Σχετικά με το άρθρο 11 του Νομοσχεδίου θα ήθελα να αναφέρω τα παρακάτω:
1) Πιστεύω ότι περαιτέρω συγχώνευση των ΜΚΦ μέσα σε ένα χρόνο από τις προηγούμενες συγχωνεύσεις θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση, ειδικά αν δεν υπάρξει μεταβατικό στάδιο.Όσοι βιώσαμε τις προηγούμενες συγχωνεύσεις, μπορούμε να πούμε ότι θα είναι άλλος ένας εφιάλτης.
2) Δεν έγινε καμμία απολύτως αξιολόγηση για την πορεία και τις επιπτώσεις των προηγουμένων συγχωνεύσεων. Ποτέ δεν προχωράς σε ένα καινούργιο πλαίσιο αν δεν αξιολογήσεις το προηγούμενο και δεν διδαχτείς από τα λάθη σου. Η αξιολόγηση αποτελεί βασική αρχή του Σχεδιασμού και του Προγραμματισμού Υπηρεσιών.
3) Υπάρχει μια αοριστία στον τρόπο που θα διοικηθούν τα Ιδρύματα. Αν κατάλαβα καλά θα διοικούνται από Δ/ντές. Με βάση την κείμενη Νομοθεσία οι Δ/ντές δεν έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, όπως έχουν οι Διοικητές. Στην περίπτωση αυτή πως θα γίνεται η διαχείριση της καθημερινότητας? Οι ΜΚΦ διαχειρίζονται υποθέσεις ανθρώπων και δεν είναι απλά διοικητικές υπηρεσίες. Καθημερινά απαιτείται να λαμβάνονται σωρεία αποφάσεις, μερικές φορές πολύ κρίσιμες. Θα περιμένει κανείς να συνεδριάσει το ΔΣ για να προχωρήσουν επείγοντα καθημερινά ζητήματα? Δεν αρκεί μόνον ένα ΔΣ. Θα προκληθούν τεράστια προβλήματα στην λειτουργία των Μονάδων,αν δεν υπάρξει άτομο που θα διοικεί και θα έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες.
4)Όλες ανεξαίρετα οι ΜΚΦ έχουν μεγάλη έλλειψη προσωπικού, διότι εδώ και χρόνια και πριν ακόμα ξεσπάσει η οικονομική κρίση, δεν γινόταν και δεν γίνεται πρόσληψη μόνιμου προσωπικού.Όταν μία Μονάδα λειτουργεί σε 24ωρη βάση απαιτείται να καλυφτούν 21 ωράρια την εβδομάδα. Δεν πιστεύω ότι οι σχεδιαστές του ως άνω άρθρου προσδοκούν να βρεθεί προσωπικό από τις συγχωνεύσεις, για να καλυφτούν τα τεράστια κενά που υπάρχουν.
5) Ουδέποτε έγινε απόπειρα να δημιουργηθούν Πρωτόκολλα λειτουργίας των ΜΚΦ, ανάλογα με την εξυπηρετούμενη Ομάδα(ΑΜΕΑ, παιδιά, ηλικιωμένοι) καθώς και κοστολόγησή τους, ούτε μιλάει κανείς για τη ζώνη ευθύνης της κάθε ΜΚΦ. Δεν είναι δυνατόν π.χ.να ζητάει η Κρήτη να καλύψει ανάγκες δικών της παιδιών από ΜΚΦ της Βόρειας Ελλάδας, γεγονός που καταπατάει και τα δικαιώματα των εξυπηρετουμένων ατόμων.
6) Ουδέποτε έγινε αξιολόγηση του έργου των ΜΚΦ και δεν υπήρξε καμμία μέριμνα να μεταφερθεί η εμπειρία μιας καλοδιοικούμενης Μονάδας σε άλλες που έχουν δυσκολίες. Άλλωστε οι ΜΚΦ αντιμετωπίζονταν επί χρόνια από τις ΔΥΠΕ σαν περιτό βάρος. Είχαν δήθεν να ασχοληθούν με τα Νοσοκομεία και ιδού που τα κατάντησαν.
7) Επί χρόνια το κράτος έδινε επιδόματα στις οικογένειες είτε μέσω της πρόνοιας είτε μέσω των ασφαλιστικων Ταμείων και δυστυχώς ακόμα τα δίνει, ενώ το παιδί περιθάλπεται σε Ίδρυμα. Τι θα λέγατε αν είχατε τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, ότι μία μόνο οικογένεια ελάμβανε 24.000 ευρώ το χρόνο για επιδόματα για το παιδί της, ενώ αυτό περιθάλπεται σε ΜΚΦ? Στις πιό πολιτισμένες και πιό πλούσιες χώρες του κόσμου όταν το κράτος αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός ατόμου, όλα τα έσοδά του εκχωρούνται στο Ίδρυμα? Μήπως αν βάζαμε τάξη σε όλα αυτά δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε συγχωνεύσεις χωρίς πρόγραμμα?
8) Στις Γενικές διατάξεις του Νομοσχεδίου αναφέρεται ότι ο Υπουργός θα καταγγείλει όλες τις μισθώσεις. Είναι γνωστό ότι κάποιες ΜΚΦ έχουν αποσυλοποιημένες δομές στην κοινότητα, τις οποίες τις οργάνωσαν και τις λειτούργησαν με αγώνα και σοβαρές προσπάθειες. Θα τις κλείσουμε? Τι θα πει η Ε.Ε. που τις χρηματοδότησε να στηθούν και να λειτουργήσουν για (2) χρόνια.Και που θα στεγαστούν αυτά τα άτομα? Θα τα διώξουμε η θα τα ξανακλείσουμε σε ασυλικούς θαλάμους?
9) Εν κατακλείδι διαφωνώ ότι θα υπάρξει όφελος από τις νέες συγχωνεύσεις. Να διορθώσουμε τα λάθη των προηγούμενων συγχωνεύσεων, να νοιαστούμε για τα ουσιαστικά ζητήματα των Μονάδων, να ελέγξουμε το κόστος των προμηθειών, από την επίλυση των οποίων θα προκύψει και οικονομικό όφελος.
Μπορούν να γίνουν πολλά, που θα έχουν πολλαπλάσιο όφελος αλλά οι γνωρίζοντες το χώρο της Πρόνοιας δεν ρωτήθηκαν ποτέ.
Σχετικά με το άρθρο 11 του Νομοσχεδίου θα ήθελα να αναφέρω τα παρακάτω: 1) Πιστεύω ότι περαιτέρω συγχώνευση των ΜΚΦ μέσα σε ένα χρόνο από τις προηγούμενες συγχωνεύσεις θα προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση, ειδικά αν δεν υπάρξει μεταβατικό στάδιο.Όσοι βιώσαμε τις προηγούμενες συγχωνεύσεις, μπορούμε να πούμε ότι θα είναι άλλος ένας εφιάλτης. 2) Δεν έγινε καμμία απολύτως αξιολόγηση για την πορεία και τις επιπτώσεις των προηγουμένων συγχωνεύσεων. Ποτέ δεν προχωράς σε ένα καινούργιο πλαίσιο αν δεν αξιολογήσεις το προηγούμενο και δεν διδαχτείς από τα λάθη σου. Η αξιολόγηση αποτελεί βασική αρχή του Σχεδιασμού και του Προγραμματισμού Υπηρεσιών. 3) Υπάρχει μια αοριστία στον τρόπο που θα διοικηθούν τα Ιδρύματα. Αν κατάλαβα καλά θα διοικούνται από Δ/ντές. Με βάση την κείμενη Νομοθεσία οι Δ/ντές δεν έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, όπως έχουν οι Διοικητές. Στην περίπτωση αυτή πως θα γίνεται η διαχείριση της καθημερινότητας? Οι ΜΚΦ διαχειρίζονται υποθέσεις ανθρώπων και δεν είναι απλά διοικητικές υπηρεσίες. Καθημερινά απαιτείται να λαμβάνονται σωρεία αποφάσεις, μερικές φορές πολύ κρίσιμες. Θα περιμένει κανείς να συνεδριάσει το ΔΣ για να προχωρήσουν επείγοντα καθημερινά ζητήματα? Δεν αρκεί μόνον ένα ΔΣ. Θα προκληθούν τεράστια προβλήματα στην λειτουργία των Μονάδων,αν δεν υπάρξει άτομο που θα διοικεί και θα έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες. 4)Όλες ανεξαίρετα οι ΜΚΦ έχουν μεγάλη έλλειψη προσωπικού, διότι εδώ και χρόνια και πριν ακόμα ξεσπάσει η οικονομική κρίση, δεν γινόταν και δεν γίνεται πρόσληψη μόνιμου προσωπικού.Όταν μία Μονάδα λειτουργεί σε 24ωρη βάση απαιτείται να καλυφτούν 21 ωράρια την εβδομάδα. Δεν πιστεύω ότι οι σχεδιαστές του ως άνω άρθρου προσδοκούν να βρεθεί προσωπικό από τις συγχωνεύσεις, για να καλυφτούν τα τεράστια κενά που υπάρχουν. 5) Ουδέποτε έγινε απόπειρα να δημιουργηθούν Πρωτόκολλα λειτουργίας των ΜΚΦ, ανάλογα με την εξυπηρετούμενη Ομάδα(ΑΜΕΑ, παιδιά, ηλικιωμένοι) καθώς και κοστολόγησή τους, ούτε μιλάει κανείς για τη ζώνη ευθύνης της κάθε ΜΚΦ. Δεν είναι δυνατόν π.χ.να ζητάει η Κρήτη να καλύψει ανάγκες δικών της παιδιών από ΜΚΦ της Βόρειας Ελλάδας, γεγονός που καταπατάει και τα δικαιώματα των εξυπηρετουμένων ατόμων. 6) Ουδέποτε έγινε αξιολόγηση του έργου των ΜΚΦ και δεν υπήρξε καμμία μέριμνα να μεταφερθεί η εμπειρία μιας καλοδιοικούμενης Μονάδας σε άλλες που έχουν δυσκολίες. Άλλωστε οι ΜΚΦ αντιμετωπίζονταν επί χρόνια από τις ΔΥΠΕ σαν περιτό βάρος. Είχαν δήθεν να ασχοληθούν με τα Νοσοκομεία και ιδού που τα κατάντησαν. 7) Επί χρόνια το κράτος έδινε επιδόματα στις οικογένειες είτε μέσω της πρόνοιας είτε μέσω των ασφαλιστικων Ταμείων και δυστυχώς ακόμα τα δίνει, ενώ το παιδί περιθάλπεται σε Ίδρυμα. Τι θα λέγατε αν είχατε τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, ότι μία μόνο οικογένεια ελάμβανε 24.000 ευρώ το χρόνο για επιδόματα για το παιδί της, ενώ αυτό περιθάλπεται σε ΜΚΦ? Στις πιό πολιτισμένες και πιό πλούσιες χώρες του κόσμου όταν το κράτος αναλαμβάνει τη φροντίδα ενός ατόμου, όλα τα έσοδά του εκχωρούνται στο Ίδρυμα? Μήπως αν βάζαμε τάξη σε όλα αυτά δεν θα χρειαζόταν να κάνουμε συγχωνεύσεις χωρίς πρόγραμμα? 8) Στις Γενικές διατάξεις του Νομοσχεδίου αναφέρεται ότι ο Υπουργός θα καταγγείλει όλες τις μισθώσεις. Είναι γνωστό ότι κάποιες ΜΚΦ έχουν αποσυλοποιημένες δομές στην κοινότητα, τις οποίες τις οργάνωσαν και τις λειτούργησαν με αγώνα και σοβαρές προσπάθειες. Θα τις κλείσουμε? Τι θα πει η Ε.Ε. που τις χρηματοδότησε να στηθούν και να λειτουργήσουν για (2) χρόνια.Και που θα στεγαστούν αυτά τα άτομα? Θα τα διώξουμε η θα τα ξανακλείσουμε σε ασυλικούς θαλάμους? 9) Εν κατακλείδι διαφωνώ ότι θα υπάρξει όφελος από τις νέες συγχωνεύσεις. Να διορθώσουμε τα λάθη των προηγούμενων συγχωνεύσεων, να νοιαστούμε για τα ουσιαστικά ζητήματα των Μονάδων, να ελέγξουμε το κόστος των προμηθειών, από την επίλυση των οποίων θα προκύψει και οικονομικό όφελος. Μπορούν να γίνουν πολλά, που θα έχουν πολλαπλάσιο όφελος αλλά οι γνωρίζοντες το χώρο της Πρόνοιας δεν ρωτήθηκαν ποτέ.