Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μιχάλης Πέτρου' | 5 Οκτωβρίου 2012, 13:08

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η κατάθεση από το Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης του σχεδίου νόμου περί «Κατάργησης και συγχώνευσης νομικών προσώπων του δημοσίου», αποτελεί μια ακόμα επιβεβαίωση του τρόπου με τον οποίο η Πολιτεία αντιλαμβάνεται την εθνική στρατηγική περί έρευνας. Οι σχεδιαζόμενες συγχωνεύσεις ερευνητικών κέντρων που περιλαμβάνονται στο εν' λόγω νομοσχέδιο είναι μια πράξη αντισυνταγματική, πρόχειρη, βεβιασμένη, επιστημονικά ατεκμηρίωτη, αποσπασματική και ευκαιριακή, για τους εξής λόγους: 1) Εισάγονται από ένα Υπουργείο που δεν έχει καμία απλύτως θεσμική αρμοδιότητα για ζητήματα έρευνας και παιδείας. 2) Ενώ εκκρεμεί η Β’ φάση αναδιάρθρωσης στο χώρο της έρευνας (άμεσα συναρτώμενη με την κατάρτιση εθνικού σχεδίου και θέσπιση νέου αντίστοιχα νόμου), αναγνωρισμένα ερευνητικά κέντρα αποκόπτονται από τον ερευνητικό ιστό και συμπεριλαμβάνονται σε έναν ετερόκλητο κατάλογο φορέων που δεν έχουν καμία απολύτως ερευνητική υπόσταση (π.χ. Οργανισμός Κεφαλαίων Αποζημίωσης Φορτοεκφορτωτών, Οργανισμός Κεντρικών Αγορών και Αλιείας, κλπ,.). Έτσι, τα εν’ λόγω κέντρα αντιμετωπίζονται ως απλές διοικητικές δομές και αξιολογούνται με μη ακαδημαϊκά και μη επιστημονικά κριτήρια από αναρμόδιες επιτροπές. Με λίγα λόγια, το ειδικό θεσμικό πλαίσιο που διέπει την έρευνα (Ν. 1514/85) πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων. 3) Δεν τεκμαίρεται από πουθενά, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστημονικής μεθόδου ότι προκύπτουν οικονομίες κλίμακας και αντίστοιχη εξοικονόμηση πόρων από τις σχετικές συγχωνεύσεις, αφού απλώς κάποιες ερευνητικές δομές θα υπαχθούν σε άλλες. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι η Κυβέρνηση υπό την απειλή της τρόικας και την πίεση ασφυκτικών προθεσμιών λειτουργεί βεβιασμένα και χωρίς καμία ψυχραιμία επιδίδεται σε μια ανορθολογική πολιτική συρρίκνωσης αναπτυξιακών ερευνητικών δομών από όπου να’ ναι και όπως να’ ναι. Εισάγοντας μέσω ενός αναρμόδιου Υπουργείου, ένα νομοσχέδιο για την ευρύτερη δημόσια διοίκηση, συρρικνώνει περαιτέρω αναγνωρισμένες και ανταγωνιστικές ερευνητικές δομές και ουσιαστικά ακυρώνει την εθνική διαβούλευση για την διαμόρφωση μιας ενιαίας στρατηγικής, μέσω της κατάρτισης Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου και της θέσπισης νέου νόμου για την έρευνα και τη σύνδεσή της με την πανεπιστημιακή παιδεία. Επιβάλλεται κατά συνέπεια η άμεση απόσυρση από το συγκεκριμένο νομοσχέδιο εκείνων των άρθρων που αφορούν στις συγχωνεύσεις ερευνητικών κέντρων (άρθρα 7 και 9)έτσι ώστε νηφάλια και με επιστημονική τεκμηρίωση να επιτευχθεί ο συνολικός σχεδιασμός για τον ερευνητικό ιστό και την ερευνητική στρατηγική της χώρας όπως ο νόμος ορίζει. Μιχάλης Πέτρου Δρ. Κοινωνικής Ανθρωπολογίας Ερευνητής Δ’ στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών