Στο άρθρο 93 του ν. 4808/2021 (Α’ 101), περί της προστασίας του δικαιώματος στην εργασία, προστίθεται παρ. 4 ως εξής:
«4. Όποιος α) εμποδίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή την παροχή της εργασίας από εργαζομένους οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία και επιθυμούν να εργαστούν ή ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος τους ή β) συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον διακοσίων (200) ημερησίων μονάδων, οριζoμένης της τιμής εκάστης ημερησίας μονάδας σε είκοσι πέντε (25) ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη. Σε περίπτωση υποτροπής τα ανωτέρω ελάχιστα όρια διπλασιάζονται.».
Ποινικοποιείται περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία με εξοντωτικά πρόστιμα των 5.000 ευρώ ανά εργαζόμενο και τουλάχιστον εξάμηνη φυλάκιση των εργαζομένων που υπερασπίζονται την απεργία. Συγκεκριμένα, ενώ διατυπώνεται το δικαίωμα στην εργασία, δεν διασφαλίζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία. Έτσι, με το νομοσχέδιο δεν προστατεύονται οι απεργοί από εκβιαστικές εργοδοτικές απειλές και μηχανισμούς εκφοβισμού ενώ η απεργιακή κινητοποίηση θεωρείται έγκλημα και οι συμμετέχοντες σε αυτή εγκληματίες. Δηλαδή αντιστρέφονται με το Νομοσχέδιο αυτό οι ρόλοι του θύτη και του θύματος.
Καθιερώνεται ιδιαιτέρως αυστηρό, από πλευράς ποινικής αντιμετώπισης (φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και σε περίπτωση υποτροπής 12 μηνών), ποινικό αδίκημα για την περίπτωση παρεμπόδισης της εργασίας απεργοσπαστών. Η διάταξη, ως ποινική, χαρακτηρίζεται από γενικότητα και ασάφεια ως προς την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος και οπωσδήποτε είναι δυνατόν να οδηγήσει σε άδικες καταδίκες. Κυρίως, αποτελεί οπωσδήποτε μία ακόμη απόπειρα αποδυνάμωσης της απεργίας ως του κύριου μοχλού πίεσης των εργαζομένων έναντι της εργοδοσίας.
Ξεκάθαρη πρόθεση ποινικοποίησης του δικαιώματος στην απεργία και του δικαιώματος του συνέρχεσθαι. Αυτό το άρθρο συνεχίζει τους περιορισμούς που έχουν ήδη νομοθετηθεί ενάντια στην συνδικαλιστική οργάνωση και δράση. Αφού ήδη υπάρχει νομικό πλαίσιο για τέτοιες πράξεις, η επανάληψη τους τις καθιστά πρόκληση για τον κόσμο της εργασίας και «πηγή έμπνευσης» για στημένες προβοκατόρικες ενέργειες από «καλοθελητές» της εργοδοτικής πλευράς. Η απόσυρση του άρθρου είναι επιβεβλημένη.
• Προτείνεται η αφαίρεση της παρ. 4. Η απαγόρευση συνάθροισης των εργαζομένων που τελούν σε απεργία, μέσω της απαγόρευσης κάλυψης/κατάληψης μεγάλων ή ανοικτών χώρων από τους εργαζόμενους που τελούν σε απεργία προκειμένου να συνταχθούν να συζητήσουν και να εκφράσουν τα αιτήματα τους, και μάλιστα με απειλή χρηματική αποτελεί εκφοβισμό των εργαζομένων προκειμένου να μην συνέρχονται ελευθέρως και να μην εκφράζουν το συνδικαλιστικό τους δικαίωμα. Αυτό είναι ενάντια στο Άρθρο 12 της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ όσο και στο Άρθρο 17 της Οδηγίας ΕΕ 2019/1152
Καθιερώνεται ιδιαιτέρως αυστηρό, από πλευράς ποινικής αντιμετώπισης (φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και σε περίπτωση υποτροπής 12 μηνών), ποινικό αδίκημα για την περίπτωση παρεμπόδισης της εργασίας απεργοσπαστών. Η διάταξη, ως ποινική, χαρακτηρίζεται από γενικότητα και ασάφεια ως προς την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση του εγκλήματος και οπωσδήποτε είναι δυνατόν να οδηγήσει σε άδικες καταδίκες. Κυρίως, αποτελεί οπωσδήποτε μία ακόμη απόπειρα αποδυνάμωσης της απεργίας ως του κύριου μοχλού πίεσης των εργαζομένων έναντι της εργοδοσίας.
Παρατηρούμε μιαεκ νέου δαιμονοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος και μια εκ νέου υποβάθμιση του δικαιώματος στην απεργία, με την περαιτέρω ποινικοποίηση του. Ήδη οι τελευταίες εργασιακές ρυθμίσεις, είχαν μεταβάλει πλήρως το καθεστώς προστασίας των συνδικαλιστικών στελεχών έναντι της καταγγελίας, ενώ είχε μειωθεί και ο αριθμός των προστατευομένων. Μάλιστα ήδη η συνδικαλιστική οργάνωση καθίστατο υπεύθυνη και για συμπεριφορές τρίτων με τους οποίους μπορεί να μην έχει καμιά σχέση. Η εισαγωγή ενός νέου ιδιώνυμου ποινικού αδικήματος για πράξεις για τις οποίες ήδη υπάρχει πρόβλεψη από τον υφιστάμενο ΠΚ για όποιον «εμποδίζει την ελεύθερη και ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή την παροχή της εργασίας από εργαζομένους οι οποίοι δεν συμμετέχουν σε απεργία και επιθυμούν να εργαστούν ή ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος τους ή β) συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια απεργίας ή ανεξαρτήτως αυτής, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι (6) μηνών και χρηματική ποινή…».
Συνεπώς η ρύθμιση αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη έχει χαρακτήρα τρομοκράτησης των εργαζομένων και μπορεί να αποτελέσει πηγή προβοκατόρικών ενεργειών.
Πρέπει απλά να απαλειφθεί. Το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι ήδη υπεραυστηρό και δεν χρειάζεται τίποτε παραπάνω.
Mε το άρθρο 31 ποινικοποιείται περαιτέρω το δικαίωμα στην απεργία με εξοντωτικά πρόστιμα των 5.000 ευρώ ανά εργαζόμενο και τουλάχιστον εξάμηνη φυλάκιση των εργαζομένων που υπερασπίζονται την απεργία. Συγκεκριμένα, ενώ διατυπώνεται το δικαίωμα στην εργασία, δεν διασφαλίζεται το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία. Έτσι, με το νομοσχέδιο δεν προστατεύονται οι απεργοί από εκβιαστικές εργοδοτικές απειλές και μηχανισμούς εκφοβισμού, ενώ η απεργιακή κινητοποίηση θεωρείται έγκλημα και οι συμμετέχοντες σε αυτή εγκληματίες. Δηλαδή αντιστρέφουν τους ρόλους του θύτη και του θύματος!
Η προστασία όμως του δικαιώματος της εργασίας περνά και μέσα από μια ακόμη διάταξη του νομοσχεδίου με την οποία αναγορεύεται σε ποινικώς κολάσιμη πράξη η παρεμπόδιση της εργασίας .
Και Συγκεκριμένα ορίζεται ότι
Όποιος εμποδίζει,
Α. την ελεύθερη προσέλευση ή αποχώρηση από την εργασία ή
Β. την παροχή της εργασίας από εργαζομένους που επιθυμούν να εργαστούν ή
Γ. για όποιον ασκεί σωματική ή ψυχολογική βία σε βάρος αυτών των εργαζομένων που επιθυμούν να εργαστούν ή
Δ. για όποιον συμμετέχει σε κατάληψη χώρων εργασίας ή εισόδων τους κατά τη διάρκεια ή μη απεργίας, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και χρηματική ποινή τουλάχιστον 5.000,00 ευρώ, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα από άλλη διάταξη.
Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκεται να σταματήσουν τα φαινόμενα παράνομων καταλήψεων χώρων εργασίας ν που έχουν οδηγήσει πολλές φορές σε παραλυσία τόσο μεμονωμένες επιχειρήσεις όσο ακόμα και την ελληνική κοινωνία και την εθνική οικονομία .
Έτσι,
Ποινικοποιείται η κατάληψη χώρων εργασίας και η παρεμπόδιση εργαζομένων, που το επιθυμούν, να εργαστούν ελεύθερα, έτσι ώστε να μπορούν οι Αρχές να επέμβουν και να ματαιώσουν παρόμοιες παράνομες καταστάσεις, που συχνότατα επιβάλλονται από πρόσωπα άσχετα προς την επιχείρηση και καταλήγουν να στερούν τους εργαζόμενους από τα μεροκάματά τους.
Σε μεγάλη εταιρεία που είχα την ευκαιρία να εργαστώ στο παρελθόν με 2500 εργαζόμενους, υπήρχε ένα σωματείο με 200 μέλη. 1-2 φορές το χρόνο έκαναν κινητοποιήσεις και έκλειναν την είσοδο της εταιρείας. Επειδή όμως δε μαζεύονταν ούτε τα μέλη του Σωματείου στην κινητοποιήσεις, έφερναν πολιτικούς συνοδοιπόρους που δεν είχαν σχέση με την εταιρεία. Λοιπόν, είχαμε βιώσει ψυχολογική βία από τα 30 άτομα με τον τρόπο που μίλαγαν στους δεκάδες εργαζόμενους που ήθελαν να εργαστούν. Έβαζαν πανώ με συνθήματα μπροστά στις εισόδους και στέκονταν μπροστά στο parking. Αν προσπαθούσες να μπεις σε τραμπούκιζαν και μετά διαμαρτύρονταν κι από πάνω. «Όχι δε θα μπεις μέσα, τέλος!», αυτή τη φράση από έναν μη εργαζόμενο της εταιρείας-μη συνάδελφο που το Σωματείο είχε φέρει για περιφρούρηση και κατ’ επέκταση για τραμπουκισμό δε θα τη ξεχάσω ποτέ! …και ναι, αυτό είναι ψυχολογική βία! Παρακαλώ προχωρήσετε ακάθεκτοι με τη διάταξη αυτή!
Η απεργία είναι αντίδραση στη δράση της κατάχρησης εξουσίας των εργοδοτών. Η δήθεν «ψυχολογική βια» της απεργίας είναι αντίδραση στη βία της επιβολής του εργοδότη πάνω στον εργαζόμενο , την οποία η πλειοψηφία των εργαζομένων την έχει βιώσει στο πετσί της πιο έντονα και πιο συχνά απο την πρώτη.
Αν επιμένετε να καταργήσετε ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία, δώστε το δικαίωμα στους πολίτες (και κατά συνέπεια και στους εργαζόμενους) να καταργούν στην πράξη νόμους ή διατάξεις με τους οποίους δεν συμφωνούν.Καθιερώστε τα ακυρωτικά δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας πολιτών.
Αν η «ψυχολογική βία» (οτι κι αν αυτο σημαίνει-που στην πραξη σημαίνει ότι τα δικαστηρια θα την ερμηνευσουν κατα το δοκουν-δηλ οτι συμφερει τον εργοδότη) είναι κακό, γιατι δεν είναι κακό αν ασκείται από τον εργοδότη; Παλιότερα είχε σηκωθεί σε ευρωπαικό επίπεδο το θέμα του mobbing, αλλά θάφτηκε. Ο νόμος απαγορεύει τη συκοφαντία. Αν η συκοφαντική δυσφήμιση γίνεται π.χ. μέσω παντελώς αστηρικτων και ατεκμηρίωτων «αξιολογήσεων» όπου βυσματίες προιστάμενοι κρίνουν αρνητικά και αντίθετα με τα πραγματικά γεγονότα απείρως ικανότερους από αυτούς συστηματικά και δολίως, με σκοπό να τους οδηγήσουν στην παραίτηση, δεν συνιστά αυτό πέρα από συκοφαντική δυσφήμιση «ψυχολογική βία»; Γιατι να τιμωρείται ΜΟΝΟ η ψυχολογική βία πρός τους μη απεργούντες;
Αρα σαν πρόταση για νεο αρθρο
«Σε περίπτωση αστήρικτης και αναπόδεικτης αρνητικής αξιολόγησης για τον εργαζόμενο, ο εργοδότης υποχρεούται:
α) να αποκαταστήσει την τιμή και την υπόληψη του εργαζομένουκ
β) να τον αποζημιώσει με το 1/30 του μισθού του γιά κάθε μέρα της αστήρικτης αξιολόγησης
Διευκρινίζεται ότι ο εργαζόμενος θα έχει πρόσβαση στίς αξιολογήσεις των υπολοίπων εργαζομένων για τους σκοπούς ελέγχου αξιολογήσεων, χωρίς αυτό να εγείρει θέμα προσωπικών δεδομένων. Αρνηση του εργοδότη να δώσει πρόσβαση σε αξιολογήσεις άλλων εργαζομένων τιμωρείται με το 1/30 του μισθού γιά κάθε μέρα καθυστέρησης»
ΛΕΕΙ ΤΟ β.δ που παρηγγειλε τοτε ο Υπουργος εργασιας:ΒΑΣΙΛΙΚΟΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ υπ` αριθ. 398 της 4/17- Ιουλ. 1963 (ΦΕΚ Α` 113). Περί κανονισμού των χρονικών ορίων εργασίας εν τοις Φαρμακείοις.
Αρθρο 1.
…
2. Εις κωμοπόλεις εις ας λειτουργεί εν μόνον φαρμακείον αι ώραι εργασίας δεν δύνανται να υπερβαίνωσι τας 10 ημερησίως, ως και του προσωπικού αυτών.
ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟ ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ(οτι η κυριακη δεν ειναι ημερα εργασιας) ,ΣΕ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΤΑΣΗΣ ΩΡΑΡΙΟΥ(ως Ν.4177/2013 αρ.15 Α) ΝΑ ΜΠΕΙ ΔΙΑΤΑΞΗ ΠΟΥ ΝΑ ΛΕΕΙ:
«Τα μονοεδρικα φαρμακεία των τουριστικων Τοπικων Κοινοτητων((οριζονται από το υπουργειο Τουρισμου η στη αποφαση Δημαρχου!!)) δύνανται προαιρετικα να λειτουργούν πέραν από τις κανονικές ώρες λειτουργίας και όλες τις ημέρες της εβδομάδος για το διαστημα που ισχυει αποφαση Δημαρχου του αρ.15Α Ν.4177/2013 ως ισχυει),μετά από σχετική απόφαση του οικείου Προεδρου της αντιστοιχης Τοπικης Κοινοτητας που κοινοποιειται στην δ/νση υγειας της περιφερειακης ενοτητας»
ΑΛΛΙΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΥΤΡΑΠΕΛΑ:ΤΗΝ ΩΡΑ ΑΙΧΜΗΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ ΑΥΤΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΑ, δηλαδη να βρεθεις στο Καστελοριζο οπου θελει ο φαρμακοποιος 3 μηνες το καλοκαιρι να ανοιγει καποιες ωρες και να μην μπορει επειδη ειναι ανοικτο φαρμακειο στη Ροδο την Κυριακη!!!Η να το πω αλλιως ειναι σαν να θελουν καποιοι βαρωνοι φαρμακεια κλειστα στην Αθηνα 10-12 το πρωι!!!!ΑΥΤΟ ΑΣ ΤΟ ΔΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ!!!ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΠΡΑΜΑΤΑ ΔΗΛΑΔΗ
Τι πάει να πει «εμποδίζει την ανεμπόδιστη προσέλευση ή αποχώρηση στον χώρο εργασίας»; Η παρουσία συνδικαλιστών έξω από την είσοδο και η ολιγόλεπτη καθυστέρηση των εισερχόμενων εργαζομένων προκειμένου να ενημερωθούν για τη διεξαγωγή απεργίας και τα αιτήματα της, ποινικοποιείται με την παρούσα διάταξη; Τι συνιστά «ψυχολογική βία» και πως τυποποιείται; Εάν ο απεργός απευθυνθεί στον συνάδελφό του με τη φράση «μην προδώσεις την απεργία/μη γίνεσαι απεργοσπάστης/σκέψου τα παιδιά μας», του ασκεί ψυχολογική βία; Σοβαρολογούμε; Δεν έχει ο Ποινικός Κώδικας ήδη διάταξη για το αδίκημα της παράνομης βίας; Γιατί η παράνομη βία κατά τη διάρκεια απεργίας να αποτελεί ιδιώνυμο αδίκημα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη περίπτωση;
Είναι ελάχιστες οι απεργίες που δεν κηρύσσονται από τα δικαστήρια παράνομες/καταχρηστικές. Η παρούσα διάταξη θα γίνει όπλο στα χέρια των εργοδοτών για να εξαπολύσουν συνδικαλιστικές διώξεις, ακόμα και σε περίπτωση νομίμων απεργιών.
Στην Ελλάδα πλέον η απεργία πρακτικά θα απαγορεύεται καθολικά, όπως προσιδιάζει σε ένα απολυταρχικό καθεστώς. Είναι αίσχος. Αποσύρετε την παρούσα διάταξη. Είναι συνταγματικά, πολιτικά και νομοτεχνικά απαράδεκτη.
«Ψυχολογική βία» είναι όρος εντελώς αντιφατικός και αόριστος. Τι θα πεί «ψυχολογική βία»; «δεν συμφωνώ μαζί σου»; «Δεν θα σου ξαναμιλήσω αν συμμετάσχεις η δεν συμμετάσχεις στην απεργία»; Ολα αυτα ειναι νόμιμα δικαιώματα του κάθε πολίτη. Δεν έχει καμμία θέση σε νόμο. Η βιαοπραγία έτσι κι αλλιως ειναι ποινικό αδίκημα. Η συγκεκριμένη διάταξη δεν έχει κανένα νόημα και πρέπει να αποσυρθεί.
Κύριοι αφού δεν είστε υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων τουλάχιστον ας είστε ειλικρινείς..Η διάταξη δεν προστατεύει το δικαίωμα στην εργασία αλλά ενισχύει και προωθεί το δικαίωμα στην απεργοσπασια. Θα μου πει κάποιος και τι περίμενες να θεσπιστει από μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση?μέτρο διαφύλαξης δικαιωματος του εργαζόμενου? Η απάντηση είναι όχι βέβαια αφού οι κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν την αυθαιρεσία και την ασυδοσία των αφεντικών..Το μόνο ειλικρινές λοιπόν θα ήταν να λέτε ότι είναι μέτρο κατά της απεργίας και όχι να βαφτίζεται το κρέας ψάρι…
ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΤΕ 1833 ΤΟΥ 2021
ΔΕΚΑΕΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΟΦΕΙΛΩΝ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
ΟΜΩΣ:
Ούτε ευρώ δεν παραγράφηκε από τα χρέη προς τον ΕΦΚΑ!
ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4997:
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=20220100219
(ΚΑΙ ΣΤΟ https://www.efka.gov.gr/sites/default/files/2022-12/%CE%A6%CE%95%CE%9A%20%CE%91%20219%202022.pdf?lspt_context=gdpr )
ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 1 ΠΟΥ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 95 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4387:
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=20160100085
ΚΑΙ ΣΤΟ http://elib.aade.gr/elib/view?d=/gr/act/2016/4387
ΚΑΙ ΣΤΟ https://ypergasias.gov.gr/wp-content/uploads/2021/02/%CE%BD.-4387-2016.pdf
(ΑΡΘΡΟ 95 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4387: https://taxpress.gr/archives/43261 )
ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΞΕΝΕΙΤΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΚΑΘΩΣ ΠΑΡΑΠΕΜΠΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ 1 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 138 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4270:
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=20140100143
(Άρθρο 138 – Διακοπή παραγραφής απαιτήσεων του Δημοσίου ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1:
http://elib.aade.gr/elib/view?d=/gr/act/2014/4270/main/part/4/chp/2/subchp/12/art/138/para/1/
https://www.lawspot.gr/nomikes-plirofories/nomothesia/n-4387-2016/arthro-95-nomos-4387-2016-paragrafi-axioseon-efka
https://www.lawspot.gr/nomikes-plirofories/nomothesia/egkyklios-efka-39-19102017
https://www.lawspot.gr/nomikes-plirofories/nomothesia/efka-40-2017/arthro-egkyklios-efka-39-19102017 )
ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ Β/7/35889/2582 (ΦΕΚ Β 2795/17-10-2014)
https://www.et.gr/api/DownloadFeksApi/?fek_pdf=20140202795
Η ΟΠΟΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ Δ.ΕΙΣΠΡ.Δ. 1149136 ΕΞ 2014
http://elib.aade.gr/elib/view?d=/gr/egk/2014/D_EISPR__D_1149136_EKs_2014/
ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΕΦΙΚΤΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΚΑΘΩΣ ΩΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΝΕΦΙΚΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΑΚΟΠΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΠΩΣ ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΦΟΡΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΣΤΟΥΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ Δ.ΕΙΣΠΡ.Δ. 1149136 ΕΞ 2014.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ Δ.ΕΙΣΠΡ.Δ. 1149136 ΕΞ 2014.
«Στο άρθρο 1 ορίζεται ότι ο συμψηφισμός επιστροφών Φόρου Εισοδήματος (Φ.Ε.) και Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.) με οφειλές των δικαιούχων σε Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (Ο.Κ.Α.) διενεργείται από τους Ο.Κ.Α. Σε περίπτωση ύπαρξης οφειλών σε περισσότερους του ενός Ο.Κ.Α., το προς απόδοση ποσό της επιστροφής διαμοιράζεται και αποδίδεται σε αυτούς, αναλογικά με το ποσοστό συμμετοχής του καθενός στο συνολικό ποσό τωνοφειλών. Για την εξόφληση τυχόν υπολειπόμενου ποσού δεν απαιτείται η προσκόμιση αποδεικτικούασφαλιστικής ενημερότητας.»
ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ (Ούτε ευρώ δεν παραγράφηκε από τα χρέη προς τον ΕΦΚΑ!):
https://www.eea.gr/arthra-eea/oyte-eyro-den-paragrafike-apo-ta-chrei-pros-ton-efka/
(ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΓΡΑΦΑΝ ΠΩΣ ΑΝΑΜΕΝΕΤΟ Η ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΟΦΕΙΛΩΝ:
https://www.eea.gr/arthra-eea/yp-ergasias-apantiseis-gia-toys-dikaioychoys-kai-tis-proypotheseis-paragrafis-mi-vevaiomenon-ofeilon-peran-tis-dekaetias/
https://www.eea.gr/arthra-eea/antisyntagmatiki-i-diataxi-toy-arthroy-95-par-1-toy-n-4387-2016-gia-tin-eikosaeti-paragrafi-tis-axiosis-toy-efka-gia-tin-anazitisi-ofeilomenon-asfalistikon-eisforon-2/ )
ΜΙΑ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΥ 1 ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6 ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ 4997 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΙ:
«Η παραγραφή διακόπτεται στις περιπτώσεις της παρ. 1 τουάρθρου 138 του ν. 4270/2014 (Α’ 143), περί του καθορισμού των περιπτώσεων διακοπής τηςπαραγραφής των χρηματικών απαιτήσεων του Δημοσίου, καθώς και με την κοινοποίηση πράξηςβεβαίωσης, εν ευρεία ή εν στενή έννοια, προς τον υπόχρεο.»
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΝΑ ΟΡΙΖΕΙ ΔΕΚΑΕΤΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ.
Αρχικά θα πρέπει το κράτος να προστατέψει το δικαίωμα στην εργασία και να πάψει να τιμωρεί όσους δεν κατάφεραν να κάνουν οικογένεια και παιδιά και δεν είναι αμεα. Όλοι αυτοί παίρνουν ένα σορό επιδόματα και φοροαπαλλαγές και επιπλέον έχουν και εξτρά μόρια σε όλες τις προσλήψεις κάτι που καθιστά αδύνατο σε έναν άτομο που ζει μόνος του χωρίς βοήθεια απο κανέναν να εργαστεί!Υπάρχουν και ακαδημαϊκά προσόντα που δεν χρειάζονται αλλά μοριοδοτούνται λες και οι ξένες γλώσσες , τα μεταπτυχιακά και τα δεύτερα πτυχία σε κάνουν να αποδόσεις καλύτερα απο έναν που έχει το βασικό πτυχίο!!!
Ακόμα ένα χτύπημα κατά του δικαιώματος της απεργίας. Γιατί δεν το καταργείτε με νόμο να τελειώνετε; Έτσι κι αλλιώς τα τελευταία χρόνια έχει γίνει ο,τι είναι δυνατόν για να αποδυναμωθεί.
Αν κάποιος ασκεί ψυχολογική (και τελευταία, όλο και συχνότερα) σωματική βία, είναι ο εργοδότης που καθημερινά εμποδίζει την αποχώρηση των εργαζομένων από το χώρο εργασίας, οι οποίοι δεν επιθυμούν να εργαστούν παρά πάνω ώρες ή σύμφωνα με τους παράνομους όρους του εργοδότη. Την ποινικοποίηση αυτής της πρακτικής θα έπρεπε να επιδιώκει ο νομοθέτης. Αφού το άρθρο, όμως, στοχοποιεί εργαζόμενους, πρέπει να αποσυρθεί. Τι θα πει «σωματική βία»; Ξυλοδαρμός; Υπάρχει ήδη νόμος. Τι θα πει «Ψυχολογική βία»; Ο χαρακτηρισμός κάποιου, που δεν συμμετέχει στην απεργία είτε με πρωτοβουλία του είτε, ως συνήθως, υπό την ψυχολογική βία του εργοδότη του, ως απεργοσπάστη;
Congratulations