Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ' | 3 Οκτωβρίου 2012, 13:04

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  3/10/2012 ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΕΚΚΕ Κρατίνου 9 & Αθηνάς, 105 52, Αθήνα, Τηλ. 210 7491707 Με το Άρθρο 9 του παρόντος Σχεδίου Νόμου το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ), ένα διεθνώς αναγνωρισμένο ερευνητικό κέντρο με σημαντικότατο έργο και συμβολή στη συγκρότηση της ερευνητικής παράδοσης στην κοινωνική έρευνα, αποκόπτεται από τον ενιαίο χώρο της Έρευνας - Παιδείας και το θεσμικό πλαίσιο που τον διέπει και αντιμετωπίζεται ως προβληματική δημόσια υπηρεσία που χρήζει εξυγίανσης από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης. Η πραγματικότητα είναι ότι το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών όχι μόνο δεν αποτελεί δαπανηρή δομή του δημόσιου τομέα, αλλά, αντίθετα, παρά τη χρόνια υποχρηματοδότησή του, έχει συνεισφέρει στην παραγωγή γνώσης με πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα για την ελληνική κοινωνία και στην αύξηση των εισροών στην εγχώρια οικονομία με την απορρόφηση ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η τρέχουσα ηλεκτρονική “διαβούλευση” για το περιεχόμενο του Σχεδίου Νόμου είναι δυστυχώς προσχηματική. Η ηγεσία του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει ήδη λάβει τις αποφάσεις της, αγνοώντας τις τεκμηριωμένες αντιρρήσεις της ερευνητικής και ακαδημαϊκής κοινότητας (Σύλλογοι Προσωπικού Ερευνητικών Κέντρων, Ένωση Ελλήνων Ερευνητών, Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Ερευνητικών Κέντρων και Ιδρυμάτων, Σύλλογοι μελών ΔΕΠ πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, Σύνοδος Προέδρων των ΕΚ, Σύνοδος Πρυτάνεων). Χωρίς συνολικό σχεδιασμό για την αναδιάταξη του ερευνητικού χώρου, με την ανοχή της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, χωρίς καμία απολύτως τεκμηρίωση του προσδοκώμενου οφέλους, προχωρά στην κατάθεση ενός Σχεδίου Νόμου που πλήττει καίρια το χώρο της Έρευνας και εισάγει νέες πρακτικές παραβίασης του Συντάγματος: 1.Η ένταξη του ΕΚΚΕ (Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου) στο ΕΙΕ (Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) (παρ. 1) όχι μόνον επιφέρει το τέλος ενός ιστορικού ερευνητικού κέντρου που υπηρετεί για 50 και πλέον χρόνια το δημόσιο συμφέρον, συμβάλλοντας στην κοινωνική αυτογνωσία, αλλά και παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 16 του Συντάγματος που επιτάσσει ότι η ανάπτυξη και η προαγωγή της Έρευνας αποτελούν υποχρέωση του Κράτους και τελούν υπό την εγγύησή του. 2.Ταυτόχρονα παραβιάζει τα προβλεπόμενα από το άρθρο 103 του Συντάγματος περί της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, με την υποχρεωτική μετατροπή της σχέσης εργασίας του μόνιμου προσωπικού του ΕΚΚΕ σε σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου (παρ. 4). Εκτιμούμε ότι πρόκειται για μια πιλοτική εφαρμογή της άρσης της μονιμότητας των εργαζομένων στα δημόσια ερευνητικά κέντρα και στο δημόσιο τομέα, που προοιωνίζεται παραβίαση κατοχυρωμένων εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων. 3.Δημιουργεί έναν ερευνητικό φορέα χωρίς θεματική συνοχή, με αδιευκρίνιστη διοικητική δομή, με αβέβαιη χρηματοδότηση και με ασάφεια ως προς την προστασία τόσο του επιστημονικού έργου όσο και της δημόσιας περιουσίας του ΕΚΚΕ. Οι δυσλειτουργίες και οι ασυνέχειες που θα προκύψουν πριν αλλά και μετά την έκδοση του προβλεπόμενου από την παρ. 3 Προεδρικού Διατάγματος θα διαταράξουν σοβαρά τη συνέχιση του ερευνητικού έργου του ΕΚΚΕ και το μελλοντικό του προγραμματισμό. Ζητούμε την άμεση απόσυρση του Άρθρου 9, με το οποίο, για τους παραπάνω λόγους, η δημόσια κοινωνική έρευνα καταδικάζεται σε δραστική συρρίκνωση και οι λειτουργοί της σε αναγκαστική αργία για άγνωστο χρονικό διάστημα. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ύπαρξη και την απρόσκοπτη προαγωγή της δημόσιας κοινωνικής Έρευνας. Επιφυλασσόμαστε για την υπεράσπιση με κάθε ένδικο μέσο των κατοχυρωμένων εργασιακών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων μας. Επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με παλιότερο άρθρο του Υπουργού κυρίου Μανιτάκη στον ημερήσιο Τύπο (εφημερίδα Αυγή, 18/4/2010), “το συνταγματικό δικαίωμα στη μονιμότητα δεν είναι δυνατόν να το θίξει ο κοινός νομοθέτης”. Στο ίδιο άρθρο ο Υπουργός κατέθετε δημόσια τα εξής: “Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα επιχειρήσει το αντίθετο, το οποίο θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνο η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη”.