Το άρθρο 71 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), περί των τρόπων ενημέρωσης του εργαζόμενου για τους ουσιώδεις όρους της σύμβασης ή σχέσης εργασίας, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 71
Παροχή πληροφοριών – Χρονοδιάγραμμα και μέσα ενημέρωσης
1. Οι εργοδότες υποχρεούνται να παρέχουν γραπτώς στους εργαζόμενους όλες τις πληροφορίες των άρθρων 70, 72 και 73 με έναν από τους παρακάτω τρόπους:
α) με παράδοση εντύπου ή
β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής.
2. Η ενημέρωση για τα στοιχεία των περ. α), β), γ), δ), ε), ζ), ια), ιβ) και ιγ) της παρ. 1 του άρθρου 70 γίνεται με παράδοση στον εργαζόμενο εγγράφου, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, μία (1) εβδομάδα το αργότερο από την έναρξη της εργασίας του, υπό τον όρο ότι το έγγραφο αυτό περιλαμβάνει όλα τα αναφερόμενα στις περιπτώσεις αυτές στοιχεία.
3. Η ενημέρωση για τα στοιχεία των περ. στ), η), θ), ι), ιδ) και ιε) της παρ. 1 του άρθρου 70 γίνεται με παράδοση στον εργαζόμενο εγγράφου, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, έναν (1) μήνα το αργότερο από την έναρξη της εργασίας του, υπό τον όρο ότι το έγγραφο αυτό περιλαμβάνει όλα τα αναφερόμενα στις περιπτώσεις αυτές στοιχεία.
4. Ο εργοδότης υποχρεούται να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλες τις ισχύουσες διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.».
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να εφαρμοστεί σε εταιρείες που απασχολούν χιλιάδες εργαζόμενους ενώ δεν προβλέπεται από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Αντιθέτως, η αξίωση «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών. Γι’ αυτό προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει στο σημείο αυτό το κείμενο της Οδηγίας και η ως άνω περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.».
Ενημέρωση Εργαζόμενου (απόδειξη)
Ως προς την ενημέρωση του εργαζόμενου για τους βασικούς όρους της σύμβασής του γίνεται αναφορά σε 3 σημεία του νομοσχεδίου: Στο άρθρο 5 (ο εργοδότης να διατηρεί απόδειξη παραλαβής), στο άρθρο 5 (μια εβδομάδα το αργότερο για κάποιους όρους και έναν μήνα για κάποιους άλλους) και στο άρθρο 23 (πριν την ανάληψη των καθηκόντων του). Οι πολλές αναφορές και πολλές διαφορετικές προθεσμίες δημιουργούν σύγχυση και τελικά δεν είναι ξεκάθαρο τι επιβάλει ο νομοθέτης.
Προτείνουμε να οριστούν σε ένα σημείο οι υποχρεώσεις του εργοδότη σχετικά με την ενημέρωση του εργαζόμενου για τους βασικούς όρους εργασίας. Επίσης να του δοθεί επαρκής χρόνος για την ενημέρωση με υπογραφή του εργαζόμενου για τους όρους της σύμβασής του (τουλάχιστον 2 εβδομάδες από την πρόσληψη). Οι μεγάλες επιχειρήσεις με πολλές προσλήψεις ανά μήνα δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε τόσο ασφυκτικές προθεσμίες που προβλέπονται από το νομοσχέδιο (βλ. και προτάσεις μας στο κεφάλαιο για το ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ).
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Το άρθρο 21§1 προβλέπει ότι: «Κάθε εργοδότης, ο οποίος προσλαμβάνει εργαζόμενο με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, υποχρεούται να αναρτήσει ηλεκτρονικά στο Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» (Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ) του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον εργαζόμενο, τους βασικούς όρους εργασίας του εργαζόμενου, άλλως την έγγραφη ατομική σύμβαση εργασίας, εφόσον υπάρχει….» δεν είναι απόλυτα συμβατή και σαφής σε συνδυασμό με αυτά που αναφέρονται στο άρθρο 5§2&3: «Η ενημέρωση για τα στοιχεία των περ. α), β), γ), δ), ε), ζ), ια), ιβ) και ιγ) της παρ. 1 του άρθρου 70 γίνεται με παράδοση στον εργαζόμενο εγγράφου, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, μία (1) εβδομάδα το αργότερο από την έναρξη της εργασίας του, υπό τον όρο ότι το έγγραφο αυτό περιλαμβάνει όλα τα αναφερόμενα στις περιπτώσεις αυτές στοιχεία. Η ενημέρωση για τα στοιχεία των περ. στ), η), θ), ι), ιδ) και ιε) της παρ. 1 του άρθρου 70 γίνεται με παράδοση στον εργαζόμενο εγγράφου, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, έναν (1) μήνα το αργότερο από την έναρξη της εργασίας του, υπό τον όρο ότι το έγγραφο αυτό περιλαμβάνει όλα τα αναφερόμενα στις περιπτώσεις αυτές στοιχεία» (άρθρο 5)».
Πρόταση:
Στο άρθρο 21 η ανάρτηση στο ΕΡΓΑΝΗ της γνωστοποίησης των βασικών όρων εργασίας να μην απαιτεί την υπογραφή του εργαζομένου, άλλως η προθεσμία να είναι μεγαλύτερη του ενός μηνός.
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Η διαφορά είναι σημαντική. Η «απόδειξη αποστολής» της Οδηγίας επιτρέπει την ψηφιακή ηλεκτρονική ενημέρωση των εργαζομένων, κατά προστατευτικό μεν αλλά αποτελεσματικό δε τρόπο, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους, όπου και κατεξοχήν η χρήση επιγραμμικών πυλών. Αντιθέτως, η αξίωση αποκλειστικώς «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη και ουτοπική τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών. Γι’ αυτό προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει στο σημείο αυτό το κείμενο της Οδηγίας και η ως άνω περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.».
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Η παρανόηση αυτή μοιάζει να οφείλεται σε εσφαλμένη μετάφραση του κειμένου της Οδηγίας, το οποίο δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλη την εργατική νομοθεσία, αλλά απλώς προσδιορίζει ότι όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί κάτι σχετικό στον εργαζόμενο, αυτό θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, με διαφάνεια κλπ. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές, και η παρ. 4 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«4. Όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, οφείλει να το πράττει δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.».
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Η διαφορά είναι σημαντική. Η «απόδειξη αποστολής» της Οδηγίας επιτρέπει την ψηφιακή ηλεκτρονική ενημέρωση των εργαζομένων, κατά προστατευτικό μεν αλλά αποτελεσματικό δε τρόπο, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους, όπου και κατεξοχήν η χρήση επιγραμμικών πυλών. Αντιθέτως, η αξίωση αποκλειστικώς «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη και ουτοπική τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών. Γι’ αυτό προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει στο σημείο αυτό το κείμενο της Οδηγίας και η ως άνω περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.».
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Η παρανόηση αυτή μοιάζει να οφείλεται σε εσφαλμένη μετάφραση του κειμένου της Οδηγίας, το οποίο δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλη την εργατική νομοθεσία, αλλά απλώς προσδιορίζει ότι όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί κάτι σχετικό στον εργαζόμενο, αυτό θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, με διαφάνεια κλπ. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές, και η παρ. 4 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«4. Όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, οφείλει να το πράττει δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.»..
Άρθρο 6
Στο άρθρο 6 (άρθρο 70 ΚΑΕΔ) παρ. 1 περ. γ αξιώνεται να δηλώνεται και «η θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, ο βαθμός του, η κατηγορία ή ο κλάδος της απασχόλησής του, καθώς και συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του». Η πρόβλεψη αυτή εισάγει για πρώτη φορά στο δίκαιό μας την έννοια της περιγραφής της θέσης εργασίας, η οποία, κατά τα ανωτέρω, θα αποκτά και συμβατική ισχύ. Έτσι, αν π.χ. εργοδότης έχει προσδιορίσει στη σύμβαση τη θέση εργασίας ως «τηλεφωνητής», δεν θα μπορεί να αναθέσει μονομερώς στον εργαζόμενο παρεμφερή καθήκοντα «γραμματέα» ή να του ζητήσει να ανοίγει την πόρτα ή οτιδήποτε παρόμοιο. Αυτό ενδέχεται να τύχει σε κάποιες περιπτώσεις κακόπιστης εκμετάλλευσης, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει και σε απολύσεις, ελλείψει δυνατότητας ανάθεσης διαφορετικών καθηκόντων, έστω και ελαφρώς. Εξάλλου, είναι σαφής η αύξηση του γραφειοκρατικού βάρους επί των επιχειρήσεων, ιδίως των μεγάλων, από τις ανωτέρω ρυθμίσεις, καθώς θα πρέπει να δηλώσουνε εκατοντάδες ή και χιλιάδες περιγραφές θέσεων εργασίας. Δεδομένου ότι η Οδηγία δεν επιβάλλει τέτοια ενημέρωση, αλλά αρκείται στη θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, στον βαθμό του, την κατηγορία ή τον κλάδο της απασχόλησής του, ή (όχι «καθώς και») συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του, προτείνουμε να ακολουθηθεί το κείμενο της Οδηγίας και η περ. 6 της παρ. 1 του άρθρου 6 να διαμορφωθεί ως εξής:
γ) η θέση ή ειδικότητα του εργαζομένου, ο βαθμός του, η κατηγορία ή ο κλάδος της απασχόλησής του, καθώς και ή εναλλακτικώς συνοπτική περιγραφή του αντικειμένου της εργασίας του,
Στο άρθρο 6 παρ. 3 τίθενται υποχρεώσεις και στη σύμβαση δανεισμού, αντίστοιχες προς αυτή της προσωρινής απασχόλησης μέσω ΕΠΑ. Όμως, τέτοια πρόβλεψη δεν έχει η Οδηγία, διότι αυξάνει περιττώς το γραφειοκρατικό βάρος, επιβάλλοντας στην πράξη διπλή ενημέρωση. Συνεπώς, θα πρέπει να ακολουθηθεί το κείμενο της Οδηγίας και η παρ. 3 του άρθρου 6 να διαμορφωθεί ως εξής:
«3. Όταν ο εργαζόμενος απασχολείται μέσω επιχείρησης προσωρινής απασχόλησης (Ε.Π.Α.) ή με σύμβαση δανεισμού, πέραν των υποχρεώσεων του άμεσου εργοδότη που απορρέουν από την παρ. 1, ο έμμεσος εργοδότης έχει την υποχρέωση να του γνωστοποιεί τα στοιχεία των περ. ιβ) και ιγ) της παρ. 1.».
Άρθρο 9
Κατά την παρ. 1, «ο εργοδότης υποχρεούται να θέτει στη διάθεση των εργαζόμενων επαρκή και υγιεινό χώρο για λήψη τροφής και ανάπαυση». Αυτό δεν προβλέπεται από την Οδηγία, είναι γενικό και ασαφές και θα παραμείνει ανεφάρμοστο, τουλάχιστον από το 95% των επιχειρήσεων της χώρας (μικρές και μεσαίες), επί των οποίων επιρρίπτει ένα τεράστιο βάρος που θα οδηγήσει σε επιβολή κυρώσεων και προστίμων. Γι’ αυτούς τους λόγους προτείνεται να διαγραφεί η παρ. 1 του άρθρου 9 του Σ/Ν.
Άρθρο 10
Αν ακυρωθεί η εργασία, η παρ. 3 προβλέπει ότι «ο εργαζόμενος δικαιούται αποζημίωση που αντιστοιχεί στο ημερομίσθιο της εργασίας που δεν του ανατέθηκε». Μπορεί, όμως, να μην ακυρωθεί εργασία ολόκληρης ημέρας ή ο εργαζόμενος να μην έχει κληθεί για 8ωρη απασχόληση. Συνεπώς, ορθότερο είναι ο εργαζόμενος να δικαιούται «αποζημίωση που αντιστοιχεί στα ωρομίσθια των ωρών εργασίας που δεν του ανατέθηκαν» και η παρ. 3 του άρθρου 10 να διαμορφωθεί ως εξής:
«3. Αν οποιαδήποτε χρονική στιγμή και πάντως πριν από την ανάληψη της εργασίας ο εργοδότης ακυρώσει την ανάθεσή της, ο εργαζόμενος δικαιούται αποζημίωση που αντιστοιχεί στο ημερομίσθιο της εργασίας που δεν του ανατέθηκε στα ωρομίσθια των ωρών εργασίας που δεν του ανατέθηκαν.»
Άρθρο 17
Στην περ. γιγ περί άρνησης διευθέτησης, το όριο της καλής πίστης πρέπει να τεθεί στην άρνηση τόσο συστήματος που έχει συμφωνηθεί συλλογικώς, όσο και συστήματος που έχει προταθεί από τον εργοδότη. Διαφορετικά, αν δεν μετακινηθούν οι συγκεκριμένες λέξεις και το άρθρο παραμείνει ως έχει, θα δημιουργηθεί η εσφαλμένη εντύπωση ότι εργαζόμενος μπορεί νομίμως να μη συναινεί σε πρόταση διευθέτησης π.χ. από δυστροπία και παρόλο που έχουν συναινέσει εκατοντάδες συνάδελφοί του και η συναίνεσή του επιβάλλεται από την ανάγκη λειτουργίας της επιχείρησης με ένα ενιαίο σύστημα (και όχι με ένα σύστημα για εκατοντάδες εργαζόμενους και άλλο για χάρη του). Γι’ αυτό προτείνουμε στην υποπερ. γιγ) της περ. γ) της παρ. 1 η φράση «και η άρνησή τους δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη» να μετακινηθεί στο τέλος ως εξής:
«γιγ) των εργαζομένων που αρνούνται τη διευθέτηση που έχει συμφωνηθεί συλλογικά και η άρνησή τους δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη, σύμφωνα με την περ. β) της παρ. 1 και την περ. β) της παρ. 2 του άρθρου 192, καθώς και των εργαζομένων που δεν συναίνεσαν σε διευθέτηση του χρόνου εργασίας, σύμφωνα με την παρ. 6 του άρθρου 192, αν και τους ζητήθηκε από τον εργοδότη, εφόσον η άρνηση των πρώτων και η μη συναίνεση των δεύτερων δεν είναι αντίθετη με την καλή πίστη,»
Εξάλλου, την παρ. 1Α προστίθεται διάταξη που δεν υπήρχε έως τώρα, σύμφωνα με την οποία αν ο εργαζόμενος που απολύθηκε θεωρεί ότι η καταγγελία της συμβάσεώς του γίνεται επειδή άσκησε ένα από τα νόμιμα δικαιώματά του εκ του συγκεκριμένου νόμου, τότε μπορεί να αιτηθεί την γνωστοποίηση των λόγων της απολύσεως από τον εργοδότη και στην περίπτωση αυτή ο τελευταίος υποχρεούται να γνωστοποιήσει εγγράφως και δεόντως τεκμηριωμένους τους λόγους της απόλυσης. Η διάταξη αυτή υπονομεύει την αρχή του αναιτιώδους της καταγγελίας της σύμβασης εξαρτημένης εργασίας, καθώς υποχρεώνει τον εργοδότη, μετά από αίτηση του εργαζομένου, να γνωστοποιήσει εγγράφως και «τεκμηριωμένους» τους λόγους της καταγγελίας. Η χρήση της λέξης «τεκμηριωμένους» (αντί «τεκμηριωμένως») αφήνει σαφώς να νοηθεί ότι ο νομοθέτης θέλει εξιδιασμένη περιγραφή του/των λόγου/λόγων της καταγγελίας, δηλαδή λ.χ. όχι «σε απέλυσα διότι δεν ήσουν συνεπής στις υποχρεώσεις του» (οπότε δεν τεκμηριώνεται εις τι συνίστατο η ασυνέπεια), αλλά «σε απέλυσα επειδή ήσουν ασυνεπής στις υποχρεώσεις σου και συγκεκριμένα διότι δεν προσερχόσουν για εργασία την ώρα που έπρεπε αλλά συστηματικά με καθυστέρηση που μπορεί να έφθανε και την μία ώρα». Δεδομένου, δε, ότι η ουσία της εν λόγω διάταξης καλύπτεται ήδη από την περ. β της παρ. 1 (απόλυση ως αντίδραση στην ενάσκηση νόμιμου δικαιώματος) και την παρ. 2 (αντιστροφή βάρους απόδειξης), θα είναι περίεργο (και ενδέχεται να οδηγήσει σε απρόβλεπτες ερμηνείες) η προσθήκη διάταξης που αναδεικνύει ειδικώς και μόνο την ενάσκηση δικαιώματος εκ του συγκεκριμένου Σ/Ν και όχι άλλου. Θα ήταν π.χ. σαν να προβλεπόταν ότι «απαγορεύεται κάθε έγκλημα και ιδίως η ληστεία». Γι’ αυτό προτείνουμε τη διαγραφή της παρ. 1Α (ή τουλάχιστον το επίθετο «τεκμηριωμένους» να αντικατασταθεί από το επίρρημα «τεκμηριωμένως»).
Άρθρο 21
Επειδή η απαίτηση της υπογραφής του εργαζομένου, που μέχρι σήμερα δεν απαιτούνταν, καθιστά τη διαδικασία σαφέστατα πιο γραφειοκρατική, ιδιαίτερα για τις μεγάλες επιχειρήσεις που προσλαμβάνουν δεκάδες πρόσωπα κάθε εβδομάδα, και δεδομένου ιδίως ότι το άρθρο 6 αξιώνει παράδοση των βασικών όρων της σύμβασης εργασίας εντός εβδομάδος, προτείνεται η προθεσμία να γίνει ενιαία (εβδομαδιαία), να μην αξιώνεται εδώ ανάρτηση των υπογεγραμμένων βασικών όρων πριν από την ανάληψη υπηρεσίας, καθώς μάλιστα αν έχουν υπογραφεί οι βασικοί όροι, εξυπακούεται ότι θα έχουν δοθεί, με αποτέλεσμα αυτή η ρύθμιση να στερεί από κάθε νόημα και σημασία την εβδομαδιαία προθεσμία του άρθρου 6.
Εξάλλου, οι εταιρείες χρησιμοποιούν για την υπογραφή των συμβάσεων εργασίας σύγχρονες ψηφιακές πλατφόρμες (π.χ. DocuSign), οι οποίες διευκολύνουν ιδίως της προσλήψεις στην περιφέρεια και διασφαλίζουν πλήρως την ασφάλεια των δεδομένων και την ψηφιακή αρχειοθέτηση των εγγράφων. Γι΄’ αυτό προτείνεται να διευκρινιστεί ότι η ήδη προβλεπόμενη ηλεκτρονική υπογραφή δεν είναι απαραίτητο να προέρχεται ειδικώς από το ΕΡΓΑΝΗ και ), και η παρ. 1 να διαμορφωθεί ως εξής:
«1. α) Κάθε εργοδότης, ο οποίος προσλαμβάνει εργαζόμενο με σχέση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, υποχρεούται να αναρτήσει ηλεκτρονικά στο Πληροφοριακό Σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» (Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ) του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον εργαζόμενο εντός των προθεσμιών του άρθρου 71 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), τους βασικούς όρους εργασίας του εργαζόμενου, άλλως την έγγραφη ατομική σύμβαση εργασίας, εφόσον υπάρχει.
β) Για την ισχύ των βασικών όρων εργασίας της περ. α) και για την ανάρτηση της ατομικής σύμβασης εργασίας απαιτείται η συνυπογραφή αυτών από τον εργαζόμενο ιδιοχείρως ή με ηλεκτρονική υπογραφή ή με ψηφιακή βεβαίωση μέσω της Ενιαίας Ψηφιακής Πύλης (gov.gr – ΕΨΠ) ή μέσω εξειδικευμένης πλατφόρμας ευρείας κυκλοφορίας και αναγνωρισμένης ασφάλειας, ή με αποδοχή αυτών από τον εργαζόμενο μέσω του πληροφοριακού συστήματος «My Ergani» που λειτουργεί στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης.»
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Η διαφορά είναι σημαντική. Η «απόδειξη αποστολής» της Οδηγίας επιτρέπει την ψηφιακή ηλεκτρονική ενημέρωση των εργαζομένων, κατά προστατευτικό μεν αλλά αποτελεσματικό δε τρόπο, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους, όπου και κατεξοχήν η χρήση επιγραμμικών πυλών. Αντιθέτως, η αξίωση αποκλειστικώς «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη και ουτοπική τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών. Γι’ αυτό προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει στο σημείο αυτό το κείμενο της Οδηγίας και η ως άνω περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.».
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Η παρανόηση αυτή μοιάζει να οφείλεται σε εσφαλμένη μετάφραση του κειμένου της Οδηγίας, το οποίο δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλη την εργατική νομοθεσία, αλλά απλώς προσδιορίζει ότι όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί κάτι σχετικό στον εργαζόμενο, αυτό θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, με διαφάνεια κλπ. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές, και η παρ. 4 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«4. Όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, οφείλει να το πράττει δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.»..
Προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει το κείμενο της Οδηγίας και η περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.»
Επιπλέον η παρ. 4 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«4. Όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, οφείλει να το πράττει δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.»
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Η διαφορά είναι σημαντική. Η «απόδειξη αποστολής» της Οδηγίας επιτρέπει την ψηφιακή ηλεκτρονική ενημέρωση των εργαζομένων, κατά προστατευτικό μεν αλλά αποτελεσματικό δε τρόπο, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους, όπου και κατεξοχήν η χρήση επιγραμμικών πυλών. Αντιθέτως, η αξίωση αποκλειστικώς «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη και ουτοπική τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών.
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Η παρανόηση αυτή μοιάζει να οφείλεται σε εσφαλμένη μετάφραση του κειμένου της Οδηγίας, το οποίο δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλη την εργατική νομοθεσία, αλλά απλώς προσδιορίζει ότι όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί κάτι σχετικό στον εργαζόμενο, αυτό θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, με διαφάνεια κλπ. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές.
Με εκτίμηση.
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Η διαφορά είναι σημαντική. Η «απόδειξη αποστολής» της Οδηγίας επιτρέπει την ψηφιακή ηλεκτρονική ενημέρωση των εργαζομένων, κατά προστατευτικό μεν αλλά αποτελεσματικό δε τρόπο, ιδίως αν πρόκειται για μεγάλη επιχείρηση με εκατοντάδες ή και χιλιάδες εργαζομένους, όπου και κατεξοχήν η χρήση επιγραμμικών πυλών. Αντιθέτως, η αξίωση αποκλειστικώς «απόδειξης παραλαβής» αυξάνει τη γραφειοκρατία και ενδέχεται να καταστήσει πρακτικώς ανεφάρμοστη και ουτοπική τη δυνατότητα ψηφιακής ηλεκτρονικής ενημέρωσης και να καταργήσει την πρόβλεψη της παρ. 4 περί δυνατότητας ενημέρωσης δια επιγραμμικών πυλών. Γι’ αυτό προτείνουμε το Σ/Ν να ακολουθήσει στο σημείο αυτό το κείμενο της Οδηγίας και η ως άνω περ. β της παρ. 1 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«β) σε ηλεκτρονική μορφή, υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει δυνατότητα πρόσβασης από τον εργαζόμενο στις σχετικές πληροφορίες, αποθήκευσης και εκτύπωσης των πληροφοριών αυτών και ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη αποστολής ή παραλαβής.».
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Η παρανόηση αυτή μοιάζει να οφείλεται σε εσφαλμένη μετάφραση του κειμένου της Οδηγίας, το οποίο δεν υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο όλη την εργατική νομοθεσία, αλλά απλώς προσδιορίζει ότι όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί κάτι σχετικό στον εργαζόμενο, αυτό θα πρέπει να γίνεται δωρεάν, με διαφάνεια κλπ. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές, και η παρ. 4 του άρθρου 5 να διαμορφωθεί ως εξής:
«4. Όταν ο εργοδότης γνωστοποιεί στον εργαζόμενο διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, που έχουν εφαρμογή και καθορίζουν τους ελάχιστους όρους αμοιβής και εργασίας, οφείλει να το πράττει δωρεάν, με σαφήνεια, διαφάνεια, λεπτομερή και εύκολα προσβάσιμο από απόσταση τρόπο, μέσω έντυπης ή ηλεκτρονικής μορφής, μεταξύ άλλων και μέσω υφιστάμενων επιγραμμικών πυλών.»..
Η παρ. 1 περ. β του άρθρου 5 του Σ/Ν επιτρέπει την παροχή πληροφοριών σε ηλεκτρονική μορφή, αλλά υπό την προϋπόθεση ότι «ο εργοδότης διατηρεί απόδειξη παραλαβής». Η προϋπόθεση αυτή είναι πρακτικώς αδύνατο να πληρωθεί, μάλιστα δεν εξαρτάται από τον εργοδότη, ενώ δεν αξιώνεται καν από την Οδηγία, η οποία αρκείται σε «απόδειξη αποστολής ή παραλαβής». Την εναλλακτική πρέπει να αναφέρει η διάταξη.
Εξάλλου, η παρ. 4, έτσι όπως έχει συνταχθεί, μοιάζει να υποχρεώνει τον εργοδότη να γνωστοποιεί στον εργαζόμενο περίπου το σύνολο της εργατικής νομοθεσίας, πράγμα αδύνατο. Συνεπώς, επιβάλλεται η σχετική διόρθωση για να αποφευχθούν προφανείς υπερβολές.
Με την τροποποίηση που επέρχεται στο άρθρο 71 του Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου, σε συνδυασμό με το άρθρο 21 του Μέρους Δ’ αυτού δημιουργούνται τα εξής θέματα προς διευκρίνιση:
α. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ των εννοιών «ουσιώδεις όροι εργασίας» (άρθρο 5) και «βασικοί όροι εργασίας» (άρθρο 21).
β. Στο άρθρο 71 ορίζεται ότι ο Εργοδότης οφείλει εντός μίας εβδομάδας από την έναρξη της εργασίας να πληροφορεί τον Εργαζόμενο επί αποδείξει παραλαβής για μέρος των ουσιωδών όρων της σύμβασης εργασίας που μνημονεύονται στο άρθρο 70 του π.δ. 80/2022 και για τους υπόλοιπους όρους εντός ενός μηνός, ενώ παράλληλα σύμφωνα με το άρθρο 21 του -υπό διαβούλευση- νομοσχεδίου απαιτείται πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον Εργαζόμενο η ανάρτηση στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ ενυπόγραφη σύμβαση εργασίας ή γνωστοποίηση βασικών όρων.
Συνεπώς, από τη στιγμή που με το σχέδιο νόμου καθίσταται υποχρεωτική η ενυπόγραφη ανάρτηση των βασικών όρων ή της ατομικής σύμβασης εργασίας ανεξαρτήτως τύπου σύμβασης εργασίας πριν από την ανάληψη υπηρεσίας από τον Εργαζόμενων, ερωτάται ποια είναι η χρησιμότητα των εκ των υστέρων (ήτοι μετά την έναρξη της απασχόλησης) γνωστοποιήσεων του άρθρου 71.
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Χρειάζεται να αναρτάται υποχρεωτικά το σύνολο των πληροφοριών μιας σύμβασης εργασίας με όλους τους ατομικούς όρους (βασικούς και ουσιώδεις) ώστε όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν ελεύθερη και πλήρη γνώση της ατομικής τους σύμβασης.
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Το Άρθρο 5, παροχή πληροφοριών για τους εργαζόμενους, θα μπορούσε να είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, αν δεν αυτοαναιρούνταν μέσα στο ίδιο άρθρο, θα μπορούσε για παράδειγμα το σύνολο των πληροφοριών μιας σύμβασης εργασίας με όλους τους ατομικούς όρους (βασικούς και ουσιώδεις) να αναρτιόνταν υποχρεωτικά στο ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ ώστε να τίθεντο σε ισχύ και συνεπώς όλοι οι εργαζόμενοι να έχουν ελεύθερη και πλήρη γνώση της ατομικής τους σύμβασης.
1. Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Δεδομένου δε ότι με το αρ. 21 προβλέπεται η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών όρων εργασίας ή της σύμβασης εργασίας (μάλιστα, με συνυπογραφή του εργαζομένου), θα πρέπει να προβλεφθεί ότι ο εργοδότης απαλλάσσεται των υποχρεώσεων ενημέρωσης εκ των αρ. 5 & 6, εφόσον οι αναρτηθέντες βασικοί όροι ή η αναρτηθείσα σύμβαση εργασίας καλύπτουν/περιλαμβάνουν τους ουσιώδεις όρους των αρ. 5 & 6 του νομοσχεδίου ή να προβλεφθεί η υποχρεωτική ανάρτηση των βασικών/ουσιωδών όρων εντός 7 ημερών, ώστε να αποφεύγονται γραφειοκρατικές επιβαρύνσεις για τα ίδια ζητήματα.
2. Τα άρθρα 5 & 6 και 21, μολονότι μοιάζουν να αποσκοπούν στο ίδιο πράγμα (την έγκαιρη ενημέρωση του εργαζόμενου), χαρακτηρίζονται από ασάφεια (ποια η διαφορά «βασικών όρων» και ουσιωδών όρων»;).
Εξοπλίζεται κάθε εργαζόμενος με έγγραφη σύμβαση ή έστω με λεπτομερή έγγραφη ενημέρωση των βασικών όρων εργασίας του, εντός 1 εβδομάδας από την πρόσληψη, αντί του 2μήνου που ίσχυε μέχρι σήμερα. Έτσι, το αργότερο 1 εβδομάδα μετά από την πρόσληψη ο εργαζόμενος μπορεί να επικαλεστεί επιτυχώς και να αποδείξει όλα τα δικαιώματά του.
Η ενημέρωση για το σύνολο των στοιχείων και των πληροφοριών που περιγράφονται στο παρόν άρθρο, με παράδοση στον εργαζόμενο εγγράφου, σε έντυπη ή ηλεκτρονική μορφή, δεν πρέπει να υπερβαίνει τη μία (1) εβδομάδα το αργότερο από την έναρξη της εργασίας του, καθώς έτσι διασφαλίζεται ότι η περιγραφή προκύπτει από την πραγματική συμφωνία των δύο συμβαλλόμενων μερών και όχι από τη μονομερή θέληση και επιβολή του εργοδότη.
Σχετικά με τον σημαντικό ρόλο της ενημέρωσης του εργαζόμενου, θα ήθελα να επισημάνω ότι θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμο να μπορεί να γνωρίζει ο εργαζόμενος μέσω πρόσβασης σε κάποιο μηχανογραφικο σύστημα, εάν έχουν καταβληθεί τα ένσημα του τελευταίου μηνα και πόσα είναι αυτά ή να λαμβάνει άμεσα σχετικό email που θα τον προειδοποιεί ότι ο τωρινός εργοδότης του δεν καταβάλει τα ένσημα και να μην το μαθαίνει όταν είναι πια αργά.
Ευχαριστώ
Πρέπει να προβλεφθεί με παράρτημα να υπάρχουν υποδείγματα εντύπων (& σε ηλεκτρονική μορφή) όσον αφορά τα σχετικά με την υποχρέωση ενημέρωσης εργοδότη προς εργαζόμενο.