Πιστεύω ότι πάλι συνεχίζουμε το ίδιο λάθος. Κανένα Υπουργείο και κανένας Υπουργός δεν μπορεί να χαρακτηρίσει ένα φορέα «σφραγίδα», γιατί απλά ποτέ δεν υπήρξε καταγραφή και καταμέτρηση, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, πόσες εργατοώρες απασχολήθηκε και τι έργο παρήγαγε ο κάθε εργαζόμενος.
Γιατί για παράδειγμα να καταργηθεί η «Ελληνική Θαλάσσια Ένωση» και να μην απολυθούν πέντε υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού, που μετά από δύο χρόνια δεν γνωρίζουν το νόμο του «Καλλικράτη»;
Γιατί, στα Υπουργεία κυρίως, να υπάρχει ένας υπάλληλος για ένα αντικείμενο, που μπορεί να σημαίνει πέντε ώρες πραγματικής εργασίας το μήνα;
Συνεπώς, αν πράγματι θέλουμε να βάλουμε κάποια σειρά στο λεγόμενο Δημόσιο, από αλλού θα πρέπει να ξεκινήσουμε.
Πρώτα θα αποφασίσουμε τι θέλουμε να είναι Δημόσιο και να το ιεραρχήσουμε. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν τα επόμενα βήματα.
Σίγουρα βιαζόμαστε να πάρουμε τη «δόση». Όποιος όμως βιάζεται σκοντάφτει!
Κατά την ταπεινή μου άποψη μόνο ο τομέας της εθνικής ασφάλειας θα πρέπει να έχει Δημόσιο χαρακτήρα. Όλοι οι άλλοι τομείς θα πρέπει να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Επίσης, το Δημόσιο θα πρέπει να διαθέτει μόνο τους απαραίτητους εποπτικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Πιστεύω ότι πάλι συνεχίζουμε το ίδιο λάθος. Κανένα Υπουργείο και κανένας Υπουργός δεν μπορεί να χαρακτηρίσει ένα φορέα «σφραγίδα», γιατί απλά ποτέ δεν υπήρξε καταγραφή και καταμέτρηση, τόσο στο Δημόσιο όσο και στον ευρύτερο Δημόσιο τομέα, πόσες εργατοώρες απασχολήθηκε και τι έργο παρήγαγε ο κάθε εργαζόμενος. Γιατί για παράδειγμα να καταργηθεί η «Ελληνική Θαλάσσια Ένωση» και να μην απολυθούν πέντε υπάλληλοι του Υπουργείου Πολιτισμού, που μετά από δύο χρόνια δεν γνωρίζουν το νόμο του «Καλλικράτη»; Γιατί, στα Υπουργεία κυρίως, να υπάρχει ένας υπάλληλος για ένα αντικείμενο, που μπορεί να σημαίνει πέντε ώρες πραγματικής εργασίας το μήνα; Συνεπώς, αν πράγματι θέλουμε να βάλουμε κάποια σειρά στο λεγόμενο Δημόσιο, από αλλού θα πρέπει να ξεκινήσουμε. Πρώτα θα αποφασίσουμε τι θέλουμε να είναι Δημόσιο και να το ιεραρχήσουμε. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν τα επόμενα βήματα. Σίγουρα βιαζόμαστε να πάρουμε τη «δόση». Όποιος όμως βιάζεται σκοντάφτει! Κατά την ταπεινή μου άποψη μόνο ο τομέας της εθνικής ασφάλειας θα πρέπει να έχει Δημόσιο χαρακτήρα. Όλοι οι άλλοι τομείς θα πρέπει να λειτουργήσουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Επίσης, το Δημόσιο θα πρέπει να διαθέτει μόνο τους απαραίτητους εποπτικούς και ελεγκτικούς μηχανισμούς.