Στην παρ. 6 του άρθρου 192 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222) και στην παρ. 6 του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), περί της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, επέρχονται οι ακόλουθες τροποποιήσεις: α) στο τέταρτο εδάφιο: αα) διαγράφεται η φράση «, κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου,» και αβ) μετά από τη φράση «μετά από έγγραφη συμφωνία» προστίθεται η φράση «του εργοδότη με τον εργαζόμενο», β) στο πέμπτο εδάφιο, προς εναρμόνιση με την προηγούμενη τροποποίηση, η φράση «δεν υπέβαλε αίτημα για διευθέτηση» αντικαθίσταται από τη φράση «δεν συναίνεσε σε διευθέτηση», και η παρ. 6 διαμορφώνεται ως εξής:
«6. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας των παρ. 1 και 2 καθορίζεται με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή συμφωνία του εργοδότη με συνδικαλιστική οργάνωση στην επιχείρηση που αφορά τα μέλη της ή συμφωνία του εργοδότη και του συμβουλίου των εργαζομένων ή συμφωνία του εργοδότη και ένωσης προσώπων. Η ένωση προσώπων που αναφέρεται στο προηγούμενο εδάφιο μπορεί να συσταθεί από το είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) τουλάχιστον των εργαζομένων στην επιχείρηση που απασχολεί πάνω από είκοσι (20) εργαζομένους και δεκαπέντε τοις εκατό (15%) εφόσον ο συνολικός αριθμός των εργαζομένων στην επιχείρηση είναι κατ’ ανώτατο αριθμό είκοσι (20) εργαζόμενοι. Κατά τα λοιπά εφαρμόζεται η διάταξη της υποπερ. γγ’ της παρ. 2 του άρθρου 1 του ν. 1264/1982 (Α’ 79). Εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη, μπορεί να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μετά από έγγραφη συμφωνία του εργοδότη με τον εργαζόμενο. Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος δεν συναίνεσε σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας.».