Το άρθρο 74 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), περί των συνεπειών της παράλειψης του εργοδότη να χορηγήσει στον εργαζόμενο τα αναγκαία έγγραφα, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 74
Συνέπειες παράλειψης του εργοδότη ως προς τη χορήγηση αναγκαίων εγγράφων
1. Αν ο εργοδότης παραβεί την υποχρέωση εμπρόθεσμης προσκόμισης όλων των σχετικών εγγράφων, σύμφωνα με τις παρ. 2 και 3 του άρθρου 71 και τα άρθρα 72 και 73, και δεν ανταποκριθεί σε αίτημα του εργαζόμενου για παροχή των σχετικών πληροφοριών, ο εργαζόμενος έχει το δικαίωμα να υποβάλει καταγγελία ενώπιον της Επιθεώρησης Εργασίας, σύμφωνα με την παρ. Β του άρθρου 3 του ν. 3996/2011 (Α’ 170).
2. Η παράλειψη του εργοδότη να χορηγήσει στον εργαζόμενο τα έγγραφα των παρ. 2 και 3 του άρθρου 71 δεν συνεπάγεται ακυρότητα της σύμβασης εργασίας.».
Αναφορικά με τα άρθρα 6 και 14 ως προς τη χορήγηση των εγγράφων και τη γνωστοποίηση στον εργαζόμενο της μορφής απασχόλησης, των όρων ατομικής σύμβασης κ.α πολλές επιθεωρήσεις δε δέχονται τα αποδεικτικά email που εχου σταλει στον εργαζομενο, συνεχίζουν να ζητούν πίνακες προσωπικού σε φυσική μορφή,οι οποίοι χάνονται διαρκώς και σε μια περίπτωση εργατικής διαφοράς όπου ο εργοδότης είχε γραπτή επικοινωνία μέσω email με τον εργαζόμενο, δεν τη δέχθηκαν ισχυρίζομενοι ότι δεν μπορούν να επαληθευσουν την διεύθυνση IP.
Δώστε σαφής οδηγίες προς τους ελεγκτές του ΣΕΠΕ και αποσαφηνιστε το σχέδιο νόμου διότι σε πολλά σημεία είναι αόριστο. Πχ απόλυση στο 6 μηνο η δωδεκάμηνο τελικά; Παράλληλη απασχόληση με 48 ώρες όριο η 63(8+5 ανα εβδομάδα)
; Αποχώρηση ύστερα από απουσία στις 4 ημέρες που ισχύει σήμερα η στις 5; Ανάρτηση ορων σύμβασης στο Εργανη μόνο μερικής απασχόλησης όπως ισχύει σήμερα η και πλήρους; κ.α…
Η συγκεκριμένη διάταξη επιβεβαιώνει τον άτυπο χαρακτήρα της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας (ορισμένου ή αορίστου) χρόνου, καθώς ο ο έγγραφος τύπος είναι αποδεικτικός και όχι συστατικός, με εξαίρεση περιπτώσεις όπως π.χ. η σύμβαση μερικής απασχόλησης ή εκ περιτροπής εργασίας, δηλαδή δεν συνεπάγεται την ακυρότητα της σύμβασης.
Το συγκεκριμένο όμως άρθρο, θα πρέπει να συσχετιστεί με το άρθρο 21 του παρόντος σχεδίου νόμου:
«1. α) Κάθε εργοδότης, ο οποίος προσλαμβάνει εργαζόμενο με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, υποχρεούται να αναρτήσει ηλεκτρονικά στο Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» (Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ) του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον εργαζόμενο, τους βασικούς όρους εργασίας του εργαζόμενου, άλλως την έγγραφη ατομική σύμβαση εργασίας, εφόσον υπάρχει.
β) Για την ισχύ των βασικών όρων εργασίας της περ. α) και για την ανάρτηση της ατομικής σύμβασης εργασίας απαιτείται η συνυπογραφή αυτών από τον εργαζόμενο ιδιοχείρως ή με ηλεκτρονική υπογραφή ή με ψηφιακή βεβαίωση μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης (gov.gr – ΕΨΠ), ή με αποδοχή αυτών από τον εργαζόμενο μέσω του πληροφοριακού συστήματος «My Ergani» που λειτουργεί στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης».
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:
α) Όταν το άρθρο 21 αναφέρεται σε βασικούς όρους εργασίας, ποιους εννοεί ακριβώς; Τους ουσιώδεις όρους του άρθρου 70 ή κάποιους άλλους και ποιους;
β) Εάν η παράλειψη γνωστοποίησης δεν έχει συστατικό αλλά αποδεικτικό χαρακτήρα, η παράλειψη ανάρτησης ή η εσφαλμένη ή πλημμελής ανάρτηση των όρων αυτών καθιστά τους όρους μη ισχυρούς; Δηλαδή άκυρους; Μπορεί μία διάταξη που έχει αμιγώς διοικητικό διαδικαστικό χαρακτήρα να καταστήσει ανίσχυρους τους όρους μίας σύμβασης μεταξύ τρίτων;
Πρόκειται για μία αντίφαση, η οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Δηλαδή ποιος ο λόγος να καταφύγει ο εργαζόμενος στην Επιθεώρηση Εργασίας, εάν ο εργοδότης γνωρίζει ότι σε κάθε περίπτωση η σύμβαση εργασίας δεν μπορεί να καταστεί άκυρη? Η προστασία του εργαζόμενου ουσιαστικά ποια είναι? Να μπορεί να καταγγέλει επ’αόριστον στην Επιθεώρηση τον εργοδότη του με την ελπίδα ότι «κάποτε» θα του χορηγήσει τα έγγραφα των παρ. 2 και 3 του άρθρου 71 (που στην ουσία είναι οι πιο προβλέψιμοι όροι εργασίας του άρθρου 70)? Ποιες οι συνέπειες για τον εργοδότη, απλά να τον πληροφορεί η Επιθεώρηση ότι ο εργαζόμενος προέβη σε καταγγελία εναντίον του και στην συνέχεια να ασκείται ψυχολογικός πόλεμος στον εργαζόμενο που διεκδίκησε τα όσα ορίζει ο νόμος? Με αυτές τις 2 παραγράφους βάζετε τις εργασιακές σχέσεις σε ένα φαύλο κύκλο μη επίλυσης εργασιακών διαφορών. Στην ουσία δεν διακρίνεται καμία προστασία του εργαζόμενου στο παρόν άρθρο, το οποίο με 2 αντικρουόμενες παραγράφους πιο πολύ μπερδεύει παρά ξεκαθαρίζει τα εργασιακά δικαιώματα.