Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γαδανάκης Γιώργος' | 2 Οκτωβρίου 2012, 13:17

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον κύριο Μπούσμπουρα. Η συγχώνευση ή κατάργηση των φορέων διαχείρισης δεν πιστεύω ότι θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα τουλάχιστον από οικονομικής σκοπιάς. Όπως επισημαίνουν και οι λοιποί σχολιαστές δεν θα εξοικονομηθούν πόροι αλλά αντιθέτως το κόστος διαχείρισης των φορέων θα παραμείνει στα ίδια ή σε αυξημένα επίπεδα. Η πολύ μικρή συνεργασία και οι διάφορες επαφές που είχα με ΦΔΠΠ με κάνουν να πιστέψω πως οποιαδήποτε ενέργεια συγχώνευσης θα δημιουργούσε περισσότερα προβλήματα παρά θα έλυνε. Επιπλέον, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου με τον τρόπο λειτουργίας αντίστοιχων φορέων στην Αγγλία θα ήθελα να τονίσω την ικανότητα των φορέων να προσφέρουν σημαντικά τόσο στη διατήρηση και στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος όσο και στη συνεισφορά τους στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης αλλά και σημαντικών εσόδων στην τοπική κοινωνία. Τα Σαββατοκύριακα στη Αγγλία, ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες, ο κόσμος επισκέπτεται κατά χιλιάδες τις περιοχές και με ένα μικρό αντίτιμο (σε ορισμένα από αυτά) τις τάξης του ενός ευρώ απολαμβάνει ένα πλούσιο φυσικό περιβάλλον και μέσα από χαρτογραφημένα μονοπάτια λαμβάνει πληροφορίες τόσο για την πανίδα όσο και για τη χλωρίδα του πάρκου. Ως παράδειγμα για την Ελλάδα θα επικαλεστώ τον Εθνικό Δρυμό Σαμαριάς στην Κρήτη. Πρόκειται για πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών κάθε καλοκαίρι, αποτελεί σημαντική πηγή εσόδων για το κράτος, και ταυτόχρονα προσφέρει θέσεις απασχόλησης στην τοπική κοινωνία τόσο κατά τη διάρκεια λειτουργίας του όσο και κατά την περίοδο συντήρησης και ανακατασκευής μονοπατιών. Μια καλή πρακτική λοιπόν που θα μπορούσε να υιοθετηθεί και από τους υπόλοιπους δρυμούς - εθνικά πάρκα στην Ελλάδα. Επίσης, διαφωνώ με τη συγχώνευση γιατί θεωρώ πως κάθε οικότοπος έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και απαιτεί συγκεκριμένη στελέχωση και εξειδικευμένες υπηρεσίες. Για παράδειγμα ένας φορέας ο οποίο διαχειρίζεται το φυσικό τοπίο μιας λίμνης ή ενός δέλτα ποταμού δεν μπορεί να εξυπηρετεί τις ίδιες ανάγκες με αυτές ενός ορεινού όγκου ή ενός δάσους. Η γνώμη μου είναι πως αντί να αναζητάμε εξιλαστήρια θύματα για να εξαγνίσουμε άλλες πολιτικές επιλογές καλύτερα θα ήταν να εργαστούμε ως προς την ενίσχυση των φορέων αυτών στελεχώνοντας επαρκώς το διοικητικό και εκτελεστικό τους κομμάτι με σκοπό την κατ εξοχήν προστασία του φυσικού τοπίου και της βιοποικιλότητας και κατά δεύτερων ενισχύοντας την τοπική κοινωνία και οικονομία.