Στον Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 88/2020, Α’ 222), μετά από το άρθρο 325 προστίθεται άρθρο 325Α, ως εξής:
«Άρθρο 325Α
Καταγγελία σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου χωρίς αποζημίωση απόλυσης
Η απασχόληση με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου για τους πρώτους δώδεκα (12) μήνες από την ημέρα ισχύος της μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός αν άλλο συμφωνήσουν τα μέρη. Σε περίπτωση που τα συμβαλλόμενα μέρη συμφωνήσουν δοκιμαστική περίοδο του άρθρου 1Α και πληρούνται οι όροι της παρ. 2 του άρθρου αυτού, το χρονικό διάστημα της δοκιμαστικής περιόδου προσμετράται στον χρόνο των δώδεκα (12) μηνών του πρώτου εδαφίου του παρόντος.».
Η απουσία αποζημίωσης κατά περίοδο μικρότερης του δωδεκαμήνου, σχετιζόταν με την αναγνώριση, από τον ν. 3899/2010, Άρθρο 17 παρ. 5α, του δωδεκαμήνου ως δοκιμαστικής περιόδου. Από τη στιγμή που ορίζεται από το παρόν εξάμηνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις ως δόκιμη περίοδος, η καταγγελία σύμβασης αορίστου χρόνου σύμβαση που δεν είναι δοκιμαστική περίοδος οφείλει να είναι αιτιολογημένη και να συμπαρασύρει αποζημίωσης ανάλογης του χρόνου και της φύσης της εργασίας.
Ποιός ακριβώς ειναι ο σκοπός του Άρθρου 325Α για καταγγελία χωρία αποζημίωση απόλυσης; Να μην μπορεί ένας εργζόμενος να αλλάξει εργοδότη; Αν π.χ. ειναι 10 χρόνια σε έναν εργοδότη, γιατί να πάει σε άλλον και να ρισκάρει απόλυση χωρίς αποζημίωση; Το αρθρο δημιουργει εμπόδια στην αλλαγή εργοδότη και πρέπει να καταργηθεί.
Αυτό μπερδεύει. Ισχύει η αποζημίωση απόλυσης μετά από 6 μήνες ή μετά τους 12 στον ίδιο εργοδότη;
Να υπάρξει υποχρεωτικά προειδοποίηση ιδιαίτερα πριν τη λήξη του 6μηνου ή 12μηνου εφόσον δεν θα πάρει ο εργαζόμενος αποζημίωση (γιατί η απόλυση με προειδοποίηση είναι για όσους δικαιούνται αποζημίωση και για να πληρώσει ο εργοδότης τη μισή αποζημίωση) για να έχει περισσότερο χρόνο να βρει νέα δουλειά και για να μπορέσει να πετύχει και καλύτερους όρους εργασίας.
Ιδιαίτερα για τους άνω των 50 να προβλέπεται και μεγαλύτερος χρόνος προειδοποίησης και να προσμετράται ολόκληρος ο εργασιακός βίος και όχι μόνο ο τελευταίος εργοδότης ώστε να δικαιούνται αποζημίωση.
Πρόσφατα είχα αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία ενώ είχα κλείσει 7 μήνες στον τελευταίο εργοδότη και 54 ετών έχασα τη δουλειά μου και δεν πήρα αποζημίωση. Αναγκάστηκα να βρω δουλειά με το βασικό μισθό. Πώς θα μπορέσει να ζήσει λοιπόν κάποιος με αξιοπρέπεια και πώς θα πάρει καλύτερη σύνταξη όταν είναι πιο κοντά στη σύνταξη και αναγκάζεται να αλλάζει δουλειές και να δέχεται δυσμενείς όρους εργασίας και το βασικό μισθό; Θέλουμε την ίδια ασφάλεια που δίνεται στους δημόσιους υπαλλήλους κύριε υπουργέ με καλύτερες όμως αποδοχές.
Τελικά θα υπάρχει αποζημίωση απόλυσης μετά τους 6 μήνες ή θα πρέπει να περάσουν πρώτα οι 12 μήνες όπως αναγράφει αυτό το άρθρο?
Στο σημείο αυτό παραβιάζουμε διεθνές δίκαιο επιβεβαιωμένα (βλ. απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων επί συλλογικής προσφυγής 65/2011, ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ και ΑΔΕΔΥ κατά Ελλάδος). Ενόψει της διαφορετικής ρύθμισης της «δοκιμαστικής περιόδου» στο άρθρο 4, είναι *συνειδητή επιλογή* του νομοθέτη να διατηρήσει τον κανόνα της απόλυσης χωρίς προειδοποίηση και αποζημίωση στο 12μηνο. Εφόσον το 12μηνο πλέον σίγουρα δεν είναι δοκιμαστική περίοδος με καμία έννοια, δεν έχει και καμία δικαιολόγηση ο κανόνας αυτός. Είναι άνιση μεταχείριση εργαζομένων που έχουν σύμβαση 12+ μηνών και απολαμβάνουν τα βασικά δικαιώματα της προειδοποίησης και της αποζημίωσης, σε σχέση με τους εργαζόμενους με σύμβαση <12 μήνες, οι οποίοι έχουν εξίσου ανάγκη των δικαιωμάτων αυτών. Χωρίς αποζημίωση, πιέζεται κανείς να βρει νέα δουλειά τάχιστα και άρα να δεχθεί και ιδιαίτερα δυσμενείς όρους εργασίας. Κοινώς έχει ακόμα λιγότερη διαπραγματευτική ισχύ στην αναζήτηση νέας εργασίας. Επί τη ευκαιρία της ρύθμισης της δοκιμαστικής περιόδου να καταργήσετε τον κανόνα αυτό και να επαναφέρετε το προ του ν. 3863/2010 καθεστώς.