1. Γιατί δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 2 ετησίως; Κι εφ' όσον τίθεται εξ αρχής αυτός ο περιορισμός, γιατί αφήνεται ανοικτή η θύρα για υπέρβαση;("δικαιολογείται επαρκώς", κλπ). Αρα μιλάμε για περιορισμο΄που δεν έχει ούτε θεωρητική ούτε πρακτική σημασία και περιορίζει την νομοθετική δραστηριότητα άνευ λόγου.
2α. "Ρυθμίζει κατά τρόπο πλήρη". Πώς στοιχειοθετείται η έννοια του "πλήρους"; Και αν εκ των υστέρων προκύψει ότι δεν ήταν "πλήρης" ο τρόπος; Η γνώμη μου είναι ότι δεν είναι δυνατόν να είναι πλήρης ο τρόπος ρύθμισης αν δεν κληθούν να εκφέρουν γνώμη οι πολίτες και υπηρεσιακοί παράγοντες που λόγω επαγγέλματος ή αρμοδιότητας, αντιστοίχως, έχουν σφαιρική γνώση ενός θέματος. Π.χ. σε νομοθετήματα που έχουν σχέση με προμήθειες υγειονομικού υλικού από τους δημόσιους φορείς υγείας, είναι απαραίτητο να εκφέρουν γνώμη οι επαγγελματίες προμηθευτές, οι γιατροί του ΕΣΥ, οι υπεύθυνοι προμηθειών, ακόμη και οι φαρμακοπποοί που διαχειρίζονται τα αποθέματα και οι νοσηλευτές που χειρίζονται τα υλικά.
2β. Πολύ σημαντικό αυτό και ελπίζω να λειτουργήσει. 'Εχουμε συνηθίσει από ανενεργούς νόμους, γιατί δεν μερίμνησε η πολιτική
ηγεσία για την έκδοση των Π.Δ. ή των υπουργικών αποφάσεων! Θα πρέπει να τεθεί σαφής χρονική προοθεσμία γι' αυτές τις κανονιστικές πράξεις και στην περίπτωση παράβασης να υπάρχουν διοικητικές και οικονομικές συνέπειες για τους υπευθύνους της παράλειψης. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ!
4α. Επί τέλους πρέπει να σταματήσουν οι συνεχείς και αλυσιδωτές παραπομπές σε προγενέστερα νομοθετήματα (που κι αυτά παραππεμπουν σε άλλα κι αυτά σε άλλα...) και τις εξαιρέσεις και τις προϋποθέσεις εφαρμογής, που μόνο ηλεκτρονικός υπολογιστής καταλλήλως προγραμματισμένος μπορεί να παρακολουθήσει! Το καλλίτερο είναι να καταργούνται όλες οι προηγούμενες σχετικές νομοθετικές πράξεις και να αντικαθίστανται από την γενικότερη που καλύπτει όλο τα περιεχόμενο του αντικειμένου, κάτι, δηλαδή, σαν την κωδικοποίηση του καταστατικού μιας εταιρίας. Ιδιαιτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις νόμων που ακυρώνουν ο ένας τον άλλον!
1. Γιατί δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 2 ετησίως; Κι εφ' όσον τίθεται εξ αρχής αυτός ο περιορισμός, γιατί αφήνεται ανοικτή η θύρα για υπέρβαση;("δικαιολογείται επαρκώς", κλπ). Αρα μιλάμε για περιορισμο΄που δεν έχει ούτε θεωρητική ούτε πρακτική σημασία και περιορίζει την νομοθετική δραστηριότητα άνευ λόγου. 2α. "Ρυθμίζει κατά τρόπο πλήρη". Πώς στοιχειοθετείται η έννοια του "πλήρους"; Και αν εκ των υστέρων προκύψει ότι δεν ήταν "πλήρης" ο τρόπος; Η γνώμη μου είναι ότι δεν είναι δυνατόν να είναι πλήρης ο τρόπος ρύθμισης αν δεν κληθούν να εκφέρουν γνώμη οι πολίτες και υπηρεσιακοί παράγοντες που λόγω επαγγέλματος ή αρμοδιότητας, αντιστοίχως, έχουν σφαιρική γνώση ενός θέματος. Π.χ. σε νομοθετήματα που έχουν σχέση με προμήθειες υγειονομικού υλικού από τους δημόσιους φορείς υγείας, είναι απαραίτητο να εκφέρουν γνώμη οι επαγγελματίες προμηθευτές, οι γιατροί του ΕΣΥ, οι υπεύθυνοι προμηθειών, ακόμη και οι φαρμακοπποοί που διαχειρίζονται τα αποθέματα και οι νοσηλευτές που χειρίζονται τα υλικά. 2β. Πολύ σημαντικό αυτό και ελπίζω να λειτουργήσει. 'Εχουμε συνηθίσει από ανενεργούς νόμους, γιατί δεν μερίμνησε η πολιτική ηγεσία για την έκδοση των Π.Δ. ή των υπουργικών αποφάσεων! Θα πρέπει να τεθεί σαφής χρονική προοθεσμία γι' αυτές τις κανονιστικές πράξεις και στην περίπτωση παράβασης να υπάρχουν διοικητικές και οικονομικές συνέπειες για τους υπευθύνους της παράλειψης. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΥΘΥΝΟΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ! 4α. Επί τέλους πρέπει να σταματήσουν οι συνεχείς και αλυσιδωτές παραπομπές σε προγενέστερα νομοθετήματα (που κι αυτά παραππεμπουν σε άλλα κι αυτά σε άλλα...) και τις εξαιρέσεις και τις προϋποθέσεις εφαρμογής, που μόνο ηλεκτρονικός υπολογιστής καταλλήλως προγραμματισμένος μπορεί να παρακολουθήσει! Το καλλίτερο είναι να καταργούνται όλες οι προηγούμενες σχετικές νομοθετικές πράξεις και να αντικαθίστανται από την γενικότερη που καλύπτει όλο τα περιεχόμενο του αντικειμένου, κάτι, δηλαδή, σαν την κωδικοποίηση του καταστατικού μιας εταιρίας. Ιδιαιτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στις περιπτώσεις νόμων που ακυρώνουν ο ένας τον άλλον!