Καταρχάς πιστεύω ότι οι περισσότεροι από μας είμαστε υπέρ της αξιολόγησης.Όλοι θέλουμε να λειτουργούν καλύτερα οι υποδομές του κράτους και γιατί όχι, να απολυθούν όσοι δεν είναι αποδοτικοί στην εργασία τους. Ωστόσο όλα όσα προβλέπει το διάταγμα ειναι περισσότερο "θεωρητικά" και όχι πρακτικά. Και εν τέλει δεν ξέρω κατά πόσο έχουν ως στόχο τη βελτίωση των δημοσίων υπαλλήλων. Υπάρχει μια εμμονή στη γραφεοκρατεία, στο σχεδιασμό στόχων, οι οποιοι δεν εχει προφανως τοση σημασια αν θα επιτευχθουν, αρκει να υπαρχει σωστη σχεδιαση, να τηρηθουν τα χρονοδιαγραμματα κλπ. Επειδή βλέπω ότι πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι υπερ της αξιολόγησης,κρινοντας συνηθως αρνητικα τους δημοσιους υπαλληλους, ήθελα να ρωτήσω το εξής: ο κάθε ιδιωτικός υπάλληλος αναλώνει το χρόνο του θέτοντας στόχους γράφοντας ολόκληρα κατεβατά κείμενα, ή μήπως κρίνεται βάση περίπλοκων δεικτών;Ή μήπως όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν κριθεί μέσω γραπτων εξετάσεων(όπως πολλοι δημόσιοι μεσω ΑΣΕΠ);Ή μήπως επιμορφώνονται δια βίου παρακολουθώντας σεμινάρια(τα οποια κοστίζουν ακριβά και οι δημόσιοι υπαλληλοι πρεπει να τα πληρωσουμε απο την τσεπη μας, γιατι η δική μας "εταιρεια", το ελληνικο δημόσιο, διοργανώνει ελάχιστα); Περα απο αυτο, ναι, οντως μπορουν να υπάρξουν αντικειμενικα κριτηρια, όπως τα πτυχια που κατεχει ο καθενας, η προσαρμοστικοτητα του στις συνθηκες εργασιας, η συνεργασια με αλλους φορεις ή με συναδελφους κλπ. Η αποδοτικοτητα ειναι λιγο δυσκολο να κριθει, τουλαχιστον σε καποιους τομεις. Ωστοσο για να απαντησω στον κ.Τερζουδη, σχετικα με το πως μπορει να αξιολογηθει καποιος που ασχολειται με την εκδοση συνταξεων, ειναι προφανες ότι όταν συνεχίζει να παιρνει συνταξη κάποιος που ειναι πεθαμενος, κατι δεν λειτουργει σωστα και καποιος δεν εχει κανει καλα τη δουλεια του(αυτος που εκδιδει τις συνταξεις;αυτος που ασχολειται με τα πιστοποιητικα θανατου;δεν ξερω...). Όταν λοιπον ο στοχος (και το κριτηριο ταυτοχρονα)δεν ειναι το οικονομικο κερδος, που ειναι μετρησιμο, αλλα προκειται για παροχη υπηρεσιων, για αγαθα οχι υλικα, οπως ειναι η υγεια, η παιδεια, η δικαιοσυνη, δεν μπορω να καταλαβω σε τι ακριβως εξυπηρετει η φορμουλα αξιολογησης...Και ειλικρινα δεν ξέρω πόσο αξιοκρατικα θα κριθουν οι υπαλληλοι των σχετικων υπηρεσιων...Μπορει π.χ. ενα νοσοκομειο ή ενα σχολειο να εκμεταλλευεται επιχειρησιακα προγραμματα του ΕΣΠΑ, να συνεργαζεται με την τοπικη κοινωνια, να εφαρμοζει καινοτομες δρασεις, αρα αυτο συνεπαγεται θετικη αξιολογηση; Ακομη κι αν οι ασθενεις συνεχιζουν να νοσηλευονται σε αθλιες συνθηκες, να περιμενουν ατελειωτες ωρες μεχρι να εξυπηρετηθουν ή ακομα και να πεθαινουν επειδη το χ νοσοκομειο εχει μονο εναν νευρολογο, ο οποιος φυσικα δεν ειναι δυνατον να εφημερευει καθε μερα,ή ακομη κι αν οι μαθητες ενος σχολειου τελειωνουν το δημοτικο και δεν μπορουν να κανουν μια απλη διαιρεση; Ενδιαφερει τελικα κανεναν το αποτελεσμα; Ας μου απαντησει καποιος...Και παρεπιπτοντως αυτα που γραφουμε(οπως και το προσχεδιο νομου) τα διαβαζει κανεις εκτος απο μας;;;;
Καταρχάς πιστεύω ότι οι περισσότεροι από μας είμαστε υπέρ της αξιολόγησης.Όλοι θέλουμε να λειτουργούν καλύτερα οι υποδομές του κράτους και γιατί όχι, να απολυθούν όσοι δεν είναι αποδοτικοί στην εργασία τους. Ωστόσο όλα όσα προβλέπει το διάταγμα ειναι περισσότερο "θεωρητικά" και όχι πρακτικά. Και εν τέλει δεν ξέρω κατά πόσο έχουν ως στόχο τη βελτίωση των δημοσίων υπαλλήλων. Υπάρχει μια εμμονή στη γραφεοκρατεία, στο σχεδιασμό στόχων, οι οποιοι δεν εχει προφανως τοση σημασια αν θα επιτευχθουν, αρκει να υπαρχει σωστη σχεδιαση, να τηρηθουν τα χρονοδιαγραμματα κλπ. Επειδή βλέπω ότι πολλοί ιδιωτικοί υπάλληλοι είναι υπερ της αξιολόγησης,κρινοντας συνηθως αρνητικα τους δημοσιους υπαλληλους, ήθελα να ρωτήσω το εξής: ο κάθε ιδιωτικός υπάλληλος αναλώνει το χρόνο του θέτοντας στόχους γράφοντας ολόκληρα κατεβατά κείμενα, ή μήπως κρίνεται βάση περίπλοκων δεικτών;Ή μήπως όλοι οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν κριθεί μέσω γραπτων εξετάσεων(όπως πολλοι δημόσιοι μεσω ΑΣΕΠ);Ή μήπως επιμορφώνονται δια βίου παρακολουθώντας σεμινάρια(τα οποια κοστίζουν ακριβά και οι δημόσιοι υπαλληλοι πρεπει να τα πληρωσουμε απο την τσεπη μας, γιατι η δική μας "εταιρεια", το ελληνικο δημόσιο, διοργανώνει ελάχιστα); Περα απο αυτο, ναι, οντως μπορουν να υπάρξουν αντικειμενικα κριτηρια, όπως τα πτυχια που κατεχει ο καθενας, η προσαρμοστικοτητα του στις συνθηκες εργασιας, η συνεργασια με αλλους φορεις ή με συναδελφους κλπ. Η αποδοτικοτητα ειναι λιγο δυσκολο να κριθει, τουλαχιστον σε καποιους τομεις. Ωστοσο για να απαντησω στον κ.Τερζουδη, σχετικα με το πως μπορει να αξιολογηθει καποιος που ασχολειται με την εκδοση συνταξεων, ειναι προφανες ότι όταν συνεχίζει να παιρνει συνταξη κάποιος που ειναι πεθαμενος, κατι δεν λειτουργει σωστα και καποιος δεν εχει κανει καλα τη δουλεια του(αυτος που εκδιδει τις συνταξεις;αυτος που ασχολειται με τα πιστοποιητικα θανατου;δεν ξερω...). Όταν λοιπον ο στοχος (και το κριτηριο ταυτοχρονα)δεν ειναι το οικονομικο κερδος, που ειναι μετρησιμο, αλλα προκειται για παροχη υπηρεσιων, για αγαθα οχι υλικα, οπως ειναι η υγεια, η παιδεια, η δικαιοσυνη, δεν μπορω να καταλαβω σε τι ακριβως εξυπηρετει η φορμουλα αξιολογησης...Και ειλικρινα δεν ξέρω πόσο αξιοκρατικα θα κριθουν οι υπαλληλοι των σχετικων υπηρεσιων...Μπορει π.χ. ενα νοσοκομειο ή ενα σχολειο να εκμεταλλευεται επιχειρησιακα προγραμματα του ΕΣΠΑ, να συνεργαζεται με την τοπικη κοινωνια, να εφαρμοζει καινοτομες δρασεις, αρα αυτο συνεπαγεται θετικη αξιολογηση; Ακομη κι αν οι ασθενεις συνεχιζουν να νοσηλευονται σε αθλιες συνθηκες, να περιμενουν ατελειωτες ωρες μεχρι να εξυπηρετηθουν ή ακομα και να πεθαινουν επειδη το χ νοσοκομειο εχει μονο εναν νευρολογο, ο οποιος φυσικα δεν ειναι δυνατον να εφημερευει καθε μερα,ή ακομη κι αν οι μαθητες ενος σχολειου τελειωνουν το δημοτικο και δεν μπορουν να κανουν μια απλη διαιρεση; Ενδιαφερει τελικα κανεναν το αποτελεσμα; Ας μου απαντησει καποιος...Και παρεπιπτοντως αυτα που γραφουμε(οπως και το προσχεδιο νομου) τα διαβαζει κανεις εκτος απο μας;;;;