Κυρίες, κύριοι,
Με την απογραφή Δασών του 1992 το ποσοστό δασοκάλυψης της Χώρας μας ανέρχεται σε της 49,3%, που μεταφράζεται σε περισσότερα από 65 εκατομμύρια στρέμματα με 25,4% βιομηχανικά δάση και 23,9% μη βιομηχανικά δάση. Σε αυτά αν προσθέσουμε τους βοσκότοπους, 12,5%, τις γυμνές – βραχώδεις εκτάσεις (1,6%) και τα ορεινά ύδατα, 65% των εδαφών της Επικράτειας διαχειρίζεται και προστατεύει η Ελληνική Δασική Υπηρεσία, δηλ. 85 εκατομμύρια στρέμματα, από τα 132 της συνολικής έκτασης της Χώρας.
Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει από κανέναν την πρόθεση για την καλύτερη διαχείριση και προστασία όλων των Δασών της Χώρας, Δασικών Εκτάσεων και γενικά δασικών εδαφών.
Ο κατακερματισμός όμως των αντικειμένων και η ανάθεσή τους σε διαφορετικούς φορείς, όχι σπάνια, για να μην πούμε συνήθως, δημιουργούν σύγχυση και αποφυγή ευθυνών.
Οπωσδήποτε είναι τρέλα με τη σημερινή οικονομική δυσπραγία να αποποιείται κάποιος ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως αυτά που αφορούν τις προστατευόμενες περιοχές.
Η Δασική Υπηρεσία «πληρώνει» το λάθος της να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ του στενού λεγόμενου τομέα.
Κατά την εφαρμογή του 92/43 ΚΑΝ της ΕΟΚ και υλοποίηση του έργου NATURA 2000 (1/6/1994 μέχρι 31/3/1996), η Χώρα μας είχε το μεγαλύτερο ποσοστό Δημοσίων Δασών (77,5%) ανάμεσα στις 15 τότε Χώρες με δεύτερη την Ιρλανδία (64%)
Επόμενο ήταν οι αποφάσεις για επιδοτήσεις και ενισχύσεις να αφορούν μη Δημόσιους Φορείς. (Τότε ειπώθηκε χωρίς να υποστηρίζω πως ίσχυσε, ότι η Ιρλανδία πέτυχε την επιδότηση - ενίσχυση και των Δημοσίων Δασών της).
Το μόνο αντικείμενο που αποφασίστηκε για ενίσχυση ήταν αυτό το δασοπυρκαγιών, αντικείμενο που από το 1998 κατατμήθηκε και ανατέθηκε σε διαφορετικούς φορείς η πρόληψη και η καταστολή, με αποτέλεσμα να δίδονται για την πρόληψη ψίχουλα (αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).
Με τη μεγάλη διεύρυνση συνολικά τα μη Δημόσια Δάση στην Ε.Ε. ανέρχονται σε ποσοστό 60% , ήτοι 78.245.000 Ha και τα Δημόσια σε (μη ευκαταφρόνητο) ποσοστό 40% , ήτοι 52.685.000 Ha (Π. Π. Κουλελής Αν. Κ. Παπασταύρου Δασική πολιτική και δασικές συνθήκες στην διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση).
Μήπως λοιπόν και η γενική Ευρωπαϊκή Δασική Πολιτική θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, καθώς προστίθενται άλλα 19,9 εκατομμύρια Ha με την είσοδο της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και μελλοντικά της Τουρκίας (ε.α.)
Οι τοποθετήσεις και προσεγγίσεις του θέματος του στυλ γιατί η Δασική Υπηρεσία και όχι οι Φορείς Διαχείρισης και το αντίστροφο, ή οι Δασολόγοι, οι Βιολόγοι, οι Ορνιθολόγοι … δεν λύνουν το πρόβλημα.
Η Δασική Υπηρεσία αποτελούσε, ακόμη και σε δύσκολες εποχές, έναν τέλειο, κατά τα ανθρώπινα, μηχανισμό πρόληψης και πάταξης των Δασικών ανομημάτων.
Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο στη Χώρα μας να κατηγοριοποιείται η προστασία και η φύλαξη των Δασών της;
Έτσι βλέπουμε εκτός από τα ψίχουλα της πρόληψης των πυρκαγιών σε σύγκριση με την καταστολή (1/50) να έχουμε τη Δασική Υπηρεσία καθηλωμένη χωρίς προσωπικό χωρίς οχήματα με καταργημένες μονάδες Δασοπροστασίας και οι Φορείς Διαχείρισης κινούνται με σχετική οικονομική άνεση.
Ανεξάρτητα από τη πηγή των δαπανών και των πιστώσεων η Ελληνική Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ΕΝΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΔΑΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, όπως ΕΝΙΑΙΑ οργανικά σύνολα αποτελούν τα Δασικά Οικοσυστήματα…
Είναι συγκινητικά τα κείμενα όπου με τόση θέρμη υποστηρίζεται η ανάγκη προστασίας των προστατευόμενων περιοχών, ειδικά των κατοίκων της Κεφαλονιάς, που είναι άξιοι συγχαρητηρίων.
Αναρωτιέμαι όμως από το 1962, που ιδρύθηκε ο Ε.Δ. Αίνου μέχρι το 2002 που συστάθηκε ο Φ.Δ. πώς προστατεύονταν ο Ε.Δ., όπως και κάθε άλλος Ε.Δ. της Χώρας.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
Πρέπει να ξέρετε πως αν δεν εφαρμοσθούν προγράμματα που θα αντιμετωπίσουν (πρακτικά) τα προβλήματα, που ολοένα αυξάνουν, στις σχέσεις των δασόβιων και παραδασόβιων πληθυσμών με το Δάσος, όταν η παράνομη και με μορφή επιδημίας καυσοξύλευση (αναφέρομαι σε ένα πρόβλημα), αποψιλώσει τις εκτός των προστατευομένων περιοχών εκτάσεις, όπου η Δ.Υ. φυτοζωεί, τότε καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να σταματήσει την επιδημία έξω από αυτές...
Όπως και η φωτιά αν δεν σταματήσει στο Δάσος θα πάει στα σπίτια και το νερό αν δεν σταματήσει στο βουνό θα πλημμυρίσει ο κάμπος...
Κυρίες, κύριοι, Με την απογραφή Δασών του 1992 το ποσοστό δασοκάλυψης της Χώρας μας ανέρχεται σε της 49,3%, που μεταφράζεται σε περισσότερα από 65 εκατομμύρια στρέμματα με 25,4% βιομηχανικά δάση και 23,9% μη βιομηχανικά δάση. Σε αυτά αν προσθέσουμε τους βοσκότοπους, 12,5%, τις γυμνές – βραχώδεις εκτάσεις (1,6%) και τα ορεινά ύδατα, 65% των εδαφών της Επικράτειας διαχειρίζεται και προστατεύει η Ελληνική Δασική Υπηρεσία, δηλ. 85 εκατομμύρια στρέμματα, από τα 132 της συνολικής έκτασης της Χώρας. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει από κανέναν την πρόθεση για την καλύτερη διαχείριση και προστασία όλων των Δασών της Χώρας, Δασικών Εκτάσεων και γενικά δασικών εδαφών. Ο κατακερματισμός όμως των αντικειμένων και η ανάθεσή τους σε διαφορετικούς φορείς, όχι σπάνια, για να μην πούμε συνήθως, δημιουργούν σύγχυση και αποφυγή ευθυνών. Οπωσδήποτε είναι τρέλα με τη σημερινή οικονομική δυσπραγία να αποποιείται κάποιος ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως αυτά που αφορούν τις προστατευόμενες περιοχές. Η Δασική Υπηρεσία «πληρώνει» το λάθος της να είναι ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ του στενού λεγόμενου τομέα. Κατά την εφαρμογή του 92/43 ΚΑΝ της ΕΟΚ και υλοποίηση του έργου NATURA 2000 (1/6/1994 μέχρι 31/3/1996), η Χώρα μας είχε το μεγαλύτερο ποσοστό Δημοσίων Δασών (77,5%) ανάμεσα στις 15 τότε Χώρες με δεύτερη την Ιρλανδία (64%) Επόμενο ήταν οι αποφάσεις για επιδοτήσεις και ενισχύσεις να αφορούν μη Δημόσιους Φορείς. (Τότε ειπώθηκε χωρίς να υποστηρίζω πως ίσχυσε, ότι η Ιρλανδία πέτυχε την επιδότηση - ενίσχυση και των Δημοσίων Δασών της). Το μόνο αντικείμενο που αποφασίστηκε για ενίσχυση ήταν αυτό το δασοπυρκαγιών, αντικείμενο που από το 1998 κατατμήθηκε και ανατέθηκε σε διαφορετικούς φορείς η πρόληψη και η καταστολή, με αποτέλεσμα να δίδονται για την πρόληψη ψίχουλα (αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα). Με τη μεγάλη διεύρυνση συνολικά τα μη Δημόσια Δάση στην Ε.Ε. ανέρχονται σε ποσοστό 60% , ήτοι 78.245.000 Ha και τα Δημόσια σε (μη ευκαταφρόνητο) ποσοστό 40% , ήτοι 52.685.000 Ha (Π. Π. Κουλελής Αν. Κ. Παπασταύρου Δασική πολιτική και δασικές συνθήκες στην διευρυμένη Ευρωπαϊκή Ένωση). Μήπως λοιπόν και η γενική Ευρωπαϊκή Δασική Πολιτική θα πρέπει να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, καθώς προστίθενται άλλα 19,9 εκατομμύρια Ha με την είσοδο της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας και μελλοντικά της Τουρκίας (ε.α.) Οι τοποθετήσεις και προσεγγίσεις του θέματος του στυλ γιατί η Δασική Υπηρεσία και όχι οι Φορείς Διαχείρισης και το αντίστροφο, ή οι Δασολόγοι, οι Βιολόγοι, οι Ορνιθολόγοι … δεν λύνουν το πρόβλημα. Η Δασική Υπηρεσία αποτελούσε, ακόμη και σε δύσκολες εποχές, έναν τέλειο, κατά τα ανθρώπινα, μηχανισμό πρόληψης και πάταξης των Δασικών ανομημάτων. Φθάσαμε λοιπόν στο σημείο στη Χώρα μας να κατηγοριοποιείται η προστασία και η φύλαξη των Δασών της; Έτσι βλέπουμε εκτός από τα ψίχουλα της πρόληψης των πυρκαγιών σε σύγκριση με την καταστολή (1/50) να έχουμε τη Δασική Υπηρεσία καθηλωμένη χωρίς προσωπικό χωρίς οχήματα με καταργημένες μονάδες Δασοπροστασίας και οι Φορείς Διαχείρισης κινούνται με σχετική οικονομική άνεση. Ανεξάρτητα από τη πηγή των δαπανών και των πιστώσεων η Ελληνική Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ΕΝΙΑΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΔΑΣΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, όπως ΕΝΙΑΙΑ οργανικά σύνολα αποτελούν τα Δασικά Οικοσυστήματα… Είναι συγκινητικά τα κείμενα όπου με τόση θέρμη υποστηρίζεται η ανάγκη προστασίας των προστατευόμενων περιοχών, ειδικά των κατοίκων της Κεφαλονιάς, που είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Αναρωτιέμαι όμως από το 1962, που ιδρύθηκε ο Ε.Δ. Αίνου μέχρι το 2002 που συστάθηκε ο Φ.Δ. πώς προστατεύονταν ο Ε.Δ., όπως και κάθε άλλος Ε.Δ. της Χώρας. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ Πρέπει να ξέρετε πως αν δεν εφαρμοσθούν προγράμματα που θα αντιμετωπίσουν (πρακτικά) τα προβλήματα, που ολοένα αυξάνουν, στις σχέσεις των δασόβιων και παραδασόβιων πληθυσμών με το Δάσος, όταν η παράνομη και με μορφή επιδημίας καυσοξύλευση (αναφέρομαι σε ένα πρόβλημα), αποψιλώσει τις εκτός των προστατευομένων περιοχών εκτάσεις, όπου η Δ.Υ. φυτοζωεί, τότε καμιά δύναμη δεν θα μπορέσει να σταματήσει την επιδημία έξω από αυτές... Όπως και η φωτιά αν δεν σταματήσει στο Δάσος θα πάει στα σπίτια και το νερό αν δεν σταματήσει στο βουνό θα πλημμυρίσει ο κάμπος...