Στον Κώδικα Ατομικού Εργατικού Δικαίου (π.δ. 80/2022, Α’ 222), μετά το άρθρο 1, προστίθεται άρθρο 1Α, ως εξής:
«Άρθρο 1Α
Δοκιμαστική περίοδος – Δόκιμος εργαζόμενος
1. Ο εργοδότης δύναται, κατά τη σύναψη σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, να συμφωνήσει με τον εργαζόμενο δοκιμαστική περίοδο χρονικού διαστήματος έως έξι (6) μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας η σύμβαση ή η σχέση εργασίας τελεί υπό δοκιμή.
2. Αν, κατά τη διάρκεια ή με το πέρας του χρονικού διαστήματος της παρ. 1, ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου είναι επιτυχής και διατηρήσει αυτόν στην επιχείρησή του, ως χρόνος έναρξης της σύμβασης λογίζεται η αρχική ημερομηνία πρόσληψης του εργαζόμενου για όλα τα δικαιώματά του που στηρίζονται στην απασχόλησή του.
3. Αν, κατά τη διάρκεια ή με το πέρας του χρονικού διαστήματος της παρ. 1, ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν είναι επιτυχής, η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως, και ο διανυθείς χρόνος λογίζεται ως χρόνος εργασίας για όλα τα δικαιώματα που παρήχθησαν μέχρι το σημείο της λύσης της.
4. Σε περίπτωση σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, η δοκιμαστική περίοδος που συμφωνείται είναι ανάλογη του συνολικού προβλεπόμενου χρόνου που ορίζει η σύμβαση και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα τέταρτο (1/4) της συνολικής περιόδου απασχόλησης, με ανώτατο όριο τους έξι (6) μήνες. Αν ανανεωθεί η σύμβαση για την ίδια θέση και τα ίδια καθήκοντα, δεν επιτρέπεται πρόβλεψη για νέα δοκιμαστική περίοδο.
5. Αν η σχέση εργασίας ανασταλεί για οποιονδήποτε λόγο κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, παρατείνεται αναλόγως η διάρκειά της.
6. Σε κάθε περίπτωση και κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου, εφαρμόζονται όλες οι προστατευτικές για τον εργαζόμενο διατάξεις που συνδέονται με τη σύμβαση ή σχέση εξαρτημένης εργασίας του, όπως αυτές αποτυπώνονται ιδίως στα άρθρα 162 έως 179 και στην παρ. 1 του άρθρου 339.».
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
Εισάγεται νέα ρύθμιση για τη δοκιμαστική περίοδο που την περιορίζει στους 6 μήνες (ενώ σήμερα ισχύει 12μηνο).
Προτείνουμε να παραμείνει το 12μηνο της δοκιμαστικής περιόδου όπως ισχύει σήμερα, άλλως να προβλεφθεί ότι οι επιχειρήσεις μπορούν για σπουδαίο λόγο να αποκλίνουν από το 6μηνο. Συγκεκριμένα, σε Επιχειρήσεις Μέλη του ΣΕΠΕ συνάπτονται συμβάσεις δοκιμαστικής περιόδου μεγαλύτερης των 6 μηνών για λόγους ασφαλιστικής κάλυψης του εργαζόμενου, καθώς οι συμβάσεις μέχρι 6 μήνες διέπονται από την ασφαλιστική νομοθεσία του τ. ΙΚΑ, ενώ οι συμβάσεις διάρκειας μεγαλύτερης των 6 μηνών διέπονται από την ασφαλιστική νομοθεσία άλλων φορέων όπως του τ. ΤΑΥΤΕΚΩ. Μέχρι την έκδοση του πολυαναμενόμενου ενιαίου κανονισμού παροχών του ΕΦΚΑ έχουν διατηρηθεί οι διαφορετικές καταστατικές ρυθμίσεις των ασφαλιστικών ταμείων και για τη διευκόλυνση των εργαζομένων συνάπτονται συμβάσεις δοκιμαστικού χρόνου μεγαλύτερου των 6 μηνών.
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
Αλλάζει η δοκιμαστική περίοδος ενός εργαζομένου από 12μηνη σε 6μηνη. Ωστόσο η υποχρέωση αποζημίωσης για αυτό το χρονικό διάστημα εργασίας ορίζεται το 12μηνο και όχι το 6μηνο, με αποτέλεσμα τυχόν απόλυση του εργαζόμενου εντός 6μηνου να μην θεωρείται άξια αποζημίωσης, παρ’ όλο που το Νομοσχέδιο προβλέπει πως ο διανυθείς χρόνος λογίζεται ως χρόνος εργασίας για όλα τα δικαιώματα που παρήχθησαν.
Παράλληλα δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη για 6μηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου, να απαλλαγεί από τον εργαζόμενο ακόμα και εντός του 6μηνου, επικαλούμενος απλά την δοκιμαστική περίοδο χωρίς να υποχρεούται να δηλώσει σπουδαίο λόγο απόλυσης όπως ισχύει σήμερα.
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
Θεσπίζεται δοκιμαστική περίοδος διάρκειας 6 μηνών. Ρητά προβλέπεται ότι ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου διατηρεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα, πλην όμως η διάταξη αυτή δεν ευνοεί τον εργαζόμενο, αφού διατηρείται το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης εργασίας χωρίς αποζημίωση για τους πρώτους 12 μήνες της εργασιακής σχέσης, στις περιπτώσεις συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Αντιθέτως, η διάταξη αυτή φαίνεται ότι στην ουσία δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να καταγγείλει αζημίως τη σύμβαση ορισμένου χρόνου ακόμη και χωρίς την ύπαρξη σπουδαίου λόγου, όπως μέχρι σήμερα ισχύει.
§3: Αν, κατά τη διάρκεια ή με το πέρας του χρονικού διαστήματος της παρ. 1, ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν είναι επιτυχής, η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως …
Ερωτήματα:
• Αυτοδικαίως σημαίνει χωρίς καταγγελία, χωρίς οικειοθελή παραίτηση. Επομένως πώς αυτό θα εμφανίζεται στο ΕΡΓΑΝΗ;
• Η επιτυχής ή μη επιτυχής δοκιμαστική περίοδος πώς αποδεικνύεται;
• Η φράση «λύεται αυτοδικαίως» προτείνεται να αφαιρεθεί καθώς μπορεί να υπονοηθεί ως λόγος μη συνέχισης τη σιωπηρή, μη έγκριση του εργοδότη της δόκιμης περιόδου. Η αιτιολόγηση του εργοδότη για τη μη συνέχιση εργασίας του δόκιμου υπαλλήλου οφείλει να είναι έγγραφη και να υπόκειται στους περιορισμούς της απόλυσης.
Θέση μας είναι πως για τη διευκόλυνση της διαδικασίας θα ήταν σκόπιμο η δόκιμη περίοδος να είναι αποκλειστικά Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου με τις διατάξεις που προβλέπονται όπως αυτές διαμορφώθηκαν στην παρ. 4 του προτεινόμενου υπό διαβούλευση νομοσχεδίου. Κρίνεται δε απαραίτητο να καθορίζεται συγκεκριμένος υπάλληλος ως «Υπάλληλος Υποστήριξης Δοκίμου» του δόκιμου υπαλλήλου, σύμφωνα με τη Σκέψη 27 της Οδηγίας «παρέχοντας ταυτόχρονα στους εργαζομένους συνοδευτική υποστήριξη».
Κρίνεται ότι στο Άρθρο αυτό χρειάζεται να υπάρξει μία παράγραφος κατά την οποία θα διευκρινίζεται σαφώς η διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθηθεί προκειμένου να πληρωθούν τα προβλεπόμενα του Άρθρου 12 της Οδηγίας. Συγκεκριμένα χρειάζεται να διευκρινιστεί:
◦ Ποιό είναι το κρίσιμο διάστημα κατά το οποίο θα αιτηθεί ο εργαζόμενος τη μετατροπή της σχέσης εργασίας από δόκιμη σε μη δόκιμη;
◦ Πώς θα διασφαλίζεται η ενημέρωση εργοδότη/εργαζόμενου σε σχέση με τις ελάχιστες προϋποθέσεις (οικονομικές, ασφαλιστικές, εργασιακές, άλλες) που προβλέπονται από την κείμενη νομοθεσία και τις συλλογικές συμβάσεις
◦ Ποιές οι συγκεκριμένες κυρώσεις του εργοδότη εάν κατά το αίτημα διαπραγμάτευσης αρνηθεί την παροχή των ελάχιστων προϋποθέσεων εργασίας με βάσει την ειδικότητα και την προϋπηρεσία του εργαζόμενου ή αναφέρει αιτιάσεις μη πρόσληψης που υπόκεινται στο Άρθρο 339 παρ. 1 του Π.Δ. 80/2022;
◦ Εφόσον το αίτημα του εργαζόμενου υπερβαίνει οικονομικά το ποσό που διατίθεται να δώσει ο εργοδότης, μπορεί ο εργοδότης να αντιπροτείνει άλλη οικονομική προσφορά. Και εάν ναι, μετά από πόσες αιτιάσεις/αντιαιτιάσεις λύεται η διαπραγμάτευση;
Σε περίπτωση πρώτης πρόσληψης εργαζομένου, ο εργοδότης να υποχρεούται σε έγγραφη ενημέρωση του εργαζομένου για το δικαίωμα διαλείμματος, κανονικής αδείας, επιδόματος αδείας, Χριστουγέννων κλπ βάσει φόρμας του Υπουργείου Εργασίας.
Θεσπίζεται δοκιμαστική περίοδος διάρκειας 6 μηνών. Ρητά προβλέπεται ότι ο εργαζόμενος κατά τη διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου διατηρεί όλα τα εργασιακά δικαιώματα, πλην όμως η διάταξη αυτή δεν ευνοεί τον εργαζόμενο, αφού διατηρείται το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης εργασίας χωρίς αποζημίωση για τους πρώτους 12 μήνες της εργασιακής σχέσης, στις περιπτώσεις συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας αορίστου χρόνου.
Αντιθέτως, η διάταξη αυτή φαίνεται ότι στην ουσία δίνει το δικαίωμα στον εργοδότη να καταγγείλει αζημίως τη σύμβαση ορισμένου χρόνου ακόμη και χωρίς την ύπαρξη σπουδαίου λόγου, όπως μέχρι σήμερα ισχύει.
H παράγραφος 3 προβλέπει ότι «η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως». Δημιουργούνται πρακτικά ζητήματα και τίθενται τα εξής ερωτήματα: το έντυπο που υποβάλλεται ποιο είναι; Ε6 καταγγελία σύμβασης χωρίς προειδοποίηση, Ε5 οικειοθελής αποχώρηση; Ε7 λύση σύμβασης ορισμένου χρόνου; Αν υποβάλλεται καταγγελία υπολογίζεται στο μηνιαίο όριο;
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια
Ως προς τις ΕΠΑ πρέπει να προβλεφθεί/διευκρινιστεί ότι η δοκιμαστική περίοδος και η σύμβαση υπό δοκιμή αφορά τον έμμεσο εργοδότη και όχι την Ε.Π.Α.
Κατά την παρ. 4 εάν ανανεωθεί η σύμβαση ορισμένου χρόνου δεν προβλέπεται παράταση της δοκιμαστικής περιόδου. Δηλαδή, στις μηνιαίες συμβάσεις ορισμένου χρόνου η δοκιμαστική περίοδος είναι 1 μήνας.
Στη σύμβαση ορισμένου χρόνου δεν αναφέρεται τι θα συμβεί εάν η δοκιμαστική περίοδος δεν είναι επιτυχής.
Κατά τις παρ. 2 και 3 του άρθρου η δοκιμαστική περίοδος καθιστά τη σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου υπό διαλυτική αίρεση:
Θα μπορεί ο εργοδότης ή εργαζόμενος να αποφασίσει την αυτοδίκαιη λύση της σύμβασης πριν το πέρας της δοκιμαστικής περιόδου;
Εάν ναι με ποιον τρόπο; Θα υπάρχει ειδικό πεδίο στο ΠΣ ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ;
Με την νέα ρύθμιση που εισάγεται, ναι μεν αρχικώς φαίνεται να μειώνεται το χρονικό διάστημα της δοκιμαστικής περιόδου για έναν εργαζόμενο, από τους 12 μήνες που ήταν μέχρι σήμερα, το χρονικό αυτό διάστημα δεν μπορεί να υπερβεί τους 6 μήνες. Υπενθυμίζεται ότι «η απασχόληση με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου λογίζεται ως απασχόληση δοκιμαστικής περιόδου για τους πρώτους δώδεκα (12) μήνες από την ημέρα ισχύος της και η οποία μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης, εκτός κι αν άλλο συμφωνήσουν τα μέρη (άρθρο 17 του Ν. 3899/2010)». Η νέα προτεινόμενη ρύθμιση αναφέρει αρχικά ότι «Ο εργοδότης δύναται, κατά τη σύναψη σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, να συμφωνήσει με τον εργαζόμενο δοκιμαστική περίοδο χρονικού διαστήματος έως έξι (6) μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας η σύμβαση ή η σχέση εργασίας τελεί υπό δοκιμή.»….Σε περίπτωση σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, η δοκιμαστική περίοδος που συμφωνείται είναι ανάλογη του συνολικού προβλεπόμενου χρόνου που ορίζει η σύμβαση και σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να υπερβαίνει το ένα τέταρτο (1/4) της συνολικής περιόδου απασχόλησης, με ανώτατο όριο τους έξι (6) μήνες».
Ενώ μια τέτοια ρύθμιση κρίνεται ως βελτιωτική σε σχέση με την προϊσχύσασα, στο άρθρο 19 (και τροποποίηση τους άρθρου 325Α ΕΚ) του ΣχΝ αναφέρεται ότι «η απασχόληση με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου για τους πρώτους δώδεκα (12) μήνες από την ημέρα ισχύος της μπορεί να καταγγελθεί χωρίς προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση απόλυσης» . Η σύγχυση ως προς το τι ισχύει τελικά με την αποζημίωση καταγγελίας πέραν του 6μήνου επικρατεί, προκαλώντας ερωτήματα στο τι εξυπηρετεί ορίζοντας από την μια μείωση της δοκιμαστικής περιόδου και από την άλλη η προσθήκη μιας τέτοιας στην σύμβαση αορίστου χρόνου;
Συνεπώς, πρέπει να διευκρινιστεί άμεσα τι προβλέπεται στην αποζημίωση καταγγελίας πέραν της 6μηνς δοκιμαστικής περιόδου και να ορισθεί ότι τότε καταβάλλεται αποζημίωση
Μειώνεται μεν η δοκιμαστική περίοδος από 12 σε 6 μήνες αλλά δεν αποτρέπεται ενδεχόμενη απόλυση χωρίς αποζημίωση και ειδικά πριν από τη λήξη της 6μηνης περιόδου καθώς η σύμβαση που υπογραφεί είναι καινούργια και ονομαστεί ως δοκιμαστική. Μπορεί να γίνει κατάχρηση από τους εργοδότες.
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
το Άρθρο 4 αναφέρεται μεν στη μείωση της δοκιμαστικής περιόδου από 12 σε 6 μήνες αλλά παράλληλα η υποχρέωση αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης, θα υπολογίζεται από τους 12 μήνες κι όχι από τους 6 μήνες. Το σημαντικό που εισάγεται με έμμεσο τρόπο εδώ, είναι ότι η απόλυση μπορεί να γίνει χωρίς καμία επιβάρυνση του εργοδότη και στις εξάμηνες συμβάσεις ορισμένου χρόνου πριν από τη λήξη τους, που μέχρι τώρα απαιτείται σπουδαίος λόγος για την καταγγελία τους. Αρκεί η σύμβαση που θα υπογραφεί να είναι νέα και να ονομαστεί ως δοκιμαστική.
https://www.ergasiasimera.gr/?p=41776
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
Η πρόβλεψη περί «αυτοδίκαιας λύσης» είναι, κατά τη γνώμη μας, άστοχη. Δεδομένου ότι δεν υφίσταται χρονικό σημείο λύσης της σύμβασης (όπως π.χ. στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου), αλλά για τη λύση της σύμβασης προϋποτίθεται προηγούμενη κρίση του εργοδότη (περί του επιτυχούς ή μη της δοκιμής), θα πρέπει να προβλεφθεί λύση με καταγγελία του εργοδότη (σε περίπτωση ανεπιτυχούς δοκιμής), ώστε να υπάρχει ασφάλεια.
Για πρώτη φορά ξεκαθαρίζεται η έννοια της δοκιμαστικής περιόδου και του δοκίμου εργαζόμενου στη μισθωτή εξαρτημένη εργασία, τόσο για την αορίστου χρόνου όσο και για την ορισμένου χρόνου, κατά την οποία ο εργαζόμενος δοκιμάζει τη σχέση του με τον εργοδότη .
Αυτή δεν μπορεί να είναι περισσότερο από 6 μήνες και αυτός ο χρόνος θα μετρά ως χρόνος προϋπηρεσίας, όταν τα δύο μέρη αποφασίσουν να συνεχίσουν τη συνεργασία τους. Σε περίπτωση που δεν έχει αίσιο τέλος, αυτή η σχέση θα λύεται αυτοδικαίως .
Τίθεται ως ανώτατο όριο για τη δοκιμή της εργασιακής συνεργασίας και σχέσης, το 6μηνο, χρόνος επαρκής και εύλογος, κατά την κοινή πείρα, για να διαγνώσει κάθε εργοδότης την επάρκεια ή ακαταλληλότητα ενός νέο-προσληφθέντος.
* Μετά το πέρας της διάρκειας της επιτυχούς δοκιμής, η σύμβαση γίνεται αορίστου χρόνου, με ημερομηνία έναρξης της ΟΜΩΣ την ημερομηνία έναρξης της δοκιμαστικής περιόδου, με αποτέλεσμα ο εργαζόμενος να απολαμβάνει, αφενός, όλα τα δικαιώματα του συνολικού πλέγματος προστασίας κατά της καταχρηστικής απόλυσης, αλλά και αφετέρου να επιτυγχάνεται η προσμέτρηση του διαστήματος της δοκιμαστικής περιόδου για τα αποζημιωτικά του δικαιώματα σε περίπτωση απόλυσης του, χωρίς να διαφοροποιούνται τα μέχρι σήμερα ισχύοντα.
Η 12μηνη δοκιμαστική περίοδος -από 2 μήνες που ίσχυε- μαζί με την
κατάργηση της αποζημίωσης των εργαζομένων εφόσον αυτες/οι απολυθούν κατά το διάστημα αυτό, είναι μνημονιακή διάταξη που έχει κριθεί παράνομη με απόφαση του
αρμόδιου ελεγκτικού οργάνου του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά από
προσφυγή της Γ.Σ.Ε.Ε. το 2014 για την παραβίαση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη. Το ίδιο αιτιολογικό ισχύει για την 6μηνη προτεινόμενη με το παρόν νομοσχέδιο δοκιμαστική περίοδο και υποστηρίζουμε ότι πρέπει να επανέλθει στους 2 μήνες και μαζί της να επανέλθει απαραιτήτως και η συνοδευτική αποζημίωση απόλυσης, ούτως ώστε να υλοποιείται και ο οριζόμενος σκοπός του σχεδίου νόμου ( άρθρο 1, παρ.Β. για «θέσπιση νέων προστατευτικών κανόνων για τους εργαζομένους» και «διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων»).
άρθρο 4, παρ. 1
ορίζεται ως δοκιμαστική περίοδος χρονικό διάστημα έως 6 μήνες.
θα πρέπει να προστεθεί το : ..»εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά από Ειδικές(Επιχειρησιακές) Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας) ή Εσωτερικούς Κανονισμούς της εταιρείας.
Και τούτο διότι υπάρχουν εταιρείες π.χ. ΕΥΔΑΠ Α.Ε. η οποία συνάπτει δικές της Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και έχει Εσωτερικό Κανονισμό Προσωπικού, εγκεκριμένο με προεδρικό διάταγμα όπου η δοκιμαστική περίοδος ορίζεται διαφορετικά.
«η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως» . Δλδ αν ένας εργαζόμενος αφήσει την δουλεία του για μία νέα και στο τέλος στην νέα επιχείρηση δεν «θεωρηθεί ικανός» χωρίς καν αιτιολογια , ο εργαζόμενος μένει στον «αέρα» χωρίς κάν ταμείο ανεργίας και ο προηγούμενος εργοδότης γλιτώνει την αποζημίωση ενώ πλήρωνε τις εισφορές που απαιτούνται για την κάλυψη του απο αυτό το ενδεχόμενο. Επίσης σε περίπτωση εγκυμοσύνης ; Τι γινεται τοτε;
Προστασία εργαζομένου καμια . Το μέτρο επιτρέπει να προσλαμβάνονται άνθρωποι που δεν προστατεύονται απο καμία νομοθεσία για 6 μήνες .
Η κρίση του εργοδότη για το αν η δοκιμαστική περίοδος ήταν επιτυχής δεν μπορεί να είναι αυθαίρετη. Πρέπει να οριστούν συγκεκριμένα κριτήρια καθώς και δυνατότητα ένστασης του εργαζομένου και επανεξέτασης σε δευτερο βαθμό από ανεξάρτητο Διοικητικό όργανο.
Σύμφωνα με την παράγραφο 3 «ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν είναι επιτυχής, η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως» πώς θωρακίζεται ο εργαζόμενος από αυθαίρετες κρίσεις του εργοδότη ή την αντικατάστασή του με δόλο γιατί π.χ. βρήκε πιο φθηνό εργαζόμενο ή λειτουργεί ρατσιστικά; Γνωρίζω ότι οι εργοδότες όταν θέλουν να απολύσουν προσωπικό το κάνουν πάντα στα όρια της νομιμότητας εκμεταλλευόμενοι όλες τις υπέρ τους διατάξεις ώστε να πληρώσουν τα λιγότερα. Είναι πολύ δύσκολο μετά ο εργαζόμενος να αποδείξει αν η απόλυση είναι άκυρη για π.χ. ρατσιστικους λόγους ή σε περίπτωση που άλλαξε γνώμη επειδή βρήκε κάποιο νεότερο και οικονομικότερο.
Να ορίσετε και δυνατότητα αξιολόγησης από τον δόκιμο εργαζόμενο για τον εργοδότη ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί νομικά από έναν εργατολόγο έτσι ώστε να μπορεί ακόμη και ο δόκιμος εργαζόμενος να διεκδικεί πίσω τη θέση του αν αποδειχθεί άκυρη απόλυση. Κάτι που σήμερα δεν γίνεται. Μετά από πρόσφατη επικοινωνία μου με ειδικό εργατολόγο απέκλεισε το ενδεχόμενο ο δικαστής να αποφασίσει υπέρ του δόκιμου εργαζόμενου ακόμη και σε περίπτωση άδικης/άκυρης απόλυσης.
1. Ενώ η παρ. 2 και προβλέπουν αναλυτικά τι θα συμβεί εάν ο εργοδότης κρίνει πως ο εργαζόμενος είναι κατάλληλος ή όχι, στα πλαίσια της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, δεν προβλέπεται κάτι αντίστοιχο για την σύμβαση ορισμένου χρόνου. Μήπως θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη αντίστοιχη με εκείνη που περιγράφεται στις παρ. και 3; Μήπως, η παρ. 4 να γίνει παρ. 2 και οι 2 και 3, 3 και 4;
2. Θα πρέπει για την αυτοδίκαιη λύση να υπάρξει πρόβλεψη γνωστοποίησης στο Π.Σ. ΕΡΓΑΝΗ
3. Αν και η σύμβαση υπό δοκιμή είναι προς όφελος κυρίως του εργοδότη, εξυπηρετεί και τον εργαζόμενο, όχι μόνο για να δείξει τις ικανότητές του αλλά και για να διαπιστώσει εάν του ταιριάζει η συγκεκριμένη θέση εργασίας. Καλό θα ήταν να υπάρξει πρόβλεψη αυτοδίκαιης λύσης της σύμβασης και στην περίπτωση που και ο εργαζόμενος κρίνει πως είναι ακατάλληλος.
4. Τέλος, φαίνεται πως η δοκιμαστική περίοδος στην σύμβαση αορίστου χρόνου καθιστά την σύμβαση υπό διαλυτική αίρεση και δεν πρόκειται για μία ξεχωριστή σύμβαση ορισμένου χρόνου. Τούτο, προκύπτει από την διατύπωση «Αν, κατά τη διάρκεια …. του χρονικού διαστήματος της παρ. 1, ο εργοδότης
κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου είναι επιτυχής…». Από αυτό προκύπτει πως ο εργοδότης έχει την ελευθερία της αυτοδίκαιης λύσης ακόμη και πριν την παρέλευση της δοκιμαστικής περιόδου. Εάν ήταν σύμβαση ορισμένου χρόνου, τότε ο εργοδότης θα έπρεπε να κρίνει μόνο με το πέρας της περιόδου τι θα κάνει.
Θα έπρεπε να υπάρχουν ποσοτικά κριτήρια που να αναφέρονται ο εργαζόμενος και ο εργοδότης ώστε να καθόζεται η επιτυχία ή όχι της δοκιμαστικής περιόδου. Σε διαφορετική περίπτωση, ο εργοδότης μπορεί να βρίσκει εργαζομένους που να του βγάζουν τη δουλειά σε κουβάδες εξαμήνου (μου έρχεται στο μυαλό το επάγγελμα του γραφίστα) και να μην προσλαμβάνει κανέναν πέρα από τη δοκιμαστική περίοδο, με δικά του αυθαίρετα κριτήρια περί αποτυχίας. Άλλωστε, τα κριτήρια αυτά θα έπρεπε να δίνουν δικαίωμα στον εργαζόμενο να βαθμολογεί περί επιτυχίας ή αποτυχίας του εργοδότη π.χ. τηρήθηκαν τα ωράρια που συμφωνήθηκαν; Πληρώθηκαν τυχόν ώρες υπερεργασίας; Παρήχθησαν οι συμφωνημένες συνθήκες εργασίας; Τηρήθηκε το αντικείμενο εργασίας; Έγινε εκπαίδευση αν αυτή συμφωνήθηκε;
Σε συνέχεια προηγούμενου σχολίου μου και δεδομένου ότι όπως διαβάζω στο σχέδιο νόμου ο εργαζόμενος συνεχίζει να δικαιούται αποζημίωση μετά τους δώδεκα μήνες εργασίας, οι όροι δοκιμαστική περίοδος και δόκιμος εργαζόμενος δεν είναι απλά αδόκιμοι αλλά εντελώς περιττοί στο παρόν σχέδιο νόμου.
Η «πρόβα» 6 μηνών στο εξωτερικό σε περίπτωση που η επιχείρηση επιθυμεί να κρατήσει τον υπάλληλο, οδηγεί στους 6 μήνες ή και νωρίτερα σε συμβόλαιο συγκεκριμένης διάρκειας, με συγκεκριμένη αμοιβή η οποία συνήθως είναι σαφώς πιο υψηλή σε σχέση με την αρχική αμοιβή που ίσχυε την περίοδο της «πρόβας» και συγκεκριμένους όρους εργασίας. Αντιθέτως στην περίπτωση της Ελλάδας, ο εργαζόμενος ο οποίος προσλαμβάνεται με σύμβαση αόριστης διάρκειας μετά το πέρας των έξι μηνών θα συνεχίσει να εργάζεται ακριβώς με τους ίδιους όρους εργασίας, ακριβώς με την ίδια αμοιβή και ακριβώς με την ίδια σύμβαση εργασίας, η οποία θα παραμείνει αόριστης διάρκειας απλά ο εργαζόμενος μετά τους έξι μήνες θα δικαιούται αποζημίωση. Δεδομένου ότι διαχρονικά ο νομοθέτης έχει περιγράψει ακριβώς και με μεγάλη σαφήνεια τι ισχύει στις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου και με ποιον τρόπο αυτές ρυθμίζονται και δεδομένου ότι το παρόν σχέδιο νόμου δεν επιφέρει καμία απολύτως αλλαγή στους βασικούς νόμους και αρχές που ρυθμίζουν τις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, η εφαρμογή της «πρόβας» στις συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου δεν έχει απολύτως τίποτα να προσφέρει στις συγκεκριμένες συμβάσεις, ακόμα και στην περίπτωση των συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου οι οποίες έχουν τον όρο ότι κατά την λύση τους μετατρέπονται αυτοδικαίως σε συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, αφού ισχύουν τα όσα έχουν ήδη αναφερθεί για τις συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου. Συνεπώς για τα ελληνικά δεδομένα η δοκιμαστική περίοδος (πρόβα) και ο όρος του δόκιμου εργαζόμενου κρίνονται απολύτως αδόκιμοι, δεδομένου ότι η αγορά εργασίας θα συνεχίσει να ρυθμίζεται από τα όσα ίσχυαν και πριν από το παρόν σχέδιο νόμου και η χρήση των συγκεκριμένων όρων μόνο σύγχιση και απορίες θα προκαλέσει τόσο σε εργοδότες όσο και σε εργαζόμενους, την ίδια ακριβώς στιγμή που σε εθνικό επίπεδο η μοναδική σαφής και ευδιάκριτη αλλαγή που θα επιφερει είναι το ότι ο εργαζόμενος θα δικαιούται αποζημίωση μετά τους έξι μήνες.
Στην παράγραφο 1 αναφέρετε ότι «Ο εργοδότης δύναται, κατά τη σύναψη σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου, να συμφωνήσει με τον εργαζόμενο δοκιμαστική περίοδο χρονικού διαστήματος έως έξι (6) μηνών, κατά τη διάρκεια της οποίας η σύμβαση ή η σχέση εργασίας τελεί υπό δοκιμή.» Τι σημαίνει «δύναται»; Άρα η δοκιμαστική περίοδος είναι προαιρετική και όχι «υποχρεωτική» όπως ισχύει μέχρι στιγμής (μέχρι να παρέλθει το διάστημα των 12 μηνών); Τι αποτελέσματα θα έχει αυτό για τους εργαζόμενους που το τρέχων χρονικό διάστημα διανύουν την δοκιμαστική περίοδο βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας (12 μήνες); Η δοκιμαστική περίοδος εφόσον συμφωνηθεί, θα δηλώνεται με κάποιο τρόπο στο ΕΡΓΑΝΗ;
Στην παράγραφο 3 αναφέρετε ότι αν ο εργοδότης κρίνει ότι η δοκιμαστική υπηρεσία του εργαζόμενου δεν είναι επιτυχής, η σύμβαση υπό δοκιμή λύεται αυτοδικαίως. Από την στιγμή που λέμε ότι η σύμβαση υπό δοκιμή θα λύεται αυτοδικαίως, ουσιαστικά μιλάμε για «ανεξάρτητη» σύμβαση αναρτημένη στο ΕΡΓΑΝΗ, όπου θα αναφέρεται ρητά η διάρκεια της δοκιμαστικής περιόδου και σε περίπτωση συνέχειας, με το πάτημα ενός κουμπιού αυτή θα «γίνεται» αορίστου χρόνου με κάθε επισημότητα;
Επίσης, στις παραγράφους 2 και 3 αναφέρεστε μόνο στην κρίση του εργοδότη σχετικά με την συνέχιση ή λήξη της εργασιακής σχέσης. Εάν ο εργαζόμενος θελήσει να λήξει την εργασιακή σχέση πριν ή κατά την λήξη της δοκιμαστικής περιόδου, μπορεί να λυθεί αυτοδικαίως από την μεριά του και αν ναι, με ποιον τρόπο; Με τα όσα γνωρίζουμε μέχρι στιγμής, το να λυθεί αυτοδικαίως μια σύμβαση σημαίνει ότι κανένα από τα δύο μέρη δεν υπογράφει ούτε απόλυση ούτε παραίτηση. Θα εφαρμοστεί αυτό και στην δοκιμαστική περίοδο; Θα μπορεί και ο εργοδότης και ο εργαζόμενος στην λήξη της δοκιμαστικής περιόδου με το πάτημα ενός κουμπιού να συνεχίσουν ή να διακόψουν την σύμβαση εργασίας πριν αυτή δεσμεύσει τα δύο μέρη με τους όρους που ως τώρα προβλέπονται με την πάροδο των 12 μηνών (τρέχουσα δοκιμαστική περίοδος);
Αν κρίνουμε από το Μέρος Ά – Άρθρο 2, όπου αναφέρεστε στην απλοποίηση των διαδικασιών εντός του ΕΡΓΑΝΗ, ίσως σας ενδιέφερε να προσθέσετε τις επιλογές συνέχισης (για τον εργοδότη) ή της λύσης (και για τα δύο μέρη) της σύμβασης δοκιμαστικής περιόδου με τον τρόπο που ανέφερα παραπάνω (και εξηγώ στο τέλος), ώστε να εφαρμοστούν πραγματικά προβλέψιμοι όροι εργασίας μέσα από την δοκιμαστική περίοδο και ο εργαζόμενος να μην είναι για άλλη μια φορά δέσμιος των προθέσεων του εργοδότη του. Να μπορεί π.χ μέσα από το ΕΡΓΑΝΗ να εμφανίζει την ημέρα λήξης της δοκιμαστικής περιόδου (με μυνήματα υπενθύμισης μια εβδομάδα πριν) την εξής ερώτηση και στα δύο μέρη: «Ενδιαφέρεστε να συνεχίσετε την σύμβαση εργασίας με τον τάδε μετά το πέρας της δοκιμαστικής περιόδου;», και όταν το σύστημα διαβάσει τουλάχιστον ένα «όχι», τότε να λύνεται αυτοδικαίως η σύμβαση, χωρίς να θεωρείται απόλυση ή παραίτηση για κανένα από τα δύο μέρη. Επίσης, αν κάποιο από τα δύο μέρη ξεχάσει να απαντήσει στην ερώτηση, τότε το σύστημα να θεωρεί αυτομάτως την απάντησή του ως «όχι».
Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι οι 13 ημέρες είναι ικανό χρονικό διάστημα για να λυθούν οι απορίες όλων μας και να συζητηθούν όλες οι απόψεις. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.