Στο άρθρο 1/Ορισμοί (http://www.opengov.gr/minlab/?p=1764)για τη "θεσμοθέτηση της Κοινωνικής Οικονομίας και της Κοινωνικής
Επιχειρηματικότητας και άλλες διατάξεις",πολύ ορθά αναφέρονται και διαχωρίζονται οι "ευπαθείς","ευάλωτες" και "ειδικές" ομάδες πληθυσμού.
Συμφωνώντας με αρκετές αναρτήσεις και ιδιαίτερα με αυτές των Ιατρών Καραγιάννη, αδυνατώ να κατανοήσω πως θα μπορεί να ασκείται η διοίκηση ταυτόχρονα σε δύο τόσο διαφορετικά Ιδρύματα.Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι ανάγκες που καθημερινά πρέπει να καλύπτονται είναι τόσο διαφορετικά ! Είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπιση που πρέπει να έχει ένα άτομο ειδικών αναγκών (σωματική ή νοητική αναπηρία) σε σχέση με ένα υγειές που λόγω "απρόβλεπτων γεγονότων" (πχ απώλεια γονέων) χρειάζεται την συμπαράσταση της πολιτείας.
Δεν είναι δυνατόν στα πλαίσια οιασδήποτε οικονομικής πολιτικής να θυσιάζονται παιδικές ψυχές.
Κύριοι, είναι τελείως διαφορετικό να συγχωνεύονται δύο ή περισσότερες ΔΟΥ, από την συγχώνευση ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ που έχουν διαφορετικό αντικείμενο και αποστολή !
Το Κέντρο Προστασίας Παιδιού Δωδεκανήσου (ή όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου) είχε και έχει συγκεκριμμένη αποστολή, την « την περίθαλψη, μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση των παιδιών που αποδεδειγμένα είναι απροστάτευτα και στερούνται οικογενειακής φροντίδας» . Αυτήν την "οικογενειακή φροντίδα" , οφείλει να καλύψει η πολιτεία διατηρώντας την αυτονομία του, αλλά και την αυτονομία οιουδήποτε αναλόγου Ιδρύματος.
Νικόλαος Θ. Παπαδόπουλος
MSC Soc.Psychology
Στο άρθρο 1/Ορισμοί (http://www.opengov.gr/minlab/?p=1764)για τη "θεσμοθέτηση της Κοινωνικής Οικονομίας και της Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας και άλλες διατάξεις",πολύ ορθά αναφέρονται και διαχωρίζονται οι "ευπαθείς","ευάλωτες" και "ειδικές" ομάδες πληθυσμού. Συμφωνώντας με αρκετές αναρτήσεις και ιδιαίτερα με αυτές των Ιατρών Καραγιάννη, αδυνατώ να κατανοήσω πως θα μπορεί να ασκείται η διοίκηση ταυτόχρονα σε δύο τόσο διαφορετικά Ιδρύματα.Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι ανάγκες που καθημερινά πρέπει να καλύπτονται είναι τόσο διαφορετικά ! Είναι τελείως διαφορετική η αντιμετώπιση που πρέπει να έχει ένα άτομο ειδικών αναγκών (σωματική ή νοητική αναπηρία) σε σχέση με ένα υγειές που λόγω "απρόβλεπτων γεγονότων" (πχ απώλεια γονέων) χρειάζεται την συμπαράσταση της πολιτείας. Δεν είναι δυνατόν στα πλαίσια οιασδήποτε οικονομικής πολιτικής να θυσιάζονται παιδικές ψυχές. Κύριοι, είναι τελείως διαφορετικό να συγχωνεύονται δύο ή περισσότερες ΔΟΥ, από την συγχώνευση ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ που έχουν διαφορετικό αντικείμενο και αποστολή ! Το Κέντρο Προστασίας Παιδιού Δωδεκανήσου (ή όπως το γνωρίζουν οι περισσότεροι Κέντρο Παιδικής Μέριμνας Θηλέων Ρόδου) είχε και έχει συγκεκριμμένη αποστολή, την « την περίθαλψη, μόρφωση και επαγγελματική εκπαίδευση των παιδιών που αποδεδειγμένα είναι απροστάτευτα και στερούνται οικογενειακής φροντίδας» . Αυτήν την "οικογενειακή φροντίδα" , οφείλει να καλύψει η πολιτεία διατηρώντας την αυτονομία του, αλλά και την αυτονομία οιουδήποτε αναλόγου Ιδρύματος. Νικόλαος Θ. Παπαδόπουλος MSC Soc.Psychology