1.Η αξιολόγηση αν και αποτελεί αδήριτη ανάγκη για ένα λειτουργικό Δημόσιο δεν δύναται να εφαρμοστεί επί του συνόλου των Υπηρεσιων με ένα απλό "αποφασίζουμε και διατάσουμε". Δεν είναι καπέλο που μπορεί να φορεθεί στο οποιοδήποτε κεφάλι. Είναι εύκολο να εφαρμοστει σε Διοικητικές Υπηρεσίες που είναι πιο συγκροτημένες και λειτουργούν με τυποποιημένες διαδικασίες και χρονοδιαγράμματα αλλά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να εφαρμοστεί σε κάποιες Υπηρεσίες π.χ των ΟΤΑ που δεν υπάρχει η στοιχειώδης ενδουπηρεσιακή τυποποίηση και ότι εργο παράγεται οφείλεται στον "πατριωτισμό" κάποιων υπαλλήλων. Η επιμονή στην οριζόντια εφαρμογή της δημιουργεί αμφιβολίες για το αν τελικά στοχεύει στην αποτελεσματικότητα ή στην ανευ όρων παράδοση στην λογική των "εδώ και τώρα" απολύσεων
2.Η αξιολόγηση, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ξεκινήσει από τους Προισταμένους που είναι και οι αξιολογητές.Είναι πρόδηλο ότι οι μέχρι σήμερα διαδικασίες προαγωγής των προισταμένων /Δ/ντών κάθε άλλο παρά μπορούν να αποτελέσουν εγγύηση για το ποιόν και την ικανότητά τους. Δεν νοείεται ένας ανάξιος να κρίνει και να αξιολογεί τους άλλους.
3. Υπάρχει σε όλο το νομοσχέδιο δίαχυτο ένα έλλειμα δημοκρατικότητας. Πουθενά δεν προβλέπεται η αναδραση (feedback)και η κρίση των προισταμένων απο τους υφισταμένους τους καθώς και η κρίση ολων των υπαλλήλων από τους πολίτες. Δηλαδή δεν δίνεται καμμία σημασία στην κρίση των λίγων από τους πολλούς, παρά υπάρχει εγκατεστημένη (καλώς ή κακώς) μια ιεραρχία στην οποία αποδίδονται υπερεξουσίες, οι οποίες εν τέλει καθορίζουν όχι μόνο την εξέλιξή σου αλλά την ίδια σου την ζωή.
1.Η αξιολόγηση αν και αποτελεί αδήριτη ανάγκη για ένα λειτουργικό Δημόσιο δεν δύναται να εφαρμοστεί επί του συνόλου των Υπηρεσιων με ένα απλό "αποφασίζουμε και διατάσουμε". Δεν είναι καπέλο που μπορεί να φορεθεί στο οποιοδήποτε κεφάλι. Είναι εύκολο να εφαρμοστει σε Διοικητικές Υπηρεσίες που είναι πιο συγκροτημένες και λειτουργούν με τυποποιημένες διαδικασίες και χρονοδιαγράμματα αλλά είναι σχεδόν ακατόρθωτο να εφαρμοστεί σε κάποιες Υπηρεσίες π.χ των ΟΤΑ που δεν υπάρχει η στοιχειώδης ενδουπηρεσιακή τυποποίηση και ότι εργο παράγεται οφείλεται στον "πατριωτισμό" κάποιων υπαλλήλων. Η επιμονή στην οριζόντια εφαρμογή της δημιουργεί αμφιβολίες για το αν τελικά στοχεύει στην αποτελεσματικότητα ή στην ανευ όρων παράδοση στην λογική των "εδώ και τώρα" απολύσεων 2.Η αξιολόγηση, σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να ξεκινήσει από τους Προισταμένους που είναι και οι αξιολογητές.Είναι πρόδηλο ότι οι μέχρι σήμερα διαδικασίες προαγωγής των προισταμένων /Δ/ντών κάθε άλλο παρά μπορούν να αποτελέσουν εγγύηση για το ποιόν και την ικανότητά τους. Δεν νοείεται ένας ανάξιος να κρίνει και να αξιολογεί τους άλλους. 3. Υπάρχει σε όλο το νομοσχέδιο δίαχυτο ένα έλλειμα δημοκρατικότητας. Πουθενά δεν προβλέπεται η αναδραση (feedback)και η κρίση των προισταμένων απο τους υφισταμένους τους καθώς και η κρίση ολων των υπαλλήλων από τους πολίτες. Δηλαδή δεν δίνεται καμμία σημασία στην κρίση των λίγων από τους πολλούς, παρά υπάρχει εγκατεστημένη (καλώς ή κακώς) μια ιεραρχία στην οποία αποδίδονται υπερεξουσίες, οι οποίες εν τέλει καθορίζουν όχι μόνο την εξέλιξή σου αλλά την ίδια σου την ζωή.