Αρχικά θέλω να αναφέρω ότι η Πρόνοια σχεδόν ποτέ δεν λειτούργησε με σχεδιασμό, και κυρίως εξυπηρετούσε της κοινωνικές ανάγκες σαν να λέγαμε «στο πόδι» δίνοντας λύσεις της στιγμής. Δεν υπήρχε ξεκάθαρο όραμα, ούτε και ξεκάθαροι στόχοι. Επίσης δεν υπήρχε όσο θα έπρεπε εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης π.χ. ανάπτυξη και εφαρμογή πρωτοκόλλων θεραπείας. Η πρόνοια παρέμεινε πιο πολύ σε μορφή ασύλου, παρά σε μορφή ανοιχτής περίθαλψης που θα εξυπηρετούσε ανάγκες όπως π.χ. την σύγχρονη οικογένεια με το παιδί με αναπηρία όπου εργάζονται οι γονείς. Ακόμη δεν υπήρχε όσο θα έπρεπε κάλυψη ανά πάθηση και ανά ηλικία, με αποτέλεσμα ανομοιογενή περιστατικά και πολύ διαφορετικές ηλικίες να συνυπάρχουν π.χ. παιδιά με νοητική υστέρηση να συνυπάρχουν με μεγάλους ενήλικες, ή με άτομα με σοβαρά παθολογικά προβλήματα να βρίσκονται σε ασυλικά τύπου πλαίσια που δεν έχουν υποδομές νοσοκομείων για να τα περιθάλψουν.
Παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου:
1) Τόσο εκτεταμένη διοικητική συγχώνευση χωρίς την κατάλληλη υποδομή και οργάνωση, και ιδιαίτερα:
• Χωρίς εκτεταμένη εκχώρηση αρμοδιοτήτων στις διευθύνσεις που να είναι σαφής στο νόμο (οποίος ενώ τις διευθύνσεις τις αναφέρει αποκεντρωμένες δεν τους δίνει καμία αρμοδιότητα)
• Χωρίς υποχρεωτική θεσμοθετημένη ηλεκτρονική διασύνδεση.
Πολύ απλά θα προκαλέσει άνευ προηγουμένου αποδιοργάνωση όλων των υπηρεσιών (ήδη δημιουργήθηκαν προβλήματα από τις προηγούμενες συγκχωνεύσεις των οποίων τα «απόνερα» εξακολουθούν να ταλανίζουν τις υπηρεσίες) και χωρίς άλλο κάθετη πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία που περιθάλπονται σε 24ωρη βάση.
Φανταστείτε όταν θα υπάρχουν επείγουσες ανάγκες, ποιος θα υπογράφει; Ποιος θα δίνει την εντολή; Πως θα παίρνονται αποφάσεις για άμεσες λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν; Και που συχνά αφορούν ζωές ανθρώπων; Αν στο μεσοδιάστημα μέχρι να οριστούν ΔΣ υπάρχει μια σοβαρή βλάβη στα καλοριφέρ; Θα αφήσουμε τους ανθρώπους χωρίς θέρμανση; Αν πρέπει να κατακυρωθεί μια σύμβαση τροφίμων; Θα αφήσουμε τους ανθρώπους με αναπηρία χωρίς τροφή;
Φανταστείτε 5 αποκεντρωμένες Διευθύνσεις με ένα πρωτόκολλο και μια στρογγυλή σφραγίδα. Πρόκειται να γίνει «διοικητική» κόλαση.
Πιστεύω ότι πρέπει στο νόμο να προστεθεί παράγραφο που να εκχωρεί κάποιες συγκεκριμένες αρμοδιότητες στις διευθύνσεις για να λειτουργήσουν άμεσα. Να αναφέρει ότι κάθε διεύθυνση θα έχει δική της στρογγυλή σφραγίδα και πρωτόκολλο.
Αν δεν γίνει αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να προστεθεί στην παράγραφο 2 που αναφέρεται ότι «Μέχρι τον ορισμό Διοικητών, Προέδρων και μελών ΔΣ εξουσιοδοτούνται οι αποκεντρωμένες διευθύνσεις να εγκρίνουν επείγουσες και επιτακτικές δαπάνες για την διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας.». Αν δεν υπάρξουν μεταβατικές διατάξεις οι υπηρεσίες δεν θα μπορούν στοιχειωδώς να λειτουργήσουν.
2) Σχετικά με την συγχώνευση που αναφέρεται στην παράγραφο 3 εδάφιο θ. θα ήθελα να κάνω την εξής παρατήρηση :
Μία από της αρχές λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας είναι η προσβασιμότητα, η ένταση της κάλυψης του πληθυσμού και η ισότητα στην κάλυψη του πληθυσμού. Έχοντας αυτό υπόψη θα ήθελα να διευκρινίσω ότι παιδιά με αναπηρία δεν υπάρχουν μόνο στην Βούλα ή γενικά στην Ανατολική Αθήνα ώστε να υπάρχει μόνο Αποκεντρωμένη Διεύθυνση με την ονομασία «ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΒΟΥΛΑΣ». Πολλά αν όχι και περισσότερα παιδιά με αναπηρία υπάρχουν και στην υποβαθμισμένη και συχνά φτωχότερη Δυτική Αθήνα, που την απαρτίζουν πολύ μεγάλη δήμοι. Συνεπώς μια μόνο Μονάδα για παιδιά με αναπηρία που θα βρίσκεται στην άκρη της Ανατολικής Αθήνας νομίζω ότι αποτελεί αδικία και προσβολή των δικαιωμάτων των παιδιών της Δυτικής Αθήνας. Για το λόγω αυτό και δεδομένου της απόστασης άρα και της μειωμένη προσβασιμότητας των παιδιών με αναπηρία της Δυτικής Αθήνας, και στα πλαίσια ισότητας στην πρόσβαση προτείνω την δημιουργία μιας επιπλέον Αποκεντρωμένης Διεύθυνσης στην περιφέρεια της Αττικής με την ονομασία «ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», η οποία ως φυσικό αντικείμενο εξακολουθεί να υπάρχει (όχι ως διεύθυνση) αλλά ως Παράρτημα (αρ. 1 εδ. δ του Ν. 4025/11) του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης παιδιών με Αναπηρία Αττικής (ΚΑΑΠΑΑ).
3) Σχετικά με την παράγραφο 6 του αρ. 11 θα πρέπει να προστεθεί ότι «απαιτήσεις, υποχρεώσεις πάσης φύσεως εκκρεμότητες που υφίστανται και ταμειακά υπόλοιπα που υφίστανται κατά την κατάργηση των αναφερόμενων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου μεταφέρονται στις ΜΚΦ στις οποίες συγχωνεύονται» όπως υπήρχε και στον προηγούμενο νόμο (αρ. 7 παρ. 2 του Ν. 4025/11), ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι π.χ. μια προμήθεια που κατακυρώθηκε αλλά δεν είχε υπογραφεί ακόμα η σύμβαση, αυτή θα υπογραφεί από το νέο ΝΠΔΔ που θα δημιουργηθεί. Αλλιώς θα υπάρχουν απαιτήσεις, υποχρεώσεις και εκκρεμότητες που δεν μπορούν να κλείσουν ή να διεκπεραιωθούν και θα δημιουργηθεί σύγχυση.
4) Πιστεύω ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο νόμο που θα εδρεύουν τα νέα ΝΠΔΔ ανά περιφέρεια.
Τέλος θέλω να προτείνω οι ΜΚΦ να συγχωνευθούν με τα πιο πλησιέστερα σε αυτά Νοσοκομεία και να αποτελούν αποκεντρωμένες κλινικές ή αποκεντρωμένα κέντρα υγείας για άτομα με αναπηρία, με τον τρόπο αυτό και θα έχουν ιατρική κάλυψη σε 24ωρη βάση, την οποία κάλυψη δεν έχουν τώρα αφού στην συντριπτική πλειονότητα των ΜΚΦ δεν έχουν πληρωθεί οι θέσεις των Ιατρών. Επίσης με τον τρόπο αυτό θα έχουν την απαιτούμενη διοικητική υποστήριξη από τα νοσοκομεία που τα περισσότερα έχουν Ολοκληρωμένα Πληροφοριακά Συστήματα και περισσότερα εξειδικευμένα στελέχη, σε αντίθεση με τις περισσότερες ΜΚΦ που δεν διαθέτουν τέτοιου είδους συστήματα, και στελέχη.
Αρχικά θέλω να αναφέρω ότι η Πρόνοια σχεδόν ποτέ δεν λειτούργησε με σχεδιασμό, και κυρίως εξυπηρετούσε της κοινωνικές ανάγκες σαν να λέγαμε «στο πόδι» δίνοντας λύσεις της στιγμής. Δεν υπήρχε ξεκάθαρο όραμα, ούτε και ξεκάθαροι στόχοι. Επίσης δεν υπήρχε όσο θα έπρεπε εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης π.χ. ανάπτυξη και εφαρμογή πρωτοκόλλων θεραπείας. Η πρόνοια παρέμεινε πιο πολύ σε μορφή ασύλου, παρά σε μορφή ανοιχτής περίθαλψης που θα εξυπηρετούσε ανάγκες όπως π.χ. την σύγχρονη οικογένεια με το παιδί με αναπηρία όπου εργάζονται οι γονείς. Ακόμη δεν υπήρχε όσο θα έπρεπε κάλυψη ανά πάθηση και ανά ηλικία, με αποτέλεσμα ανομοιογενή περιστατικά και πολύ διαφορετικές ηλικίες να συνυπάρχουν π.χ. παιδιά με νοητική υστέρηση να συνυπάρχουν με μεγάλους ενήλικες, ή με άτομα με σοβαρά παθολογικά προβλήματα να βρίσκονται σε ασυλικά τύπου πλαίσια που δεν έχουν υποδομές νοσοκομείων για να τα περιθάλψουν. Παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου: 1) Τόσο εκτεταμένη διοικητική συγχώνευση χωρίς την κατάλληλη υποδομή και οργάνωση, και ιδιαίτερα: • Χωρίς εκτεταμένη εκχώρηση αρμοδιοτήτων στις διευθύνσεις που να είναι σαφής στο νόμο (οποίος ενώ τις διευθύνσεις τις αναφέρει αποκεντρωμένες δεν τους δίνει καμία αρμοδιότητα) • Χωρίς υποχρεωτική θεσμοθετημένη ηλεκτρονική διασύνδεση. Πολύ απλά θα προκαλέσει άνευ προηγουμένου αποδιοργάνωση όλων των υπηρεσιών (ήδη δημιουργήθηκαν προβλήματα από τις προηγούμενες συγκχωνεύσεις των οποίων τα «απόνερα» εξακολουθούν να ταλανίζουν τις υπηρεσίες) και χωρίς άλλο κάθετη πτώση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και της ποιότητας ζωής των ατόμων με αναπηρία που περιθάλπονται σε 24ωρη βάση. Φανταστείτε όταν θα υπάρχουν επείγουσες ανάγκες, ποιος θα υπογράφει; Ποιος θα δίνει την εντολή; Πως θα παίρνονται αποφάσεις για άμεσες λύσεις στα προβλήματα που υπάρχουν; Και που συχνά αφορούν ζωές ανθρώπων; Αν στο μεσοδιάστημα μέχρι να οριστούν ΔΣ υπάρχει μια σοβαρή βλάβη στα καλοριφέρ; Θα αφήσουμε τους ανθρώπους χωρίς θέρμανση; Αν πρέπει να κατακυρωθεί μια σύμβαση τροφίμων; Θα αφήσουμε τους ανθρώπους με αναπηρία χωρίς τροφή; Φανταστείτε 5 αποκεντρωμένες Διευθύνσεις με ένα πρωτόκολλο και μια στρογγυλή σφραγίδα. Πρόκειται να γίνει «διοικητική» κόλαση. Πιστεύω ότι πρέπει στο νόμο να προστεθεί παράγραφο που να εκχωρεί κάποιες συγκεκριμένες αρμοδιότητες στις διευθύνσεις για να λειτουργήσουν άμεσα. Να αναφέρει ότι κάθε διεύθυνση θα έχει δική της στρογγυλή σφραγίδα και πρωτόκολλο. Αν δεν γίνει αυτό θα πρέπει τουλάχιστον να προστεθεί στην παράγραφο 2 που αναφέρεται ότι «Μέχρι τον ορισμό Διοικητών, Προέδρων και μελών ΔΣ εξουσιοδοτούνται οι αποκεντρωμένες διευθύνσεις να εγκρίνουν επείγουσες και επιτακτικές δαπάνες για την διασφάλιση της εύρυθμης λειτουργίας.». Αν δεν υπάρξουν μεταβατικές διατάξεις οι υπηρεσίες δεν θα μπορούν στοιχειωδώς να λειτουργήσουν. 2) Σχετικά με την συγχώνευση που αναφέρεται στην παράγραφο 3 εδάφιο θ. θα ήθελα να κάνω την εξής παρατήρηση : Μία από της αρχές λειτουργίας των υπηρεσιών υγείας και πρόνοιας είναι η προσβασιμότητα, η ένταση της κάλυψης του πληθυσμού και η ισότητα στην κάλυψη του πληθυσμού. Έχοντας αυτό υπόψη θα ήθελα να διευκρινίσω ότι παιδιά με αναπηρία δεν υπάρχουν μόνο στην Βούλα ή γενικά στην Ανατολική Αθήνα ώστε να υπάρχει μόνο Αποκεντρωμένη Διεύθυνση με την ονομασία «ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΒΟΥΛΑΣ». Πολλά αν όχι και περισσότερα παιδιά με αναπηρία υπάρχουν και στην υποβαθμισμένη και συχνά φτωχότερη Δυτική Αθήνα, που την απαρτίζουν πολύ μεγάλη δήμοι. Συνεπώς μια μόνο Μονάδα για παιδιά με αναπηρία που θα βρίσκεται στην άκρη της Ανατολικής Αθήνας νομίζω ότι αποτελεί αδικία και προσβολή των δικαιωμάτων των παιδιών της Δυτικής Αθήνας. Για το λόγω αυτό και δεδομένου της απόστασης άρα και της μειωμένη προσβασιμότητας των παιδιών με αναπηρία της Δυτικής Αθήνας, και στα πλαίσια ισότητας στην πρόσβαση προτείνω την δημιουργία μιας επιπλέον Αποκεντρωμένης Διεύθυνσης στην περιφέρεια της Αττικής με την ονομασία «ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ», η οποία ως φυσικό αντικείμενο εξακολουθεί να υπάρχει (όχι ως διεύθυνση) αλλά ως Παράρτημα (αρ. 1 εδ. δ του Ν. 4025/11) του Κέντρου Αποθεραπείας και Αποκατάστασης παιδιών με Αναπηρία Αττικής (ΚΑΑΠΑΑ). 3) Σχετικά με την παράγραφο 6 του αρ. 11 θα πρέπει να προστεθεί ότι «απαιτήσεις, υποχρεώσεις πάσης φύσεως εκκρεμότητες που υφίστανται και ταμειακά υπόλοιπα που υφίστανται κατά την κατάργηση των αναφερόμενων Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου μεταφέρονται στις ΜΚΦ στις οποίες συγχωνεύονται» όπως υπήρχε και στον προηγούμενο νόμο (αρ. 7 παρ. 2 του Ν. 4025/11), ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι π.χ. μια προμήθεια που κατακυρώθηκε αλλά δεν είχε υπογραφεί ακόμα η σύμβαση, αυτή θα υπογραφεί από το νέο ΝΠΔΔ που θα δημιουργηθεί. Αλλιώς θα υπάρχουν απαιτήσεις, υποχρεώσεις και εκκρεμότητες που δεν μπορούν να κλείσουν ή να διεκπεραιωθούν και θα δημιουργηθεί σύγχυση. 4) Πιστεύω ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο στο νόμο που θα εδρεύουν τα νέα ΝΠΔΔ ανά περιφέρεια. Τέλος θέλω να προτείνω οι ΜΚΦ να συγχωνευθούν με τα πιο πλησιέστερα σε αυτά Νοσοκομεία και να αποτελούν αποκεντρωμένες κλινικές ή αποκεντρωμένα κέντρα υγείας για άτομα με αναπηρία, με τον τρόπο αυτό και θα έχουν ιατρική κάλυψη σε 24ωρη βάση, την οποία κάλυψη δεν έχουν τώρα αφού στην συντριπτική πλειονότητα των ΜΚΦ δεν έχουν πληρωθεί οι θέσεις των Ιατρών. Επίσης με τον τρόπο αυτό θα έχουν την απαιτούμενη διοικητική υποστήριξη από τα νοσοκομεία που τα περισσότερα έχουν Ολοκληρωμένα Πληροφοριακά Συστήματα και περισσότερα εξειδικευμένα στελέχη, σε αντίθεση με τις περισσότερες ΜΚΦ που δεν διαθέτουν τέτοιου είδους συστήματα, και στελέχη.