Παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου:
1) Στην παράγραφο 7 αναφέρεται ότι «υφιστάμενες μισθώσεις ακινήτων των φορέων που καταργούνται, συγχωνεύονται ή λύονται και τίθενται σε εκκαθάριση». Δηλαδή όλες οι εξωτερικές δομές αποασυλοποίησης (ξενώνες, διαμερίσματα), που στη ουσία «στήθηκαν» με προγράμματα και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπηρετούν των απώτερο σκοπό των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας (που είναι η κοινωνική αποκατάσταση και η κοινωνική ένταξη), και που οι περισσότερες από αυτές τις δομές φιλοξενούνται σε ακίνητα που μισθώνονται, θα κλείσουν; Αυτό είναι το όραμα για τις παροχή των υπηρεσιών πρόνοιας; Να στοιβάζουμε τους ανθρώπους με αναπηρία και ιδιαίτερα τα παιδιά με αναπηρία ξανά σε άσυλα; Νομίζω ότι πρέπει ρητά στο νόμο να εξαιρεθούν οι μισθώσεις των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας.
2)Στην παρ. 10 αναφέρεται ότι «Οι Οργανισμοί – Κανονισμοί ν.π.δ.δ. πρέπει να υπηρετούν αρχές, οι οποίες διασφαλίζουν την πλέον αποδοτική, αποτελεσματική και οικονομική λειτουργία των φορέων. Ως παράλληλος γνώμονας χρησιμοποιείται η εκτίμηση, κατ’ αντικειμενικό τρόπο, των αναγκών σε προσωπικό». Αν και κανείς δεν διαφωνεί με τα ανωτέρω, όμως ειδικά για τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας οι διατυπώσεις αυτές, κατά την άποψη μου, είναι πολύ γενικές σε βαθμό που η εν λόγω διάταξη πάσχει αοριστίας. Ποια είναι τα κριτήρια της πλέον αποδοτική, αποτελεσματική και οικονομική λειτουργίας των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας; Και θα πρέπει να λάβει υπόψη κανείς ότι η λειτουργία των ΜΚΦ δεσμεύεται από την όλη δυσλειτουργία του κράτους. Δηλαδή χωρίς οργάνωση σε όλα τα επίπεδα του κράτους, δεν μπορεί να περιμένει κανείς απόδοση και αποτέλεσμα σε ΜΚΦ που είναι ο τελευταίος κρίκος της διοικητικής ιεραρχίας.
Επίσης δεν είναι πάντα εφικτό το παραγόμενο προϊόν στις ΜΚΦ να προσδιοριστεί ή να αξιολογηθεί όπως σε μια εμπορική επιχείρηση. Αξιολογείται στην βάση κυρίως του κοινωνικού οφέλους και της κοινωνικής χρησιμότητας, και όχι μόνο «ξερά» με βάση το κόστος. Η πρόνοια από "ξερή" οικονομική άποψη έχει μόνο κόστος. Το μόνο σύστημα πρόνοιας που δεν έχει κανένα οικονομικό κόστος είναι ο "Καιάδας".
Ποια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια για την εκτίμηση των αναγκών σε προσωπικό; Που ειδικά για τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας από την άποψη του προσωπικού βρίσκονται σε οριακό σημείο.
Ποια είναι τα κριτήρια για την ορθολογική οργάνωσή τους μέγεθος, και κατά συνέπεια τα κριτήρια για την ανακατανομή των οργανικών θέσεων;
Παρατηρήσεις επί του νομοσχεδίου: 1) Στην παράγραφο 7 αναφέρεται ότι «υφιστάμενες μισθώσεις ακινήτων των φορέων που καταργούνται, συγχωνεύονται ή λύονται και τίθενται σε εκκαθάριση». Δηλαδή όλες οι εξωτερικές δομές αποασυλοποίησης (ξενώνες, διαμερίσματα), που στη ουσία «στήθηκαν» με προγράμματα και χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που υπηρετούν των απώτερο σκοπό των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας (που είναι η κοινωνική αποκατάσταση και η κοινωνική ένταξη), και που οι περισσότερες από αυτές τις δομές φιλοξενούνται σε ακίνητα που μισθώνονται, θα κλείσουν; Αυτό είναι το όραμα για τις παροχή των υπηρεσιών πρόνοιας; Να στοιβάζουμε τους ανθρώπους με αναπηρία και ιδιαίτερα τα παιδιά με αναπηρία ξανά σε άσυλα; Νομίζω ότι πρέπει ρητά στο νόμο να εξαιρεθούν οι μισθώσεις των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας. 2)Στην παρ. 10 αναφέρεται ότι «Οι Οργανισμοί – Κανονισμοί ν.π.δ.δ. πρέπει να υπηρετούν αρχές, οι οποίες διασφαλίζουν την πλέον αποδοτική, αποτελεσματική και οικονομική λειτουργία των φορέων. Ως παράλληλος γνώμονας χρησιμοποιείται η εκτίμηση, κατ’ αντικειμενικό τρόπο, των αναγκών σε προσωπικό». Αν και κανείς δεν διαφωνεί με τα ανωτέρω, όμως ειδικά για τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας οι διατυπώσεις αυτές, κατά την άποψη μου, είναι πολύ γενικές σε βαθμό που η εν λόγω διάταξη πάσχει αοριστίας. Ποια είναι τα κριτήρια της πλέον αποδοτική, αποτελεσματική και οικονομική λειτουργίας των Μονάδων Κοινωνικής Φροντίδας; Και θα πρέπει να λάβει υπόψη κανείς ότι η λειτουργία των ΜΚΦ δεσμεύεται από την όλη δυσλειτουργία του κράτους. Δηλαδή χωρίς οργάνωση σε όλα τα επίπεδα του κράτους, δεν μπορεί να περιμένει κανείς απόδοση και αποτέλεσμα σε ΜΚΦ που είναι ο τελευταίος κρίκος της διοικητικής ιεραρχίας. Επίσης δεν είναι πάντα εφικτό το παραγόμενο προϊόν στις ΜΚΦ να προσδιοριστεί ή να αξιολογηθεί όπως σε μια εμπορική επιχείρηση. Αξιολογείται στην βάση κυρίως του κοινωνικού οφέλους και της κοινωνικής χρησιμότητας, και όχι μόνο «ξερά» με βάση το κόστος. Η πρόνοια από "ξερή" οικονομική άποψη έχει μόνο κόστος. Το μόνο σύστημα πρόνοιας που δεν έχει κανένα οικονομικό κόστος είναι ο "Καιάδας". Ποια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια για την εκτίμηση των αναγκών σε προσωπικό; Που ειδικά για τις Μονάδες Κοινωνικής Φροντίδας από την άποψη του προσωπικού βρίσκονται σε οριακό σημείο. Ποια είναι τα κριτήρια για την ορθολογική οργάνωσή τους μέγεθος, και κατά συνέπεια τα κριτήρια για την ανακατανομή των οργανικών θέσεων;