Με τα σχόλια που ακολουθούν, προσπαθούμε να αναδείξουμε σημεία του σχεδίου Π.Δ. που, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν αδυναμίες του και προδικάζουν την αβέβαιη έκβαση του.
Πρώτον, το προτεινόμενο σχέδιο αξιολόγησης δεν εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναμόρφωσης της πολιτικής διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού. Η εφαρμογή του πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα μέτρα πολιτικής προς την κατεύθυνση αυτή για να έχει τα αναμενόμενα πολλαπλασιαστικά οφέλη.
Δεύτερον, το σχέδιο δεν εδράζεται στις προϋποθέσεις εκείνες που αποτελούν όρο sine qua non για την επιτυχή εφαρμογή του, πρώτιστα, ένα σύστημα ανάλυσης, περιγραφής, κοστολόγησης και αξιολόγησης όλων των θέσεων, ώστε να είναι εξ αρχής γνωστό έναντι ποιών στόχων και ποιών απαιτήσεων και αναγκών αξιολογείται ο δημόσιος υπάλληλος, και με βάση ποια κριτήρια. Εξάλλου δεν συνδέεται με ένα σύστημα ανάλυσης κόστους - ωφέλειας της εφαρμογής του, με την έννοια της προστιθέμενης αξίας του όλου εγχειρήματος στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης εν γένει και στη μέτρηση του παραγόμενου έργου ειδικότερα. Το θεωρούμε απαραίτητο, προκειμένου να διαπιστωθεί η χρησιμότητα του αξιοποιώντας και μεθόδους από τη διεθνή εμπειρία, όπως είναι π.χ., η μέθοδος “Balanced Scorecard”, η οποία εφαρμόζεται τόσο από τον ΟΟΣΑ όσο και από τον ΟΗΕ, μεταξύ άλλων, δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών, για την διαρκή αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού τους.
Τρίτον, κατά τη γνώμη μας, το σύστημα είναι «βαρύ», δηλαδή κάπως δύσκαμπτο και δυσλειτουργικό με πιθανό αποτέλεσμα να καταστήσει την εφαρμογή του προβληματική και όχι αποδεκτή σε πολλούς τομείς της Διοίκησης. Τα σημεία αυτά θα αναλυθούν παρακάτω.
Τέταρτον, παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για «εξωτερική αξιολόγηση» από κάποιον εξειδικευμένο οργανισμό (ή ακόμη και εταιρεία).
Με τα σχόλια που ακολουθούν, προσπαθούμε να αναδείξουμε σημεία του σχεδίου Π.Δ. που, κατά τη γνώμη μας, αποτελούν αδυναμίες του και προδικάζουν την αβέβαιη έκβαση του. Πρώτον, το προτεινόμενο σχέδιο αξιολόγησης δεν εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο αναμόρφωσης της πολιτικής διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού. Η εφαρμογή του πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα μέτρα πολιτικής προς την κατεύθυνση αυτή για να έχει τα αναμενόμενα πολλαπλασιαστικά οφέλη. Δεύτερον, το σχέδιο δεν εδράζεται στις προϋποθέσεις εκείνες που αποτελούν όρο sine qua non για την επιτυχή εφαρμογή του, πρώτιστα, ένα σύστημα ανάλυσης, περιγραφής, κοστολόγησης και αξιολόγησης όλων των θέσεων, ώστε να είναι εξ αρχής γνωστό έναντι ποιών στόχων και ποιών απαιτήσεων και αναγκών αξιολογείται ο δημόσιος υπάλληλος, και με βάση ποια κριτήρια. Εξάλλου δεν συνδέεται με ένα σύστημα ανάλυσης κόστους - ωφέλειας της εφαρμογής του, με την έννοια της προστιθέμενης αξίας του όλου εγχειρήματος στη λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης εν γένει και στη μέτρηση του παραγόμενου έργου ειδικότερα. Το θεωρούμε απαραίτητο, προκειμένου να διαπιστωθεί η χρησιμότητα του αξιοποιώντας και μεθόδους από τη διεθνή εμπειρία, όπως είναι π.χ., η μέθοδος “Balanced Scorecard”, η οποία εφαρμόζεται τόσο από τον ΟΟΣΑ όσο και από τον ΟΗΕ, μεταξύ άλλων, δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών, για την διαρκή αξιολόγηση του ανθρώπινου δυναμικού τους. Τρίτον, κατά τη γνώμη μας, το σύστημα είναι «βαρύ», δηλαδή κάπως δύσκαμπτο και δυσλειτουργικό με πιθανό αποτέλεσμα να καταστήσει την εφαρμογή του προβληματική και όχι αποδεκτή σε πολλούς τομείς της Διοίκησης. Τα σημεία αυτά θα αναλυθούν παρακάτω. Τέταρτον, παρατηρούμε ότι δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για «εξωτερική αξιολόγηση» από κάποιον εξειδικευμένο οργανισμό (ή ακόμη και εταιρεία).