Στον Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), μετά από το άρθρο 182Β, προστίθεται άρθρο 182Γ ως εξής:
«Άρθρο 182Γ
Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας
1. Σε περιπτώσεις επιχειρήσεων ή εκμεταλλεύσεων συνεχούς λειτουργίας με σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών, στις οποίες οι εργαζόμενοι απασχολούνται σε πενθήμερη εβδομαδιαία εργασία, δύναται να επιτρέπεται, η απασχόλησή τους κατά την έκτη (6η) ημέρα της εβδομάδας, εφόσον καταχωρίζεται από τον εργοδότη, στο Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» (Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ) πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον εργαζόμενο.
2. Η απασχόληση των εργαζομένων, κατά την πρόσθετη ημέρα, δεν υπερβαίνει τις οκτώ (8) ώρες. Κατά την ημέρα αυτή δεν επιτρέπεται η πραγματοποίηση υπερεργασίας και υπερωριακής απασχόλησης από τον εργαζόμενο. Στον εργαζόμενο καταβάλλεται το ημερομίσθιο της έκτης (6ης) ημέρας, προσαυξημένο κατά σαράντα τοις εκατό (40%).
3. Η απασχόληση σύμφωνα με την παρ. 1 τελεί υπό την επιφύλαξη της τήρησης των χρονικών ορίων εργασίας των εργαζομένων, καθώς και της εφαρμογής των κανόνων για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων. Σε κάθε περίπτωση εφαρμόζονται τα άρθρα 162 έως 179 του παρόντος.
4. Δεν υπάγονται στο παρόν οι απασχολούμενοι σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
5. Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης καθορίζεται η διαδικασία καταχώρισης της πρόσθετης ημέρας στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος.».
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου, δεδομένου ότι νομοθετικά η δυνατότητα απασχόλησης την 6η ημέρα υφίσταται ήδη, άλλως να διευκρινιστεί ότι αφορά αποκλειστικά και μόνον σε επιχειρήσεις που δεσμεύονται από ΣΣΕ ή ΔΑ που προβλέπουν υποχρεωτικό 5θήμερο εργασίας.
παραγραφος 1 να μην δηλώνεται όταν χτυπάνε κάρτα
παράγραφος 2 να γίνει 20%
παράγραφος 4 να συμπεριληφθούν οι κεραμοποιϊες
Προτείνουμε για όλες τις επιχειρήσεις της οικονομίας το ύψος της προσαύξησης να μην υπερβαίνει το 30% όπως προβλέπεται στο άρθρο 8 του ν.3846/2010, καθώς κάθε τι παραπάνω θεωρούμε πως είναι υπερβολικά υψηλό.
Εργασία το Σάββατο
Νομιμοποιείται η εργασία του Σαββάτου. Αυξάνεται η αποζημίωση για την απασχόληση του Σαββάτου από 30% σε 40%. Αυτό θα επιφέρει πρόσθετο κόστος στις επιχειρήσεις.
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου, δεδομένου ότι νομοθετικά η δυνατότητα απασχόλησης την 6η ημέρα υφίσταται ήδη, άλλως να διευκρινιστεί ότι αφορά αποκλειστικά και μόνον σε επιχειρήσεις που δεσμεύονται από ΣΣΕ ή ΔΑ που προβλέπουν υποχρεωτικό 5θήμερο εργασίας.
Νομιμοποιείται η 6ήμερη εργασία στις επιχειρήσεις 24ωρης λειτουργίας με βάρδιες. Καταργείται το 5ήμερο και διευκολύνονται οι επιχειρήσεις να λειτουργούν με μειωμένο εργασιακό κόστος αντί να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό.
Επιλύεται το πρόβλημα που έχει ανακύψει κατά την οργάνωση του προγράμματος των εναλλασσόμενων βαρδιών σε επιχειρήσεις που είτε λειτουργούν 24/7 συνεχώς, είτε έχουν 24ωρη λειτουργία 5 ή 6 ημέρες την εβδομάδα, και εφαρμόζουν πενθήμερο σύστημα εργασίας για τους εργαζόμενους, μια και οι επιχειρήσεις συνεχούς πυράς αδυνατούν από τη μια να βρουν νέο εξειδικευμένο προσωπικό και ταυτόχρονα η απαγόρευση της 6ης ημέρας για αυτές τις περιπτώσεις προσβάλλει σημαντικά την παραγωγικότητα μια και αδυνατούν να οργανωθούν σωστά οι εναλλασσόμενες βάρδιες, οδηγώντας έτσι πλήθος εργαζομένων στη μαύρη και αδήλωτη εργασία. Πρόταση : Εφόσον θα είναι επιτρεπτή η 6η μέρα εργασίας θα πρέπει αυτή να μην χαρακτηρίζεται ως παράνομη και ως εκ τούτου θα πρέπει να εξαιρεθεί από την λίστα προστίμων της ΥΑ
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου, δεδομένου ότι νομοθετικά η δυνατότητα απασχόλησης την 6η ημέρα υφίσταται ήδη.
• Προς αποφυγήν κάθε παρανόησης, ότι τάχα οι προσαύξηση επιβάλλεται και σε όσους έχουν επιτρεπτώς συμφωνήσει να εργάζονται επί 6ήμερο εβδομαδιαίως, προτείνεται ο τίτλος του άρθρου να διαμορφωθεί ως εξής:
«Άρθρο 182Γ
Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας»
Στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας στις οποίες εφαρμόζεται πενθήμερο και για εργαζόμενους που απασχολούνται με το σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών, δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη μονομερώς και άνευ οποιασδήποτε συναίνεσης του εργαζομένου ή άλλης προϋπόθεσης να υποχρεώσει αυτόν να εργάζεται επί εξαήμερο.
Πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση του πενθημέρου, με μόνο «αντιστάθμισμα» για τον εργαζόμενο την καταβολή πρόσθετης αμοιβής (1+40% στο ημερομίσθιο).
Η κατάργηση του πενθημέρου θα ισχύει και για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις που δεν είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, με μόνη διαφοροποίηση την κατά την κρίση του εργοδότη ύπαρξη «αυξημένου φόρτου εργασίας». Η γενικότητα και αοριστία της έννοιας «αυξημένος φόρτος εργασίας» καθιστά αδύνατο τον εκ των προτέρων έλεγχο από τον εργαζόμενο – ο οποίος δεν θα μπορεί να αρνηθεί την παροχή της εργασίας – αλλά και δυσχερέστατο τον μετέπειτα έλεγχο για την ύπαρξη του «αυξημένου φόρτου», ουσιαστικά αφήνοντας στους εργοδότες τεράστιες δυνατότητες κατάχρησης του δικαιώματός τους.
Προς αποφυγήν κάθε παρανόησης, ότι τάχα οι προσαύξηση επιβάλλεται και σε όσους έχουν επιτρεπτώς συμφωνήσει να εργάζονται επί 6ήμερο εβδομαδιαίως, προτείνεται ο τίτλος του άρθρου να διαοιρφωθεί ως εξής:
«Άρθρο 182Γ
Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας»
Το πενθήμερο μπορεί να γίνει μονομερώς εξαήμερο δηλ. με απόφαση μόνο του εργοδότη αφού νομοθετείται η εξαήμερη εργασία στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας. Αυξάνεται μεν από 30% σε 40% η αμοιβή για το έκτο μεροκάματο αλλά με αυτόν τον τρόπο απλά διευκολύνονται οι επιχειρήσεις ώστε να λειτουργούν με μειωμένο εργασιακό κόστος. Αντί να προσλαμβάνουν επιπλέον προσωπικό για τις αυξημένες επιχειρησιακές ανάγκες τους, με μικρό επιπλέον κόστος θα απασχολούν τους ίδιους εργαζόμενους περισσότερο. Δεν θα «δελεάσει» τους εργαζόμενους το επιπλέον 40% στο ημερομίσθιο, δεν θα τους λύσει το πρόβλημα των χαμηλών εισοδημάτων, δεν θα μειωθεί η ανεργία με τέτοια μέτρα.
Προς αποφυγήν κάθε παρανόησης, ότι τάχα οι προσαύξηση επιβάλλεται και σε όσους έχουν επιτρεπτώς συμφωνήσει να εργάζονται επί 6ήμερο εβδομαδιαίως, προτείνεται ο τίτλος του άρθρου να διαοιρφωθεί ως εξής:
«Άρθρο 182Γ – Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας»
Η ενημέρωση του εργαζομένου να πραγματοποιείται τουλάχιστον 2 εβδομάδες νωρίτερα της εβδομάδας που θα απασχοληθεί έκτη μέρα, εφόσον δεν προβλέπεται στην ατομική σύμβαση, οι εβδομάδες που ο εργαζόμενος απασχολείται έκτη ημέρα να μην υπερβαίνουν τις 4 ανά εξάμηνο, να εξαιρούνται της υποχρεωτικότητας αυτών πολύτεκνοι, ΑμΕΑ και φοιτητές και το ημερομίσθιο της έκτης ημέρας να είναι προσαυξημένο κατά 100%.
Θα ήταν καλύτερα να αφαιρεθεί η παράγραφος 4 που εξαιρεί τα επισιτιστικά και τα ξενοδοχεία. Επίσης η προσαύξηση θα ήταν καλύτερο και απλούστερο να είναι ίση με το ποσοστό της Υπηρεργασίας.
Καθώς δημιουργείται πληρωμή 3 διαφορετικών ταχυτήτων για την ίδια εργασία.
Σε ένα παράδειγμα που 3 εργαζόμενοι έχουν απασχοληθεί 6 ημέρες από 8 ώρες:
1 Εφόσον είναι σε ξενοδοχείο και η 6η ημέρα εμφανίζεται ως έκτακτη ο εργαζόμενος θα λάβει 0% προσαύξηση για τις 8 ώρες.
2 Εφόσον είναι εργαζόμενος σε άλλους κλάδους σε εξαήμερη βάση και θεωρηθεί υπερεργασία θα λάβει προσαύξηση 20% για 8 ώρες την εβδομάδα
3 Εφόσον είναι εργαζόμενος σε άλλους κλάδους σε πενθήμερη βάση θα λάβει προσαύξηση 40% για 8 ώρες.
Προς αποφυγήν κάθε παρανόησης, ότι τάχα η προσαύξηση επιβάλλεται και σε όσους έχουν επιτρεπτώς συμφωνήσει να εργάζονται επί 6ήμερο εβδομαδιαίως, προτείνεται ο τίτλος του άρθρου να διαοιρφωθεί ως εξής:
«Άρθρο 182Γ
Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας
Στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας στις οποίες εφαρμόζεται πενθήμερο και για εργαζόμενους που απασχολούνται με το σύστημα εναλλασσόμενων βαρδιών, δίνεται το δικαίωμα στον εργοδότη μονομερώς και άνευ οποιασδήποτε συναίνεσης του εργαζομένου ή άλλης προϋπόθεσης να υποχρεώσει αυτόν να εργάζεται επί εξαήμερο.
Πρόκειται ουσιαστικά για κατάργηση του πενθημέρου, με μόνο «αντιστάθμισμα» για τον εργαζόμενο την καταβολή πρόσθετης αμοιβής (1+40% στο ημερομίσθιο).
Η κατάργηση του πενθημέρου θα ισχύει και για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις που δεν είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, με μόνη διαφοροποίηση την κατά την κρίση του εργοδότη ύπαρξη «αυξημένου φόρτου εργασίας». Η γενικότητα και αοριστία της έννοιας «αυξημένος φόρτος εργασίας» καθιστά αδύνατο τον εκ των προτέρων έλεγχο από τον εργαζόμενο – ο οποίος δεν θα μπορεί να αρνηθεί την παροχή της εργασίας – αλλά και δυσχερέστατο τον μετέπειτα έλεγχο για την ύπαρξη του «αυξημένου φόρτου», ουσιαστικά αφήνοντας στους εργοδότες τεράστιες δυνατότητες κατάχρησης του δικαιώματός τους.
Προς αποφυγήν κάθε παρανόησης, ότι τάχα οι προσαύξηση επιβάλλεται και σε όσους έχουν επιτρεπτώς συμφωνήσει να εργάζονται επί 6ήμερο εβδομαδιαίως, προτείνεται ο τίτλος του άρθρου να διαοιρφωθεί ως εξής:
«Άρθρο 182Γ
Κατ’ εξαίρεση απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας που εφαρμόζουν σύστημα πενθήμερης εβδομαδιαίας εργασίας»
Με την εισαγωγή του άρθρου 25 και του άρθρου 26 ρυθμίζεται η απασχόληση την έκτη ημέρα σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις συνεχούς λειτουργίας και μη συνεχούς λειτουργίας, νομιμοποιώντας υπό προϋποθέσεις την εργασία και ορίζοντας το ποσοστό προσαύξησης επί του καταβαλλόμενου ημερομισθίου στο 40%.
Το παραπάνω ποσοστό δεν είναι εναρμονισμένο με το ποσοστό ύψους 30% που οφείλεται επί του καταβαλλόμενου ημερομισθίου για εργασία κατά την έκτη ημέρα, κατά παράβαση του συστήματος πενθήμερης εργασίας, σύμφωνα με το άρθρο 186 του Π.Δ. 80/22. Για το λόγο αυτό, προτείνουμε η εργασία κατά την έκτη ημέρα, ανεξάρτητα αν είναι νομιμοποιημένη ή όχι να αμείβεται ενιαία για όλες τις περιπτώσεις με ποσοστό προσαύξησης ύψους 30% επί του καταβαλλόμενου ημερομισθίου.
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η επανεξέταση της όλης ρύθμισης.
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου, δεδομένου ότι νομοθετικά η δυνατότητα απασχόλησης την 6η ημέρα υφίσταται ήδη, άλλως να διευκρινιστεί ότι αφορά αποκλειστικά και μόνον σε επιχειρήσεις που δεσμεύονται από ΣΣΕ ή ΔΑ που προβλέπουν υποχρεωτικό 5θήμερο εργασίας.
Στο άρθρο 25 χαρίζει κατά το δοκούν το πενθήμερο, νομοθετώντας την εξαήμερη εργασία στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας. Αυξάνει από 30% σε 40% την αμοιβή για το έκτο μεροκάματο και με αυτόν τον τρόπο διευκολύνει τις επιχειρήσεις να λειτουργούν με μειωμένο εργασιακό κόστος, αντί να προσλαμβάνουν επιπλέον προσωπικό για τις αυξημένες επιχειρησιακές ανάγκες τους.
1. Λανθασμένα εκλαμβάνεται από το νομοσχέδιο ότι η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα της εβδομάδος αποτελεί πάντα και αναγκαστικά «παράνομη απασχόληση» και συνεπώς ότι οφείλεται εξ ορισμού προσαύξηση εκ του νόμου για το σκοπό αυτό (μέχρι πρότινος 30%, πλέον 40% με το υπό κρίση νομοσχέδιο). Αντιθέτως, όταν συμφωνείται μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα και η συμφωνία αυτή δεν αντίκειται σε νόμο ή ΣΣΕ ή ΔΑ (που προβλέπει υποχρεωτικό 5θήμερο), για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο – χωρίς καμία προσαύξηση! Η 0% προσαύξηση, με το παρόν νομοσχέδιο εκτινάσσεται στο 40% (!) ενώ αφορά σε απολύτως νόμιμη απασχόληση, αφού δε προσκρούει σε καμία αντίθετη απαγορευτική διάταξη νόμου!
Κατά την ισχύουσα νομοθεσία, σε περίπτωση έκτακτης απασχόλησης μισθωτού που απασχολείται επί πενθήμερο, κατά την 6η ημέρα της εβδομάδος:
α) Αν υφίσταται ισχύουσα και δεσμευτική ΣΣE (επιχειρησιακή ή άλλου είδους) ή άλλη διάταξη κανονιστικής ισχύος (νόμος κ.λπ.) που να επιβάλλει την πενθήμερη εργασία, τότε η απασχόληση κατά την 6η ημέρα είναι παράνομη. Για την απασχόληση οφείλεται το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο προσαυξημένο κατά 30% (άρθρο 8 του N. 3846/10) – πλην απασχολουμένων σε ξενοδοχειακές και επισιτιστικές επιχειρήσεις.
β) Αν, όμως, δεν υφίσταται κανονιστική διάταξη που να επιβάλλει πενθήμερη εργασία, μπορεί με συμφωνία εργοδότου – μισθωτού να απασχοληθεί ο εργαζόμενος εκτάκτως κατά την 6η ημέρα. Για την απασχόληση αυτή οφείλεται αμοιβή ίση με το καταβαλλόμενο ωρομίσθιο, για όσες ώρες (μέχρι 8) απασχοληθή ο μισθωτός (άρθρ. 659 AK). Δεν οφείλεται προσαύξηση 30%, διότι η απασχόληση αυτή δεν είναι παράνομη, αφού δεν αντίκειται σε κανονιστική διάταξη (βλ. και Αλλ. ΔEN 2014, τεύχος 1656 σ. 1359). Με άλλα λόγια, μέχρι σήμερα, μπορεί νομίμως να συμφωνηθεί εκτάκτως η απασχόληση εργαζομένου την 6η ημέρα της εβδομάδας, διότι αυτό δεν απαγορεύεται από καμία διάταξη νόμου και για την απασχόληση αυτή οφείλεται απλό ωρομίσθιο!
Με το παρόν νομοσχέδιο, ενώ ρυθμίζεται η έκτακτη – και όχι η συστηματική – απασχόληση 6ης ημέρας:
2. Περιορίζεται ανεπίτρεπτα η συμβατική ελευθερία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότου, με υπερβολικές και εξαιρετικά περιοριστικές προϋποθέσεις, που δε συνάδουν σε καμία περίπτωση με την επιχειρηματικότητα, ούτε με τις σημερινές συνθήκες του επιχειρείν
3. «Δαιμονοποιείται» η έκτακτη απασχόληση την 6η ημέρα, ενώ στην πράξη αποτελεί προϊόν συμφωνίας και όχι επιβολής επιχειρηματικής απόφασης και αντιμετωπίζεται η εργασία ως παράνομη απασχόληση
4. Αγνοείται παντελώς η αντικειμενική έλλειψη εργατικών χεριών (ειδικά στη βιομηχανία & βιοτεχνία)
5. – Αγνοείται παντελώς η ανάγκη των εργαζομένων να αυξήσουν το εισόδημά τους (διότι στην πράξη, καίτοι νόμιμη η απασχόληση, η αγορά εργασίας προσφέρει πάντα οικονομικά κίνητρα στο προσωπικό που προσέρχεται να απασχοληθεί την 6η ημέρα εργασίας) – Τιμωρείται ο εργοδότης ο οποίος προσπαθεί να εξυπηρετήσει τις λειτουργικές του ανάγκες, έστω και έκτακτες, με μια υπερβολική πρόβλεψη αύξησης αμοιβής της εργασίας αυτής, η οποία δεν αυξάνεται από 30% σε 40%, όπως λανθασμένα πιστεύεται, αλλά από 0% σε 40% (!) και με φοβερά περιοριστικές προϋποθέσεις, ενώ είναι γνωστές οι δυσχέρειες εύρεσης προσωπικού.
6. Περιορίζεται αναιτιολόγητα η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωριών, ενώ θα προσμετρώνται κανονικά στο όριο των 150 ωρών.
7. Η φράση «δύναται να επιτρέπεται» καθιστά το νόμο ασαφή, αφήνοντας περιθώρια παρερμηνειών ως προς τις απαιτήσεις του νόμου (απαιτείται άδεια ΣΕΠΕ;). Επιπλέον, μέχρι σήμερα απαιτείται συμφωνία μεταξύ εργαζομένου και εργοδότη (όπου δεν απαγορεύεται ρητά η απασχόληση την 6η ημέρα). Εν προκειμένω, θα πρέπει να διευκρινιστεί: υπό ποιες συνθήκες θα παρέχεται η εργασία την 6η ημέρα; θα επιβάλλει ο εργοδότης; Θα απαιτείται η συμφωνία του μισθωτού;
8. Δεδομένου ότι θα πρόκειται περί νόμιμης υπερωρίας (εντός 150 ωρών κατ’ έτος) δεν υπάρχει δικαιολογητικός λόγος απαγόρευσης των υπερωριών κατά την 6η ημέρα. Προτείνεται να διαγραφεί ο περιορισμός του 8ώρου.
9. Υπάρχει ενδεχομένως πρόβλημα διατύπωσης ως προς το πεδίο εφαρμογής του συγκεκριμένου άρθρου που δημιουργεί ασάφειες: Αναφέρεται στις εταιρείες «συνεχούς λειτουργίας», άρα όχι μόνο στις επιχειρήσεις που είναι από τη φύση τους συνεχούς λειτουργίας, αλλά που λειτουργούν ως συνεχούς λειτουργίας με όλους τους τρόπους που προβλέπει η εργατική νομοθεσία. Όμως, διαβάζοντας το άρθρο 26, αντιλαμβάνεται κανείς ότι γίνεται κάποια σύγκριση/αντιπαραβολή με τις εταιρείες που δεν είναι από τη «φύση τους συνεχούς λειτουργίας». Τί ισχύει τελικώς;
Προτείνεται η επανεξέταση της όλης ρύθμισης.
Επιλύεται το πρόβλημα που έχει ανακύψει κατά την οργάνωση του προγράμματος των εναλλασσόμενων βαρδιών σε επιχειρήσεις που είτε λειτουργούν 24/7 συνεχώς, είτε έχουν 24ωρη λειτουργία 5 ή 6 ημέρες την εβδομάδα, και εφαρμόζουν πενθήμερο σύστημα εργασίας για τους εργαζόμενους, μια και οι επιχειρήσεις συνεχούς πυράς αδυνατούν από τη μια να βρουν νέο εξειδικευμένο προσωπικό και ταυτόχρονα η απαγόρευση της 6ης ημέρας για αυτές τις περιπτώσεις προσβάλλει σημαντικά την παραγωγικότητα μια και αδυνατούν να οργανωθούν σωστά οι εναλλασσόμενες βάρδιες, οδηγώντας έτσι πλήθος εργαζομένων στη μαύρη και αδήλωτη εργασία.
Έτσι θα καθίσταται πλέον επιτρεπτή η απασχόληση κατά την 6η ημέρα της εβδομάδας, με
Υποχρεωτική προδήλωση της στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ σε κάθε περίπτωση
δήλωση και απόδειξη ενώπιον της Επιθεώρησης Εργασίας του αιφνίδιου και εξαιρετικού φόρτου εργασίας για τις επιχειρήσεις μη συνεχούς λειτουργίας
Μη δυνατότητα υπέρβασης των 8 ωρών ημερησίως, με απαγόρευση υπερεργασίας και υπερωρίας,
Ημερομίσθιο για την 6η ημέρα απασχόλησης προσαυξημένο κατά 40%
«Με απόφαση του Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης καθορίζεται η διαδικασία καταχώρισης της πρόσθετης ημέρας στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ, καθώς και κάθε άλλη λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος.».»
Κάπως έτσι ξεκίνησε και η εργασία την Κυριακή
Επί του άρθρου είναι σημαντικό να ληφθεί υπ’ όψιν η ένταξη των ΚΑΔ των εταιρειών εμφιάλωσης (εμφιαλωμένα νερά – αναψυκτικά) στην κατηγορία των επιχειρήσεων συνεχούς λειτουργίας στο σχέδιο νόμου (Π.Δ. 80/2022, Άρθρο 200, παρ. 2).
Η περίοδος λειτουργίας των επιχειρήσεων εμφιάλωσης με δεδομένη την αύξηση της ζήτησης των προϊόντων και την αύξηση της τουριστικής περιόδου στη χώρα την τελευταία 7ετία τουλάχιστον, καθιστά αναγκαία για την εύρυθμη λειτουργία των επιχειρήσεων και τον εφοδιασμό της αγοράς, την ένταξη τους σε καθεστώς επιχειρήσεων συνεχούς λειτουργίας.
Ταυτόχρονα, με δεδομένο ότι επιχειρήσεις εμφιάλωσης έχουν καθετοποιήσει τις διαδικασίες παραγωγής τους με ταυτόχρονη παραγωγή των θερμοπλαστικών υλικών συσκευασίας των τελικών προϊόντων εμφιάλωσης, είναι εξίσου σημαντική και η ένταξη των ΚΑΔ των επιχειρήσεων παραγωγής θερμοπλαστικών υλικών συσκευασίας (πλέον των προϊόντων πλαστικών μεμβρανών) στις επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας ως υποστηρικτικές μονάδες της λειτουργίας των εμφιαλωτηρίων Π.Δ. 80/2022, Άρθρο 200, παρ. 3, περ. στ’).
άρθρο 25, παρ. 2
δημιουργείται το ερώτημα, άν η ρύθμισηαυτή καταργεί την υποχρέωση χορήγησης ρεπό. Συνεπώς απαιτείται να καταγραφεί ώστε να μην υπάρχουν κενά ερμηνείας
Η θεσμοθέτηση εξαήμερης εργασίας είναι απαράδεκτη. Το συγκεκριμένο άρθρο δεν πρέπει να περάσει. Οι ανάγκες των επιχειρήσεων που δουλεύουν 7/24 να καλυφθούν με πρόσληψη νέων εργαζομένων και όχι με το ξεζούμισμα των παλιών.
Για να εφαρμοστούν όλα αυτά κύριε Υπουργέ πρέπει να οργανώσεις το σώμα επιθεώρησης εργασίας και τα συστήματα του εργάνη. Επίσης πρέπει να κάνεις ανακατατάξεις τους υπαλλήλους τους επιθεωρητές γιατί έχει διαπιστωθεί ότι έχουν κάνει σχέσεις με τους εργοδότες και πηγαίνουν επιλεκτικά όπου αυτοί θέλουν και όποτε θέλουν.
1. Οι συμβάσεις που κάνουμε εμείς οι εργαζόμενοι με το ξενοδοχείο ορισμένου χρόνου δεν ισχύουν όπως σας στέλνουν στα πΣ του εργάνη οι εργοδότες. Ο εργοδότης δηλώνει στο εργάνη ότι δουλεύουμε 40 ώρες την εβδομάδα αλλά στην πραγματικότητα στο ξενοδοχείο δουλεύουμε κάθε μέρα χωρίς ούτε ένα ρεπό. Επίσης ποτέ δεν παίρνουμε τις προσαυξήσεις που εργαζόμαστε Σάββατο και Κυριακή ή αργίες. Αυτά θα μπορέσετε να τα ελέγξετε;;;; Θεωρείται σωστό να εργάζεται κάποιος για έξι μήνες κάθε μέρα χωρίς ρεπό;;; Το σωστό Δεν είναι να εφαρμοστεί στα εποχικά επαγγέλματα πεντάμηνη ανεργία και όχι τρίμηνη;;; Άλλη μία ανισότητα που υπάρχει είναι ότι οι εκπαιδευτικοί κάθονται τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και όλο το καλοκαίρι και πληρώνονται κανονικότατα γιατί;;;;; μόνο αν υποχρεώσετε να χτυπάμε ηλεκτρονική κάρτα που να είναι συνδεδεμένη με τα συστήματα σας. Και πάλι όμως υπάρχει ένα κενό διότι μπορεί να σου λέει ο εργοδότης Έλα στην εργασία σου μη χτυπήσεις την κάρτα την ηλεκτρονική ,ενώ εσύ θα εργαστεί ς κανονικά και εγώ θα σημειώσω το μεροκάματό σου. Αυτά πρέπει να λύσετε κύριε Υπουργέ ,τα πολύ σοβαρά θέματα η ηλεκτρονική κάρτα δεν λύνει το πρόβλημα ,γιατί μπορείς να πας στην εργασία σου χωρίς καν να χτυπήσεις την κάρτα. Και να αποκατασταθεί η αδικία στους ξενοδοχοϋπαλλήλους να εργάζονται κάθε μέρα επί 6 και 7 μήνες χωρίς ρεπό και να σας δηλώνουν οι εργοδότες ότι παίρνουμε 4 ρεπό το μήνα στο σύστημα του εργάνη και εσείς το πιστεύετε…
Επίσης το χειμώνα πάρα πολύ εργαζόμενοι παίρνουν ταμείο ανεργίας και κρυφό εργάζονται στα ξενοδοχεία και στις οικοδομές με μαύρα χρήματα. Και αυτό πρέπει να δείτε πώς θα το πολεμήσετε.
Είναι απαράδεκτο να υπερβαίνει η συνολική εβδομαδιαία εργασια τις 40 ώρες. Καταλαβαίνω το να είναι κυλιόμενο το ωράριο ή οι μέρες σε μια επιχείρηση που λειτουργεί 24/7, αλλά αποτελεί οπισθοδρομηση και καταπάτηση των με αγώνα κατωχυρωμενων εργασιακών δικαιωμάτων το να δίνεται η δυνατότητα στον εργοδότη να επιβάλλει εξαημερη εργασία. Η αλλαγή αυτή είναι κατάπτυστη.
Πρέπει να προβλεφθεί ακόμα και απασχόληση συνεχώς επτά (7) ημερών , δηλαδή και Σάββατο και Κυριακή, αλλά και κάτι ακόμα: να είναι κυμαινόμενες οι ώρες εργασίες για συγκεκριμένες επιχειρήσεις, που λειτουργούν εποχικά (πχ ελαιοτριβεία).
Είναι παντελώς ανόητο να μην αναγνωρίζεται αυτή η πραγματικότητα.
Η απασχόληση αυτή , που γίνεται εν γνώσει και με αποδοχή του εργαζόμενου, θα πρέπει να αμείβεται με το ίδιο ημερομίσθιο και όχι με προσαυξημένο ημερομίσθιο.
Ομοίως θα πρέπει για τις επιχειρήσεις αυτές, να προβλεφθεί ότι είναι δυνατό λόγω της ιδιαιτερότητάς τους, να απασχολούν τον εργαζόμενο μέχρι και 18 ώρες ημερησίως χωρίς προσαυξήσεις ή αναγνώριση υπερωρίας, αλλά με υποχρέωση διακοπής μισής ώρας για φαγητό και τριών 15 λεπτών διαλειμμάτων για ξεκούραση και λήψη αναψυκτικού ή καφέ και γλυκού ή τοστ .
Η επιχείρηση θα υποχρεούται να παρέχει στις περιπτώσεις αυτές πλήρες φαγητό καθώς και τρία (3) είδη αναψυκτικά ή καφέ και τρία (3) γλυκά ή τοστ με αποκλειστική της δαπάνη, η οποία δεν θα υπολογίζεται-παρακρατείται από την αμοιβή του εργαζόμενου.
Προκειμένου να διευκολυνθεί η παραγωγική διαδικασία προτείνεται η ακόλουθη ρύθμιση η οποία είναι αποδεκτή από τη ΓΣΕΕ και ήδη εφαρμόζεται από δεκαετίες στις περισσότερες βιομηχανίες συνεχούς λειτουργίας:
«Σε επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας, στις οποίες εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας έως σαράντα (40) ωρών εβδομαδιαίως και το προσωπικό τους απασχολείται κατ’ εναλλασσόμενες ομάδες (βάρδιες), ώστε να διασφαλίζεται η συνεχής λειτουργία τους, επιτρέπεται η απασχόληση των εργαζομένων πέραν του συμβατικού ημερήσιου και εβδομαδιαίου ωραρίου και μέχρι τις πενήντα έξι (56) ώρες ανά εβδομάδα (κατ’ ανώτατο όριο), υπό την προϋπόθεση ότι ο μέσος όρος των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης δεν υπερβαίνει τις σαράντα (40) ώρες ανά εβδομάδα σε περίοδο οκτώ (8) εβδομάδων κατά μέγιστον. Στην περίπτωση αυτή, η σειρά εργασίας των ομάδων πρέπει να μεταβάλλεται κάθε εβδομάδα κατά τέτοιον τρόπο, ώστε η ομάδα, που κατά τη μια εβδομάδα εργάζεται νύκτα, την επόμενη εβδομάδα να εργάζεται ημέρα, και εάν εργασθεί κατά την Κυριακή, πρέπει να λάβει αναπληρωματική ανάπαυση σε άλλη εργάσιμη ημέρα της εβδομάδας. Ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή της επιπλέον αυτής εργασίας, αν δεν είναι σε θέση να την εκτελέσει και η άρνηση του δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη. Αυτή η άρνηση του εργαζομένου να παράσχει την επιπλέον εργασία δεν συνιστά λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του.».
Η μερες αποσχολησεις μπορει να ειναι και μια μερα πχ Σαββατο . Μπορω να εργαζομαι ως εξωτερικος συνεργατης διασπαρτα την εβδομαδα? Δηλαδη να συμφωνω με ενα δευτερο εργοδοτη οτι οποτε με χρειαζεσαι?