέσσερις (24) μήνες ή εξακόσιες (600) ημέρες ασφάλισης οποτεδήποτε πριν τη διακοπή της ασφάλισης ή την επέλευση του ασφαλιστικού κινδύνου ή την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης, σε περίπτωση κρίσης δικαιώματος σύνταξης λόγω αναπηρίας ή θανάτου.
Ως χρόνος ασφάλισης που απαιτείται για την πλήρωση των ανωτέρω προϋποθέσεων λογίζεται ο χρόνος υποχρεωτικής ή προαιρετικής ασφάλισης. Στον χρόνο αυτό δύναται να προσμετρηθεί και ο χρόνος αναγνώρισης στρατιωτικής θητείας, για τον οποίο καταβλήθηκαν εισφορές στον αρμόδιο οργανισμό.
Ως νομοθεσία του Οργανισμού για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής, καθώς και των επόμενων παραγράφων 2 και 3, νοούνται οι διατάξεις που ορίζουν τον απαιτούμενο για τη συνταξιοδότηση χρόνο, την ηλικία, την αναπηρία και το θάνατο.
Ειδικές διατάξεις, που αφορούν στην ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού, στη συμπλήρωση του ορίου ηλικίας σε δεδομένο χρόνο σε σχέση με τον χρόνο διακοπής της ασφάλισης, στην παραγραφή κ.λπ., δεν λαμβάνονται υπόψη για την εφαρμογή της παρούσας παραγράφου.
2. Αν ο ασφαλισμένος πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης, που ορίζεται από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου, αλλά στην περίπτωση αυτή δεν έχει πραγματοποιήσει τον απαιτούμενο, από τη νομοθεσία του τελευταίου οργανισμού, χρόνο ασφάλισης για τη συνταξιοδότησή του λόγω γήρατος ή αναπηρίας ή των μελών της οικογένειάς του λόγω θανάτου, ή δεν πραγματοποίησε στην ασφάλιση του τελευταίου οργανισμού τον αριθμό μηνών ή ημερών ασφάλισης που ορίζεται από τις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου, δικαιούνται σύνταξη αυτός ή τα μέλη της οικογένειάς του από τον οργανισμό, στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης και στον οποίο δεν περιλαμβάνεται ο τελευταίος οργανισμός, εφόσον:
α) ο ασφαλισμένος που αιτείται τη συνταξιοδότησή του λόγω γήρατος ή αναπηρίας, έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας ή είναι ανάπηρος με το ποσοστό αναπηρίας που προβλέπεται από τη νομοθεσία του τελευταίου οργανισμού, και
β) πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για συνταξιοδότηση που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού με τον περισσότερο χρόνο ασφάλισης.
3. Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία του οργανισμού, στην ασφάλιση του οποίου πραγματοποίησε τους περισσότερους μήνες ή τις περισσότερες ημέρες ασφάλισης, τότε το δικαίωμα του ασφαλισμένου κρίνεται από τους άλλους οργανισμούς, στους οποίους ασφαλίσθηκε κατά φθίνουσα σειρά αριθμού μηνών ή ημερών ασφάλισης.
Αν ο ασφαλισμένος δεν συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης που προβλέπει η νομοθεσία όλων των οργανισμών, στους οποίους ασφαλίσθηκε, τότε η αίτηση συνταξιοδότησης απορρίπτεται.
4. Ολόκληρος ο χρόνος της διαδοχικής ασφάλισης υπολογίζεται από τον αρμόδιο για την απονομή της σύνταξης οργανισμό ως χρόνος που διανύθηκε στην ασφάλισή του, τόσο για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, όσο και για τον καθορισμό της σύνταξης και δεν είναι δυνατή η προσμέτρηση μόνο μέρους του χρόνου που διανύθηκε στην ασφάλιση του κάθε οργανισμού.
5. Ο συνταξιούχος γήρατος ασφαλιστικού οργανισμού, ο οποίος μετά τη συνταξιοδότησή του ασφαλίσθηκε σε άλλο ομοειδή οργανισμό από παροχή εργασίας ή άσκηση επαγγέλματος, έχει το δικαίωμα, μετά τη διακοπή της ασφάλισής του στον οργανισμό αυτόν, να ζητήσει από τον οργανισμό που συνταξιοδοτείται την προσμέτρηση του χρόνου αυτού για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης του.
Ο οργανισμός, στον οποίο ασφαλίστηκε ο συνταξιούχος, συμμετέχει στη δαπάνη της σύνταξης και για το διακανονισμό της υποχρέωσής του προς τον οργανισμό που καταβάλλει τη σύνταξη εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγρ. 4, 5, 6 και 7 του άρθρου 5 του παρόντος ν.δ/τος. ».
2. Η παρ. 1 εφαρμόζεται και για τις αιτήσεις συνταξιοδότησης που είναι εκκρεμείς κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος.
3. Οι ρυθμίσεις του παρόντος δεν θίγουν την ισχύ του άρθρου 4 του ν. 4225/2014 (Α’ 2), περί της ρύθμισης θεμάτων διαδοχικής επικουρικής ασφάλισης σε φορείς επικουρικής ασφάλισης Δημοσίου και φορείς της παρ. 4 του άρθρου 2 του ν. 2084/1992 (Α’ 165) και ταμεία επαγγελματικής ασφάλισης υποχρεωτικής ασφάλισης του ν. 4052/2012 (Α’ 41), και του άρθρου 56 του ν. 4826/2021 (Α’ 160), περί του συνυπολογισμού του χρόνου επικουρικής ασφάλισης.