Σκοποί του παρόντος είναι:
α) η καθιέρωση μορφών στεγαστικής συνδρομής για νέους και, ειδικότερα:
αα) η χορήγηση χαμηλότοκων ή άτοκων στεγαστικών δανείων,
αβ) η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα στην αξιοποίηση ακινήτων του δημόσιου τομέα για τη διάθεσή τους ως κατοικιών έναντι ελεγχόμενου μισθώματος,
αγ) η αξιοποίηση ακινήτων, τα οποία έχουν ήδη αξιοποιηθεί για στέγαση αιτούντων διεθνή προστασία, για τη στέγαση νέων,
αδ) η αύξηση του διαθέσιμου κτιριακού αποθέματος με την επιδότηση της επισκευής κενών οικιών και διαμερισμάτων που θα διατεθούν για κατοικία,
β) η διευκόλυνση της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας προς τον σκοπό της κοινωνικής κατοικίας με τους παρακάτω τρόπους:
βα) πολεοδομικές ρυθμίσεις,
ββ) ανάκληση παραχωρήσεων που έχουν γίνει για δημόσιο σκοπό, εφόσον αυτός δεν έχει εκπληρωθεί εντός εύλογου χρονικού διαστήματος,
βγ) ταχύτερη εκκαθάριση ιδιοκτησιακών εκκρεμοτήτων του Δημοσίου σε περιπτώσεις επέκτασης του σχεδίου πόλεως,
γ) στεγαστική αποκατάσταση των πυρόπληκτων στην περιοχή «Μάτι» Αττικής.
ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ
Το γεγονός ότι προωθείται μια πολιτική κοινωνικής κατοικίας είναι χωρίς αμφιβολία θετικό και μάλιστα στην σημερινή συγκυρία εξόδου από μια κρίση που επέτεινε τα φαινόμενα φτώχειας και αστεγίας (homelessness), φαινόμενα που πρέπει να αντιμετωπιστούν κατά την επιχειρούμενη ανάκαμψη. Επίσης θετική είναι η πρόθεση θέσπισης εργαλείων σύμπραξης δημόσιων και ιδιωτικών πόρων στην υπηρεσία της πολιτικής κοινωνικής κατοικίας.
Το ερώτημα όμως που γεννάται είναι κατά πόσον το συγκεκριμένο ΣΝ εντάσσεται σε μια ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ όπως αναφέρεται στην ανάλυση συνεπειών της ρύθμισης (χωρίς όμως να δημοσιοποιείται), και μάλιστα ΑΝ ΑΥΤΗ Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ Η.Ε. και ιδίως (όπως αναφέρει) τον Στόχο 11: «ΒΙΩΣΙΜΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ» και ειδικότερα τον υποστόχο 11.1: «Έως το 2030, ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ ΟΛΩΝ ΣΕ ΕΠΑΡΚΗ, ΑΣΦΑΛΗ, ΠΡΟΣΙΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ, ΚΑΙ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΟΓΕΙΤΟΝΙΩΝ», δηλαδή μια πολιτική που θα εντάσσει την παραγωγή κοινωνικής κατοικίας (affordable and social housing) στην γενικότερη ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ, ΟΠΩΣ ΑΥΤΗ ΧΑΡΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ.
Είναι γεγονός ότι η «στεγαστική πολιτική» στην Ελλάδα, ιστορικά δεν ήταν συνδεδεμένη με τον πολεοδομικό σχεδιασμό, σε αντίθεση με τις διεθνείς πρακτικές, πράγμα που της στερούσε την δυνατότητα να ασκήσει μια πολιτική κοινωνικής κατοικίας, ενταγμένη σε στόχους ολοκληρωμένης οικιστικής / πολεοδομικής πολιτικής και να αξιοποιήσει τα εργαλεία πολιτικής γης που αυτός παρείχε (πχ πχ απαλλοτριώσεις με χαμηλό κόστος προ της ένταξης στο σχέδιο ή κοινωνικά προγράμματα ανάπλασης περιοχών), πλην ελαχίστων περιπτώσεων. Θυμίζουμε ότι τούτο συνδέεται και με τον δευτερεύοντα ρόλο που παίζει η αυτοδιοίκηση στον πολεοδομικό σχεδιασμό και την στεγαστική μέριμνα στην χώρα μας, σε αντίθεση με την δυτική Ευρώπη.
Ωστόσο -ως συνέχεια του νέου συντάγματος του 1975 (άρθρα 17 και 24)- ήδη από το 1976 με την ίδρυση της ΔΕΠΟΣ (Δημοσία Επιχείρηση Πολεοδομίας Οικισμού και Στεγάσεως) και το 1979 με τον Ν. 947, εισάγεται η αντίληψη κοινωνικής κατοικίας ως μέρος του σχεδιασμού των οικιστικών περιοχών, και ως τρόπος ανάπτυξης μικτής οικονομίας (δημόσιου /ιδιωτικού τομέα), με περιορισμένες όμως εφαρμογές των σχετικών εργαλείων (βλέπε ΕΚΤΝΕΠΟΛ), θέμα που αξίζει να ερευνηθεί επισταμένα, προκειμένου να αναπτυχθεί μια σύγχρονη πολιτική κοινωνικής κατοικίας. Η σύνδεση των στεγαστικών προγραμμάτων του ΟΕΚ με τα πολεοδομικά σχέδια, μέσω Τοπικών Ρυμοτομικών, η πιλοτική εφαρμογή αναπλάσεων από την ΔΕΠΟΣ και Δήμους ή του κοινωνικού ΣΔ, ένα πρωτοπόρο εργαλείο «κοινωνικής αντιπαροχής», είναι πολύτιμο υλικό για την αξιολόγηση της εμπειρίας, τόσο πολεοδομικά όσο και ως προς τον στεγαστικό στόχο ευάλωτων πληθυσμιακών ομάδων.
Αν η ένταξη του στεγαστικού ζητήματος στο Υπ. Κοιν Υπηρεσιών ή Εργασίας, ήταν αποδεκτή την εποχή του προσφυγικού κύματος (προ 100ετίας) σήμερα, που το πρόβλημα της αστεγίας αγγίζει όλο και περισσότερο μέρος του αστικού πληθυσμού, η επιλογή αυτή φαίνεται ως αναχρονιστική και η σύνδεση με τον στόχο 11 των Η.Ε. ως ψευδεπίγραφη.
Βασική προϋπόθεση της ατζέντας των 17 στόχων για την αειφορία του Ο.Η.Ε. αλλά και των ευρωπαϊκών πολιτικών, είναι η διασύνδεση κοινωνικών, αναπτυξιακών και περιβαλλοντικών στόχων, μέσω ισχυρών θεσμών διαφάνειας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας.
Το παρόν ΣΝ καταθέτει ασαφείς κανόνες για την διαχείριση των νεοεισαγώμενων θεσμών, (όπως η κοινωνική αντιπαροχή) ενώ η ΟΛΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟ ΧΩΡΙΣ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΧΩΡΟΘΕΤΗΣΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΜΙΑ ΠΡΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΑΝΑ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΔΥΑΣΤΕΙ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ, ΧΩΡΙΚΗΣ ΣΥΝΟΧΗΣ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΗΨΗΣ (INCLUSIVITY) ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ. Η επιλογή των προς ανάπτυξη ακινήτων επαφίεται αποκλειστικά στην αγορά, με μόνη πολεοδομική διάταξη την παροχή ελευθερίας χωροθέτησης των οικοδομούμενων ως κτίρια κοινωνικής αντιπαροχής ακόμα και στην γεωργική γη. Είναι τελικά βασισμένο κυρίως στην εκτίμηση «απουσίας πολιτικών για την αύξηση της προσφοράς στέγης» εκτίμηση που όμως δεν τεκμηριώνεται επαρκώς, αφού αγνοεί τις διαδικασίες προσφοράς πολεοδομημένης γης μέσω του σχεδιασμού, χωρίς να επιχειρεί να τις βελτιώσει.
Η επιδιωκόμενη αξιοποίηση εργαλείων από τις σύγχρονες διεθνείς πρακτικές (όπως τo rent to own) έχουν μεταφερθεί ως απλά χρηματοοικονομικά εργαλεία, αγνοώντας την πολυεπίπεδη εμπειρία σχεδιασμού και διαχείρισης των πολιτικών κατοικίας στις χώρες όπου αυτά αναπτύχθηκαν, όπως είναι οι ολοκληρωμένες καλές πρακτικές (best practices) που διακινούνται μέσω του European Social Housing Observatory, του Προγράμματος «URBACT», των Πρωτοβουλιών για τις «Αστικές Καινοτόμες Δράσεις» ή την προσιτή στέγαση, κλπ.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΣΙΣΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΙ ΑΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗ «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΛΥΕΠΙΠΕΔΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΚΥΡΙΟ ΡΟΛΟ: (Α) ΟΙ ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΟΠΩΣ Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ, (Β) ΟΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΙΡΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ, (Γ) Ο ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΕΝΟΣ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΦΟΡΕΑ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΛΛΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΕΨΕΩΝ (Δ) Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΕΥΕΛΙΚΤΩΝ ΑΛΛΑ ΔΙΑΦΑΝΩΝ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ /ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΟΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗΣ, ΚΑΙ (Ε) Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΕΥΕΛΙΚΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ Η ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΧΩΝ ΑΝΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Η ανάληψη του έργου της κοινωνικής κατοικίας δεν μπορεί να επαφίεται σε μεμονωμένες βραχύβιες και ευκαιριακές εργολαβίες αντιπαροχής αλλά θα πρέπει να συμβάλλει στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΝΟΣ ΣΤΙΒΑΡΟΥ ΤΟΜΕΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ.
Ακολουθούν ιδιαίτερα σχόλια στα άρθρα 3, 5, 8, 9, 10, 13 και 26
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
Ή
ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ;
Το στεγαστικό πρόβλημα στην Ελλάδα διογκώθηκε μετά την κατάργηση του μοναδικού Δημόσιου Φορέα Στεγαστικής Πολιτικής, του ΟΕΚ τον Φεβρουάριο του 2012.
H κύρια χρηματοδότηση των υπό ψήφιση στεγαστικών διατάξεων προέρχεται από τις εισφορές στέγασης υπέρ του ΟΕΚ.
Οι εισφορές ΟΕΚ των εργοδοτών καταργήθηκαν μέσα σε λίγους μήνες από την κατάργησή του ενώ των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα συνεχίστηκαν να καταβάλλονται μέχρι και το 2019. Οι εργαζόμενοι αορίστου και ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο συνεχίζουν να καταβάλλουν εισφορές υπέρ ΟΕΚ μέχρι και σήμερα.
Για την μείωση των εξόδων στέγασης και την ενίσχυση των νοικοκυριών για την απόκτηση Α κατοικίας απαιτείται η χάραξη μιας Εθνικής Στρατηγικής για την Στέγαση. Με το παρόν Νομοσχέδιο αντιμετωπίζεται αποσπασματικά και με ελλειπή τρόπο ένα πρόβλημα που αγγίζει εκατομμύρια συμπολιτών μας ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την άνοδου του πληθωρισμού και των τιμών ενέργειας, καυσίμων και βασικών καταναλωτικών αγαθών.
Το πρόγραμμα χορήγησης δανείων Α κατοικίας αφορά μόνο σε δικαιούχους ηλικίας 25-39 ενώ το ελάχιστο εισοδηματικό όριο αποκλείει χιλιάδες εργαζομένων που αμοίβονται με τον κατώτατο μισθό και είναι υποαμοιβόμενοι με αδήλωτη εργασία κ.α
Η νομοθέτηση για δανειοδοτικό πρόγραμμα από κοινού ΔΥΠΑ – Τραπεζών δεν είναι προς όφελος των ευάλωτων νοικοκυριών και όσων έχουν ανάγκη αφού οι Τράπεζες αποτελούν επιχειρήσεις με σκοπό το κέρδος και όχι το κοινωνικό όφελος.
Η παραχώρηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε εργολάβους αποτελεί στην ουσία μια άνευ όρων παραχώρηση του μόχθου των εργαζομένων στα συμφέροντα των λίγων που θα πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τις σχετικές υπό ψήφιση διατάξεις.
Το βασικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί όμως είναι και στην εφαρμογή των νομοθετούμενων διατάξεων. Η υλοποίηση των μέτρων δεν ανατίθενται σε μια Ενιαία Κοινή Δημόσια Διοικητική Δομή Στέγασης ενώ η επιλογή των κριτηρίων της κοινωνικής αντιπαροχής, επαφίεται στο κάθε Δημόσιο Φορέα που του ανήκει ένα ακίνητο και αποφασίζει να το διαθέσει για την κατασκευή νέων κατοικιών.
Αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι ότι σχεδόν όλα τα κριτήρια επιλογής των δικαιούχων θα αποφασισθούν από τον Υπουργό με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Δεδομένο που ειναι προβληματικό για την υπερψηφιση του αφού μεταβιβάζονται υπερεξουσίες νομοθέτησης από τη Βουλή προς τους Υπουργούς σε διατάξεις μάλιστα που είναι ουσιώδεις για την δίκαιη εφαρμογή του.
Δυστυχώς για τους ενοικιαστές παρότι αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν νομοθετείται τίποτα ουσιαστικό που να τους στηρίζει.
Το επίδομα ενοικίου που χορηγείται από τον ΟΠΕΚΑ αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό του πληθυσμού που έχει πρόβλημα αφού τα εισοδηματικά όρια είναι εκείνα της φτώχειας.
Τα όποια ενισχυτικά και έμμεσα με την ενοικίαση μέτρα αφενός είναι μόνο για ένα μικρό αριθμό κατοικιών αφετέρου θα έχουν αποτέλεσμα σε ένα χρονικό ορίζοντα 2-3 ετών .
Το διαθέσιμο οικιστικό απόθεμα διατίθεται προς ενοικίαση σε υψηλές τιμές.
Απαιτείται η μελέτη και υλοποίηση ενός εξατομικευμένου προγράμματος επιδότησης ενοικίου με οικονομικά/περιουσιακά κριτήρια και θα βασίζεται στην αρχή που ισχύει και σε πολλές Χώρες της Ευρώπης που καθορίζει ότι το εισόδημα του νοικοκυριού δεν θα ξεπερνά το 30% των εξόδων στέγασης συμπεριλαμβανομένων και των λογαριασμών κοινής ωφέλειας-κοινοχρήστων.
Κωνσταντίνος Λιβέρης για την ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ ΦΩΝΗ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΑΕΔ
Ως Ελληνικό Δίκτυο για το Δικαίωμα στη Στέγη και την Κατοικία, χαιρετίζουμε κάθε θεσμό ή μορφή στεγαστικής συνδρομής που λειτουργεί ενισχυτικά στην ελληνική κοινωνία σήμερα. Θεωρούμε, πως τα ευεργετήματα που προβλέπει το παρόν νομοσχέδιο οφείλουν να διευρυνθούν προς όλες τις ευάλωτες ομάδες.
Γνωρίζουμε το ζήτημα της νεανικής έλλειψης στέγης, στο κείμενο όμως φαίνεται να υιοθετείται ένας αρκετά διευρυμένος ορισμός της λέξης «νέος», καθώς στα επίσημα κείμενα της Ε.Ε. η ηλικία αναφοράς είναι 15-29, στην οποία ορισμένες φορές και για συγκεκριμένους λόγους συνυπολογίζεται η ηλικιακή ομάδα 30—34 (Eurostat: Young people in Europe. Statistical Summary 2022). Ο συγκερασμός 25-39 σπανίως απαντάται στα κείμενα σε σύνδεση με πολιτικές νεολαίας, αποτελώντας μια μάλλον αυθαίρετη κατασκευή, που όμως δείχνει την ανάγκη ευρύτερων παρεμβάσεων.
Παράλληλα, στο κείμενο του νομοσχεδίου γίνεται μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο για τον όρο «Κοινωνική Κατοικία». O όρος απαντάται ήδη από το 2021 στην στρατηγική ένταξης μεταναστών, η οποία όμως αποτελεί περισσότερο πολιτικό κείμενο. Απαντάται επίσης στον Ν.4888-2022 αλλά και σε άλλα πρωθύστερα κείμενα. Φαίνεται να γίνεται προσπάθεια να απαντηθεί ένα ερώτημα το οποίο δεν απαντήθηκε όταν ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται. Θεωρούμε επίσης πως η εισαγωγή του όρου έγινε χωρίς προηγούμενη συζήτηση, διαβούλευση ή καν ενημέρωση φορέων που διαθέτουν γνώση και εμπειρία στο πεδίο και ορισμένες φορές αξιοποιείται αν όχι αυθαίρετα, τουλάχιστον καταχρηστικά.
Οι στεγαστικές ανάγκες διαφέρουν ανά περιοχή στην ελληνική επικράτεια. Κατά τη γνώμη μας, είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί η ευρύτερη εμπλοκή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για την καταγραφή των αναγκών και των διαθέσιμων κατοικιών / κενών σπιτιών ώστε οι βασικές κεντρικές πολιτικές να προσεγγίζουν τις τοπικές ανάγκες. Χρειάζεται επίσης να θεσπιστεί ένας μόνιμος μηχανισμός τοπικής καταγραφής αναγκών – διαθεσιμότητας και προσφοράς ακινήτων
Η φράση «στεγαστική πολιτική» παραπέμπει περισσότερο σε ένα σύνολο μέτρων και δράσεων που αλληλοσυμπληρώνονται και στοχεύουν σε ένα αποτέλεσμα. Τα περιγραφόμενα στα σχετικά άρθρα του νομοσχεδίου απέχουν κατά τη γνώμη μας από το να συνιστούν μια «πολιτική». Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε την ρητή σύνδεση των μέτρων κοινωνικής και οικονομικά προσιτής κατοικίας με εθνικές στρατηγικές (όπως την Μακροπρόθεσμη Στρατηγική για την Ανακαίνιση του Κτιριακού Αποθέματος) και εθνικά σχέδια δράσης που αφορούν την καταπολέμηση της ενεργειακής και της κλιματικής αλλαγής.
Τέλος, ένα νομοσχέδιο με άξονα αναφοράς μεταξύ άλλων την Κοινωνική Κατοικία, δεν μπορεί να μην περιέχει κατευθύνσεις και πλαίσια που να εισάγουν σε θεσμούς όπως η συνεταιριστική κατοικία, οι κοινωνικές μισθώσεις, τα γραφεία κοινωνικής μίσθωσης και λοιπούς θεσμούς με την πρακτική εφαρμογή των οποίων ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά μέσα από την δουλειά και την συνεργασία μας με φορείς εκτός της χώρας μας.
Εκθέτουμε τις κάτωθι απόψεις και τα σχόλια μας επί του νομοσχεδίου με τίτλο «Σπίτι μου – στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιούσιας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις»:
1. Με βάση το περιγραφόμενο στο άρθρο 1 σκοπό του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 3, καθίσταται σαφές ότι ως δικαιούχοι της στεγαστικής συνδρομής που εισάγεται με τις ρυθμίσεις του άρθρου 3 (Πρόγραμμα «Σπίτι μου») και του άρθρου 8 (Πρόγραμμα «Κάλυψη») ορίζονται περιοριστικά οι «νέοι» και αποκλείονται από τις εν λόγω ευνοϊκές ρυθμίσεις πρόσωπα με ηλικία μικρότερη των 25 ετών και μεγαλύτερη των 39 ετών. Δοθέντος ότι το σοβαρότατο και συνεχώς οξυνόμενο πρόβλημα της στέγασης πλήττει το σύνολο του πληθυσμού, θεωρούμε ότι, έστω και με την έμφαση να δίνεται στους νέους ανθρώπους, οι ευνοϊκές διατάξεις του νόμου θα έπρεπε να επεκταθούν και σε άλλες κοινωνικές ομάδες και, ιδίως, σε ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού. Ως εκ τούτου, προτείνουμε οι ευνοϊκές διατάξεις να εφαρμόζονται όχι μόνο για τους νέους, αλλά και για όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως έχει, άλλωστε, ήδη προβλεφθεί σχετικά με τις περί Κοινωνικής Κατοικίας ρυθμίσεις του Άρθρου 10.
2. Στο άρθρο 9 προβλέπεται ότι οι δικαιούχοι συμμετοχής στο πρόγραμμα «Σπίτι μου» θα πρέπει να μην διαθέτουν «ακίνητο κατάλληλο για την κατοικία τους.» Θεωρούμε ότι, πέραν των λεπτομερειών που θα καθοριστούν σύμφωνα με τις εξουσιοδοτικές διατάξεις του άρθρου 26, το ζήτημα της «έλλειψης άλλης κατοικίας» θα πρέπει να εξεταστεί με αναφορά σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιφέρεια (με βάση τον τόπο διαμονής και εργασίας του δικαιούχου), διότι με την εν λόγω γενική γραμματική διατύπωση αποκλείονται πρόσωπα τα οποία, επί παραδείγματι, διαθέτουν κατοικία, αλλά βρίσκεται αυτή σε περιοχή απομακρυσμένη σε σχέση με τον τόπο μόνιμης εγκατάστασης και εργασίας τους.
3. Στις εξουσιοδοτικές διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 26 σχετικά με το κανονιστικό πλαίσιο της Σύμβασης Κοινωνικής Αντιπαροχής, θεωρούμε ότι πρέπει να προβλεφθεί η θέσπιση κριτηρίων και παραμέτρων, βάσει των οποίων θα καθορίζεται κατά περίπτωση το ακριβές ποσοστό των οριζοντίων ιδιοκτησιών που θα εκμισθώνονται στους δικαιούχους (κυμαινόμενο από 30% έως 60%, βάσει του άρθρου 6).
4. Οι διατάξεις περί κοινωνικής αντιπαροχής δεν επαρκούν από μόνες τους για την άμεση δημιουργία κτιριακού αποθέματος προς διάθεση σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας με ελεγχόμενο μίσθωμα. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα άμεσης αξιοποίησης ήδη υφιστάμενων κτιρίων, τα οποία ανήκουν στο Δημόσιο, σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, σε Ο.Τ.Α και σε άλλους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για την εκμίσθωση των ακινήτων αυτών με ελεγχόμενο μίσθωμα, με την θέσπιση ειδικών διατάξεων, οι οποίες αφ’ ενός θα διευκολύνουν τους φορείς που θα διαθέτουν τα ακίνητα για τον σκοπό αυτό, κατά παρέκκλιση από τις κείμενες διατάξεις σχετικά με την εκμίσθωση και δωρεάν παραχώρηση ακινήτων που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Ο.Τ.Α., σε Ν.Π.Δ.Δ. κλπ, και αφ’ ετέρου θα παρέχουν σε διάφορους φορείς και νομικά πρόσωπα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα την δυνατότητα να διαχειρίζονται και να υλοποιούν συγκεκριμένες δράσεις για την διάθεση των εν λόγω ακινήτων προς εκμίσθωση σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας με ελεγχόμενο και οικονομικά προσιτό μίσθωμα, παρέχοντας στους φορείς αυτούς τις σχετικές διευκολύνσεις και την απαιτούμενη ευελιξία για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση των εν λόγω δράσεων.
5.To Πρόγραμμα «Ανακαινίζω-Νοικιάζω» (άρθρο 9), στοχεύει μεν στην αύξηση του διαθέσιμου κτιριακού αποθέματος προς εκμίσθωση, χωρίς όμως η ρύθμιση αυτή να προωθεί άμεσα την κοινωνική μίσθωση (νοούμενης ως τέτοιας της μίσθωσης κατοικίας έναντι οικονομικά προσιτού ανταλλάγματος, όπως αναφέρουμε και κατωτέρω) και χωρίς να συνδέει την ανακαίνιση των κατοικιών με την εκμίσθωση αυτών προς συγκεκριμένους δικαιούχους. Προτείνουμε να προστεθούν περιορισμοί σε αυτούς που ήδη που τίθενται προς τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα ιδιοκτήτες ακινήτων, ώστε αφ’ ενός η υποχρεωτική εκμίσθωση αυτών των ακινήτων με συμβάσεις μίσθωσης κατοικίας να γίνεται για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών ετών που έχει ήδη προβλεφθεί, και, κατ’ ελάχιστον, για 10 έτη, και αφ’ ετέρου τα ακίνητα αυτά να εκμισθώνονται υποχρεωτικά με χαμηλό μίσθωμα σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων.
Επίσης, προτείνουμε στα κίνητρα που θα δοθούν στους ιδιοκτήτες ακινήτων για την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα να περιληφθούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις για το εισόδημα που θα αποκομίζουν από την κατά τα ανωτέρω εκμίσθωση των κατοικιών τους.
6. Γενικώς, οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου προωθούν μεν την κοινωνική στέγαση, χωρίς όμως να περιέχουν διατάξεις, με τις οποίες να εισάγεται στην ελληνική έννομη τάξη η έννοια της «κοινωνικής μίσθωσης» και χωρίς να προσδιορίζονται οι φορείς (δημόσιοι και ιδιωτικοί) που δύνανται να παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής μίσθωσης ήτοι κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δραστηριότητες, οι οποίες θα αποσκοπούν στην παροχή αξιοπρεπούς και οικονομικά προσιτής κατοικίας μέσω της σύναψης συμβάσεων μίσθωσης κατοικίας με οικονομικά προσιτό μίσθωμα. Προτείνουμε σε σύνδεση με τα προαναφερόμενα, την διευκόλυνση της παροχής κοινωνικής και οικονομικά προσιτής κατοικίας (συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής μίσθωσης) μέσω της πρόβλεψης συγκεκριμένων διευκολύνσεων και ευνοϊκών ρυθμίσεων, όπως φορολογικές διευκολύνσεις κ.α.
7. Προτείνουμε την ρητή σύνδεση των μέτρων κοινωνικής και οικονομικά προσιτής κατοικίας με εθνικές στρατηγικές (όπως την Μακροπρόθεσμη Στρατηγική για την Ανακαίνιση του Κτιριακού Αποθέματος) και εθνικά σχέδια δράσης που αφορούν την καταπολέμηση της ενεργειακής και της κλιματικής αλλαγής.
Τα όποια κίνητρα δίνονται για κτιριακές υποδομές στην χώρα θα πρέπει να κρίνονται και με γνώμονα την αρχιτεκτονική αξία του σχεδιασμού στα κτίρια που θα ανακαινιστούν ή θα κτιστούν, μια προσέγγιση με γνώμονα συνολικούς, πολιτιστικούς και περιβαλλοντικούς στόχους, όπως ορίζεται και σε πληθώρα ευρωπαϊκές και διεθνείς πρωτοβουλίες. Στόχος θα πρέπει να είναι η βιώσιμη ανάπτυξη στον τομέα της αρχιτεκτονικής και η δημιουργία ενός πλαισίου ζωής με ποιότητα.
Εκθέτουμε τις κάτωθι απόψεις και τα σχόλια μας επί του νομοσχεδίου με τίτλο «Σπίτι μου – στεγαστική πολιτική για τους νέους, αξιοποίηση της δημόσιας περιούσιας για κοινωνική κατοικία και άλλες διατάξεις»:
1. Με βάση το περιγραφόμενο στο άρθρο 1 σκοπό του υπό διαβούλευση σχεδίου νόμου σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 3, καθίσταται σαφές ότι ως δικαιούχοι της στεγαστικής συνδρομής που εισάγεται με τις ρυθμίσεις του άρθρου 3 (Πρόγραμμα «Σπίτι μου») και του άρθρου 8 (Πρόγραμμα «Κάλυψη») ορίζονται περιοριστικά οι «νέοι» και αποκλείονται από τις εν λόγω ευνοϊκές ρυθμίσεις πρόσωπα με ηλικία μικρότερη των 25 ετών και μεγαλύτερη των 39 ετών. Δοθέντος ότι το σοβαρότατο και συνεχώς οξυνόμενο πρόβλημα της στέγασης πλήττει το σύνολο του πληθυσμού, θεωρούμε ότι, έστω και με την έμφαση να δίνεται στους νέους ανθρώπους, οι ευνοϊκές διατάξεις του νόμου θα έπρεπε να επεκταθούν και σε άλλες κοινωνικές ομάδες και, ιδίως, σε ευάλωτες κατηγορίες του πληθυσμού. Ως εκ τούτου, προτείνουμε οι ευνοϊκές διατάξεις να εφαρμόζονται όχι μόνο για τους νέους, αλλά και για όλες τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως έχει, άλλωστε, ήδη προβλεφθεί σχετικά με τις περί Κοινωνικής Κατοικίας ρυθμίσεις του Άρθρου 10.
2. Στο άρθρο 9 προβλέπεται ότι οι δικαιούχοι συμμετοχής στο πρόγραμμα «Σπίτι μου» θα πρέπει να μην διαθέτουν «ακίνητο κατάλληλο για την κατοικία τους.» Θεωρούμε ότι, πέραν των λεπτομερειών που θα καθοριστούν σύμφωνα με τις εξουσιοδοτικές διατάξεις του άρθρου 26, το ζήτημα της «έλλειψης άλλης κατοικίας» θα πρέπει να εξεταστεί με αναφορά σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιφέρεια (με βάση τον τόπο διαμονής και εργασίας του δικαιούχου), διότι με την εν λόγω γενική γραμματική διατύπωση αποκλείονται πρόσωπα τα οποία, επί παραδείγματι, διαθέτουν κατοικία, αλλά βρίσκεται αυτή σε περιοχή απομακρυσμένη σε σχέση με τον τόπο μόνιμης εγκατάστασης και εργασίας τους.
3. Στις εξουσιοδοτικές διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 26 σχετικά με το κανονιστικό πλαίσιο της Σύμβασης Κοινωνικής Αντιπαροχής, θεωρούμε ότι πρέπει να προβλεφθεί η θέσπιση κριτηρίων και παραμέτρων, βάσει των οποίων θα καθορίζεται κατά περίπτωση το ακριβές ποσοστό των οριζοντίων ιδιοκτησιών που θα εκμισθώνονται στους δικαιούχους (κυμαινόμενο από 30% έως 60%, βάσει του άρθρου 6).
4. Οι διατάξεις περί κοινωνικής αντιπαροχής δεν επαρκούν από μόνες τους για την άμεση δημιουργία κτιριακού αποθέματος προς διάθεση σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας με ελεγχόμενο μίσθωμα. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι πρέπει να προβλεφθεί η δυνατότητα άμεσης αξιοποίησης ήδη υφιστάμενων κτιρίων, τα οποία ανήκουν στο Δημόσιο, σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, σε Ο.Τ.Α και σε άλλους φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, για την εκμίσθωση των ακινήτων αυτών με ελεγχόμενο μίσθωμα, με την θέσπιση ειδικών διατάξεων, οι οποίες αφ’ ενός θα διευκολύνουν τους φορείς που θα διαθέτουν τα ακίνητα για τον σκοπό αυτό, κατά παρέκκλιση από τις κείμενες διατάξεις σχετικά με την εκμίσθωση και δωρεάν παραχώρηση ακινήτων που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Ο.Τ.Α., σε Ν.Π.Δ.Δ. κλπ, και αφ’ ετέρου θα παρέχουν σε διάφορους φορείς και νομικά πρόσωπα του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα την δυνατότητα να διαχειρίζονται και να υλοποιούν συγκεκριμένες δράσεις για την διάθεση των εν λόγω ακινήτων προς εκμίσθωση σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας με ελεγχόμενο και οικονομικά προσιτό μίσθωμα, παρέχοντας στους φορείς αυτούς τις σχετικές διευκολύνσεις και την απαιτούμενη ευελιξία για την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη υλοποίηση των εν λόγω δράσεων.
5.To Πρόγραμμα «Ανακαινίζω-Νοικιάζω» (άρθρο 9), στοχεύει μεν στην αύξηση του διαθέσιμου κτιριακού αποθέματος προς εκμίσθωση, χωρίς όμως η ρύθμιση αυτή να προωθεί άμεσα την κοινωνική μίσθωση (νοούμενης ως τέτοιας της μίσθωσης κατοικίας έναντι οικονομικά προσιτού ανταλλάγματος, όπως αναφέρουμε και κατωτέρω) και χωρίς να συνδέει την ανακαίνιση των κατοικιών με την εκμίσθωση αυτών προς συγκεκριμένους δικαιούχους. Προτείνουμε να προστεθούν περιορισμοί σε αυτούς που ήδη που τίθενται προς τους συμμετέχοντες στο πρόγραμμα ιδιοκτήτες ακινήτων, ώστε αφ’ ενός η υποχρεωτική εκμίσθωση αυτών των ακινήτων με συμβάσεις μίσθωσης κατοικίας να γίνεται για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών ετών που έχει ήδη προβλεφθεί, και, κατ’ ελάχιστον, για 10 έτη, και αφ’ ετέρου τα ακίνητα αυτά να εκμισθώνονται υποχρεωτικά με χαμηλό μίσθωμα σε δικαιούχους κοινωνικής κατοικίας βάσει συγκεκριμένων κριτηρίων.
Επίσης, προτείνουμε στα κίνητρα που θα δοθούν στους ιδιοκτήτες ακινήτων για την συμμετοχή τους στο πρόγραμμα να περιληφθούν οι φορολογικές ελαφρύνσεις για το εισόδημα που θα αποκομίζουν από την κατά τα ανωτέρω εκμίσθωση των κατοικιών τους.
6. Γενικώς, οι ρυθμίσεις του νομοσχεδίου προωθούν μεν την κοινωνική στέγαση, χωρίς όμως να περιέχουν διατάξεις, με τις οποίες να εισάγεται στην ελληνική έννομη τάξη η έννοια της «κοινωνικής μίσθωσης» και χωρίς να προσδιορίζονται οι φορείς (δημόσιοι και ιδιωτικοί) που δύνανται να παρέχουν υπηρεσίες κοινωνικής μίσθωσης ήτοι κοινωφελείς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα δραστηριότητες, οι οποίες θα αποσκοπούν στην παροχή αξιοπρεπούς και οικονομικά προσιτής κατοικίας μέσω της σύναψης συμβάσεων μίσθωσης κατοικίας με οικονομικά προσιτό μίσθωμα. Προτείνουμε σε σύνδεση με τα προαναφερόμενα, την διευκόλυνση της παροχής κοινωνικής και οικονομικά προσιτής κατοικίας (συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής μίσθωσης) μέσω της πρόβλεψης συγκεκριμένων διευκολύνσεων και ευνοϊκών ρυθμίσεων, όπως φορολογικές διευκολύνσεις κ.α.
7. Προτείνουμε την ρητή σύνδεση των μέτρων κοινωνικής και οικονομικά προσιτής κατοικίας με εθνικές στρατηγικές (όπως την Μακροπρόθεσμη Στρατηγική για την Ανακαίνιση του Κτιριακού Αποθέματος) και εθνικά σχέδια δράσης που αφορούν την καταπολέμηση της ενεργειακής και της κλιματικής αλλαγής.
Για να καταστεί το νομοσχέδιο πραγματικός μοχλός δημογραφικής και κοινωνικής πολιτικής πρέπει να περιλαμβάνει τις οικογένειες και ειδικά τις πολύτεκνες οικογένειες.
Πολύ θετικό μέτρο. Καλό θα ήταν να επεκταθεί σε μεγαλύτερο αριθμό δικαιούχων στο προσεχές μέλλον.
Θα πρότεινα τις εξής βελτιώσεις:
1. Όπως έγραψαν και άλλοι πριν από εμένα, να διευρυνθεί το όριο ηλικίας για πολύτεκνους και τρίτεκνους, αφού ένας από τους σκοπούς του νομοσχεδίου είναι η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος ενώ και οι ηλικιες τεκνοποιησης εχουν αυξηθεί μεχρι και τα 45-50.
2. Υπάρχει και άλλη κατηγορία πολιτών που αντιμετωπίζει προβλήματα στην καθημερινοτητα και η οποία χρειάζεται στήριξη, την οποία όχι μόνο δεν στηρίζει με κανένα μέτρο η πολιτεία, αλλά αντιθέτως την κυνηγάει συστηματικά εδώ και δεκαετίες, και αυτό είχε και έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο δημογραφικό και ευρυτερα στην οικονομία. Αναφέρομαι στους γονείς στους οποίους με δικαστική απόφαση έχει αφαιρέσει την επιμέλεια των παιδιών τους – απαράδεκτο αυτό από μόνο του αν φυσικά δεν συντρέχουν σοβαροί λόγοι κακοποίησης ή παραμέλησης των παιδιών (ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΓΟΝΙΚΉΣ ΜΕΡΙΜΝΑΣ). Για τον λόγο αυτό συνήθως δεν ξανακάνουν παιδιά καθώς πλεον του αρνητικού βιώματος υπάρχουν σοβαρα αντικίνητρα για τεκνοποηση.
Αρκετοί λοιπόν από τους γονείς αυτούς, ενώ πριν τη δικαστική απόφαση συχνά δεν είχαν στεγαστικό πρόβλημα καθώς είχαν ιδιόκτητη κατοικία, μετά τις απαράδεκτες δικαστικές αποφάσεις αφαίρεσης της επιμέλειας, διατάχθηκαν να φύγουν και από την κατοικία τους για να την παραχωρήσουν στον γονιό που ασκεί την αποκλειστική επιμέλεια.
Στους γονείς αυτούς λοιπόν η πολιτεία έχει δημιουργήσει διάφορα προβλήματα, όπως διάλυσης της οικογένειάς τους (γιατί μόνο με το δικαίωμα επικοινωνίας που διατηρούν τους έχει ουσιαστικά αφαιρεθεί το δικαίωμα οικογενειακής ζωής), συνεπώς και δυσμενείς επιπτώσεις στην ψυχική τους υγεία, ταυτόχρονα δε και στεγαστικό πρόβλημα σε πολλούς από αυτούς.
Ακριβώς λοιπόν επειδή τους έχει δημιουργήσει ΚΑΙ στεγαστικό πρόβλημα η πολιτεία, θα πρέπει όχι απλά να τους δώσει δικαίωμα συμμετοχής στο πρόγραμμα ανεξαρτήτως ηλικίας, αλλά να τους δώσει προτεραιότητα συμμετοχής, ιδιαίτερα δε σε όσους είναι και ταυτόχρονα θύματα γονικής αποξένωσης, ωστε να υπαρχει κινητρο να μπούν στην διαδικασία να ξαναγίνουν γονείς.
Πέραν από την προφανή θετική επίπτωση του προτεινόμενου μέτρου, υπάρχουν και άλλες θετικές επιπτώσεις. Η διευκόλυνση απόκτησης νεας οικίας θα βοηθήσει στην επαναδιαπραγματευση της απο κοινού ανατροφής και της εναλλασσόμενης κατοικίας, καθώς θα υπάρχει ξεχωριστό παιδικό δωμάτιο. Επίσης, άλλη μια θετική επίπτωση είναι ότι αν γνωρίζουν τα δικαστήρια ότι η συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων έχει προτεραιότητα έναντι άλλων δικαιούχων πολιτών, θα αποφεύγουν από εδώ και στο εξής να προκρίνουν τη μονογονεϊκή επιμέλεια και θα προκρίνουν ευκολότερα την συνεπιμέλεια, που είναι ευνοϊκότερη, ιδιαίτερα δε για τα παιδιά αλλα και για τους γονείς αφου επιμεριζοντας τα βαρη μεταξυ των γονεών και πρωην συζυγων θα μπορούν να ξαναγινουν γονείς.
Η ιδέα της αρωγής επί του επιτοκίου (άτοκο δάνειο) των 3τέκνων και πλέον, είναι πολύ σωστή. Όμως το ηλικιακό όριο των 39 είναι χαμηλό.
Ειδικά για αυτήν την κατηγορία (3τεκνοι πολύτεκνοι ) πρέπει να έχει να κάνει μόνο με το εισόδημα, ωστε να αποκτήσουν επι τέλους το πρώτο τους σπίτι!
Δηλαδή αν ο άλλος είναι 30 χρονών με 3 παιδιά και πλέον, με Μηδενική περιουσία και ουσιαστικά βγήκε στην αγορά εργασίας (προσφέρει δηλαδή στο ΑΕΠ της χώρας και φορολογείται) την τελευταία 6ετία, να βοηθηθεί!
Ενώ ο ήδη 39 χρονών και πλέον (γεννηθείς πχ ’83 και νωρίτερα) με ίδια κατάσταση (μηδενική περιουσία )αλλά με 15 χρονια στην αγορά εργασίας που Υπέφερε τις κρίσεις απο το 2010 που είναι στο νοίκι εδώ και 15 χρόνια που φορολογείται 15 χρόνια, που έβαλε πλάτη και έμεινε στην χώρα ένω πολλοί συνομήλικοί του έφυγαν, που έβαλε πλάτη στο Δημογραφικό ΠΡΙΝ ακόμη οριστεί οποιοδήποτε ΠΡΙΜ για τις πολυμελείς οικογένειες, ΒΓΑΙΝΕΙ εκτός ..
ΑΔΙΚΟ!
ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΘΟΥΝ ΓΙΑ ΜΗ ΕΧΟΝΤΕΣ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΗΛΙΚΙΑΚΕΣ ΚΑΙ ΕΥΑΙΣΘΗΤΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΟΠΩΣ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
1) Τα κριτήρια πρέπει να καταργηθούν για τους πολυτέκνους, συμφωνώ με τους προλαλήσαντες.
2) Τα ηλικιακά κριτήρια πρέπει να διαφοροποιηθούν για το σύνολο ώστε να συμφωνούν με την πραγματικότητα, συμφωνώ με τους προλαλήσαντες.
για να εχει πραγματικό αντίκτυπο και αποτέλεσμα θα πρέπει να μην υπάρχουν ηλικιακά και εισοδηματικά όρια για ολους τους πολύτεκνους. αλλιως αφορούν μόνο άπορους πολύτεκνους ή όσους εργάζονται αλλα δεν δηλώνουν επίσημα τα εισοδήματα τους. Δεν είναι δυνατόν μια πολύτεκνη οικογένεια που εργάζονται και οι δυο γονείς με δάνεια, φροντιστήρια να αποκλείονται από επιδόματα θέρμανσης, στεγαστικά δάνεια, μειωμένη χρέωση ηλεκτρικού ρεύματος…επειδή εχουν υψηλό εισόδημα ή υπερβαίνουν τα ηλικιακά όρια…εκτός εάν θεωρείτε οτι ένας πολύτεκνος με 5-6 παιδιά και 35.000 ευρώ εισόδημα είναι πλούσιος…
Είμαι υπερπολύτεκνος με 6 παιδιά, εκ των οποίων τα 5 ανήλικα και είμαι 43 ετών. Θεωρώ ότι απο το νομοσχέδιο πρέπει να αφαιρεθούν τα ηλικιακά και εισοδηματικά κριτήρια για τους πολυτέκνους.
Επίσης πρέπι να υπάρχει πρόνοια και για όσους ήδη έχουν στεγαστικά δάνεια και είναι πολύτεκνοι με ανήλικα τέκνα.
Χαίρεται θεωρείται ότι όλοι οι υπόλοιποι πολίτες άνω των 39 έχουμε ισχυρό κομποδεμα που μας επιτρέπει να αγοράσουμε κατοικία ή να ανακαινίσουμε την είδη υπάρχον
Εγώ είμαι πολύτεκνοι μονογονεϊκοι και δυστυχώς ενώ από τη κάθε κυβέρνηση θεωρούμε προστατευόμενοι σε καμία προκήρυξη για μόνιμο διορισμό ή εργασία του ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν με προσλαμβάνουν με αποτέλεσμα να είμαι 40ετων άνεργοι εμείς που θα βρούμε χρήματα να στεγάσουμε τα παιδιά μας
Παρακαλούμε διορθώσετε τις αδικίες οι Έλληνες έγιναν μειώνοτητα και υπάρχουν κάποιες οικογένειες που προσπαθούν να κρατήσουν το Ελληνικό έθνος ενεργό στηρίξτε μας
Ευχαριστώ πολύ με εκτίμηση Στρικου Δ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΝΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΚΙΝΗΤΑ ΒΡΕΘΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΑ ΝΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΠΟΛΛΑ ΤΕΤΟΙΑ ΑΚΙΝΗΤΑ.
Nα καταργηθούν τα εισοδηματικά/ηλικιακά κριτήρια για τους πολυτέκνους
Οποιαδηποτε νομοθεσια βοηθητικη προς τις ευπαθεις κοινωνικες ομαδες με σκοπο την αποκτηση σπιτιου ειναι υποκριτικη οταν βαζει ηλικιακο οριο.Οταν εισαι δηλαδη ετων 41,42 ,50 κτλ με 4,5,6 κτλ παιδια Ελληνας φορολογουμενος πολιτης δεν εχεις δικαιωμα καλυψης της βασικης οικογενειακης αναγκης για αποκτηση πρωτης κατοικιας?
Σταχτη στα ματια το νομοσχεδιο.
Ο Νόμος αυτός που καταθέτει η Κυβέρνηση είναι ο πιο σημαντικός, και τηνσυγχαιρω που το κανει, και θα προσφέρει στην κοινωνία της Χώρας.
δυστυχώς το οριο ηλικίας ειναι μικρό. ίσως οι συμβουλοι που συντάσουν τους νόμους ειτε ειναι ηλικίας 25 με 30 είτε δεν ζουν στην πραγματικότητα. αυτοι που πραγματικά επλήγησαν απο την οικονομική κρίση και τα μνημόνια ειναι αυτοι που το 2010 ηταν 30 χρονων, αυτοι που δεν πηραν δανειο, ειτε γιατι φοβηθηκαν μην τα χασουν ολα ειτει γιατι δεν ειδιναν οι τραπεζες , ειναι οι τωρινοί 40 με 50 ετών με 1 ή 2 παιδιά και πολλα έξοδα.
φυσικά τα εισοδηματικά όρια έχουν οριστεί ετσι ώστε 2 υπάλληλοι με 2 παιδια ξεπερνούν με 1% έως 5% το οριο. κατι παράλογο, ενας οικονομολόγος που ζει και εργάζεται στην κοινωνια θα μπορούσε να υπολογίσει.
αν υποθέσουμε οτι ετησιο οικογενιακο μεικτο φυσικα, ειναι πχ 33000ε, με έξοδα που φτάνουν 25000 με 30000 διοτι η αισχροκέρδια δεν αφήνει για αποταμίευση, και ερωτω πως υπολογιζει, οτι μπορει να πληρωθεί η δόση. αν πχ αντιστοιχει σε 1000 με 1200 μισθο τον μηνα. τα ενοικια με 800ε =10000ε τον χρονο και οχι στα Β. προάστεια αλλα στα νοτια πως πληρωνονται. απο τα 1200 μισθο. με εξοδα σουπερ μαρκετ και δεη και βενζινη. απο τα 1200 απο αυτα.
Ευχαριστούμε που τοποθετήθηκε στην δημόσια διαβούλευση , αλλα δεν ανταποκρίνεται καθολου στο παραγωγικό κομματι της κοινωνιας. παρα ενα γενικο 29-39 οπως συμβαινει σε ολα τα προγραμματα ΕΣΠΑ ΟΑΕΔ κτλ. μια αντιγραφη προϋποθέσεων.
Bravo Επιτέλους